*زمان نمایش داده شده ممکن است تغییر کند , بدلیل روشن بودن تنظیمات DST .
- تقویم
- تقویم داخلی سایت
اعلام پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی ایران
اعلام پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی ایران
قطعنامه 598 ، هشتمين قطعنامهاي بود که شوراي امنيت سازمان ملل از ابتداي تجاوز علني رژيم بعثي عراق به جمهوري اسلامي ايران ، صادر کرده بود.
همه قطعنامههاي قبلي به علت جهت گيري ناعادلانه آنها از سوي ايران رد شده بود اما در ابتداي صدور قطعنامه 598 بعلت نکات مثبتي که در اين قطعنامه گنجانده شده بود از سوي جمهوري اسلامي اعلام شد که ايران جاي بحث و مذاکره در اين قطعنامه ميبيند و آن را نه رد کرد و نه قبول؛ ولي سرانجام در تاريخ 27 تير 1367 اين قطعنامه مورد قبول جمهوري اسلامي ايران قرار گرفت. متن قطعنامه 598: شوراي امنيت، با تأييد مجدد قطعنامه (1986 ميلادي) 582 خود، با ابراز نگراني عميق از اين که علي رغم در خواستهايش براي آتش بس، منازعه بين ايران و عراق به شدت سابق با تلفات شديد انساني و تخريب مادي ادامه دارد،
با ابراز تأسف از آغاز و ادامه منازعه، همچنين با ابراز تأسف از بمباران مراکز صرفاً مسکوني غيرنظامي، حملات به کشتيراني بي طرف يا هواپيماهاي کشوري، نقض قوانين بين المللي انسان دوستانه و ديگر قوانين ناظر بر درگيري مسلحانه، بويژه کاربرد سلاحهاي شيميايي برخلاف الزامات پروتکل 1925 ژنو، با ابراز نگراني عميق نسبت به احتمال تشديد و گسترش بيشتر منازعه، مصمم گرديد به تمامي اقدامات نظامي بين ايران و عراق خاتمه بخشد، معتقد شد که مي بايد يک راه حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پايدار بين ايران و عراق به دست آيد.
با يادآوري مفاد منشور ملل متحد، به ويژه تعهد همه دُوَل عضو به حل اختلافات بين المللي خود از راه هاي مسالمت آميز به نحوي که صلح و امنيت بين المللي و عدالت به مخاطره نيفتد، با حکم به اين که در منازعه ما بين ايران و عراق زمينه صلح حاصل شده است،
با اقدام براساس مواد 39 و 40 منشور ملل متحد:
1ـ خواستار آن است که به عنوان يک قدم اوليه جهت حل و فصل (مناقشه) از راه مذاکره، ايران و عراق يک آتش بس فوري را رعايت کرده، به تمامي عمليات نظامي در زمين، دريا و هوا خاتمه داده و تمامي نيروهاي خود را بدون درنگ به مرزهاي شناخته شده بين المللي بازگردانند.
2ـ از دبيرکل درخواست مي کند که يک تيم ناظر ملل متحد را براي بررسي، تأييد و نظارت بر آتش بس و عقب نشيني نيروها اعزام نمايد و همچنين از دبيرکل درخواست مي نمايد با مشورت طرفين درگير، تدابير لازم را اتخاذ نموده، گزارش آن را به شوراي امنيت ارائه نمايد.
3ـ مصرانه مي خواهد اسراي جنگي آزاد شده و پس از قطع مخاصمات فعال کنوني، براساس کنوانسيون سوم ژنو 12 اوت 1949، بدون تأخير به کشور خود بازگردانده شوند.
4ـ از ايران و عراق مي خواهد با دبيرکل در اجراي اين قطعنامه و در تلاشهاي ميانجيگرانه براي حصول يک راه حل جامع، عادلانه و شرافتمندانه مورد قبول دو طرف در خصوص تمام موضوعات موجود، منطبق با اصول مندرج در منشور ملل متحد، همکاري نمايند.
5ـ از تمامي کشورهاي ديگر مي خواهد که حداکثر خويشتنداري را مبذول دارند و از هرگونه اقدامي که مي تواند منجر به تشديد و گسترش بيشتر منازعه گردد احتراز کنند و بدين ترتيب اجراي قطعنامه حاضر را تسهيل نمايند.
6ـ از دبيرکل درخواست مي نمايد که با مشورت با ايران و عراق، مسأله تفويض اختيار به يک هيأت بي طرف براي تحقيق راجع به مسئوليت منازعه را بررسي نموده و در اسرع وقت به شوراي امنيت گزارش دهد.
7ـ ابعاد خسارات وارده در خلال منازعه و نياز به تلاشهاي بازسازي با کمکهاي مناسب بين المللي پس از خاتمه درگيري تصديق مي گردد و در اين خصوص از دبيرکل درخواست مي کند که هيأت کارشناسان را براي مطالعه موضوع بازسازي و گزارش به شوراي امنيت تعيين نمايند.
8ـ همچنين از دبيرکل درخواست مي کند که با مشورت با ايران و عراق و ديگر کشورهاي منطقه، راههاي افزايش امنيت و ثبات منطقه را مورد مدافه قرار دهد.
9ـ از دبيرکل درخواست مي کند که شوراي امنيت را در مورد اجراي اين قطعنامه مطلع نمايد.
10ـ مصمم است براي بررسي اقدامات بيشتر جهت رعايت و اجراي اين قطعنامه در صورت ضرورت جلسات ديگري مجدداً تشکيل دهد.
حضرت امام خميني پيام مهمي در اين مورد خطاب به ملت ايران صادر فرمودند که در قسمتي از اين پيام آمده است :
« و اما در مورد قبول قطعنامه که حقيقتا مسأله بسيار تلخ و ناگواري براي همه و خصوصا براي من بود اين است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شيوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجراي آن ميديدم ، ولي به واسطه حوادث و عواملي که از ذکر آن فعلا خودداري ميکنم و به اميد خداوند در آينده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامي کارشناسان سياسي و نظامي سطح بالاي کشور ـ که من به تعهد و دلسوزي و صداقت آنان اعتماد دارم ـ با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع کنوني آن را به مصلحت انقلاب و نظام ميدانم و خدا ميداند که اگر نبود انگيزهاي که همه ما و عزت و اعتبار ما بايد در مسير مصلحت نظام و مسلمين قرباني شود، هرگز راضي به اين عمل نميبودم و مرگ و شهادت برايم گواراتر بود ، اما چاره چيست ؟ همه بايد به رضايت حق تعالي گردن نهيم ديروز روز امتحان الهي بود که گذشت و فردا امتحان ديگري است که پيش ميآيد .... من باز ميگويم قبول اين مسأله براي من از زهر کشندهتر است ، ولي راضي به رضاي خدايم و براي رضايت او اين جرعه را نوشيدم و نکتهاي که تذکر آن لازم است در قبول اين قطعنامه فقط مسؤولين کشور ايران با اتکاي خود تصميم گرفتند. تصميم امروز فقط براي تشخيص مصلحت بود .... بدانيد که پيروزي از آن شماست .»