-
تصویر نجومی روز
سلام دوستان؛
سعی بر این است تا این تاپیک که تحت عنوان "تصویر نجومی روز" زده شده ، هر روز بروز شود ؛ از این رو از تمامی دوستان عزیز درخواست میشود تا تصاویر نجومی مورد علاقه خودشان را در این تاپیک قرار دهند . (البته اگر با کمی توضیح باشد بهتر است)
با تشکر
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
توضیحات: بلندتر از بلندترین ساختمان، بلندتر از بلندترین کوه، بالاتر از بالاترین هواپیما، قلمرو شفقهای قطبی نهفته است. ارتفاع شفقهای قطبی از سطح زمین به ندرت کمتر از 60 کیلومتر است و میتواند محدودهای فراتر از 1000 کیلومتر داشته باشد.
نور شفق قطبی از الکترونهای پر انرژی و پروتونهایی که به مولکولهای جو زمین برخورد میکنند نشات میگیرد. وقتی از فضا به زمین مینگریم یک شفق کامل به صورت یک دایره به دور یکی از قطبهای مغناطیسی زمین دیده میشود.
تصویر عریض بالا که به صورت افقی فشرده شده است، یک شفق غیر منتظره را نشان میدهد که حدود یک ماه پیش سرتاسر آسمان شرق نروژ را پوشانده بود.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
كهكشان 10IC با فاصلهاي حدود 3/2 ميليون سال نوري، در نزديكي ستارههاي صفحهي كهكشان راه شيري و پشت غبار پنهان شده است. اگر چه نور آن به سبب غبار كم شده است؛ ولی اين كهكشان كوتولهي نامنظم با ناحيههاي شكلگيري ستارههايش، با نور سرخ قابل توجهي در اين تصوير رنگي آسماني خودنمايي ميكند.
در واقع 10IC يكي از اعضاي گروه محلي كهكشاني و نزديكترين فوران ستارهاي كهكشاني به ما است. كهكشان 10IC در مقايسه با ديگر كهكشانهاي گروه محلي، جميعت زيادي از ستارههاي تازه شكل گرفته دارد كه بسيار پر جرم و درخشاناند و شامل ستارههاي دوتايي پرتو ايكس درخشاني است كه به نظر ميرسد سياهچالهاي هم در آن باشد. كهكشان 10IC با حدود 5 هزار سال نوري گستردگي، در مرزهاي صورتفلكي شمالي ذاتالكرسي قرار دارد.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
كهكشان 6946 NGC، از ديدگاه ما در كهكشان راه شيري، از روبهرو ديده ميشود. اين كهكشان مارپيچي زيبا و بزرگ در فاصلهي 10ميليون سال نوري از ما و در پشت زمينهي غبار پسزمينه و ستارههاي دوردست صورتفلكي قيفاووس قرار دارد. از هستهي به سمت بيرون، رنگهاي كهكشان از نور زرد ستارهاي پير در مركز كهكشان تا آبي خوشههاي ستارهاي و سرخي نواحي شكلگيري ستارهها در امتداد بازوهاي تكه تكهي اين كهكشان مارپيچي تغيير ميكند. 6946 NGC در نور فرو سرخ هم بسيار درخشان و سرشار از گاز و غبار است و همچنين محلي براي نمايش ميزان بالاي تولد و مرگ ستارهها. در واقع از ابتدای قرن بيستم تا كنون حداقل 9 ابرنواختر، انفجار مرگ ستارههاي پر جرم، در 6946 NGC كشف شده است. 6946 NGC به كهكشان آتشبازي معروف است. اين تصوير باشكوه از 6946 NGC تركيبي شامل اطلاعات تصويري تلسكوپ 2/8 متري سوبارو در موناكيا است.
منبع : نجوم
طبق نظر amatersu (همکار تالار نجوم) ، این کهکشان در فاصله 20 میلیون سال نوری قرار دارد .
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
توضیحات: ستارهی بالای تصویر به قدری درخشان است که گاهی اوقات به سختی میتوان متوجه کهکشان پایین شد. همانطور که در عکس بالا دیده می شود، هر دو جسم، یعنی ستارهی قلب الاسد و کهکشان اسد I را میتوان به فاصلهی یک درجه از یکدیگر در صورت فلکی اسد یافت. قلب الاسد که یک ستاره جوان رشته ی اصلی محسوب میشود، قسمتی از یک منظومه چند ستارهای است و همدم نزدیک آن که خود یک ستاره ی دوتایی است در سمت چپ پایین این ستاره دیده میشود. اسد I یک کهکشان کوتولهی کرویگون در گروه کهکشانهای محلی تحت سلطهی کهکشان راه شیری ما و M31 است. تصور میشود که اسد I در میان چند کهکشان کوچک اقماری که به دور راه شیری میچرخند دورترین کهکشان باشد. ستارهی قلب الاسد در حدود 75 سال نوری از ما فاصله دارد و در مقابلش کهکشان اسد است که 800000 سال نوری از ما فاصله دارد.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
چه بر سر قمر زحل،ياپتوس ،آمده؟ قسمتهاي وسيعي از اين دنياي عجيب تيره مثل زغالسنگ است؛ در حاليكه باقي قسمتها درخشان مثل يخ هستند. تركيب مواد تيرهي ناشناخته است اما طيف فروسرخ آن نشان ميدهد كه احتمالاً اين مواد تيره نوعي كربن هستند. ياپتوس خط الراس استوايي غير عادي نيز دارد كه سبب ميشود تا به شكل گردو به نظر بيايد. براي كمك به درك بهتر اين قمر به ظاهر نقاشي شده، ناسا در سال 1385/2007 فضاپيماي روباتيك كاسيني كه به دور زحل ميگردد را هدايت ميكند. كاسيني تا ارتفاع 2000 كيلومتري پايين ميآيد. در تصوير بالا كه از حدود فاصلهي 75 هزار كيلومتري گرفته شده است؛ مسير كاسيني اجازه داده تا تصوير بينظيري از نيمكرهي ياپتوس كه هميشه به دنبال زحل است خلق شود. گودال برخوردي بزرگي با وسعت 450 كيلومتر در نواحي جنوبي ديده ميشود و به نظر ميرسد بر گودال قديميتر و هماندازهي خود منطبق است. مادهي تيره بيشتر نواحي شرقيتر ياپتوس را پوشاندهاست. بررسي نزديكتر نشان ميدهد كه نواحي تيره در استواي قمر است و كمتر از يك متر ضخامت دارد. فرضيهي پيشرو اين است كه مادهي تيره بيشتر چرك باقيماندهي از زمانيكه نسبتاً گرم بوده اما يخ كثيف آنرا تصفيهكرده است. پوشش نخستين مادهي تيره ممكن است از به هم پيوستن شهابسنگهاي باقيمانده از اقمار ديگر نقاشي شده باشد. اين تصوير و ديگر تصاوير از پرواز نزديك ياپتوس كاسيني در حال مطالعهي بيشتر براي يافتن نشانههاي مهمتر است.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
این جرمی است که پس از انفجار یک ستاره باقی مانده است.
