مشاعره

ترا می خواهم و دانم كه هرگز

به كام دل در آغوشت نگيرم

توئی آن آسمان صاف و روشن

من اين كنج قفس، مرغی اسيرم

در تابوت پنجره ام پيكر مشرق مي لولد.

مغرب جان مي كند،
مي ميرد
[negaran]

دمی با دوست بسر بردن دو صد دنیا بها دارد
خوشا آنکس که در دنیا رفیقی باوفا دارد[golrooz][golrooz][golrooz]

دل و دین به یک دیدن باختیم و خرسندیم*** درقمارعشق ای دل کی بود پشیمانی؟

یک چشم من از غم دلدار گریست
چشم دگرم حسود بود و نگریست
چون روز وصال آمد او را بستم
گفتم نگریستی نباید نگریست[golrooz][golrooz][golrooz]

ترا در همه شب های تنهایی
توی همه شیشه ها دیده ام .

من از طرز نگاه تو امید مبهمی دارم
نگاهت را نگیر از من که با آن عالمی دارم[golrooz][golrooz][golrooz]

من نگويم كه مرا از قفس آزاد كنيد
قفسم برده به باغي و دلم شاد كنيد

دلت را خانه ی ما کن مصفا کردنش با من
به ما درد دل افشا کن مداوا کردنش با من[golrooz][golrooz][golrooz]

نام دیگری نمی توان گذاشت

روی حس مبهمی که از تو می رسد

با عبور صادقانه از محیط کودکانه ام

به این نتیجه می رسم

از تو می توان فقط . . .

از تو می توان فقط توقعی نداشت

از تو می توان فقط نخواست