مشاعره

تیر آرش را
سوارانی که می راندند بر جیحون
به دیگر نیمروزی از پی آن روز
نشسته برتناور ساق گردویی فرو دیدند
و آنجا را از آن پس
مرز ایرانشهر و توران باز نامیدند

در حدود ری یکی دیوانه بود / سال و مه کردی به کوه و دشت گشت

توانگرا دل درویش خود به دست آور
که مخزن زر وگنج و درم نخواهد ماند

در دل و جان خانه کردی عاقبت/هر دو را دیوانه کردی عاقبت

تــحــولــی اســت کـه از رنـجـهـا پـدیـد آیـد
نـه قـصه ای که به چون و چرا توانی یافت

ترسم که قلم شعله کند صفحه بسوزد / با این دل خونین به عزیزان چه نویسم

محرم اسرار نبودی ای دوست / رفتی و با من بیمار نبودی ای دوست
من مگر از تو هوس میخواستم؟/تا نبودم تو نبودی ای دوست . . .

تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی / گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

شنیدن کی بود مانند دیدن ؟
زلیخا دیدن و یوسف شنیدن!

نیم جان بستاند و صد جان دهد / آنچه در وهم تو ناید آن دهد