سحابی خرچنگ، که حاصل یک ابر نواختر در سال 1054 بعد از میلاد است، پر از رشتههای اسرارآمیز است. رشتهها نه تنها فوقالعاده پیچیده هستند، بلکه به نظر میرسد سرعتی بیش از سرعت مورد انتظار از یک انفجار آزاد را دارند. تصویر بالا که به وسیلهی تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است، با سه رنگ که به منظور مقاصد علمی انتخاب شدهاند، نمایش داده شده است. سحابی خرچنگ ده سال نوری وسعت دارد. دقیقا در مرکز سحابی یک تپ اختر قرار دارد: یک ستاره نوترونی به سنگینی خورشید اما به اندازه یک شهر کوچک. تپ اختر خرچنگ ثانیهای سی بار به دور خود میچرخد.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
توضیحات: NGC 253 نه تنها یکی از درخشانترین کهکشانهای مارپیچی قابل مشاهده است، بلکه یکی از پر گرد و غبارترین آنهاست. NGC 253 که در سال 1783 توسط کارولین هرشل در صورت فلکی حجار کشف شد، تنها در حدود 10 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. NGC 253 بزرگترین عضو گروه کهکشانهای حجار است که نزدیکترین گروه به گروه محلی کهکشان ما محسوب میشود. گرد و غبار تیره و متراکم، همراه با نرخ بالای شکلگیری ستارگان،NGC 253 را به کهکشانی با انفجار جمعیت ستارگان تازه متولد شده تبدیل کرده است. در عکس بالا هستهی مرکزی فعال کهکشان مشاهده میشود که یک منبع روشن اشعه گاما و X است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
سایهی داخلی و تاریک سیارهی زمین، تمامسایه نام دارد. تمامسایه مانند مخروطی در فضا امتداد یافته است و سطحِ مقطع دایرهای آن به آسانی در طول ماهگرفتگی دیده میشود. برای مثال شنبه گذشته، ماه کامل، در حالی که سوژه رصدگران ماه در بیشتر نقاط سیاره ما بود، از میان نیمه جنوبی تمامسایهی زمین عبور کرد. در فاز گرفتِ کامل، ماه برای 51 دقیقه در داخل تمامسایه بود. این تصویر ترکیبی خسوف، با کمک عکسهای متوالی از فازهای گرفت کلی و جزئی در پکن چین ثبت شده، تا بخش بزرگی از لبهی گرد تمامسایه را ترسیم کند. ستارگان پسزمینه تصویر، در فازهای تاریکتر گرفتگی مشاهده میشوند. تصویری که در نهایت، اندازه نسبی سطحِ مقطع سایه، در فاصلهای که ماه قرار گرفته و همچنین مسیر ماه از میان تمامسایهی زمین را نشان میدهد.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
به دلایل نامشخصی، سطح بیرونی ستاره V838 Mon به طور ناگهانی منبسط شد و در نتیجه این انبساط، در ژانویه 2002/ دی 1380، به درخشانترین ستاره کهکشان راه شیری تبدیل شد. سپس به همان ناگهانی کمنور شد. پیش از این هرگز چنین درخشش ناگهانی ستارهای دیده نشده بود. درست است که نواخترها و ابرنواخترها موادی را به فضا پرتاب میکنند ولی درست در زمانی که به نظر میرسد V838 Mon موادی را به فضا پرتاب میکند؛ چیزی که در اینجا دیده میشود در حقیقت یک حرکت بیرونی پژواک نور از درخششی نورانی است. در یک پژواک نور، نور فلاش توسط حلقههای متوالی دورتر در غبار بین ستارهای محیط، که پیش از آن ستاره را دربر گرفته بودند، انعکاس پیدا میکند. V838 Mon در فاصلهی بیست هزار سال نوری در صورتفلکی Monoceros تکشاخ قرار دارد. گسترش پژواک نوری در این تصویر که در فوریه 2004/ بهمن 1382 با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است حدود شش سال نوری است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
اولین نشانه دربارهی اینکه از خورشید ما چه چیزی به وجود خواهد آمد، به طور اتفاقی در سال 1764 کشف شد. در آن زمان چارلز مسیه در حال تکمیل فهرستی از جرمهای گسترده آسمانی بود تا با دنبالهدارها اشتباه گرفته نشوند. 27 امین جرم فهرست مسیه که به نامM27 یا سحابی دمبل مشهور است، یک سحابی سیارهنما است. نوعی از سحابی که از خورشید ما، پس از پایان همجوشی هستهای در درون هستهاش، به وجود خواهد آمد.M27 یکی از روشنترین سحابیهای سیارهنما در آسمان است و در صورت فلکی روباهک، با دوربین دوچشمی دیده میشود. حدود 1000 سال طول میکشد تا نورM27 به ما برسد و در بالا این نور در رنگهای ساطع شده از اکسیژن و هیدروژن نشان داده شده است. درک ساختار و اهمیت M27 فراتر از سطح علم در قرن 18 بود. حتی امروزه بسیاری از چیزها در مورد سحابیهای سیارهنمای دو قطبی مثل M27 مرموز باقی مانده است. مثل ساز و کار فیزیکی که پوشش بیرونی گازی ستارهی کم جرم را به بیرون پرتاب میکند و یک کوتولهی سفید داغ با اشعه ی X باقی میگذارد.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
