مشاعره

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد/ وجود نازکت آزرده گزند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت تست/ به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد

دوران خوش آن بود که با دوست به سر رفت

باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود

دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

شرط هواداری ما شیدائی و شوریدگیست

گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا

اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار/ طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد

دوری از تو قسمت ما شد خدا داند چرا

اشک و آه و ناله و ماتم یار ما شد خدا داند چرا

از آن گمگشته ي من هم، نشاني آور اي قاصد
كه چون يعقوب نابينا، سخن با پيرهن گويم...

می نوش بماهتاب ای ماه كه ماه

بسيار بتابد و نيابد مارا

آب زنید راه را،هین که نگار می رسد

مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد

دل از من برد و روی از من نهان کرد

خدا را با که این بازی توان کرد