نمایش نسخه قابل چاپ
خداوندا
نمی دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است
چه زجری می کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است.
خدایا کفر نمی گویم….
پریشانم
خداوندا !
اگر روزی بشر گردی
زحال بندگانت با خبر گردی
پشیمان می شوی از قصه خلقت
از این بودن ، از این بدعت
خداوندا تو مسئولی
خداوندا !
به راستی چه سخت است خندان نگهداشتن
لبها در زمان گریستن قلبها و تظاهر به خوشحالی
در اوج غمگینی و چه دشوار و طاقت فرسا است
گذراندن روزهای تنهایی در حالی که
تظاهر میکنی هیچ چیز برایت اهمیت ندارد
وقتی شیری طعمه اش را ...
با آمدن لاشخورها رها میکند...
نشان ترس نیست...
بلکه باورش این است که ..
طعمه اش دیگر ارزش خوردن ندارد
یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را
که تنها دل من ؛ دل نیست
گاهی فرا میرسد زمانی که باید سکوت کرد .
نشست و فقط نشست .
نباید در پی علت باشی . چون نیازی به دانستنت نیست .
سخت است ، ولی ...
چاره چیست .
شاید در آن سوی شیشه هوا بهاری باشد .
-
وامانده ام که تا به کجا می توان گریخت,
از این همیشه ها که ندارند باورم ,
حال مرا نپرس که هنجارها مرا
مجبور می کنند بگویم که بهترم !
پروانه ها در پیـــله دنیارانمی فهمند
تقویم ها روز مبــــادا رانمی فهمند
دریابرای مردم صحــــــرانشین دریاست
ساحـــــل نشینان قدر دریارانمی فهمند
سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد
که بدانست که دربند تو خوشتر که رهایی
نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
هوشنگ ابتهاج