پروانههای کمی میتوانند بالهایی به این بزرگی داشته باشند. خوشهها و سحابیهای درخشان آسمان شب سیاره زمین، معمولا به نام گلها و حشرات خوانده میشوند و NGC 6302 نیز مستثنی نیست. ستارهی مرکزی این سحابی سیارهای خاص، با دمای سطحی حدود 250000 درجه سانتیگراد، به طرز استثنائی داغ است. اگر چه این ستاره به صورت درخشانی در نور فرابنفش میتابد، اما به وسیله یک حلقهی فشرده گرد و غبار از دید مستقیم ما پنهان است. این تصویر نزدیک بسیار جزئی از سحابی یک ستارهی در حال مرگ، توسط تلسکوپ فضایی هابل، درست بعد از به روز رسانیاش در سال 2009 گرفته شده است. تیوپ گرد و غباری که ستاره مرکزی را احاطه کرده است، با عبور از یک گودال گاز یونیزه شده، تقریبا در مرکز این تصویر، به صورت مورب در خط دید ما قرار دارد. در پوشش گرد و غبار کیهانی ستاره داغ، هیدروژن ملکولی کشف شده است. NGC 6302 در فاصله 4000 سال نوری در صورت فلکی عقرب، قرار گرفته است.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
در سال 185 میلادی، ستارهشناسان چینی ظهور ستارهای جدید را در صورتواره نانمِن، بخشی از آسمان که در نقشههای امروزی ستارگان با ستاره های آلفا و بتا قنطورس مشخص می شود، ثبت کردند. گمان میشود که آن ستاره نوظهور، که برای ماهها قابل مشاهده بوده، نخستین ابرنواختر ثبت شده است. این ترکیب تصاویر با استفاده از طول موج های مختلف تلسکوپهای ماهوارهای قرن بیست و یکم، شامل تابش X از XMM-نیوتون و چاندرا و تابش فروسرخ از اسپیتزر و WISE، نشان دهنده باقی مانده ابرنواختر RCW 86 است که مشخص شده است بقایای انفجاری ستاره ای است. این منظره، با رنگ کاذب خود، گاز بینستارهای را که با موج شوک انفجار ابرنواختر داغ شده در انرژیهای پرتو X (آبی و سبز) و انتشار غبار بین ستارهای با دمایی سرد تر را در تابش فروسرخ (زرد و قرمز) نشان میدهد. فراوانی عنصر آهن و فقدان ستارهای نوترونی یا تپ اختر در این بقایا نشان میدهد که ابرنواختر اصلی از نوع Ia بوده است. ابرنواختر های نوع Ia انفجارهای همجوشی هستهای هستند که ستارهی کوتولهی سفیدی را، که موادش از همنشینش در یک منظومه دوتایی ستاره ای یکپارچه شده، نابود میکنند. سنجش شتابهای این شوک، که با اندازهگیری دماهای پوسته انتشاری پرتو X و غبار فروسرخ مشخص میشود، نشان میدهد که این بقایا با سرعت بسیار زیادی در حال گسترش در داخل یک حباب رقیق هستند که پیش از انفجار با منظومهی کوتولهای سفید به وجود آمده است. RCW 86 حدود 8200 سال نوری دورتر، در نزدیکی صفحه کهکشان راه شیری خودمان قرار گرفته است و شعاع تقریبی آن 50 سال نوری است.
منبع : همان
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
این طرحهای شبحوار در این گسترهی پر ستاره در صورتفلکی قیفاووس شناورند. البته این طرحها ابرهایی کیهانی از غبارند که در بازتاب نور ستارهها به سختی دیده میشوند. بسیار دورتر از زمین، این ابرها در لبههای مجموعهی ابر مولکولی شعله قیفاووس در فاصلهی 1200سال نوری هستند. سحابی شبحوار و نسبتاً جداافتادهی گلبول بُک تقریباً 2 سال نوری وسعت دارد و در مرکز تصویر است. این سحابی به نامهای vdB 141 و Sh2-136 نیز شناخته میشود. هستهی ابر تاریکِ راست تصویر فروریخته است و شبیه به منظومهای دوتایی است که تازه در مراحل نخست شکلگیری قرار دارد. اگر این ابرها زبان داشتند حتماً برای شما آرزوی هالووین خوبی میکردند.
منبع : همان
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
آیا کهکشان راه شیری خودمان از دور چنین به نظر میرسد؟ با شباهت در اندازه و ساختار کلی، اگرچه بدون میلهی مرکزی، نسبت به کهکشان خانه ما؛ کهکشان مارپیچی NGC 3370 حدود 100 میلیون سال نوری دورتر از ما و در صورت فلکی اسد (شیر) قرار دارد. تصویر با جزییات فوق توسط دوربین پیشرفتهی نقشه برداری تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است. این مارپیچی بزرگ و زیبا که رو به ما دیده میشود نه تنها خوش عکس است بلکه در تصویر بالا بهقدری جزییات دارد که میتوان ستارگان قیفاووسی تک آن را بررسی کرد. این ستارگان متغییر برای تایین فاصله دقیق NGC 3370 استفاده میشوند. NGC 3370 به این دلیل برای این گونه بررسیها انتخاب شد که در سال 1373/1994میلادی میزبان انفجاری ستارهای بود؛ ابرنواختری از نوع Ia. ترکیب فاصلهی شناخته شده با این ابرنواختر (شمع استاندارد)، بر اساس اندازهگیریهای قیفاووسی، همراه با رصد ابرنواخترهایی با فاصلههای بیشتر به مشخص کردن وسعت و سرعت گسترش تمام عالم کمک کرده است.
