poune
2nd July 2011, 12:18 PM
تحقیقات نشان می‌دهد مشکلات قلبی هم می‌توانند بر تخریب کلیه‌ها اثر بگذارند.
قلب و کلیه‌ها: اگر یکی از آنها بیمار است، باید خیلی مراقب آن دیگری باشید.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بیماری کلیوی سرعت ابتلا به بیماری قلبی را قبل از اینکه کلیه‌ها خراب شوند، افزایش می‌دهد. و دکترها سرانجام دریافته‌اند که بیماری قلبی هم می‌تواند بر تخریب کلیه ها اثر بگذارد.
این تحقیق که بر روی 50،000 بیمار انجام گرفت، وعده می‌دهد که تلاش بیشتری برای تشخیص سریع بیماری کلیوی به کار گیرد. تنها چیزهایی که لازم است، آزمایش ادرار و آزمایش خون است.
دکتر پیتر مک‌کولاگ، رئیس بخش طب پیشگیری بیمارستان ویلیام بومونت میشیگان میگوید، "بیماران به طور متوسط از سطح کلسترول خود خبر دارند اما کمتر پیش می‌آید که از وضعیت عملکرد کلیه‌هایشان بااطلاع باشند."
بیماری کلیوی مزمن، یک بیماری همه گیر خاموش است: میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بدون اینکه بدانند به این بیماری مبتلا هستند. کلیه ها توانایی خود برای تصفیه مواد زائد از جریان خون را آنقدر آرام از دست می‌دهد که تازمانیکه این اعضا آسیب شدید ببینند، علائمی ایجاد نمی‌شود. اما مرحله نهایی نارسایی کلیه سریع پیش می‌رود.
و بااینکه بیماران کلیوی معمولاً از اینکه تحت دیالیز قرار گیرند وحشت دارند، واقعیت تلخ این است که بیشتر این افراد قبل از اینکه کلیه هایشان به طور کامل فلج شود، از بیماری قلبی جان خود را از دست می‌دهند.
در واقع، این تحقیق جدید بر این مطلب تاکید دارد که پزشکان قلب، به طور مرتب کلیه های بیمارانشان را هم چک کنند.
رابطه بین این دو منطقی به نظر می‌رسد. از اینها گذشته، فشارخون بالا و دیابت مهمترین عوامل خطرزا هم برای بیماری کلیوی مزمن و هم حمله قلبی است.
اما دکتر مک‌کالوگ تاکید می‌کند که این رابطه فراتر از این عوامل خطرزا پیش می‌رود: وقتی کلیه ها شروع به نارسا شدن کنند، چیزی درمقابل بیماری قلبی را تسریع می‌کند، نه فقط در آنهایی که پیر هستند یا شدیداً بیمارند، بلکه در آنهایی هم که بسیار جوان هستند.
سه برابر شدن خطر مرگ
دکتر مک‌کالوگ و همکارانش روی بیش از 37،000 فرد نسبتاً جوان—میانگین سنی 53—که برای آزمایش کلیه داوطلب شدند، تحقیق کردند. سه نشانگر عملکرد کلیه بررسی شدند: سرعت تصفیه خون توسط کلیه‌ها که gfr نامیده می‌شود، سطح پروتئین آلبومین در ادرار و اینکه نشانگر کم‌خونی است یا نه، و همچنین سابقه بیماری قلبی.
با بدتر شدن هر کدام از نشانگرها، احتمال داشتن بیماری قلبی بالاتر می‌رفت. در این سن، مرگ چندان قابل انتظار نیست و درواقع 191 فرد طی دوره تحقیق جان خود را از دست دادند. اما خطر مرگ در آنهایی که هم دچار بیماری کلیوی بودند و هم یک بیماری قلبی شناخته شده، در دو سال و نیم، سه برابر و اکثراً بخاطر مشکلات قلبی بوده است.
دکتر مک‌کالوگ میگوید، "این تحقیق بسیار هشداردهنده است".
درمورد تاثیر قلب بر کلیه ها چه؟ محققات در مرکز پزشکی تافتز-نیوانگلند در بوستون روی بیشتر از 13،000 نفر که در دو تحقیق بزرگ مربوط به سلامت قلب شرکت کرده بودند، تحقیق کردند. احتمال خطر نارسا شدن کلیه در نه سال آینده در آنهایی که تشخیص داده شده بود بیماری قلبی دارند، دو برابر بود.
