مشاعره

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟
«بال» وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسأله ی دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه ی مسأله هاست

تو کافر دل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

وصل تو اجل را ز سرم دور همی​ داشت
از دولت هجر تو کنون دور نماندست

تو رفتی رد پایت در دلم ماند
شکوه خنده هایت در دلم ماند
دلم را با سحر خوش کرده بودم
غروب ماجرایت در دلم ماند
شریک دردهایم بودی اما
غم بی انتهایت در دلم ماند

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست
ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

علی کیست، آیینه ی حق نمای / نماینده ی مهرو قهر خدای
علی کیست، پیمانه گردان حق / ترازوی اعمال مردان حق

قفسم را نشکن...
تو مکن آزادم...
گر رهایم کنی به خدا خواهم مرد...
من به زنجیر تو عادت کردم...
تو محبت کن که تا عمری هست...
من بمانم چو اسیری به حریم قفست...

تا کی به تمنای وصای تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید غم هجران تو یا نه
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه

هر که به دیدار تو نایل شود
یک شبه هلال مسائل شود

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم