تولد گرانقیمت یک شغل فراموش شده
حافظه‌تان را مرور کنید، می‌بینید دست‌کم سال‌هاست که نوای آشنای: برف پاررررو می‌کنیم را نشنیده‌اید.
حالا شاید در شهرستان ها بخصوص شهرستان های واقع در مناطق سردسیر و کوهستانی این موضوع کمتر صدق کند، اما در این تهران بزرگ صنعتی شده پیچیده، سال هاست که اصلا برف قابل ذکری نیامده که نیاز به «برف پاروکن» باشد. اما در اواسط همین هفته ای که گذشت اراده خداوند یکتا بر این قرار گرفت که برف رحمتش بر تهران و بیشتر نقاط ایران ببارد. آنقدر که کمی از نگرانی روزافزون کمبود آب و کاهش قابل توجه حجم سدها و سفره های آب زیرزمینی کاسته شود. این برف آنقدر حجیم و غیرمنتظره بود که در تهران بزرگ هم شغل فراموش شده «برف روبی» از آرشیو درآمد و در مناطقی، صدای آشنای برف پارررو می کنیم به گوش رسید و چه نوای دل انگیزی است در این شهر پیچیده و درهم تنیده .
با این حال این شغل فراموش شده، قیمت های به روز شده ای را نیز با خود به همراه آورد به طوری که برخی کارگران برف روب، برای برف روبی حیاط و پارکینگ هر نیم ساعت 50 هزارتومان و برای برف روبی پشت بام که به گفته خودشان، خطر دارد هر نیم ساعت 80 هزار تومان مطالبه می کردند. البته بدیهی است که حیاط و پارکینگ های مجتمع های مسکونی که کوچک هم نیست لااقل بین یک تا یک ساعت و نیم زمان برای تمیزشدن لازم دارد و لذا یک برف روبی بین صد تا 150 هزار تومان آب می خورد.
البته برخی افراد که از دو استان شمالی کشور ـ گیلان و مازندران ـ که آنها هم مثل تهران با برف سنگین و غیرمنتظره ای روبه رو شده بودند، حکایت می کردند که قیمت برف روبی در این استان ها گاه تا 250 هزار تومان هم رسیده و تازه به دلیل افزایش تقاضا در برابر کمبود عرضه(!) و کم پیدا شدن کارگر، امکان بالاتر رفتن قیمت ها نیز وجود داشته است بخصوص آن که در شهرهای شمالی کشور به دلیل شیروانی بودن اکثر سقف ها و وجود پوشش چوب زیر شیروانی، برف روبی فوریت بیشتری دارد و شاید همین امر نیز در افزایش قیمت شغل فراموش شده برف روبی بی تاثیر نبوده باشد.
