مشاعره

مرا تا عشق تعلیم سخن کرد
حدیثم نکتهٔ هر محفلی بود

شب است و شام و شراب و شیرینی / غنیمت است چنین شب که میبینی [nadidan]

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم
خم می‌دیدم خون در دل و پا در گل بود


با ( د ) باید میگفتین

دیگران قرعه ی قسمت همه بر عیش زدند

دلِ غم دیده ی ما بود که هم بر غم زد

درد بی عشقی ز جانم برده طاقت ور نه من
داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

می بده تا دهمت آگهی از سر قضا
که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر

کز غمت دیده ی مردم همه دریا باشد

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

من نوشتم این سخن از بهر دوست
تا بداند این دلم در فکر اوست

تو مرا کشتی و خدای نکشت
مقبل آن کز خدای گیرد پشت [shademan]