مشاعره

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

ديدي كه يار جز سر جور و ستم نداشت ***********بشكست عهد و ز غم ما هيچ غم نداشت

تو کز محنت دیگران بی غمی/نشاید که نامت نهند آدمی

یار باید که هر چه یار کند........................بر مراد خود اختیار کند

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت **************عمريست كه عمرم همه در كار دعا رفت

تو مي آيي به بالينم ، ولي آندم كه در خاكم
خوش آمد گويمت اما ، در آغوش كفن گويم

من کنم صد شعله در یکدم خموش / گاه دستم ، گاه چشمم ، گاه گوش

شراب لعل كش و روي مه جبينان بين***************خلاف مذهب آنان جمال اينان بين

نه ! نمی شود رفت و گذشت و ندید !


هنوز چشمی پشت پنجره منتظر است


و نگاهش به آن سو دو دو می کند


و صدای تپ تپ دلی را نشنید

در نظر بازي ما بيخبران حيرانند************من چنينم كه نمودم دگر ايشان دانند