مشاعره

من دیوانه چو زلف تو رها میکردم

هیچ لایق ترم از حلقه زنجیر نبود

ديدي كه غم يار دگر باره چه كرد
چون بشد و دلبر و با يار وفادار چه كرد...

در خودم گمشده را دريابم

در سحر گاه سر از بالش خوابت بردار

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری

یارمرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غارتویی خواجه نگه دارمرا

آه ، ای خدا چگونه ترا گویم
کز جسم خویش خسته و بیزارم
هر شب بر آستان جلال تو
گوئی امید جسم دگر دارم

میان مهربانان کی توان گفت
که یار ما چنین گفت و چنان کرد

ديدي كه مرا هيچ كسي ياد نكرد

جز غم كه هزار آفرين بر غم باد

در نیزاری پر از علف ، پر از ماه
کنار پاروهایش خفته قایق
خوابش آبی ، فکر و خیالش آبی
چه سودایی در دل نهفته قایق

قصد صید ملخ می‌کرد و به صید
ملخ مشغول می‌بود و غافل بود