مشاعره

شخصی همه شب بر سر بیمار گریست
چون روز شد او بمرد و بیمار بزیست

تو که اهسته میخوانی قنوت گریه هایت را
میان ربنای سبز دستانت دعایم کن

ناگهان دیدم سرم آتش گرفت
سوختم خاکسترم آتش گرفت
چشم وا کردم، سکوتم آب شد
چشم بستم، بسترم آتش گرفت
در زدم ،کس این قفس را وا نکرد
پر زدم، بال و پرم آتش گرفت

http://www.goftomanedini.com/images/...s/00020694.gif

تا در دل من عشق تو اندوخته شد
جز عشق تو هر چه داشتم سوخته شد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزارآفرین بر غم باد

دل دریای غم میمونه جونم
ضرر کردی که رفتی مهربونم

می یابم از خود حسرتی باز از فراق کیست این

آماده صد گریه ام از اشتیاق کیست این

نیازارم ز خود هرگز دلی را
که می ترسم در او جای تو باشد

درست اول این نوبهار عاشق شد

دلم میان همین گیر و دار عاشق شد

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شدو جان نیزهم