نمایش نسخه قابل چاپ
در زندان کوچک تو
سردي ديوارها
به چشمانت
رنگ آسماني مي بخشد
ديري است که عشقي از تو
در من نماندهدر زندان کوچک تو
ما شبيه پروانه ها هستيم
و براي گريز از يکديگر
به شيشه هاي پنجره کوبيده مي شويم
من براي نجات خويش
گلهاي اتاقت را
آب مي دهم
عطر آن ها
سردي لب هاي تو را دارد
پرنده ای در قفس محبوس
به تنګ ماهی خیره
بال بال میزد از عطش
فریاد می زد و ماهی نمی شنید
آی ماهی
سقف توشکسته
تا دیر نشده پرواز کن رفیق
.
.
.
گاهــــــی فرار می کـــنم
از فــــکر کردن به تـــــــو...
مثل رد کردن آهنـــــگی که
خیلی دوســـ♥ـــتش دارم...
باشـــــــــــــــــد...
تــــ♥ــــو مـرا نادیده بگیر...
موندنی راهش رو پیدا می کنه...
رفــــــــتنی بــــــــــــــــــــــــ هونش رو...
آدم بــــــــــــرفی هــــــــــــم که باشـــی...
دلت می خواهد یک نفر باشد تا گرمت کند...
مهم نیست آب شدن...
نیســــــــــــت شـدن...مـهم آرامــــش است حتی برای چند لحظه...
هیچ وقت دل اونایی که
گریه شون بی صدات رو نشکنید
چــــــــــــــــــــــــ ون ایــــــن آدم هــــــا...
هـــیچکس رو ندارن که اشــــــکاشون رو پاک کنه...
هرچه بيشتر انسان ها را مي شناسم، سگ ها را بيشتر ستايش مي کنم.
خدایا فاش گویم فتنه ار توست:((
ولی از ترس نتوانم چخیدن:((
ای بینوا که فقر تو تنها گناه تست
در گوشه ای بمیر که این راه راه تست