نمایش نسخه قابل چاپ
اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم
و یا از روی خودخواهی فقط خود را پسندیدم ؛
اگر بد کردم و هرگز به روی خود نیاوردی ؛
اگر زخمی چشیدی گاه گاهی از زبان من ؛
اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من ؛
نمیگویم میان سجده ی سبزت دعایم کن!
فقط امشب شب قدر است
تو لطفی کن حلالم کن.....
در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه
هر گوشه یکی مستی دستی زده بر دستی
و آن ساقی سر مستی با ساغر شاهانه
ای لولی بربط زن تو مست تری یا من
ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه
گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه
گفتم که رفیقی کن با من که منم خویشت
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه
من بی‌دل و دستارم در خانه خمارم
یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه
http://s3.picofile.com/file/75031846...9%87%D8%A7.jpgرفیقان ، دوستان ، ده ها گروهند که هریک درمسیر امتحانند گروهی صورتک برچهره دارند ، به ظاهردوست اما دشمنانند گروهی وقت حاجت خاک بوسند ، ولی هنگام خدمت ها نهانند گروهی خیروشردرفعلشان نیست ،نه زحمت بخش ونه راحت رسانند گروهی دیده ناپاکند هشدار ، نگاه خودبه هرسو می دوانند براین بی عصمتان ننگ جهان باد ، که چون خوکند و بلکه بدتر ازآنند ولی یاران همدل ازره لطف ، به هرحالت که باشند مهربانند رفیقان رادرون جان نگهدار ، که آنها پر بهاتر از جهانند
تویی بهانه ام اما بهانه ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سوی نشانه ای که ندارم
چگونه حرف دلم را به چشم هات بگویم
قصیده ای که نگفتم، ترانه ای که ندارم
مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم
که دلخوشم به همین آب و دانه ای که ندارم.
شاعر: سیدحمیدرضا برقعی
من همون عاشقم که تو شب های مهتابــی
که همیشه تنها تو ساحل غم هاش، لحظه به لحظه با خـــ ـــ ـداش داره قدم می زنــــــــــه ..!!!
[
هوای سینه ام تنگ است،برگرد
نفس بی رنگ بی رنگ است ،برگرد
زمین روی مدارش نیست ، انگار
دو تا پای زمان لنگ است، برگرد
خدایا به خداییت قسمت میدم ببخش گناهایی که خواسته و ناخواسته انجام دادم گناهایی که به یادم بودی اما انجام دادم و گناهایی که فراموشت کردم و انجام دادم. خدایا دستمو رها نکن که بدجور محتاجتم. خدایا دلم از زمینیا گرفته خیلی... تنهام نذار