نقش شرکت‌های it در سرنوشت هواپیمای مفقود

نقش شرکت‌های IT در سرنوشت هواپیمای مفقود

تایمز داستان جدیدی منتشر کرد و مدعی شد راز ناپدید شدن پرواز ام اچ ۳۷۰ را کشف کرده است. با گذشت سه هفته از حادثه و انتشار تمام ۵۴ دقیقه ارتباط رادیویی هواپیما با برج مراقبت که احتمال انفجار هواپیما را تقویت می کند، امریکایی ها هنوز داستان می سازند. در حالی که خانواده های 239 قربانی حادثه هواپیمایی مالزی در غم و اندوه به سر می برند، رسانه های امریکایی به غبارآلود کردن فضای خبری این حادثه ادامه می دهند تا همچنان، فرصت فکر کردن و پیگیری عادی ماجرا را از مردم، رسانه ها و مقامات مالزیایی بگیرند و تنها مظنون واقعی حادثه راه گریز داشته باشد.

به نقل از آی تی آنالیز؛ نیویورک تایمز با اشاره به وجود 20 نفر از کارکنان شرکت صنعتی فری اسکیل Freescale در میان مسافران هواپیمای ناپدید شده مالزی، مدعی شد این حادثه به رقابت و جنگ پنهان شرکت های فعال در صنایع الکترونیکی ربط دارد.
شرکت فری استیل، تولید کننده انحصاری نیمه رسانایی با همین نام تجاری است که با گذشت مدت کوتاهی از آغاز فعالیت، رشد اقتصادی خیره کننده ای داشته و پیش بینی می شود، در آینده ای نزدیک به یکی از غول های صنعت الکترونیک تبدیل خواهد شد.
فری اسکیل، ماده ای نیمه رسانا ساخته شده از مواد طبیعی و سازگار با محیط زیست است که در صنایع الکترونیکی، خودروسازی، رایانه، مخابراتی، زیرساخت های بی سیم نسل آینده، مدیریت انرژی هوشمند، تجهیزات پزشکی قابل حمل، لوازم مصرفی و دستگاه های تلفن همراه هوشمند کاربرد دارد.
امتیاز اختراع و تولید این ماده و مالکیت شرکت، در اختیار پنج دانشمند و سرمایه گذار چینی است که چهار نفر از آنها در حادثه پرواز MH370 سربه نیست شده اند.
شرکت فری اسکیل، ضمن تایید حضور 20 کارمندش در این پرواز، گزارش تایمز و سایر شایعات رسانه های امریکایی در این باره را تکذیب و از رفتار آنها ابراز تاسف کرده است. از این 20 نفر ، 12 نفر اهل مالزی و 8 نفر چینی بودند که 4 نفر از آنها، از مالکان اصلی اختراع و نام تجاری فری اسکیل هستند.
تایمز با گنجاندن انبوهی سند، مطلب، آمار و اظهار نظر درباره اهمیت این ماده و جایگاه آن در صنایع الکترونیک و ذکر داستان ها و مطالبی درباره رقابت شدید میان شرکت های بزرگ، تلاش کرده ادعای خود را مستند جلوه داده و جای هیچگونه شک و تردیدی برای مخاطب نگذارد که انفجار هواپیما، کار آخرین بازمانده از 5 نفر صاحب اختراع بوده و یا اینکه شرکت های رقیب در صنعت نیمه هادی ها هواپیما را نابود کرده اند.
شبکه خبر 'گزارش داد، اما باز هم "حدس و تخیل" اصلی ترین عامل ربط دادن حادثه هواپیما به این 20 مسافر است و میزان صحت این داستان نیز به اندازه سایر فرضیه های رسانه های امریکایی از قبیل دست داشتن اجنه، ارواح، موجودات فضایی، سیاه چاله های زمینی، جادوگران و پسر 19 ساله ایرانی است.
