مشاعره

دوباره فال حافظ و دوباره توی فالمی
بذار خیال کنم بذار،اگرچه بی خیالمی

یا رب آن زاهد خودبین که به جز عیب ندید/ دود آهیش در آئینه ادراک انداز

ز هر چه هست گزیرست و ناگزیر از دوست
به قول هر که جهان مهر برمگیر از دوست

توانگرا دل درویش خود بدست آور/ که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

در پناهت برگ و بار من شکفت ,

تو مرا بردي به شهر يادها ,

من نديدم خوشتر از جادوي تو ,

اي سکوت اي مادر فريادها .

اگرچه جای دل دریای خون درسینه دارم
ولی در عشق تو دریایی از دل کم میارم

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

آفتابی تو من ذره مسکین ضعیف
تو کجا و من سرگشته کجا می نگرم
سر زلفت ظلماتست و لبت آب حیات
در سواد سر زلفت به خطا می نگرم

مجلس ما دگر امروز به بستان ماند
عیش خلوت به تماشای گلستان ماند

دمی با نیک خواهان متفق باش/ غنیمت دان امور اتفاقی