منبع : همان
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
سیزده سال پیش نتایج ابتدایی نشان میدادند که بیشتر انرژی در جهان ما از ستارگان و کهکشانها نیست، بلکه مربوط است به خود فضا. در زبان کیهانشناسان، یک ثابت بزرگ کیهانشناسی که حاصل از رصد یک ابرنواختر دوردست است ،به طور مستقیم در نظر گرفته شده است. پیشنهادات برای یک ثابت کیهانشناسی (لاندا) یک موضوع جدید نبود-- و از زمان ظهور کیهانشناسی نسبیتی مدرن وجود داشتهاند. با این حال، چنین ادعاهایی در بین ستارهشناسان محبوب نبود، زیرا لاندا کاملا بیشباهت به دیگر اجزای جهان شناخته شده است. مقدار لاندا در دیگر مشاهدات و رصدها ناچیز بود و مدلهای کیهانشناسی کمتر عجیب، بدون لاندا قبلا دادهها را به خوبی توضیح میدادند. چیز قابل توجهی که اینجا وجود دارد، روش به ظاهر سرراست و قابل اطمینان رصدی، و خوشنامی دانشمندانی است که تحقیقات را انجام میدهند. در طی سیزده سال گذشته تیمهای ستارهشناسی بسیاری به جمعآوری داده ادامه دادهاند تا وجود انرژی تاریک و نتایج مغشوش جهان در حال حاضر پرشتاب را تایید کنند. امسال، رهبران تیم برای کارشان جایزه نوبل فیزیک را دریافت کردند. تصویر بالا یک ابرنوختر را نشان میدهد که در سال 1994 در اطراف یک کهکشان مارپیچی رخ داد و آن را یکی از این همکاران گرفته است.
منبع : همان
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
در 29 اکتبر(7 مهر)، مشتری، بزرگترین سیارهی منظومه خورشیدی، در موقعیت مقابله خواهد بود، دقیقا مقابل خورشید در آسمان زمین، در حالی که در پرنورترین حالت است و بعد از غروب خورشید طلوع میکند. این چیدمان، باعث میشود که مشتری در نزدیکترین موقعیت سالانه نسبت به زمین باشد و این فاصله نزدیک مناظر زیبایی از جو طوفانی و لایهلایه و قمرهای گالیلهای مشتری را در تلسکوپهای زمینی پدید میآورد. این تصویر دقیق از مشتری در تاریخ 13 اکتبر(21 مهر) با تلسکوپ 1 متری پیک دو میدی در ارتفاعات پیرنه در فرانسه گرفته شده است. در این تصویر شمال در جهت بالا قرار دارد و در آن گردبادهای بیضوی شکل و کمربندهای تیره و ناحیههای روشن مشتری قابل مشاهده است. همچنین در این تصویر، قمر یخی مشتری، گانیمد، که بزرگترین قمر منظومه شمسی است با جزئیات مناسبی مشاهده میشود و در سمت بالای مشتری، در حال بیرون آمدن از پشت آن است. قمر آتشفشانی یو نیز در لبهی سمت چپ تصویر دیده میشود.
منبع : همان
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
NGC 3314 درواقع از دو کهکشان مارپیچی بزرگ تشکیل شده است که تقریباً در یک خط، دیده میشوند. کهکشانی که در پیشزمینهی تصویر است تقریباً از روبرو دیده میشود و شکل مارپیچی مانند آن حاصل از ستارههای درخشانِ خوشههای ستارهای جوان است. اما درمقابل درخشندگی ِکهکشان پسزمینهی تصویر٬ به نظر میرسد که خطوطِ مارپیچیِ تاریکِ غبارهای میانستارهای٬ ساختار مارپیچی کهکشانی را که از روبهرو دیده میشود، احاطه کردهاند. خطوط غبار به طور حیرتآوری گسترده و فراگیر هستند.
این جفت کهکشان پوشاننده جذاب فقط یکی از معدود سامانههایی است که در آنها گرد و غبار یک کهکشان با جذب نور ستارگان کهکشان دورتر از خود آشکار میشود و در چنین شرایطی میتوان میزان توزیع گرد و غبار را بهدست آورد. NGC 3314 در حدود ۱۴۰ میلیون سال نوری (کهکشان پسزمینه) و ۱۱۷ میلیون سال نوری (کهکشان پیشزمینه) از ما فاصله دارد و در صورتی فلکی مار آبی چند سر (شجاع) قرار گرفته است. با توجه به فاصلهای که کهکشان پسزمینهی تصویر از ما دارد تخمین زده میشود که حدود ۷۰ هزار سال نوری گسترده باشد. الگویی طراحی شده بود تا این عکس ترکیبی جدید را از دو تصویر رنگی موجود در آرشیو میراث هابل (Hubble Lagacy Archive) پدید آورد.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
کهکشان مارپیچی زیبا و بزرگ NGC 7331 به همزاد مشابه کهکشان راه شیری معروف است. این کهکشان با حدود پنجاه میلیون سالنوری فاصله، در شمال صورتفلکی اسب بالدار قرار دارد. NGC 7331 که در ابتدا سحابی مارپیچی محسوب میشد، در واقع یکی از درخشانترین کهکشانهاست که در فهرست معروف قرن 18 شارل مسیه قرار ندارد. چون صفحه این کهکشان در راستای دید ما شیب دارد، بیشتر نوردهیهای طولانی تلسکوپی، چنین نتیجهای که حس عمق میدان را تداعی میکند به وجود میآورند.
