مشاعره

در مذهب طریقت خامی نشان کفر است
آری طریق دولت چالاکی است و چستی

یا چو من حیران طریق خویش گیر

یا قـــلم در من کش و ره پیش گیر

ره رو منزل عشقیم و ز سر حد عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

مرده ی عشقم مرا جانی فرست

تشنه خواهم مرد طوفانی فرست

نوح گفت ای بیقرار نوحه گر

باز کن چشم از هم و در من نگر

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

بر آستان جانان گر سر توان نهادن

گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد

قد خمیده ما سهلت نماید اما

بر چشم دشمنان تیر از این کمان توان زد

در خانقه نگنجد اسرار عشقبازی

جام می مغانه هم با مغان توان زد

درویش را نباشد برگ سرای سلطان

ماییم و کهنه دلقی کتش در آن توان زد

اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند

عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد

گر دولت وصالت خواهد دری گشودن

سرها بدین تخیل بر آستان توان زد

عشق و شباب و رندی مجموعه مراد است

چون جمع شد معانی گوی بیان توان زد

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست

گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد

حافظ به حق قرآن کز شید و زرق بازآی

باشد که گوی عیشی در این جهان توان زد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط msd21

شبی که او را به گردش برده بودم
به سر حد جنون می خورده بودم
زترس مرگ من مرد ندانست
که من از روز اول مرده بودم

---

شما باید با دال شروع کنید نمیشه که همینطوری یه شعریو نقل قول کنین مشاعره باید به ترتیب پیش بره

دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا
که نماندست کنون طاقت بیداد مرا

ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی نوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه ی کار به نام من دیوانه زدند

در مشک و عود و عنبر و امثال طیبات
خوشتر ز بوی دوست دگر هیچ طیب نیست