آب زنید راه را حین که نگار می رسد/ مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد
نمایش نسخه قابل چاپ
آب زنید راه را حین که نگار می رسد/ مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد
ما در ره عشق تو اسيران بلاييم
كس نيست چنين عاشق بيچاره كه ماييم
ما ز یاران چشم یاری داشتیم / خود غلط بود آنچه می پنداشتیم
مرغ دل باز هوا دار کمان ابروئیست / ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد
دوستان بهتر نیست با نقل قول جلو بریم که معلوم باشه که برای چی نوشتهنقل قول:
نوشته اصلی توسط radiotherapist
یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا / یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت
دی شیخ چراغ همی گشت گرد شب /کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوستنقل قول:
نوشته اصلی توسط radiotherapist
تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق
نیم رسواعاشق اندر فن خود استاد نیست
تا توانی دلی به دست آور/ دل شکست هنر نمی باشدنقل قول:
نوشته اصلی توسط YaMaBoUsHi
دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند