مشاعره

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود / آدم آورد درین دیر خراب آبادم

من اگر نیک و اگر بد تو برو خود راباش

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت[golrooz]

تویی بهانه آن ابرها ک میگریند

بیا ک صاف شود این هوای بارانی

یا بی پرده از درو دیوار
در تجلی ست یا اولولابصار

رشته ی تسبیح گر بگست معذورم بدار / دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

دلی بستم به آن عهدی که بستی
تو آخر هر دو را با هم شکستی

یک رنگی و بوی تازه از عشق بگیر / پر سوزترین گدازه از عشق بگیر

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مکن تکیه بر مسند و تخت خویش / که هر تخت را تخته ای هست پیش

شبی پرسیدمش با بی قراری بغیر از من کسی را دوست داری؟؟؟؟؟
ز چشمش اشک شد از شرم جاری... میان گریه هایش گفت آری!!!!!!!