نمایش نسخه قابل چاپ
گاهی دلت بی بهانه میخواهد که شکر کنی , از برف اندکی که بود از دلخوشی محدود برف , از امروزی که میدانم تو مثل همیشه بودی شکر.شکر که میدانم هستی و هوای من را داری خدا جون دوستت دارم و شکر.راستی شده بی بهانه شکر کنیم فقط بگیم شکرت خدا.تا حالا شده به جای خسته نباشی بگیم خدا قوت اگه میگفتیم چقدر خوب بود مگه نه؟
خدایا ...! شکرت که بخیر گذشت......................................
الهي شكر[golrooz]
و تو بهترین وکیل برای بندگان خود هستی
سپاس رفیق من[golrooz]
مزین کنیم با کلام خدا
آيه شماره 220 از سوره مبارکه بقره
توجه به یتیمان
فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَى قُلْ إِصْلاَحٌ لَّهُمْ خَيْرٌ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَلَوْ شَاء اللّهُ لأعْنَتَكُمْ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
درباره دنيا و آخرت. و در باره يتيمان از تو مىپرسند بگو به صلاح آنان كار كردن بهتر است و اگر با آنان همزيستى كنيد برادران [دينى] شما هستند و خدا تباهكار را از درستكار بازمىشناسد و اگر خدا مىخواست [در اين باره] شما را به دشوارى مىانداخت آرى خداوند توانا و حكيم است
http://www.njavan.com/forum/quraan3.pngدنیا وآخرت را سطحى ننگرید و در آن فكر كنید. «یتفكّرون فى الدنیا و الاخرة»
رها كردن كار یتیمان، مصلحت نیست، بلكه به نیّت خیر و با چشم برادرى معاشرت نمودن با آنان مصلحت است. «قل اصلاح لهم خیر»
هرگونه اصلاح در وضعیّت یتیمان، ارزش است. كلمه «اصلاح» به صورت مطلق آمده تا شامل همهى اصلاحات اعمّ از اصلاح مالى، علمى، عملى، تربیتى و دینى بشود. «اصلاح لهم خیر»
یتیمان، نه برده و نه فرزند ما هستند، بلكه برادر كوچك ما و جزء خود ما هستند. «فاخوانكم»
نه افراط و نه تفریط، نه به نام اصلاح، اموال ایتام را بخورید و نه از ترس فساد، آنان را رها كنید كه خداوند مصلح و مفسد را مىشناسد. «واللّه یعلم المفسد من المصلح»
اگر بدانیم خداوند افكار ونیات ما را مىداند، فساد و خلاف نمىكنیم. «واللّه یعلم المفسد»
تكلیفِ فوق طاقت در اسلام نیست. «لو شاء اللّه لاعنتكم»
آسانگیرى دستورات، كارى حكیمانه است. «لو شاء اللّه لاعنتكم انّ اللّه عزیز حكیم»
میانِ غربت این خیابان ها...
میان آدم هایی که نگاهشان و کلامشان آشنای دلم نیست...
میان تمامِ تنهایی هایی که به دلتنگی و بی کسی آغشته می شوند...
میان تمام امید هایی که می روند تا کم رنگ شوند...
* نگاهِ تو به من. اما تمام نمی شود، شعله های شوقی که میان دلم کاشته ای*
دریاب مرا رفیق[golrooz]
به زخم هایی که دیگران زدند و تو مرهم شدی...
به لحظه هایی که همه چیز ِ آدم هیچ می شود..
به امید هایی که به تو بستم و نا امیدم نکردی...
سپاس رفیق[golrooz]
سپاس شایسته ی رفاقت و عشق و محبت بی مثال توست رفیق[golrooz]
نمیدونم این موضوع مربوط به کدوم قسمت میشه ولی چون میخواستم از خدا تشکر کنم اینجا مینویسم ولی تو رو به خدا روش فکر کنید.وقتی سر شب خانم مسنی که حتی دقیقا نمیتونستند کمرشون رو خم کنند رو از خیابون رد میکردم هی برام دعا میکردن میگفتن خوبه که انسانیت تو وجودت هست انشالله عاقبت بخیر بشی و .....اون جملشون که میگفت خوبه هنوز انسانی خیلی ازارم داد اخه مگه تعداد کسانی که این کارها رو میکنند کم شده که خانم به من این حرف رو زد نکنه یادمون رفته که این کارا وظیفمونه نکنه یادمون رفته که ما هم پیر میشیم.من به نگاههایی که به من میکردن اصلا اهمیت نمیدادم ولی واقعا ما داریم کجا میریم؟ انگار اون خانم پیر نباید پیر میشده.شما که فقط به خودت اهمیت میدی و اینکه دیدن این صحنه ها برات عجیبه بدون باید کمک کنی تا در زمان پیری کسی باشه تا به تو کمک کنه و بدونید که نه ظاهر مهمه نه تیپ اصل دله ادماست حتی اگه لباسشون پاره باشه حتی اگه ساده بگردن.یادمون باشه انسانیت مهمترینه کمک بدون هیچ چشم داشتی .خدایا خدا جون شکرت که هنوز میتونم این صحنه ها رو ببینم و درک کنم ولی خدایا این لحظه ها رو از من نگیر من رو زیاد درگیر خودم و ظواهر نکن.خدا جون دوستت دارم شکر شکرت خدا شکر دوستت دارم[golrooz]