دلنوشته ...

چشمهایم را میبندم
و تو را در کنار خویش تصور میکنم
و چنان غرق تو میشوم که
نمیدانی چه ذوقی در نگاهم
حکاکی میشود

لبخند میزنم به ادمهایی که
هنوز مرا نشناخته اند
اما خوب ادعا میکنند مرا میفهمند
و درک میکنند

نمیدانم در کدامین پیچ منتظرت باشم
اما میدانم تو حتی در همین جاده صاف هم مرا صدا میزنی
تنها
من حواسم نیست

کودک در اغوش مادرش میگریست
اما نمیدانست
دیگر نگاه مهربان مادرش را ببیند
کودک بیماری داشت که
نمیتوانست دنیا و ادمهایش را ببیند
روزی که برای همیشه به تاریکی فرو رفت
هیچ کس نمیدانست
چه اینده ای در انتظارش هست
تنها مادرش به او اعتماد داشت
و کنارش ماند
تنها مادرش از او یه پیانیست مشهور ساخت
ولی ادمهای دیگر
این مادر و کودک را تنها گذاشتند

پیرزن رو به جاده ای چشم به راه بود چشم به راه مردی که سالها پیش عاشقش بود مرد از همین جاده از چیرزن جدا شد به جبهه جنگ رفت اما پیرزن هرگز نمیدانست مردش همان ماهای اول جنگ مرده بود مردم دهکده حرفی نزدند به پیرزن در دوران جوانیش و پیرزن با اینکه سالها از مرگ مرد زندگیش میگذشت چشم به راهش مانده بود و تمام مدت تنها یادگاری مرد را در دستان نحیف و لرزانش میفشرد و برایش سخنها میگفت از فراق مرد محبوبش
هر روز به سوی جاده میرفت و چشم به راه میماند
اما روزی هرگز برنگشت اهالی دهکده معلم پیر را کنار جاده برفی در حالی که با چشمانی باز منتظر بود یافتند انگار هرگز زنده نبود او به کنار مرد محبوبش سفر کرد

نگاه کن به تمام ستارگان
به خورشید
به ماه
هر روز از تو برایشان میگویم
تا شاید
به گوشت برسانند
چقدر دلتنگت هستم و چقدر چشم به راهت

میدانی انتظار دردش زیاد نیست
بلکه خستگیش زیاد هست
وقتی منتظر میمانی
انقدر دلتنگی را تحمل میکنی
که تمام دلتنگیت را
سر همانی خالی میکنی که
دلتنگش هستی

امروز را گذراندی
و باز به امید فردا
چشمانت را
میبندی
اما حواست باشد
امروز فردای دیروزت هست
زیبا ترسیمش کن

دستانت را بگیر به سوی اسمان کسی نمیداند
شاید همین باشد
اجابت شدن دستانی که
خالیست و تنها
داریش خدایش هست
شاید همین مفهوم زندگیست
حضور خدایت در هر لحظه

تو خودت زیبا هستی
اینچنین به دنبال زیبایی در دیگران نباش
شاید ندانی اما
تو خودت
یکی از بنده های خدایت هستی
که بخاطر عشقی که به تو داشته تو را افریده

- - - به روز رسانی شده - - -

بزرگواری به بزرگ بودن نیست بلکه به نوع منش و افکارت میباشد