مکالمه بین right.kimber و elinaaa

یک دوست وفادار تجسم حقیقی از جنس آسمانی هاست

که اگر پیدا کردی قدرش را بدان . . .

سلام به دوست گلم
خوبی خوشی سلامتی؟

زندگی قافیه ی باران است،گر زمستان بشوم و درختان امیدم همه بی برگ شوند،دوستانم همه از جنس بهارند و به اندازه ی باران خدا زیبایند!!!

سلام آقا امید...ممنونم...خوبم...به خاطر یه سری مشکلات فعلا نمیتونم زیاد بیام...امیدوارم زودتر حل بشه...روزای خوبی داشته باشی دوست من...

سلام، حال شما ؟
خوب خوش سلامت؟

پس شما علاوه بر اینکه قوه تخیلت بالاست،فکر کنم احساساتی هم هستی...میدونی چرا چون هر کسی با شنیدن این چیزا مثل شما نمیشه...اینکه شما اینطوری هستی بد نیست خیلی هم خوبه که برات مهمه ولی خودتو اذیت نکن چون به نظرم از این چیزا تو دنیا زیاده...میدونی کاش میشد همه همدیگرو درک میکردن حتی یه کم...این نشون میده شما این درک رو داری...

حرفتون درسته منم موافقم، اما واقعا از وقتی این جمله رو خوندم دلم گرفته ( میدونی من قوه تخیلم خیلی قویه از لحظه ای که این جمله رو خوندم دارم هر لحظه فیلمش رو تو ذهنم میبینم نمیتونم آروم باشم)

نمیدونم اینی که میگم درسته یا نه ولی فکر میکنم خیلی از ماها خیلی وقتا یه چیزایی رو احساس نمیکنیم...گاهی آدمای دور و برمون یادمون میره...ولی همینکه با احساسات کسی بازی نکنیم خودش کلیه...

واقعا از خودم بدم اومد
من به هیچ دختری آزار نرسوندم اما اینقدر خنگ بودم که نمیدونستم احساسات یه دختر تا اینقدر بالاست

سلام آقا امید...خوبی دوست من؟مرسی خیلی جمله قشنگی بود...آره حق با شماست واقعا آدمو به فکر میندازه.

جـسـارت مے خــواهـد نزدیڪــ شدن به افڪار دخترے ڪہ روزها مـردانــہ با زندگــے مـے جـنگـد اما شب ها بـالـشـش از هـــق هـــق هـاے دخترانــہ خیس است

من تو عمرم جمله های زیادی شنیدم اما هیچکدوم به اندازه این جمله منو به فکر فرو نبرده

زلالترین شبنم شادی را بر لبانت آرزو دارم،نه برای امروزت،برای فردای هر روزت...

زندگی به تعداد نفسها نیست،به تعداد لبخندهای کسانیست که دوستشان داریم...پس بخند دوست خوبم !!!!!

دکتر علی شريعتی انسان‌ها را به چهار دسته تقسيم کرده است: ١ـ آناني که وقتی هستند، هستند و وقتی که نيستند هم نيستند. عمده آدم‌ها حضورشان مبتنی به فيزيک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم مي‌شوند. بنابراين اينان تنها هويت جسمی دارند. ٢ـ آنانی که وقتی هستند، نيستند و وقتی که نيستند هم نيستند. مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هويت‌شان را به ازای چيزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصيت‌اند و بی‌اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آيند. مرده و زنده‌‌شان يکی است. ٣ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نيستند هم هستند. آدم‌های معتبر و با شخصيت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثيرشان را می‌گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم. ٤ـ آنانی که وقتی هستند، نيستند و وقتی که نيستند هستند. شگفت‌انگيز‌ترين آدم‌ها. در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه‌اند که ما نمي‌توانيم حضورشان را دريابيم. اما وقتی که از پيش ما مي‌روند نرم نرم آهسته آهسته درک مي‌کنيم، باز مي‌شناسيم، می فهميم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما هميشه عاشق اين آدم‌ها هستيم. هزار حرف داريم برايشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گيريم قفل بر زبانمان مي‌زنند. اختيار از ما سلب مي‌شود. سکوت می‌کنيم و غرقه در حضور آنان مست می‌شويم و درست در زماني که می‌روند يادمان می‌آيد که چه حرف‌ها داشتيم و نگفتيم. شايد تعداد اين‌ها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

آرامش،محصول تفکر درست است،اما گاهی آرامش،هنر نیندیشیدن به انبوه مسائلی است که ارزش فکر کردن را ندارند...لحظه هایت آرام دوست من

خواهش میکنم، ممنون از شما که منو به عنوان دوست خودتون انتخاب کردین.
امیدوارم بتونیم دوستای خوبی برای هم باشیم

سلام دوست من...افتخار دادی...