sayed mojtaba
12th June 2011, 08:40 PM
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/article-1394186-0C64D6B500000578-128_306x479.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)روز جمعه ۱۳ خرداد ۱۳۹۰، موشک آماتوری HEAT1X در حالی با موفقيت پرتاب شد که سرنشین کپسول فضایی تیکو براهه سوار بر آن یک آدمک بود. این موشک و کپسول فضایی سوار بر آن توسط گروهی غیر دولتی از کشور دانمارک به نام کپنهاگن ساب اوربیتال (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.copenhagensubo rbitals.com%2F) طراحی و ساخته شده بود که نوید بخش حضور بیشتر بخش خصوصی در فضا است. این پرتاب موفقیت بی‌نظیری برای افراد غیر حرفه‌ای بود که قصد دارند موشکهای آماتوری خود را برای پرتاب‌های زیر مداری به فضا بفرستند.
روز جمعه گذشته سرانجام تلاش گروهی از راکت سازان آماتور دانمارکی جواب داد و تنها یک روز پس از تاریخی که از پیش برنامه‌ریزی شده بود، راکت زیر مداری٬ غیر انتفاعی و آماتوری دانمارکی با موفقیت از سکوی پرتاب شناور خود از دریای بالتیک به آسمان پرتاب شد. این سکوی پرتاب که اسپوتنیک نامیده می‌شود از جایی در شرق یک جزیره دورافتاده متعلق به دانمارک پرتاب شده که در اختیار نیروی دریایی ارتش سلطنتی این کشور است.
پرتاب زیر مداری به پرتاب‌هایی گفته می‌شود که در آن موشک یا پرتابه به ارتفاعی در حدود ۱۰۰ کیلومتری پرتاب می‌شود. یکصد کیلومتری سطح زمین را به صورت قراردادی مرز فضا (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2Fshowpost.aspx%3Fpost%3D0000016) یا خط کارمن می‌دانند و این همان مداری است که نخستین پرتاب‌های سرنشین‌دار ایالات متحده نیز به آن مقصد انجام شد.
راکت دانمارکی اگرچه چند آزمون قبلی را با موفقیت طی نکرده بود و در این مرحله نیز در چند مرحله برخلاف انتظار طراحان عمل کرد اما تیم طراح آزمون روز جمعه را موفقیتی کامل برای پروژه خود می‌دانند. کریستیان ون بنگت سن یکی از دو طراح اصلی این پروژه در مصاحبه‌ای با تلویزیون دولتی دانمارک گفته است:"این که راکت ما بالاخره از سطح زمین جدا شد و راه آسمان را در پیش گرفت٬ برای ما یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود و من ایمان دارم که تیم ما تکه کوچکی از تاریخ را نوشته است. "
پرتاب مورد اشاره دومین تلاش (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fjamejamonline.ir%2 Fnewstext.aspx%3Fnewsnum%3D100845316799) گروه سازندگان بود که طبق برنامه‌ریزی می بایستی تا ارتفاع حدود ۱۶ کیلومتری بالا رفته و سپس کپسول فضایی تیکو براهه که قبلاً از راکت آماتوری هیت-۱ ایکس جدا شده بود با چتر نجات در اقیانوس فرود می آمد. این پرتاب البته با موفقیت کامل همه مراحل برنامه ریزی شده را پشت سر نگذاشتند. اول از همه کامپیوتر موشک (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000013) طبق برنامه زمان‌بندی عمل نکرد و بنابراین شلیک آن به صورت اتوماتیک انجام نشد. تیم پرتاب‌کننده مجبور شدند عملیات را به صورت دستی هدایت کنند تا اینکه نهایتاً موشک راهی سفر کوتاه خود شد. در قدم دوم محموله نتوانست به ارتفاعی بیش از هشت کیلومتری دست پیدا کند و در قدم سوم چتر نجات به درستی عمل نکرد.