تاثیر این تصویر واضح با کهکشانهایی که در ماورای این جزیرهی کیهانی باشکوه هستند، تشدید میشود. کهکشانهای زمینهی تصویر حدود یک دهم اندازهی ظاهری NGC 7331 هستند و حدود ده برابر دورتر آرمیدهاند. هم راستایی نزدیک این کهکشانها در آسمان با NGC 7331 اتفاقی رخ داده است. این گروه بصری(ظاهری) کهکشانها که از میان ابرهای غبار سراسری و کمنور صفحهی کهکشان راه شیری دیده میشود، به گروه زبان گوزن (آهوی کوهی) معروف است.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
کهکشان مارپیچ باشکوه NGC 3521 بیش از 35 میلیون سال نوری دورتر، در صورت فلکی اسد قرار دارد. در آسمان سیاره زمین، NGC 3521 جرمی است نسبتا درخشان که با تلسکوپهای کوچک به آسانی قابل مشاهده است؛ هرچند اغلب در حضور دیگر کهکشانهای مارپیچی اسد، مانند M66 و M65 از دید عکاسان آماتور پنهان مانده است. با این حال دشوار است که در این رخساره رنگارنگ کیهانی، آن را از نظر دور انداخت. این کهکشان، با وسعتی در حدود 50000 سال نوری، بازوهای مارپیچ نامنظم و به وضوح تکه تکهای دارد که در آن غبار، نواحی صورتی رنگ شکلگیری ستارهها و خوشههای جوان ستارگان آبی دیده میشود. این تصویر عمق آسمان، آشکار میسازد که NGC3521 به نحو چشم گیری در میان پوستههای غول پیکر حبابی شکلی پیچیده شده است. این لایهها احتمالا باقیماندههایی از جریان ذرات و ستارگانی هستند که بر اثر نیروهای گرانشی و جزر و مدی بین کهکشان NGC 3521 و اقمار کهکشانی آن، که در گذشتههای دور با آن ادغام شدهاند، در هم تنیده شدهاند.
منبع : همان
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
ستارهها چگونه شكل ميگيرند؟ براي كمك به بررسي اين موضوع پيچيده، اخترشناسان از تصوير ژرف فروسرخ x دجاجه استفاده كردند، بزرگترين ناحيهي شناختهشده شكلگيري ستارهها در تمام كهكشان راه شيري. تصوير بالا كه به تازگي منتشر شده است را مدارگرد تلسكوپ فضايي اسپيتزر در سال 1388/2009 گرفته كه به طور ديجيتالي براي ديدن چشم انسان به رنگها برگردانده شده است و داغترين نواحي آن با آبي رنگآميزي شده است. حبابهاي بزرگ گازهاي داغ هستند كه از باد ستارههاي پر جرم كه بلافاصله پس از شكلگيري متورم شدهاند به وجود آمده است. مدلهايي پيشرو ثابت ميكند كه اين حبابهاي در حال گسترش گاز را حركت ميدهد و حتي بعضي وقتها با آن برخورد ميكند و اغلب نواحي متراكمي را براي فروريزي گرانشي و تولد ستارههاي ديگر را ايجاد ميكند. كارخانهي ستارهسازي x دجاجه با گستردگي بيش از 600 سال نوري، بيش يك ميليون بار پر جرمتر از خورشيد است و به طور برجسته در پانوراماهاي فروسرخ زاويهي باز آسمان شب ميدرخشد. x دجاجه در فاصلهي 4500 سال نوري و در راستاي صورتفلكي قو (دجاجه) قرار دارد. اين ناحيه در طي چند ميليون سال بهآرامي ترميم شده و خوشهي باز بزرگي از ستارهها باقي خواهد ماند و خوذش هم طي 100 ميليون سال بعد پراكنده خواهد شد.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
عینک های آبی-قرمز خود را بیرون بیاورید و در کنار هلن(Helene)، قمر کوچک یخی زحل شناور شوید. هلن یکی از چهار قمر شناخته شده از نوع ترویایی(Trojan) است، و دلیل نامگذاری آن این است که در یک نقطهی لاگرانژی زحل به دور آن میگردد. نقطهی لاگرانژی، یک موقعیت گرانشی پایدار نزدیک دو جرم سنگین است که در این مورد، زحل و قمر بزرگترش دیون(Dione) هستند. هلن با شکل غیرمنظم (36 در 32 در 30 کیلومتر)، در نقطهی لاگرانژی جلوتر از دیون در مدار خود می گردد، در حالی که برادر هلن، قمر یخی پالیدوسس(Polydeuces)، در نقطهی لاگرانژی عقبی، دنبالکننده دیون است. این تصویر واضح سه بعدی از ترکیب دو عکس کاسینی (N00172886, N00172892) شکل گرفته است، که اخیرا در ارتفاع کم از سطح هلن گرفته شدهاند. این عکس نیمکرهای از هلن را که رو به زحل است، نشان می دهد که با دهانهها و شیارهایی لکه دار شده است.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
شايد در نگاه نخست، كهكشان «زيباي خفته» آرام به نظر بيايد اما در واقع در حال چرخيدن و تلاطم است. رصدهاي اخير نشان دادهاند كه در چرخشي غيرمنتظره، گازِ بيرونمنطقهايِ اين كهشان ِمارپيچيِ جذاب در جهتي مخالف با بقيهي ستارهها ميچرخد. برخوردهايي كه بين گازهاي مناطق بيروني و دروني رخ ميدهد سبب ميشود تا تعداد پرشماري از ستارگان داغ آبي و سحابيهاي نشري صورتي متولد شوند. تصوير بالا در سال 2001 با تلسكوپ فضايي هابل گرفته شده و در سال 2004 منتشر شده است. به نظر ميرسد كه تحركات سحرآميز دروني كهكشان M64 يا NGC 4826 محصول برخورد بينِ يك كهكشان كوچك و يك كهكشان بزرگ است اما اين تركيب كهكشاني هنوز آرام نگرفته است.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
طلوع ماه كامل منظرهي آسماني رويايي را خلق ميكند و ماههاي كامل ميتوانند اسامي مختلفي داشته باشند. اين تصوير باشكوه طلوع ماه كه در 18دي/8 ژانويه از اوترساند سوئد گرفته شده است، ممكن است احساس سرماي زمستان شمال را در شما بيدار كند. اگر زوزهي گرگها در دوردست را هم تصور كنيد احتمالاً خواهيد فهميد كه چرا بوميان آمريكايي به آن ماه گرگ ميگويند، نام سنتي براي نخستين ماه كامل در دي/ژانويه. هنگامي كه عكاس اين طلوع ماه كامل زيبا كه با محو شدن نور در افق شرقي و انعكاس رنگ زرد غروب خورشيد همراه بود را تماشا ميكرد، زوزهي هيچ گرگي را نشنيد. ماه كامل بعدي در 18 بهمن/7 فوريه، ماه برف خواهد بود.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
چه چيزي نگاه شما را بيشتر به سوي خود ميكشاند، آسمان یا زمين؟
روي زمين قلههاي سنگي پارك ملي تيده در جزيرهي تنريفِ از جزاير قناري اسپانيا در ساحل شمال غرب آفريقا را ميبينيد. اين چشمانداز آتشفشاني كه نمايانگر قلههاي پير اين جزيره است گاهی بعنوان آزمایشگاهی برای آزمایش دستگاههاي مریخنوردهای آینده مورد استفاده قرار ميگيرد.
