بهتازگی انفجار عظیمی در عالم نزدیک رخ داده است و تلسکوپهای غولپیکر زمینی و فضایی در حال بررسی آن هستند. این انفجار فوران پرتو گاما را نشان میدهد که نام GRB 130427 را برایش انتخاب کردهاند. نخستینبار تلسکوپ سویفت- که در مدار زمین در حال گردش است و در طولموجهای پرتوایکس فعالیت میکند- موفق به ثبت این فوران پرانرژی شد و آن را به زمین گزارش داد. حدود ۳ دقیقه بعد٬ تلسکوپ نیممتری ایسان در نیومکزیکو٬ متوجه انفجاری در طول موج مرئی شد که بسیار پرنور بود. این تلسکوپ مختصات دقیقتری از این انفجار را تهیه کرد. حدود چند دقیقه پس از آن٬ چند تلسکوپ که سرعت نشانهرویشان بیشتر از تلسکوپهای دیگر بود شامل تلسکوپ ۲ متری P60 در کالیفرنیا٬ تلسکوپ ۱/۳ متری PAIRTEL در نیومکزیکو و تلسکوپ ۲ متری Faulkes در شمال هاوایی به تعقیب این نور درخشان مرئی پرداختند. حدود دو ساعت بعد٬ تلسکوپ شمالی رصدخانهی جمینی از انتقال به سرخ ۰/۳۴ خبر داد که نشان میداد این انفجار در فاصلهای حدود ۴۷۰ میلیون سال نوری از ما به وقوع پیوسته است. این فاصله در مقیاسهای کیهانشناسی٬ نزدیک به حساب میآید. پیش از اینها نیز در تصاویری که از RAPTOR در حین پردازش آسمان بهدست آمده بود٬ این انفجار ثبت شده بود. این تصاویر نشان دادند که قدر این انفجار در حدود ۷/۴ است. این تصاویر حدود ۵۰ ثانیه پیش از سوییفت از این انفجار خبر داده بودند. این فوران یکی از پرنورترین فوران سالهای اخیر بوده است . به طوری که تلسکوپ VLA نیز آن را در طولموجهای رادیویی کمانرژی ثبت کرده است. علاوهبراین٬ ماهوارهی فرمی از زمانی که در فضا قرار داشته است٬ این انفجار پرانرژیترین سیگنالی بوده که دریافت کرده است. نوترینو٬ امواج گرانشی و تلسکوپهایی که برای آشکارسازی فوتونهای پرانرژی طراحی شدهاند در حال بررسی دادههای خود از سیگنال GRB 130427A هستند. تصویر انیمیشنی بالا نشان میدهد که چگونه در یک لحظه٬ درخشش شدیدی از GRB 130427A نقشهی پرتو گاما آسمان را زیر سلطهی خود میبرد. به طور حتم٬ تعقیب این انفجار در طولموجهای نور مرئی ادامه پیدا میکند زیرا این احتمال وجود دارد که در آیندهای نزدیک یک ابرنواختر کلاسیک به وقوع بپیوندد.