سرعت جهان از سرعت نور پیشی خواهد گرفت؟
http://hupaa.com/db/pages/2013/10/01...mg_001_392.jpg سرعت جهان سرانجام از سرعت نور فراتر خواهد رفت؛اما این که این امر چگونه رخ می‌دهد، موضوع پیچیده‌ای است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) حدود 14 میلیارد سال پیش با رخداد بیگ‌بنگ، تمامی ماده جهان در تمامی جهات بیرون ریخته شد. این انفجار نخستین، هنوز هم کهکشان‌هایی را ایجاد می‌کند و دانشمندان می‌دانند که این موضوع به دلیل اثر دوپلر رخ می‌دهد.
این اثر عنوان می‌کند که طول موج‌های نور دیگر کهکشان‌ها، هنگامی که این اجرام از زمین دور می‌شوند، تغییر می‌کنند.
Hydra خوشه کهکشانی است که سه میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد.
ستاره‌شناسان فاصله زمین از این کهشکان را با مشاهده نوری که از آن می‌آید، اندازه‌گیری کرده‌اند.
از خلال یک منشور، هیدروژن Hydra مانند چهار نوار قرمزرنگ، آبی-سبز، آبی-بنفش و بنفش به نظر می‌رسد. اما در طول زمانی که برای دیدن نور این خوشه به زمین لازم است، نوارهای رنگی به سمت انتهای قرمزرنگ (انتهای انرژی پایین) منشور تغییر کرده‌اند. این بدین معناست که در سفرشان در عرض کیهان، طول‌موج‌های نوری بسط یافته‌اند.
هرچه نور مسافت بیشتری را طی کند، بیشتر بسط می‌یابد. هر اندازه نوارها بیشتر به سمت انتهای قرمز تغییر یابند، نور مسافت بیشتری را طی می‌کند.
اندازه این تغییر «ردشیفت» نامیده می‌شود و به دانشمندان در درک حرکت ستارگان در فضا کمک می‌کند.
هیدرا تنها خوشه کهکشانی نیست که یک ردشیفت را نمایش می‌دهد.
همه‌چیز در حال تغییر است، زیرا جهان در حال انبساط است. مشاهده ردشیفت آسان‌تر است زیرا هر اندازه یک کهشکان از زمین فاصله داشته باشد، با سرعت بیشتری از کره خاکی دور می‌شود.
به گفته چالز بنت، فیزیکدان دانشگاه هاپکینز، هیچ محدودیتی برای سرعتی که جهان با آن انبساط می‌یابد، وجود ندارد.
نظریه انشتین مبنی بر این که هیچ چیز نمی‌تواند سریع‌تر از سرعت نور در خلا حرکت کند، هنوز هم صدق می‌کند، زیرا خود فضا در حال بسط یافتن است و فضا هیچی نیست.
کهکشان‌ها از خلال فضا حرکت نکرده و از خلال آن از یکدیگر دور نمی‌شوند، بلکه با خود فضا حرکت می‌کنند (درست مانند کشمش‌ها در قرص نانی که در حال ورآمدن است.)
تعدادی از کهکشان‌ها به اندازه‌ای از انسان دور هستند و به اندازه‌ای سریع حرکت می‌کنند که نور آن‌ها هرگز به زمین نمی‌رسد.
این امر درست مانند دویدن در یک مسیر مسابقه 5K است اما مسیر همراه با دویدن فرد بسط می‌یابد. چنانچه این مسیر سریع‌تر از میزانی که شخص می‌دود، بسط یابد، وی هرگز به مقصد مطلوب نمی‌رسد.