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/Sputnik-ticho-braheh.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)
راکت فضایی هیت-۱ ایکس (قسمت سفید رنگ) و کپسول فضایی تیکو براهه (قسمت نارنجی رنگ) سوار بر سکوی پرتاب دریایی اسپوتنیک٬ توسط یک زیردریایی به محل پرتاب رانده می‌شوند.
پس از رسیدن به نقطه اوج مدار که هشت کیلومتر از اوج برنامه‌ریزی شده کمتر بود٬ چترهای نجات کپسول تیکو براهه می‌بایستی به طور کامل باز شوند و آن را سالم به زمین باز گردانند اما این مرحله به طور کامل با موفقیت همراه نبود و در نتیجه هنگام فرود کپسول٬ خساراتی به آن وارد شد. اما همین خسارت‌ها خود حاوی اطلاعات با ارزشی برای گروه طراحان خواهد بود که به یقین در بهبود طراحی کپسول فضایی بعدی تأثیر فراوانی خواهند داشت. کل این پرواز حدود ۵ دقیقه به طول انجامید که در تنها در ۲۱ ثانیه از آن موتورهای موشک روشن بودند.
این پروژه از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول که راکتی هیبریدی است٬ پرتابگر اصلی این مجموعه است و HEAT 1-X نامیده می‌شود. کپسول فضایی تیکو براهه ( به نام ستاره شناس برجسته دانمارکی) که بر روی راکت اصلی سوار می‌شود٬ در صورت رسیدن به فضا٬ کوچکترین فضاپیمای دنیا خواهد شد که حتی جای کافی برای نشستن تنها سرنشین خود را نیز ندارد.
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/tycho_02.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)
مدل آزمایشی فضاپیمای تیکوبراهه
این کپسول که به گونه‌ای طراحی شده است تا بتواند یک مسافر را با خود به فضا ببرد آنقدر کوچک است که فضانورد باید در حالتی نیمه ایستاده سفر فضایی خود را تجربه نماید.
خطرات زمان پرتاب برای فضانوردان
در مراحل پرتاب به فضا و فرود به زمین معمولاً شتاب‌های زیادی (بین ۳ تا ۵ برابر شتاب جاذبه زمین!) به فضانوردان وارد می‌شود. مفهوم این حرف این است که یک فضانورد ۸۰ کیلوگرمی در چنین حالتی بین ۲۴۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم سنگینی در خود احساس می کند.
از آنجاییکه مقاومت بدن انسان در جهات گوناگون متفاوت است٬ صندلی فضانوردان را معمولاً در حالت خوابیده نسبت به زمین نصب می‌کنند. بدن انسان در این وضعیت قادر به تحمل فشار ناشی از شتاب تا ۱۵ برابر وزن خود میباشد. در حالی که اگر وضعیت قرارگیری فضانوردان به گونه‌ای باشد که شتاب به سمت مغز و یا پاها وارد گردد٬ احتمال خون‌ریزی مغزی و یا بیهوشی ناشی از هجوم خون به مغز و یا تخلیه خون از آن بسیار زیاد می‌شود. در بین خلبانان هواپیماهای جنگی به این حالت‌ها وضعیت قرمز (زمانی که خون زیادی به مغز و به چشم‌ها هجوم می‌آورد) و وضعیت سیاه (زمانی که به دلیل نرسیدن خون به مغز٬ چشم‌ها سیاهی می‌رود) می‌گویند.
اطلاعات جمع شده در آزمایش پروازی روز جمعه گذشته می‌تواند طراحان را مطمئن کند که آنها با استفاده از این فناوری به زودی قادر به اعزام انسان به فضا از طریق پروازهای زیر مداری خواهند بود. قرار است که پس از چهار تا پنج پرواز موفق زیر مداری٬ یکی از دو طراح جوان این وسیله نقلیه فضایی سوار بر آن شده و نام خود را به عنوان اولین دانمارکی در فضا ثبت کنند. پس از آن انتظار می رود که لیستی طولانی از گردشگران فضایی برای این سفر جذاب ثبت‌نام نمایند.
