مشاعره

یارب چو برآرنده ی حاجات تویی
هم قاضی وکافی ومهمات تویی

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود / رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شدده ام بی سر و سامان که مپرس

سبك باران به شور آيند از هر حرف بى مغزى
به فرياد آورد اندك نسيمى هر نيستان را

ای گل خوش نسیم من .بلبل خویش را مسوز / کز سر صدق می کند شب همه شب دعای تو

واعظ مكن نصيحت شوريدگان كه ما
با خاك كوي دوست به فردوس ننگريم

مرا مهر سيه چشمان ز سر بيرون نخواهد شد
قضای آسمان است اين و ديگرگون نخواهد شد

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

شال می بست و ندایی مبهم /که کمربند شهادت محکم

مور بدو گفت بدین سان جواب
غافلی ای عاشق بی صبر و تاب[golrooz]