چراغهاي هتلي نزديك در سمت چپ تصوير ميدرخشد.
ابرهاي طوفانزا كه در افق ديده ميشوند و از ميان چند نماي مختلف انتخاب شده است بعداً به عكس اضافه شدهاند.
نوار عمودي كهكشان راهشيري در ميانهي اين تصوير ژرف آن را به دو نيم قسمت كرده است.
حلقهي سرخ در سمت راست تصوير، حلقهي بارنارد است كه در نزديكي مركز آن كمربند ستارهاي معروف صورتفلكي جبار هم ديده ميشود. كمي بعد از گرفتهشدن اين تصوير شامگاهي در اوايل سال ميلادي ، ابرهاي طوفانزا از آسمان را كنار رفتهاند جذابيت اين مكان را بيشتر كرده است.
منبع :نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
خورشید؛ دستخوش توفان
همشهری آنلاین:
خورشید، نزدیک ستاره به کره زمین، امروز (24 ژانویه) دستخوش توفان خورشیدی قدرتمندی بود که ذرات باردار را به سمت کره زمین فرستاد.
http://hamshahrionline.ir/images/2012/1/stormy-sun.jpg
پیش از آن در 23 ژانویه یک زبانه عظیم خورشیدی، رویدادی که به آن "فوران توده تاجی" میگویند، رخ داده بود. این فوران ذرات باردار را به سوی کره زمین روانه کرد که ممکن است در صورت عدم آمادگی مسئولان باعث اختلال در ارتباطات ماهوارهای و شبکههای انتقال برق شود.
این تصویر که در 14 ژانویه در ساعت 14:14 به وقت جهانی گرفته شده است، خورشید توفانی ما را نشان میدهد.
خورشید دارای دورههای یازده ساله اوج گیری فعالیت است و در حال حاضر زمانی فورانی را میگذراند. اما ترسها در این باره که توفانهای خورشیدی باعث نابودی کره زمین و آخرالزمان میشود، بیاساس و اغراقشده است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
تصویر پهنه گسترده یخی از فضا
همشهری آنلاین:
آیا میتوانید نام این یخچال طبیعی را حدس بزنید؟ خودتان را آماده کنید، چون نام دور و درازی دارد.
نام این یخچال در ایسلند که در تصویری از فضا در سپتامبر 2010 دیده میشود، بریدامرکورجکال (Breidamerkurjokul) است.
http://hamshahrionline.ir/images/201...nd-glacier.jpg
این یخچال با این پهنه گسترده یخچال بیرونی یک رودخانه بزرگتر یخی به نام یخچال وانتاجوکال (Vatnajokull) است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
تازهترین چهره مرمر آبی
همشهری آنلاین:
این تصویر زیبا روزآمدترین عکس از سیاره زادگاه ماست، آخرین عکس در رشته طولانی از تصویرهای رنگی کره زمین که سابقه آنها به زمان ماموریتهای فضایی آپولو باز میگردد.
عکس اصلی "مرمر آبی" بوسیله خدمه آپولو 17 در سال 1972 گرفته شد. امروز ماهوارهها برخی از عالیترین عکسها از کره زمین را میگیرند.
این تصویر جدید را "سومی انپیپی"، آخرین ماهواره مشاهدهگر کره زمین که ناسا به فضا فرستاده است، گرفته است.
این تصویر ترکیبی از تصاویر بسیاری است که در 4 ژانویه 2012 از سطح کره زمین گرفته شده است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
يكي از تصاوير با جزئيات زمين كه تاكنون خلق شده را تماشا كنيد. اين گوي آبي زمين كه از تصاوير به هم چسبيده تشكيل شده و در بالا ديده ميبينيد از تصاوير واحد راديومتري تصويرساز مرئي/فروسرخ (VIIRS) ابرازي در ماهوارهي جديد سوامي NNP كه جزييات خيرهكنندهاي از سيارهي خانهمان را نشان ميدهد، به وجود آمده است. ماهوارهي سوامي NNP در مهر/اكتبر گذشته پرتاب شد و هفتهي پيش، بعد از اينكه از ورنر سوامي به عنوان پدر ماهوارهي هواشناسي ياد شد دوباره به اين نام، نامگذاري شد. اين تصوير تركيبي از دادههاي گردآوري شده در طي چهار بار گردش ماهوارهي روباتيك به دور زمين كه در اوايل اين ماه (ميلادي) به دستآمده و به طور ديجيتالي به اين كره اضافه شده است. بسياري از جزئيات آمريكاي شمالي و نيمكرهي غربي در اين تصوير با وضوح بالا ديده ميشود. قبلاً تصاوير ديگري هم از گوي آبي زمين گرفته شده بود كه تعدادي از آنها وضوح تصوير بالاتري داشتند.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
ابرهای کوهکلاه
همشهری آنلاین:
تصویر این ابرهای زیبای چندرنگی را که ابرهای کوهکلاه یا عدسیشکل نامیده میشوند، بر فراز پارک ملی کوهستان راکی در ایالت کلرادوی آمریکا بوسیله عکاس حرفهای، ریچارد اچ هان، اندکی پس از غروب آفتاب در ساعت 5 بعداز ظهر گرفته شده است.
http://hamshahrionline.ir/images/201...-Cloud%201.jpg
ابرهای عدسیشکل هنگامی به وجود میآیند که امواج هوای مرطوب و به سرعت در حال حرکت تحت تاثیر بادهایی در مقابل کوههای بلند به سرعت به بالا رانده میشوند.
