مشاعره

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا.

از آمدنم نبود گردون را سود
وز رفتن من جاه و جلالش نفزود
وز هیچکسی نيز دو گوشم نشنود
کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

در نیابد حال پخته هیچ خام ** پس سخن کوتاه باید والسلام

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هوادارن کویش را چو جان خویشتن دارم

ما در این شهر غریبیم و درین ملک فقیر
به کمند تو گرفتار و به دام تواسیر

روزگاری است که سودای بتان دین من است
غم این کار نشاط دل غمگین من است......

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

الا ای پیر فرزانه
مکن عیبم ز میخانه
که من در ترک پیمانه
دلی پیمان شکن دارم

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

دوش بامن گفت پنهان کاردانی تیزهوش
وزشماپنهان نشایدکردسرمی فروش