با این حال، این گزارش نشان می دهد رسانه های عمده و جریان ساز امریکایی، بخوبی از کارکرد موقتی و کوتاه مدت اخبار عجیب و غریب و فرضیه های جن و پری و بیگانگان فضایی آگاهند و پس از چند هفته داستان پردازی، وارد مرحله دوم شده و تلاش می کنند افکار عمومی و توجه رسانه ها را در فضایی معقولانه و منطقی تر هدایت کنند.
برای همه کارشناسان و سازمان ها و مقامات رسمی مرتبط با صنعت هواپیمایی، تمام اطلاعات واقعی، در این خلاصه می شود که هواپیما بدون نقص فنی و در شرایط آب و هوایی خوب، بر فراز دریا با حادثه ای مواجه شده که به گفته مدیر دایره سوانح شرکت بوئینگ، به قدری ناگهانی و سریع بوده که خلبان حتی فرصت غافلگیر شدن نیز نداشته است.
او و بسیاری از متخصصان معتقدند که هواپیما منفجر شده و از آنجایی که قطعات آن یافت نشده، مشخص است که انفجار، با مواد پرقدرتی صورت گرفته که تمام حجم هواپیما را متلاشی کرده است.
آنها به صورت تلویحی، شلیک موشک به هواپیما را تایید می کنند و شناسایی منبع شلیک موشک را بر عهده کارشناسان این زمینه می گذارند.
این که به چنین احتمال منطقی و معقولانه ای فرصت مطرح شدن داده نمی شود و داستان های جن و پری با آب و تاب تولید و منتشر می شوند نیز، به همین امر مربوط است. چرا که مطرح شدن این فرضیه کاملا منطقی، چشم ها را وا می دارد که منبع موشک را جستجو کنند. با این وجود، نیروهای نظامی کشورهای اندونزی، مالزی، ویتنام و کامبوج، حتی اگر بخواهند هم نمی توانند یک شی پرنده را در ارتفاع 35 هزار پایی هدف قرار دهند و خلی زود تبرئه می شوند.
واقعیت این است که در آن منطقه، تنها یک یگان نظامی وجود دارد که قابلیت و توان شلیک موشک به هواپیما را دارد.
از قضا؛ این یگان؛ USS Pinckney DDG ناوشکن پینکنی، وابسته به ناوگان هفتم نیروی دریایی امریکا است و از معدود شناورهای نظامی جهان است که به طور ویژه برای حمله به هواپیما طراحی و تجهیز شده و در صنایع تسلیحاتی امریکا، موشک های قدرتمندی، فقط برای استفاده در این ناوشکن ها تولید می شود.
ناوشکن پینک نی، مجهز به سامانه شناسایی و ردیابی قدرتمند و موشک های هدایت شونده به اهداف پروازی، می تواند هرگونه هدفی را در محدده بسیار طولانی با استفاده از سیستم پرتاب عمودی، نابود کند.
از قضا؛ این ناوشکن روز جمعه و در زمان ناپدید شدن هواپیما، سرگرم تمرین نظامی و انجام رزمایش در همان منطقه بود و نزدیک ترین شناور به نقطه ناپدید شدن هواپیما به شمار می رفت. به قدری نزدیک، که کاربران امریکایی، پس از اطلاع از سانحه هوایی، در صفحه اینترنتی ناوشکن کامنت گذاشته و از آنها خواسته اند منطقه را جستجو کنند. جالب آنکه در میان سکوت ناگهانی این ناوشکن و کارکنان آن در فیسبوک، یکی از کاربران در کامنت خود به آنها اطلاع داده که یک هواپیما درست در نقطه ای که شما هستید ناپدید شده، سعی کنید به آنها کمک کنید!
کارکنان و فرماندهی ناو امریکایی که در صفحه فیسبوک خود از مانور و تمرینشان خبر داده و روز جمعه، محل استقرار خود را به اطلاع دوستانشان رسانده بودند، در ساعات نخستین حادثه، مانور خود را متوقف کرده و سکوت می کند.