قطرههای آب موجود در این هوای مرطوب با رسیدن به ارتفاعات بالاتر کوه سرد و درشت میشوند، و بخار آب هم متراکم میشود.
هنگامی که این هوا به بالای کوه میرسد و نزول میکند تا به جبهه هوایی به طور یک شکل مرطوب بدل شود، ابرهای عدسیشکل تشکیل میشوند.
این ابرها با شکلهای بیضی یا مدور متقارن و هموار مشخص میشوند، و به این علت به آنها ابرهای "بشقابپرندهای" هم میگویند.
این پدیده جوی خاص با شکل و رنگ تاثیرگذار آن شباهت زیادی با یک سفینه مادر بشقاب پرندهها دارد.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
چرا آسمان سرخ میدرخشد؟ علت آن شفق قطبی است. هفتهي گذشته طوفان خورشیدی که منشاء اصلي آن لکهي خورشیدی فعال ناحيهي 1402 بود با پرتاب ذراتی به سوي زمین موجب برانگيختهشدن اتمهای اکسیژن در بالاي جوِ زمین شد. هنگاميكه الکترونهای عناصر برانگیخته شده به حالت اصلي خود برمیگردند نور سرخي از خود تابش میکنند. زمانيكه اتمهای اکسیژن در نواحي پایینتر جو زمین برانگیخته شوند؛ این تابش اغلب سبز خواهد بود. این شفق قطبي سرخ در تصویر بالا، هفتهي پیش فقط در بالای افقي در نزدیکي شهر فلیندرز در ویکتوریای استرالیا ديده شد. در آسمان آن شب اجرام آشناي ديگري هم در دوردست میدرخشیدند؛ مثل صفحهي مرکزی کهکشان راه شیری در چپ، و کهکشانهای ابر ماژلانی بزرگ و کوچک در همسايگي ما در راست. یک فيلم گذر زمان از شفقهای قطبي زیبای كه آن شب ديده ميشد هم در منظرهي زمينه قرار دارد. علت اینکه چرا آسمان آن شب به جز سرخ ،سبز هم نمیدرخشید هنوز ناشناخته باقیمانده است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
همسایه ما مریخ
همشهری آنلاین:
مریخ یکی از نزدیکترین همسایههای زمین را در این عکس که توسط محققان ناسا گرفته شده است، مشاهده میکنید.
http://www.hamshahrionline.ir/images...2-4-122401.jpg
مریخ باوجود فاصله 69 میلیون کیلومتریش با زمین ، یکی از نزدیکترین همسایههای زمین است و این موضوع بیانگر وسعت منظومه شمسی است.
وضعیت آب و هوایی این سیاره همواره مورد توجه دانشمندان بوده است.
«آیا پتانسیل وجود زندگی در جایی دیگر از جهان به غیر از کره خاکی ما وجود دارد؟»
تلاش برای پاسخ به این سوال و کشف شواهدی از وجود آب در مریخ از دلایل توجه ویژه محققان به این سیاره سرخ است.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
غبار سحابي جبار
چه چيزي دور اين ناحيهي شكلگيري ستاره را احاطه كرده است؟ در مورد سحابي جبار بايد بگوببم: غبار. تمام ناحيهي جبار در فاصلهي 1600ميليون سال نوري از ما قرار دارد و لايههاي درهم و برهم و زيباي غبار آن را در برگرفته است. اين غبار كه از ديد نور مرئي مات است؛ از جّو خارجي ستارههاي سرد پرجرم به وجود ميآيد كه با ذرات حاصل از بادهاي قوي خارج ميشود. ذوذنقه و ديگر خوشههاي شكلگيري ستاره درون سحابي قرار دارند. در تصوير بالا لايههاي پيچيدهي غبار كه 42M و 43M را احاطه كردهاند قهوهاي به نظر ميآيند و گاز درخشان مركزي با رنگ سرخ برجسته شده است. در طي چند ميليون سال آينده مقدار زيادي از غبار جبار بهآرامي همراه با ستارههاي جديدي كه شكلگرفتهاند از بين ميرود و يا در كهكشان پراكنده خواهد شد.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
اگرچه شما حتماً آن را دیدهاید ولی ممکن است به آن توجه نکردهاید. در مدت گرگ و میشی در هوای بدون ابر درست پیش از طلوع آفتاب، یا پس از غروب، بخشی از جو بالای افق اندکی به رنگ صورتی یا نارنجی متمایل است که آن را کمربند زهره مینامند. این نوار بیرنگ میان آسمان تاریک و آسمان آبی در بیشتر جهتها حتی در مقابل خورشید دیده میشود. درست در بالای این کمربند زهره آبی آسمان، بازتاب طبیعی نور خورشید از جو، است. با این حال در کمربند زهره، جو نور حاصل از غروب یا طلوع آفتاب را بازتاب میکند که بیشتر به قرمز متمایل است. در زیر کمربند زهره، جو تیرهتر به نظر میآید چزاکه هیچ نوری از خورشید به آن نمیرسد. کمربند زهره از هر مکانی با افقی شفاف دیده میشود.عکس بالا ماه گذشته در مرسدس، آرژانتین گرفته شده است؛ پانارومایی از کمربند زهره متشکل از 16 تصویر کوچکتر به هم چسبیده است. این کمربند مکرراً در عکسهای دیگر هم و به صورت تصادفی دیده میشود.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
سپر مغناطیسی پیچیده ما
همشهری آنلاین:
این کلاف رنگارنگ چیست؟ اسپاگتی که خراب شده است؟ یا نوعی تکنیک جدید و چشمگیر گره زدن؟
http://hamshahrionline.ir/images/201...etti-earth.jpg
نه، این تصویر شبیهسازی کامپیوتری میدانهای مغناطیسی پیچیده و غریبی است که مگنتوسفر یا مغناطیس- سپهر کره زمین را تشکیل میدهند.