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/copsub-t1.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)پرتاب اول (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000157) این راکت فضایی که در شهریور سال گذشته انجام شد٬ به دلیل یخ‌زدگی شیر خروج اکسیژن در اثر از کار افتادن یک سشوار برقی که برای گرم نگه داشتن آن به کار می‌رفت٬ با عدم موفقیت روبرو شده بود.
این پروژه از سوی موسسه‌ای غیر انتفاعی به نام کپنهاگن ساب اوربیتال مدیریت و اجرا می‌شود که مدیریت آن بر عهده کریستین فون‌بنگتسون و پیتر مدسن است.این گروه همه مراحل طراحی و ساخت این موشک را به شکل غیر انتفاعی و با کمک نیروهای داوطلب انجام داده‌اند و در نهایت امیدوارند بتوانند توریست‌های فضایی را با کمک این موشک به سفرهای زیر مداری بفرستند.
در بالاترین قسمت کپسول فضایی تیکو براهه و در جایی که انتظار می‌رود کلاهک مخروطی شکل متداول همه موشک‌ها قرار داشته باشد٬ دیواره شیشه‌ای قرار دارد که مسافران آینده بتوانند منظره شگفت انگیز فضا در هنگام بالا رفتن و زمین زیر پا در زمان فرو افتادن را تماشا کنند.
در سال های اخیر تلاش بخش خصوصی برای فتح فضا و اعزام فضانورد و توریست به فضا سرعت بیشتری گرفته است. از جمله آنها می‌توان به برگزاری جایزه انصاری – ایکس با حمایت انوشه انصاری (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fanousheh_ansari.sp acescience.ir%2F)، نخستین بانوی فضا گرد جهان اشاره کرد و همچنین به طرح‌هایی که ریچارد برانسون برای توسعه گردشگری فضایی زیر مداری در قالب پروژه ویرژن گالاگتیک در دست اجرا دارد.
این پروژه را می ةوان گام بزرگی در راستای گسترش دامنه صنعت انحصاری هوافضا از حاکمیت صرفاْ دولتی به حوزه فعالیت‌های آماتوری و خصوصی دانست که در آینده می تواند نقش موثری برای فتح فضا توسط ملت‌ها ایفا کند.
منبع : Amateur-Built Danish Rocket Blasts Off from the Baltic Sea (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.popsci.com%2Ft echnology%2Farticle%2F2011-06%2Fvideo-non-profit-rocket-blasts-baltic-sea) .
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/article-1394186-0C64D6B500000578-128_306x479.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)
روز جمعه گذشته سرانجام تلاش گروهی از راکت سازان آماتور دانمارکی جواب داد و تنها یک روز پس از تاریخی که از پیش برنامه‌ریزی شده بود، راکت زیر مداری٬ غیر انتفاعی و آماتوری دانمارکی با موفقیت از سکوی پرتاب شناور خود از دریای بالتیک به آسمان پرتاب شد. این سکوی پرتاب که اسپوتنیک نامیده می‌شود از جایی در شرق یک جزیره دورافتاده متعلق به دانمارک پرتاب شده که در اختیار نیروی دریایی ارتش سلطنتی این کشور است.
پرتاب زیر مداری به پرتاب‌هایی گفته می‌شود که در آن موشک یا پرتابه به ارتفاعی در حدود ۱۰۰ کیلومتری پرتاب می‌شود. یکصد کیلومتری سطح زمین را به صورت قراردادی مرز فضا (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2Fshowpost.aspx%3Fpost%3D0000016) یا خط کارمن می‌دانند و این همان مداری است که نخستین پرتاب‌های سرنشین‌دار ایالات متحده نیز به آن مقصد انجام شد.