در شرایطی که ناوگان ویتنام که بسیار دورتر از آنها به این نقطه بوده، از دریافت آخرین سیگنال هواپیما خبر داده بود، این ناوشکن مجهز به رادارهای پیشرفته، از هواپیمایی بوئینگی که بالای سرش پرواز می کرده، اظهار بی اطلاعی کرده است!
این موضوع حتی دوستداران این ناوشکن و کاربران سایت آن را نیز متعجب کرده، به طوری که که یک تفنگدار سابق نیروی دریایی امریکا در صفحه اینترنتی خود، از فرماندهان ناوگان هفتم سوال کرده است که چرا حضور ناوشکن پینک نی، بزرگترین ناو در کلاس برک و تنها ناو مجهز به انواع موشک های ضد هوایی، ضد سطحی و ضد زیر دریایی مستقر در جنوب شرقی آسیا را در چند مایلی نقطه ناپدید شدن هواپیما پنهان کرده و سپس، همین ناوشکن و ناوچه دیگری را (پس از درخواست های مقامات مالزی و فشار افکار عمومی) برای جستجوی هواپیما اعزام کرده اید؟
در دومین روز جستجوها، به ناوشکن پینگ نی دستور داده می شود که به گروه جستجو و امداد ملحق شوند و در اوج خبرسازی رسانه های بزرگ امریکایی، تنها یک سایت خبری مستقل، بر اساس شواهد و تحلیل خود، نتیجه گیری کرد که ماموریت اصلی این ناوشکن، پنهان ساختن آثار جرم است.
با این حال، رسانه های خبرساز امریکایی که هر احتمال بی ربط و هر خبر منحرف کننده ای درباره حادثه را پوشش داده و حتی خبر ادعای پیشگویی جادوگر نیجریه ای را با تصویر بازتاب می دادند، این فرضیه را کتمان کرده و اجازه گسترش آن را ندادند.
این رسانه ها، حتی پس از انتشار تمام مکالمات خلبان با برج مراقبت کوالالامپور، که در تمام 54 دقیقه آن، همه چیز طبق روال عادی است و در آخرین دقیقه نیز، خلبان اعلام می کند "اوضاع خوب و عالی است" تلاش می کنند رویکر خود را دنبال کرده و در شرایطی که آخرین اطلاعات نیز، بر انفجار شدید و ناگهانی هواپیما دلالت دارد، فرضیه موجودات فضایی و نیروهای ماورایی را در ذهن مخاطب زنده کنند.
روشن است که چه در مرحله نخست و فضای پرهیجان روزهای اول و چه در مرحله دوم که هیجان ها فروکش کرده و ماجرا برای مخاطب عام، تکراری و کهنه شده، رویکرد ثابت رسانه های جریان ساز امریکایی، ارائه اطلاعات پرشمار و غلط درباره حادثه است، تا ذهن ها همچنان از توجه به واقعیت و مضنون اصلی دور بمانند.
با این رویکرد، حتی اگر در آینده نیز، واقعیت آشکار شود، باوجود انبوهی از اطلاعات غلط و خبرهای راست و دروغ، امکان خدشه دار کردن آن، فراهم خواهد بود.
هواپیمایی بوئینگ 777 مالزی نیمه شب هفدهم اسفند (هشتم مارس) در پرواز شماره ام.اچ 370 با 239 سرنشین ساعت 12 و 45 دقیقه از کوالالامپور به مقصد پکن پرواز کرد، اما کمتر از یک ساعت بعد، هواپیما از صفحه رادارها ناپدید و اتصال رادیویی با آن قطع شد. چند ساعت بعد، نیروی دریایی ویتنام با اعلام سقوط هواپیما در نزدیکی آب های این کشور، تاکید می کند که یک جنگنده و رادار نظامی این کشور تا آخرین لحظه، هواپیما را روی صفحه داشته اند اما هواپیما به طور ناگانی محو شده است.
