پر خوری فکری !

اگر ما با حرکت فکرى همراه می ‏شدیم و در خود می جوشیدیم
و مطلب‏ها و مفهوم‏ها را درک می‏کردیم و آنگاه در به در،
به دنبال کلمه‏ ها میگشتیم، در آن لحظه که به یک کلمه می‏رسیدیم،
از آن بهره می‏گرفتیم و همچون تشنه‏ هاى به آب رسیده،
کلمه‏ ها را قطره قطره میچشیدیم و جذب می‏کردیم.


ما پیش از آنکه تشنه شده باشیم، نوشیده ‏ایم
و پیش از آنکه به اشتها آمده باشیم و با سؤال‏ها گلاویزشده باشیم،خود را تلنبار کرده ‏ایم
و پیش از آنکه به معناها دست یافته باشیم، به کلمه‏ ها رسیده‏ ایم
و این است که باد کرده ‏ایم و با آنکه زیاد داریم، مریض و بی رمق هستیم
و به امتلاء ذهنى و پرخورى فکرى دچار شده‏ ایم.