نقش معلم و والدین در كاهش لکنت زبان دانش آموزان
1. صحبت خصوصی و پذيرش مشكل كودك.
2. اگر نوبتي سؤال مي شود از دانش آموزان لكنتي اول از همه سؤال شود تا از اضطراب و نگرانی اش کاسته شود.
3. روخواني دو نفري ميان دانش آموزان براي كسب اعتماد به نفس دانش آموزان لكنتي
4. صحبت توام با مكث و آهسته ، مكث بعد از صحبت كردن او و صحبت معلم براي كاهش سرعت مكالمه.
5. قطع نكردن حرف دانش آموز و كامل نكردن صحبت او.
6. بايد طوري رفتار كرد كه كودك از لكنت خود خجالت نكشد.
7. توجه شود كه لكنت يك مشكل گفتاري است نه مشكل يادگيري.
8. بايد به دانش آموز اطمينان داد كه ما مشكل گفتاري او را مشكل تلقي نمي كنيم.
9. توجه به آنچه مي گويد داشته باشيم نه نحوه ی گفتن.
10. فرصت كافي بدهيم تا بدون عجله و شتاب زدگي پاسخ خود را سازماندهي كند و بگويد .
11. از او نخواهيم كه سرعت گفتار خود را كاهش دهد يا نفس بگيرد و آرام باشد زيرا متوجه مشكل گفتاري اش مي شود .
12. معاف كردن كودك از پاسخ شفاهي كمكي به او نمي كند زيرا بايد ياد بگيرد كه در گروه و جمع صحبت كند .
13. براي جلو گيري از تمخسر و توهين دانش آموزان لكنتی مي توانيم به تفاوت هاي فردي بين دانش آموزان و آدم ها اشاره كنيم و از هر دانش آموز بخواهيم كه يك صفت خاص خودش را كه او را از بقيه متمايز مي كند نام ببرد و مشخص كردن تعداد افرادي كه او را مسخره مي كنند تا بفهمد که اكثريت او را دوست دارند .
علاقه مندی ها (Bookmarks)