نیروی دریایی امریکا و ماهواره های این کشور سکوت می کنند، اما همان روز ان بی سی در گزارشی اعلام می کنند که مقامات امریکایی درحال بررسی حمله تروریستی هستند و درباره دو مسافری که با پاسپورت جعلی و سرقتی سوار شده اند تحقیق می کنند.
ان بی سی با والتر مارالدی، پدر لوئیجی مارالدی مرد 37 ساله ایتالیایی که پاسپورتش دو سال قبل در سفر به تایلند دزدیده شده مصاحبه می کند و وزارت خارجه اتریش نیز در پاسخ به خبرنگار ان بی سی تایید می کند که پاسپورت یک شهروند اتریشی یک سال پیش دزدیده شده است.
یک روز بعد، مالزیا ایرلاینز سما اعلام می کند که بوئینگ 777 در ساعت 2 و 40 دقیقه بامداد سقوط کرده است. در بیانیه این شرکت تصریح شده که هیچ پیام اضطراری مخابره نشده و حادثه به طور ناگهانی رخ داده است.
همچنین اعلام می کند که هفت نفر از مسافران از گذرنامه سرقتی استفاده کرده اند که پدیده ای رایج در شرق آسیا به ویژه مناطق توریستی است.
رسانه های امریکایی دو مسافر ایرانی را متهم کردند
نیروی دریایی ویتنام اعلام می کند که پرواز MH370 ، از کوالالامپور به پکن، بر فراز دریا در نزدیکی جزیره تو چو سقوط کرده است.
هیچ قطعه ای در عملیات جستجوی ماهواره ها و امکانات دریایی و هوایی ده کشور یافت نشده، اما در تمام این مدت چهار رسانه عمده امریکایی صدها خبر و داستان منتشر کرده اند.

کد خبر: 20008 گروه خبری: اخبار فناوری اطلاعات منبع خبر: itanalyze.com

نقش شرکت‌های IT در سرنوشت هواپیمای مفقود
تایمز داستان جدیدی منتشر کرد و مدعی شد راز ناپدید شدن پرواز ام اچ ۳۷۰ را کشف کرده است. با گذشت سه هفته از حادثه و انتشار تمام ۵۴ دقیقه ارتباط رادیویی هواپیما با برج مراقبت که احتمال انفجار هواپیما را تقویت می کند، امریکایی ها هنوز داستان می سازند. در حالی که خانواده های 239 قربانی حادثه هواپیمایی مالزی در غم و اندوه به سر می برند، رسانه های امریکایی به غبارآلود کردن فضای خبری این حادثه ادامه می دهند تا همچنان، فرصت فکر کردن و پیگیری عادی ماجرا را از مردم، رسانه ها و مقامات مالزیایی بگیرند و تنها مظنون واقعی حادثه راه گریز داشته باشد. به نقل از آی تی آنالیز؛ نیویورک تایمز با اشاره به وجود 20 نفر از کارکنان شرکت صنعتی فری اسکیل Freescale در میان مسافران هواپیمای ناپدید شده مالزی، مدعی شد این حادثه به رقابت و جنگ پنهان شرکت های فعال در صنایع الکترونیکی ربط دارد. شرکت فری استیل، تولید کننده انحصاری نیمه رسانایی با همین نام تجاری است که با گذشت مدت کوتاهی از آغاز فعالیت، رشد اقتصادی خیره کننده ای داشته و پیش بینی می شود، در آینده ای نزدیک به یکی از غول های صنعت الکترونیک تبدیل خواهد شد. فری اسکیل، ماده ای نیمه رسانا ساخته شده از مواد طبیعی و سازگار با محیط زیست است که در صنایع الکترونیکی، خودروسازی، رایانه، مخابراتی، زیرساخت های بی سیم نسل آینده، مدیریت انرژی هوشمند، تجهیزات پزشکی قابل حمل، لوازم مصرفی و دستگاه