مشاعره

دستم نمیرسد که دل از سینه بر کنم
باری علاج شکر گریبان دریدن است

ترسم که گر روم ، برد این گنجها کسی / ترسم در آشیانه فتد ناگه آذری

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا/
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

ازین دریای بی کنه و کرانه / نخواهی یافتن هرگز رهایی

يار درين کوي ما اب درين جوي ما/زينت نيلوفري تشنه وزردي چرا؟

اسیر کردن و کشتن ، تفرج و بازی است / نشانه کردن مظلوم ، کار آسانی است

تيغ بر اور هله اي افتاب/نور ده اين گوشه ويرانه را

از ظلمت خود رهاییم ده
با نور خود آشناییم ده

هر دم اندیشه ی دیگر کنم و رای دگر
که من از دست تو فردا بروم جای دگر

روح خود را متصل کن اي فلان/زود با ارواح قدس سالکان