دلنوشته ...

وقتی که تو آمده بودی عریان
جمعی ز تو خندان و تو بودی گریان

ای دوست کاری بکن که وقت رفتن
جمعی زتو گریان و تو باشی خندان

آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب
دارد
می سپارد
جان...

از آیینه بپرس
نام نجات دهنده ات را...

زندگی
تر شدن پی در پی
زندگی
آب تنی کردن در حوضچه ی اکنون است...


- - - به روز رسانی شده - - -

هر
کسیکه راه میرود میتواند گم شود...

من ندیدم بیدی سایه اش را بفروشد به زمین

رایگان می بخشد نارون شاخه ی خود را به کلاغ...

اکنون نهال گردو آنقدر قد کشیده است
که دیوار را برای برگ های جوانش
معنی میکند...

آخرین برگ سفرنامه ی باران اینست
که زمین چرکین است...

دهانت را می بویند
مبادا
گفته باشی
دوستت دارم...

گاه زخمی که به پا داشته ام
زیر و بم های زمین را بمن آموخته است...

هست طومار دل من به درازای ابد
بر نوشته ز سرش تا سوی پایان تو مرو...