این کاملاً عقلانی است. بیماری قلبی رگ‌ها را در سراسر بدن، ازجمله کلیه ها باریک می‌کند. همچنین در بعضی آزمایشات تصویری قلب از ترکیباتی استفاده می‌شود که به کلیه‌ها آسیب می‌رساند.
اما دکتر مک‌کالوگ یک دلیل مهمتری را علت می‌داند: هم قلب و هم کلیه‌ها سیگنال‌های مختلفی را به مغز استخوان می‌فرستند که یک سلول بنیادین تولید می‌کند که آن اعضا را در حالت خوب نگه می‌دارد. وقتی هریک از اینها شروع به نارسا شدن می‌کند، این مکانیزم ترمیمی اصلی هم از کار می‌افتد.
بیماران چه باید بکنند
این تحقیق برای بیماران چه معنا و مفهومی دارد؟
* متخصصین قلب و دکتران داخلی باید به دقت نارسایی کلیه را در بیماران قلبی کنترل کنند.
* هرکس که دچار عوامل خطرزای کلیه است—مثل داشتن سابقه خانوادگی بیماری کلیوی یا دیابت، فشارخون بالا یا سابقه خانوادگی آن—باید عدد gfr خود را بداند.
* gfr نرمال 120 است. این عدد اگر زیر شصت برود، نشانه بیماری کلیوی است.
* باید به شدت با بیماری کلیوی برخورد کرد. کمتر از یک سوم بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مزمن داروهایی مصرف می‌کنند که از خراب‌تر شدن کلیه‌هایشان جلوگیری می‌کند—داروهایی مثل بازدارنده‌های ace که فشارخون را هم پایین می‌آورد و درنتیجه برای قلب مفید است.
دکر مک‌کالوگ اضافه می‌کند که بیماران کلیوی باید بسیار شدیدتر از آنچه پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند، سایر عوامل خطرزای مربوط به قلب را نیز تحت کنترل داشته باشند. فشارخون سیستولیک—عدد بالایی—نباید هیچگاه پایین‌تر از 130 بوده و کلسترول بد یا ldl نیز باید کمتر از 70 باشد.
قلب و کلیه‌ها: اگر یکی از آنها بیمار است، باید خیلی مراقب آن دیگری باشید.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بیماری کلیوی سرعت ابتلا به بیماری قلبی را قبل از اینکه کلیه‌ها خراب شوند، افزایش می‌دهد. و دکترها سرانجام دریافته‌اند که بیماری قلبی هم می‌تواند بر تخریب کلیه ها اثر بگذارد.
این تحقیق که بر روی 50،000 بیمار انجام گرفت، وعده می‌دهد که تلاش بیشتری برای تشخیص سریع بیماری کلیوی به کار گیرد. تنها چیزهایی که لازم است، آزمایش ادرار و آزمایش خون است.
دکتر پیتر مک‌کولاگ، رئیس بخش طب پیشگیری بیمارستان ویلیام بومونت میشیگان میگوید، "بیماران به طور متوسط از سطح کلسترول خود خبر دارند اما کمتر پیش می‌آید که از وضعیت عملکرد کلیه‌هایشان بااطلاع باشند."
بیماری کلیوی مزمن، یک بیماری همه گیر خاموش است: میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بدون اینکه بدانند به این بیماری مبتلا هستند. کلیه ها توانایی خود برای تصفیه مواد زائد از جریان خون را آنقدر آرام از دست می‌دهد که تازمانیکه این اعضا آسیب شدید ببینند، علائمی ایجاد نمی‌شود. اما مرحله نهایی نارسایی کلیه سریع پیش می‌رود.
و بااینکه بیماران کلیوی معمولاً از اینکه تحت دیالیز قرار گیرند وحشت دارند، واقعیت تلخ این است که بیشتر این افراد قبل از اینکه کلیه هایشان به طور کامل فلج شود، از بیماری قلبی جان خود را از دست می‌دهند.
در واقع، این تحقیق جدید بر این مطلب تاکید دارد که پزشکان قلب، به طور مرتب کلیه های بیمارانشان را هم چک کنند.