های تلفن همراه هوشمند کاربرد دارد. امتیاز اختراع و تولید این ماده و مالکیت شرکت، در اختیار پنج دانشمند و سرمایه گذار چینی است که چهار نفر از آنها در حادثه پرواز MH370 سربه نیست شده اند. شرکت فری اسکیل، ضمن تایید حضور 20 کارمندش در این پرواز، گزارش تایمز و سایر شایعات رسانه های امریکایی در این باره را تکذیب و از رفتار آنها ابراز تاسف کرده است. از این 20 نفر ، 12 نفر اهل مالزی و 8 نفر چینی بودند که 4 نفر از آنها، از مالکان اصلی اختراع و نام تجاری فری اسکیل هستند. تایمز با گنجاندن انبوهی سند، مطلب، آمار و اظهار نظر درباره اهمیت این ماده و جایگاه آن در صنایع الکترونیک و ذکر داستان ها و مطالبی درباره رقابت شدید میان شرکت های بزرگ، تلاش کرده ادعای خود را مستند جلوه داده و جای هیچگونه شک و تردیدی برای مخاطب نگذارد که انفجار هواپیما، کار آخرین بازمانده از 5 نفر صاحب اختراع بوده و یا اینکه شرکت های رقیب در صنعت نیمه هادی ها هواپیما را نابود کرده اند. شبکه خبر 'گزارش داد، اما باز هم "حدس و تخیل" اصلی ترین عامل ربط دادن حادثه هواپیما به این 20 مسافر است و میزان صحت این داستان نیز به اندازه سایر فرضیه های رسانه های امریکایی از قبیل دست داشتن اجنه، ارواح، موجودات فضایی، سیاه چاله های زمینی، جادوگران و پسر 19 ساله ایرانی است. با این حال، این گزارش نشان می دهد رسانه های عمده و جریان ساز امریکایی، بخوبی از کارکرد موقتی و کوتاه مدت اخبار عجیب و غریب و فرضیه های جن و پری و بیگانگان فضایی آگاهند و پس از چند هفته داستان پردازی، وارد مرحله دوم شده و تلاش می کنند افکار عمومی و توجه رسانه ها را در فضایی معقولانه و منطقی تر هدایت کنند. برای همه کارشناسان و سازمان ها و مقامات رسمی مرتبط با صنعت هواپیمایی، تمام اطلاعات واقعی، در این خلاصه می شود که هواپیما بدون نقص فنی و در شرایط آب و هوایی خوب، بر فراز دریا با حادثه ای مواجه شده که به گفته مدیر دایره سوانح شرکت بوئینگ، به قدری ناگهانی و سریع بوده که خلبان حتی فرصت غافلگیر شدن نیز نداشته است. او و بسیاری از متخصصان معتقدند که هواپیما منفجر شده و از آنجایی که قطعات آن یافت نشده، مشخص است که انفجار، با مواد پرقدرتی صورت گرفته که تمام حجم هواپیما را متلاشی کرده است. آنها به صورت تلویحی، شلیک موشک به هواپیما را تایید می کنند و شناسایی منبع شلیک موشک را بر عهده کارشناسان این زمینه می گذارند. این که به چنین احتمال منطقی و معقولانه ای فرصت مطرح شدن داده نمی شود و داستان های جن و پری با آب و تاب تولید و منتشر می شوند نیز، به همین امر مربوط است. چرا که مطرح شدن این فرضیه کاملا منطقی، چشم ها را وا می دارد که منبع موشک را جستجو کنند. با این وجود، نیروهای نظامی کشورهای اندونزی، مالزی، ویتنام و کامبوج، حتی اگر بخواهند هم نمی توانند یک شی پرنده را در ارتفاع 35 هزار پایی هدف قرار دهند و خلی زود تبرئه می شوند. واقعیت این است که