مشاعره

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

دل را فــــــکندم

ارزان بــه پــــــایت

سودای مهـرش

در ســـــــر نکردی
سیمین بهبهانی

یک عمر گذشت و از تو دورم / من زنده ی در میان گورم

مرادرمنزل جانان چه امن عیش چون هردم
جرس فریاد میدارد که بربندیدمحملها
حافظ

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را / به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

اکنون به دام صد غم و صد محنتم اسیر
آن مرغ خوشدلی که تو دیدی پرید و رفت

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو / تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

نرگس دریده چشم به دیدار او ولی / دیدار آفتاب به چشم دریده نیست

تابش جان یافت دلم واشد و بشکافت دلم
اطلس نو بافت دلم دشمن این ژنده شدم