راکت دانمارکی اگرچه چند آزمون قبلی را با موفقیت طی نکرده بود و در این مرحله نیز در چند مرحله برخلاف انتظار طراحان عمل کرد اما تیم طراح آزمون روز جمعه را موفقیتی کامل برای پروژه خود می‌دانند. کریستیان ون بنگت سن یکی از دو طراح اصلی این پروژه در مصاحبه‌ای با تلویزیون دولتی دانمارک گفته است:"این که راکت ما بالاخره از سطح زمین جدا شد و راه آسمان را در پیش گرفت٬ برای ما یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود و من ایمان دارم که تیم ما تکه کوچکی از تاریخ را نوشته است. "
پرتاب مورد اشاره دومین تلاش (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fjamejamonline.ir%2 Fnewstext.aspx%3Fnewsnum%3D100845316799) گروه سازندگان بود که طبق برنامه‌ریزی می بایستی تا ارتفاع حدود ۱۶ کیلومتری بالا رفته و سپس کپسول فضایی تیکو براهه که قبلاً از راکت آماتوری هیت-۱ ایکس جدا شده بود با چتر نجات در اقیانوس فرود می آمد. این پرتاب البته با موفقیت کامل همه مراحل برنامه ریزی شده را پشت سر نگذاشتند. اول از همه کامپیوتر موشک (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000013) طبق برنامه زمان‌بندی عمل نکرد و بنابراین شلیک آن به صورت اتوماتیک انجام نشد. تیم پرتاب‌کننده مجبور شدند عملیات را به صورت دستی هدایت کنند تا اینکه نهایتاً موشک راهی سفر کوتاه خود شد. در قدم دوم محموله نتوانست به ارتفاعی بیش از هشت کیلومتری دست پیدا کند و در قدم سوم چتر نجات به درستی عمل نکرد.
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/Sputnik-ticho-braheh.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)
راکت فضایی هیت-۱ ایکس (قسمت سفید رنگ) و کپسول فضایی تیکو براهه (قسمت نارنجی رنگ) سوار بر سکوی پرتاب دریایی اسپوتنیک٬ توسط یک زیردریایی به محل پرتاب رانده می‌شوند.
پس از رسیدن به نقطه اوج مدار که هشت کیلومتر از اوج برنامه‌ریزی شده کمتر بود٬ چترهای نجات کپسول تیکو براهه می‌بایستی به طور کامل باز شوند و آن را سالم به زمین باز گردانند اما این مرحله به طور کامل با موفقیت همراه نبود و در نتیجه هنگام فرود کپسول٬ خساراتی به آن وارد شد. اما همین خسارت‌ها خود حاوی اطلاعات با ارزشی برای گروه طراحان خواهد بود که به یقین در بهبود طراحی کپسول فضایی بعدی تأثیر فراوانی خواهند داشت. کل این پرواز حدود ۵ دقیقه به طول انجامید که در تنها در ۲۱ ثانیه از آن موتورهای موشک روشن بودند.
این پروژه از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول که راکتی هیبریدی است٬ پرتابگر اصلی این مجموعه است و HEAT 1-X نامیده می‌شود. کپسول فضایی تیکو براهه ( به نام ستاره شناس برجسته دانمارکی) که بر روی راکت اصلی سوار می‌شود٬ در صورت رسیدن به فضا٬ کوچکترین فضاپیمای دنیا خواهد شد که حتی جای کافی برای نشستن تنها سرنشین خود را نیز ندارد.
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/tycho_02.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)
مدل آزمایشی فضاپیمای تیکوبراهه
این کپسول که به گونه‌ای طراحی شده است تا بتواند یک مسافر را با خود به فضا ببرد آنقدر کوچک است که فضانورد باید در حالتی نیمه ایستاده سفر فضایی خود را تجربه نماید.
خطرات زمان پرتاب برای فضانوردان
در مراحل پرتاب به فضا و فرود به زمین معمولاً شتاب‌های زیادی (بین ۳ تا ۵ برابر شتاب جاذبه زمین!) به فضانوردان وارد می‌شود. مفهوم این حرف این است که یک فضانورد ۸۰ کیلوگرمی در چنین حالتی بین ۲۴۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم سنگینی در خود احساس می کند.
