پاسخ : ایام محرم " شهـــــــــادت امام حسیــــــــــن (ع) "
لقب دیگری که برای ابوالفضل العباس گذاشتند ، ابو القربه بود.
قربه یعنی مشک.
عباس برای مشک پدری کرد.
دیدید که وقتی یک پدری با بچه ش داره تو خیابون راه میره اگر یک خطر بخواد تهدیدشون کنه ، پدره خودشو میندازه روی بچه ا ش که نکنه بچه ش طوریش بشه . اگر یک ماشین بیاد سمتشون میبینی سریع پدره خودشو میندازه رو بچه ش که نکنه خدایی نکرده بچه ش طوری بشه ، میبینی خودش کمرش شکسته ولی بازم میپرسه بچم چی شد ؟
اینا رو گفتم برا ی مقدمه که بدونی چی دارم میگم. لقب دیگه ابوالفضل ، ابوالقربه بود . عباس برای مشک پدری کرد . وقتی که دست راستشو قطع کردن گفت مشک چی شد؟ دست چپشو که قطع کردن باز گفت مشکم چی شد ؟ باتیر سه شعبه که زدن تو چشمش باز گفت مشکم چیزیش که نشد؟ وقتی که با عمود آهنین میزدن تو سرش بازم گفت که مشکم که چیزیش نشد؟ تا که یک تیری از کمان یک نامردی در رفت و به مشک عباس خورد . وقتی این تیر به مشک عباس خورد، عین کسی که بچه و با تیر زده باشن بی قراری میکرد .
به این دلیل بود که لقب ابوالقربه رو براش انتخاب کردن.
پاسخ : ایام محرم "امام زین العابدین (ع)، پاسدار قیام خونین کربلا"
امام زین العابدین (ع)، پاسدار قیام خونین کربلا
بیماری امام
ایشان وارث رنج واندوه ومصیبتی جانکاه و نیز وارث انقلاب خونین وبسیار عمیق کربلا بودند ، که در آن روز (عاشورا) در کربلا به طرز معجزه آمیزی مریض بودند .شکی نیست که بیماری امام (ع) موقت ومصلحتی از طرف خداوند بود . خداوند می خواست از طریق عوامل طبیعی وعادی ، حجت خود را حفظ کند زیرا می دانیم که همین بیماری کوتاه باعث شد که امام در کشتار بیرحمانه سربازان یزید ، سالم بماند .
اضافه بر این وقتی که لشکر طبق خوی بیابان گردی ووحشیگری برای غارت به جادرها؛ حمله بردند ، با بدن نبمه جان زین العابدین (ع) مواجه شدند که بر بستر افتاده است ، عده ای آماده کشتن وی شدند ولی برخی گفتند او خود می میرد ، چرا ما دست بخونش بیالائیم .
این بیماری موقت بود وآثارش تا کوفه و شام در جسم آن حضرت باقی بود ولی امام علی رغم همه این مشکلات وناراحتی های جسمی وروحی ، قلبی آرام ودلی قوی وشجاع و روحی با شهامت داشت .
شجاعت کم نظیر
برای رهائی از ذلت وبردگی ؛ وبازیابی وعزت وآزادگی ، فراهم ساختن زمینه ای برای یک انقلاب ریشه دار وبنیادی ، در سطحی گسترده، بر ضد بیداد وخفقان وتحریف حقایق ، راهی جز آگاهی وبیداری وروشنگری مردم نیست ... پس باید مردم را آگاه کردوبه آنان آگاهی وشناخت دادتا احساس مسئولیت کنند ، آنگاه خودبخود ، شورش وانقلاب پدید می آید.
این جزء نقشه امام حسین (ع) بود ؛ که مرحله اول را خود ویارانش با شهادت انجام دادند ومرحله دوم وحساس ودشوارترینش ، بر عهده امام زین العابدین ( وزینب کبری ) بود .
شهادت امام (ع)
در تاریخ شهادت امام چهارم (ع) اختلاف نظرهائی بین مورخین هست ولی بنابه مدارک معتبر در 25 محرم سال 95هجری در سن 57 سالگی پس از یک دوره زندگی سراسر رنج واندوه ومبارزه وجهاد ؛ بدستور ولید بن عبدالملک خلیفه ستمگر اموی ، توسط هشام بن عبدالملک مسموم و به شهادت رسید ودر قبرستان بقیع در مدینه کنار قبر امام حسن (ع) دفن گردید.
شــــهــادت چهـــارمیـــن امــــام شیعیـــان تســلیـــت باد