این مگنتوسفر نتیجه برخورد ذرات باردار گسیلشده از خورشید و میدان مغناطیسی است که کره زمین را احاطه میکند.
هنگامی که توفانهای خورشیدی ذرات باردار را به سوی کره زمین میفرستند، ممکن است پدیدههای جوی خیرهکنندهای ایجاد شود- یعنی همان شفق زیبای قطبی، ایجاد شود، اما ممکن است ارتباطات ماهوارهای، مخابراتی و شبکه انتقال برق هم مختل شود.
پژوهشگران در آزمایشگاه ملی اوک بریج در تنسی آمریکا که این شبیهسازی را ساختهاند، سعی میکنند با دریافتن چگونگی عمل توفانهای خورشیدی، تاثیر آنها را بر زندگی روی کره زمین بهتر پیشبینی کنند.
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
این عکس که امروزه تصویری شناخته شده است، در سال 1995 با تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است .این تصویر ستونهای آفرینش، ستارههایی که ستونهایی از گاز سرد را تشکیل میدهند و سالها نوری از غبار را در ژرفای سحابی عقاب 16 M را به تصویر کشانده است. این تصویر ترکیبی مورد توجه با رنگ کاذب به وسیلهی دادههای به دست آمده از رصدخانهی فضایی هرشل و تلسکوپهای XMM-Newton مهدکودکی از ستارگان در آن نزدیکی را به بازنمایی میگذارد. آشکارسازهای فروسرخ دور هرشل گسیل مستقیمی از ناحیه غبار سرد، شامل ستونهای معروف و دیگر ساختارهای نزدیک مرکز تصویر، را نشان میدهند. در سوی دیگر طیف الکترومغناطیس، تصویر اشعهی ایکس تلسکوپ XMM-Newtonستارگان داغ و عظیم جاگرفته در خوشه ستارهای این سحابی را نشان میدهد. مخفی شده از دید تلسکوپ هابل در طول موج مرئی، ستارههای عظیم به وسیله بادهای انرژیزا و تشعشعاتشان، بر شکلگیری و تبدیل گازهای مولد و ساختارهای غباری تاثیر زیادی دارند. در حقیقت ستارههای عظیم زندگی کوتاهی دارند و ستارهشناسان شواهدی از دادههای تصویری یافتهاند که نشان دهندهی انفجاری ابرنواختری در حدود 6000 سال پیش است. اگر این فرضیه درست باشد، شوک امواج منتشر شده ساختارهای مشاهده پذیر، از جمله ستونهای معروف را از بین میبرد. ولی از آنجاییکه سحابی عقاب در فاصلهای حدود 6500 سال نوری قرار دارد، ویرانی آنها تا هزاران سال دیده نخواهد شد.
منبع : نجوم
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
نمای نارنجیرنگ ماه برفی / عکس
این تصویر زیبا از طلوع ماه بدر شب گذشته که توسط جان استتسون از دماغه الیزابت ثبت شده، اثرات سراب و شکست نور را توسط لایهای از هوای گرم در نزدیک افق به زیبایی نشان میدهد.
http://www.khabaronline.ir/Images/Ne...4441695120.jpg نخستین ماه بدر فوریه را ماهبرفی مینامند. تکه نارنجیرنگی که باعث اتصال ماه به دریا شده، در واقع تصویر لبه پایینی ماه است که براثر پدیده سراب تشکیل شده است. سراب وقتی اتفاق میافتد که دولایه هوای گرم و سرد در نزدیکی سطح زمین (یا افق) به وجود بیایند و پرتوهای نور بهجای آنکه مسیری مستقیم را طی کنند، خم میشوند.
با کمی دقت، میتوانید حلقهای سبزرنگ را در بالای ماه و حلقهای سرخرنگ را در لبه پایینی ماه تشخیص دهید. این دو حلقه در اثر شکست پرتوهای سفید نور ماه در جو زمین ایجاد شدهاند. پدیده مشابهی نیز برای خورشید روی میدهد که تحت شرایط ایدهآل جوی هنگام غروب خورشید دیده میشود و به آن درخش سبز میگویند.
علاوه بر آن، شکست نور در لایههای غلیظ هوای نزدیک به افق باعث تغییر شکل قرص ماه شده است.
منبع : خبر آنلاین
-
پاسخ : تصویر نجومی روز
چرا زهره بيضي به نظر ميآيد؟
سيارهي زهره بارها از سطح زمين ديده شده و هر بار جوّ زمين سبب شده تا نور آن چند درجهاي كم نورتر شود. وقتيكه در هوا به مقدار كافي غبار و قطرههاي آب وجود دارد؛ اجرام كوچك اما دور مانند زهره به شكل هالههاي نوري بزرگ و گوشهدار به نظر ميرسند. اين هالهها غير معمول نيستند و اغلب به صورت حلقههاي دايرهاي شكل در اطراف خورشيد يا ماه ديده ميشوند. بهتازگي مشخص شده كه اين هالهها دايرهاي شكل نيستند بلكه مشخصاً بيضي هستند. هاله بيضي ونوسي تصوير بالا را يك عكاس نجومي گرفته است كسي كه سه سال قبل براي نخستين بار اين پديدهي غير عادي را مطرح كرد. در ابتدا اين اعوجاج غير عادي بحثانگيز بود اما اكنون عكاسان نجومي بارها آنرا تاييد كردهاند. علت اين پديده هنوز ناشناخته است؛ گرچه چند فرضيه هم وجود دارد كه ميگويد بلورهاي يخ افقي علت آن است ولي هنوز بحثهاي مهمي در اين مورد در حال اتفاق افتادن است.
Forum Modifications By
Marco Mamdouh