از آنجاییکه مقاومت بدن انسان در جهات گوناگون متفاوت است٬ صندلی فضانوردان را معمولاً در حالت خوابیده نسبت به زمین نصب می‌کنند. بدن انسان در این وضعیت قادر به تحمل فشار ناشی از شتاب تا ۱۵ برابر وزن خود میباشد. در حالی که اگر وضعیت قرارگیری فضانوردان به گونه‌ای باشد که شتاب به سمت مغز و یا پاها وارد گردد٬ احتمال خون‌ریزی مغزی و یا بیهوشی ناشی از هجوم خون به مغز و یا تخلیه خون از آن بسیار زیاد می‌شود. در بین خلبانان هواپیماهای جنگی به این حالت‌ها وضعیت قرمز (زمانی که خون زیادی به مغز و به چشم‌ها هجوم می‌آورد) و وضعیت سیاه (زمانی که به دلیل نرسیدن خون به مغز٬ چشم‌ها سیاهی می‌رود) می‌گویند.
اطلاعات جمع شده در آزمایش پروازی روز جمعه گذشته می‌تواند طراحان را مطمئن کند که آنها با استفاده از این فناوری به زودی قادر به اعزام انسان به فضا از طریق پروازهای زیر مداری خواهند بود. قرار است که پس از چهار تا پنج پرواز موفق زیر مداری٬ یکی از دو طراح جوان این وسیله نقلیه فضایی سوار بر آن شده و نام خود را به عنوان اولین دانمارکی در فضا ثبت کنند. پس از آن انتظار می رود که لیستی طولانی از گردشگران فضایی برای این سفر جذاب ثبت‌نام نمایند.
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/copsub-t1.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)پرتاب اول (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000157) این راکت فضایی که در شهریور سال گذشته انجام شد٬ به دلیل یخ‌زدگی شیر خروج اکسیژن در اثر از کار افتادن یک سشوار برقی که برای گرم نگه داشتن آن به کار می‌رفت٬ با عدم موفقیت روبرو شده بود.
این پروژه از سوی موسسه‌ای غیر انتفاعی به نام کپنهاگن ساب اوربیتال مدیریت و اجرا می‌شود که مدیریت آن بر عهده کریستین فون‌بنگتسون و پیتر مدسن است.این گروه همه مراحل طراحی و ساخت این موشک را به شکل غیر انتفاعی و با کمک نیروهای داوطلب انجام داده‌اند و در نهایت امیدوارند بتوانند توریست‌های فضایی را با کمک این موشک به سفرهای زیر مداری بفرستند.
در بالاترین قسمت کپسول فضایی تیکو براهه و در جایی که انتظار می‌رود کلاهک مخروطی شکل متداول همه موشک‌ها قرار داشته باشد٬ دیواره شیشه‌ای قرار دارد که مسافران آینده بتوانند منظره شگفت انگیز فضا در هنگام بالا رفتن و زمین زیر پا در زمان فرو افتادن را تماشا کنند.
در سال های اخیر تلاش بخش خصوصی برای فتح فضا و اعزام فضانورد و توریست به فضا سرعت بیشتری گرفته است. از جمله آنها می‌توان به برگزاری جایزه انصاری – ایکس با حمایت انوشه انصاری (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fanousheh_ansari.sp acescience.ir%2F)، نخستین بانوی فضا گرد جهان اشاره کرد و همچنین به طرح‌هایی که ریچارد برانسون برای توسعه گردشگری فضایی زیر مداری در قالب پروژه ویرژن گالاگتیک در دست اجرا دارد.
این پروژه را می ةوان گام بزرگی در راستای گسترش دامنه صنعت انحصاری هوافضا از حاکمیت صرفاْ دولتی به حوزه فعالیت‌های آماتوری و خصوصی دانست که در آینده می تواند نقش موثری برای فتح فضا توسط ملت‌ها ایفا کند.
منبع : Amateur-Built Danish Rocket Blasts Off from the Baltic Sea (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.popsci.com%2Ft echnology%2Farticle%2F2011-06%2Fvideo-non-profit-rocket-blasts-baltic-sea) .
http://www.spacescience.ir/images/Copenhagen%20Suborbitals/article-1394186-0C64D6B500000578-128_306x479.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.spacescience.i r%2FShowPost.aspx%3FPost%3D0000166)