در آن منطقه، تنها یک یگان نظامی وجود دارد که قابلیت و توان شلیک موشک به هواپیما را دارد. از قضا؛ این یگان؛ USS Pinckney DDG ناوشکن پینکنی، وابسته به ناوگان هفتم نیروی دریایی امریکا است و از معدود شناورهای نظامی جهان است که به طور ویژه برای حمله به هواپیما طراحی و تجهیز شده و در صنایع تسلیحاتی امریکا، موشک های قدرتمندی، فقط برای استفاده در این ناوشکن ها تولید می شود. ناوشکن پینک نی، مجهز به سامانه شناسایی و ردیابی قدرتمند و موشک های هدایت شونده به اهداف پروازی، می تواند هرگونه هدفی را در محدده بسیار طولانی با استفاده از سیستم پرتاب عمودی، نابود کند. از قضا؛ این ناوشکن روز جمعه و در زمان ناپدید شدن هواپیما، سرگرم تمرین نظامی و انجام رزمایش در همان منطقه بود و نزدیک ترین شناور به نقطه ناپدید شدن هواپیما به شمار می رفت. به قدری نزدیک، که کاربران امریکایی، پس از اطلاع از سانحه هوایی، در صفحه اینترنتی ناوشکن کامنت گذاشته و از آنها خواسته اند منطقه را جستجو کنند. جالب آنکه در میان سکوت ناگهانی این ناوشکن و کارکنان آن در فیسبوک، یکی از کاربران در کامنت خود به آنها اطلاع داده که یک هواپیما درست در نقطه ای که شما هستید ناپدید شده، سعی کنید به آنها کمک کنید! کارکنان و فرماندهی ناو امریکایی که در صفحه فیسبوک خود از مانور و تمرینشان خبر داده و روز جمعه، محل استقرار خود را به اطلاع دوستانشان رسانده بودند، در ساعات نخستین حادثه، مانور خود را متوقف کرده و سکوت می کند. در شرایطی که ناوگان ویتنام که بسیار دورتر از آنها به این نقطه بوده، از دریافت آخرین سیگنال هواپیما خبر داده بود، این ناوشکن مجهز به رادارهای پیشرفته، از هواپیمایی بوئینگی که بالای سرش پرواز می کرده، اظهار بی اطلاعی کرده است! این موضوع حتی دوستداران این ناوشکن و کاربران سایت آن را نیز متعجب کرده، به طوری که که یک تفنگدار سابق نیروی دریایی امریکا در صفحه اینترنتی خود، از فرماندهان ناوگان هفتم سوال کرده است که چرا حضور ناوشکن پینک نی، بزرگترین ناو در کلاس برک و تنها ناو مجهز به انواع موشک های ضد هوایی، ضد سطحی و ضد زیر دریایی مستقر در جنوب شرقی آسیا را در چند مایلی نقطه ناپدید شدن هواپیما پنهان کرده و سپس، همین ناوشکن و ناوچه دیگری را (پس از درخواست های مقامات مالزی و فشار افکار عمومی) برای جستجوی هواپیما اعزام کرده اید؟ در دومین روز جستجوها، به ناوشکن پینگ نی دستور داده می شود که به گروه جستجو و امداد ملحق شوند و در اوج خبرسازی رسانه های بزرگ امریکایی، تنها یک سایت خبری مستقل، بر اساس شواهد و تحلیل خود، نتیجه گیری کرد که ماموریت اصلی این ناوشکن، پنهان ساختن آثار جرم است. با این حال، رسانه های خبرساز امریکایی که هر احتمال بی ربط و هر خبر منحرف کننده ای درباره حادثه را پوشش داده و حتی خبر ادعای پیشگویی جادوگر نیجریه ای را با تصویر بازتاب می دادند، این فرضیه را کتمان کرده و اجازه گسترش آن را