رابطه بین این دو منطقی به نظر می‌رسد. از اینها گذشته، فشارخون بالا و دیابت مهمترین عوامل خطرزا هم برای بیماری کلیوی مزمن و هم حمله قلبی است.
اما دکتر مک‌کالوگ تاکید می‌کند که این رابطه فراتر از این عوامل خطرزا پیش می‌رود: وقتی کلیه ها شروع به نارسا شدن کنند، چیزی درمقابل بیماری قلبی را تسریع می‌کند، نه فقط در آنهایی که پیر هستند یا شدیداً بیمارند، بلکه در آنهایی هم که بسیار جوان هستند.
سه برابر شدن خطر مرگ
دکتر مک‌کالوگ و همکارانش روی بیش از 37،000 فرد نسبتاً جوان—میانگین سنی 53—که برای آزمایش کلیه داوطلب شدند، تحقیق کردند. سه نشانگر عملکرد کلیه بررسی شدند: سرعت تصفیه خون توسط کلیه‌ها که gfr نامیده می‌شود، سطح پروتئین آلبومین در ادرار و اینکه نشانگر کم‌خونی است یا نه، و همچنین سابقه بیماری قلبی.
با بدتر شدن هر کدام از نشانگرها، احتمال داشتن بیماری قلبی بالاتر می‌رفت. در این سن، مرگ چندان قابل انتظار نیست و درواقع 191 فرد طی دوره تحقیق جان خود را از دست دادند. اما خطر مرگ در آنهایی که هم دچار بیماری کلیوی بودند و هم یک بیماری قلبی شناخته شده، در دو سال و نیم، سه برابر و اکثراً بخاطر مشکلات قلبی بوده است.
دکتر مک‌کالوگ میگوید، "این تحقیق بسیار هشداردهنده است".
درمورد تاثیر قلب بر کلیه ها چه؟ محققات در مرکز پزشکی تافتز-نیوانگلند در بوستون روی بیشتر از 13،000 نفر که در دو تحقیق بزرگ مربوط به سلامت قلب شرکت کرده بودند، تحقیق کردند. احتمال خطر نارسا شدن کلیه در نه سال آینده در آنهایی که تشخیص داده شده بود بیماری قلبی دارند، دو برابر بود.
این کاملاً عقلانی است. بیماری قلبی رگ‌ها را در سراسر بدن، ازجمله کلیه ها باریک می‌کند. همچنین در بعضی آزمایشات تصویری قلب از ترکیباتی استفاده می‌شود که به کلیه‌ها آسیب می‌رساند.
اما دکتر مک‌کالوگ یک دلیل مهمتری را علت می‌داند: هم قلب و هم کلیه‌ها سیگنال‌های مختلفی را به مغز استخوان می‌فرستند که یک سلول بنیادین تولید می‌کند که آن اعضا را در حالت خوب نگه می‌دارد. وقتی هریک از اینها شروع به نارسا شدن می‌کند، این مکانیزم ترمیمی اصلی هم از کار می‌افتد.
بیماران چه باید بکنند
این تحقیق برای بیماران چه معنا و مفهومی دارد؟
* متخصصین قلب و دکتران داخلی باید به دقت نارسایی کلیه را در بیماران قلبی کنترل کنند.
* هرکس که دچار عوامل خطرزای کلیه است—مثل داشتن سابقه خانوادگی بیماری کلیوی یا دیابت، فشارخون بالا یا سابقه خانوادگی آن—باید عدد gfr خود را بداند.
* gfr نرمال 120 است. این عدد اگر زیر شصت برود، نشانه بیماری کلیوی است.
* باید به شدت با بیماری کلیوی برخورد کرد. کمتر از یک سوم بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مزمن داروهایی مصرف می‌کنند که از خراب‌تر شدن کلیه‌هایشان جلوگیری می‌کند—داروهایی مثل بازدارنده‌های ace که فشارخون را هم پایین می‌آورد و درنتیجه برای قلب مفید است.
دکر مک‌کالوگ اضافه می‌کند که بیماران کلیوی باید بسیار شدیدتر از آنچه پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند، سایر عوامل خطرزای مربوط به قلب را نیز تحت کنترل داشته باشند. فشارخون سیستولیک—عدد بالایی—نباید هیچگاه پایین‌تر از 130 بوده و کلسترول بد یا ldl نیز باید کمتر از 70 باشد.