مشاعره

ثانیه ها در پی هم می روند /نیست کسی که در پی آن رود

در تو تنها عشق و مهر مادری است
شیوه ما عدل و بنده پروری است

تیر و تبر ببر به بر پیر تیز گر / گو تیر تیز کن تبر از تیر تیز تر

راه پنهانی میخانه نداند همه کس جز من و زاهد و شیخ و دوسه رسوای دگر

رقعه دانم زدن به جامه خویش
چه کنم نخ کم است و سوزن نیست

تا بوده چسم عاشق در انتظار یار بوده / بی آنکه وعده باشد در انتظار بوده

همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

یاراب مکن از لطف پریشان مارا / هر چند که هست جرم و عصیان مارا

ای که دائم به خویش مغروری
گر ترا عشق نیست مغدوری

یاران مدد که جذبه‌ی عشق قوی کمند /دیگر به جای پرخطری می‌کشد مرا