ندادند. این رسانه ها، حتی پس از انتشار تمام مکالمات خلبان با برج مراقبت کوالالامپور، که در تمام 54 دقیقه آن، همه چیز طبق روال عادی است و در آخرین دقیقه نیز، خلبان اعلام می کند "اوضاع خوب و عالی است" تلاش می کنند رویکر خود را دنبال کرده و در شرایطی که آخرین اطلاعات نیز، بر انفجار شدید و ناگهانی هواپیما دلالت دارد، فرضیه موجودات فضایی و نیروهای ماورایی را در ذهن مخاطب زنده کنند. روشن است که چه در مرحله نخست و فضای پرهیجان روزهای اول و چه در مرحله دوم که هیجان ها فروکش کرده و ماجرا برای مخاطب عام، تکراری و کهنه شده، رویکرد ثابت رسانه های جریان ساز امریکایی، ارائه اطلاعات پرشمار و غلط درباره حادثه است، تا ذهن ها همچنان از توجه به واقعیت و مضنون اصلی دور بمانند. با این رویکرد، حتی اگر در آینده نیز، واقعیت آشکار شود، باوجود انبوهی از اطلاعات غلط و خبرهای راست و دروغ، امکان خدشه دار کردن آن، فراهم خواهد بود. هواپیمایی بوئینگ 777 مالزی نیمه شب هفدهم اسفند (هشتم مارس) در پرواز شماره ام.اچ 370 با 239 سرنشین ساعت 12 و 45 دقیقه از کوالالامپور به مقصد پکن پرواز کرد، اما کمتر از یک ساعت بعد، هواپیما از صفحه رادارها ناپدید و اتصال رادیویی با آن قطع شد. چند ساعت بعد، نیروی دریایی ویتنام با اعلام سقوط هواپیما در نزدیکی آب های این کشور، تاکید می کند که یک جنگنده و رادار نظامی این کشور تا آخرین لحظه، هواپیما را روی صفحه داشته اند اما هواپیما به طور ناگانی محو شده است. نیروی دریایی امریکا و ماهواره های این کشور سکوت می کنند، اما همان روز ان بی سی در گزارشی اعلام می کنند که مقامات امریکایی درحال بررسی حمله تروریستی هستند و درباره دو مسافری که با پاسپورت جعلی و سرقتی سوار شده اند تحقیق می کنند. ان بی سی با والتر مارالدی، پدر لوئیجی مارالدی مرد 37 ساله ایتالیایی که پاسپورتش دو سال قبل در سفر به تایلند دزدیده شده مصاحبه می کند و وزارت خارجه اتریش نیز در پاسخ به خبرنگار ان بی سی تایید می کند که پاسپورت یک شهروند اتریشی یک سال پیش دزدیده شده است. یک روز بعد، مالزیا ایرلاینز سما اعلام می کند که بوئینگ 777 در ساعت 2 و 40 دقیقه بامداد سقوط کرده است. در بیانیه این شرکت تصریح شده که هیچ پیام اضطراری مخابره نشده و حادثه به طور ناگهانی رخ داده است. همچنین اعلام می کند که هفت نفر از مسافران از گذرنامه سرقتی استفاده کرده اند که پدیده ای رایج در شرق آسیا به ویژه مناطق توریستی است. رسانه های امریکایی دو مسافر ایرانی را متهم کردند نیروی دریایی ویتنام اعلام می کند که پرواز MH370 ، از کوالالامپور به پکن، بر فراز دریا در نزدیکی جزیره تو چو سقوط کرده است. هیچ قطعه ای در عملیات جستجوی ماهواره ها و امکانات دریایی و هوایی ده کشور یافت نشده، اما در تمام این مدت چهار رسانه عمده امریکایی صدها خبر و داستان منتشر کرده اند.
کد خبر: 20008 گروه خبری: اخبار فناوری اطلاعات منبع خبر: itanalyze.com