مشاعره

نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد

دار بر پا کن که منصور آمدیم

چون کلیم از عرصه ی طور آمدیم

منم که دیده به دیدار دوست کردم باز

چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

زمزم جاری به هنگام سحر


خواب میبینم تو را در چشمان تر

روزگاری شد که در میخانه خدمت میکنم

در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

موج ها از بس تلاطم کرده اند

راه اقیانوس را گم کرده اند

دلم رفت و ندیدم روی دلدار

فغان از این تطاول آه از این زجر

رنگتان بر رخ پاییز دلالت دارد

چنگتان از طرف فتنه وکالت دارد

در خرابات مغان نور خدا میبینم

این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم

مرد از سرزنش جاده نخواهد رنجید

سجده از تلخی سجاده نخواهد رنجید