PiXiE
2nd June 2011, 02:25 AM
این مطلب به بخش عمران نیز ارتباط دارد ولی چون پیزا یکی از شاهکار های معماری نیز هست در این بخش آورده شد ...[cheshmak][golrooz]
مقدمه :
(http://www.njavan.com/forum/post-6.aspx) برج کج پیزا با وجود آنکه تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آنهاست و به همین خاطر ممکن است در ذهن هر فردی اعم از اهل فن و غیر فن این سؤال به وجود آید که "چرا برج پیزا کج است؟"
http://i38.tinypic.com/2mfyu5f.jpg
برج پیزا گذشته از کجی مشهور آن – که قرن هاست قوانین علم استاتیک را به مبارزه می طلبد – برج ناقوس کلیسای جامع شهر پیزا یک ساختمان بی نظیر در نوع خود است؛ هم به جهت ارزش تاریخی هنر والای ساخت آن و هم به جهت بنا شدنش در موقیعتی منحصر به فرد در زمین پهناور و بی مانندی بنام پیزا .
پس از سال‌ها تحقیق و انجام عملیات استحکام‌بخشی و مهندسی، سرانجام برج مشهور پیزا در ایتالیا از خطر کج شدن مداوم و سقوط نجات پیدا کرد و به شیبی که در سال ۱۷۰۰ میلادی داشت، باز گشت.
برج پیزا که سال هاست از محور عمودی خود خارج شده و به سمت جنوب متمایل است، همچنان به حرکت آرام خود و متمایل شدنش به سمت زمین ادامه داده و همین امر موجب نگرانی حفاظت‌گران بناهای تاریخی در ایتالیا و سازمان‌های جهانی شده بود.
در ژانویه سال ۱۹۹۰ میلادی وضعیت ساختاری و حفاظتی برج پيزا بحرانی تشخیص داده شد و به همین دلیل ورود به آن ممنوع اعلام گردید.
در طول این مدت ناقوسهای برج برای کم شدن از وزن بنا از محل خود جا‌به‌جا و ساختمان‌های اطراف آن برای رعایت نکات ایمنی تخلیه شدند. و سرانجام بعد از یک دهه بازسازی، با پایان یافتن بخشی از پروژه و تثبیت وضعیت برج در 15 دسامبر سال 2001 بازدید از آن آزاد اعلام شد. اما اکنون در سال 2008 میلادی، کمیته ملی نجات برج پیزا اعلام کرده است که پس از یک پروژه هجده ساله می‌توان گفت که این برج دیگر حرکت نخواهد کرد و حداقل برای سیصد سال در وضعیت فعلی خود باقی خواهد ماند.
http://i38.tinypic.com/sbpi88.jpg
برج کج پیزا در سال ۱۹۹۱ میلادی در حدود ۴ متر و ۴۷ سانتیمتر از محور عمود خود خارج شده بود. اما سال ۲۰۰۱ میلادی، مهندسان توانستند از میزان این انحراف در حدود سی و هفت سانتیمتر کم کنند و اکنون یعنی در سال ۲۰۰۸، حس‌گرها یا سنسورهایی که در نقاط مختلف برج و میدان کار گذاشته شده، این نکته را تایید می کنند که میزان خروج از محور برج به سه متر و نود و نه سانتی متر است .
http://i38.tinypic.com/2j10bk9.jpgه
از دهه شصت میلادی حفاظت از برج پیزا و نگه داشتن آن در وضعیتی ثابت، به یکی از پروژه‌های بزرگ جهانی در مورد آثار تاریخی تبدیل شد. پروژه‌ای که نه فقط دولت و متخصصان ایتالیایی، بلکه کارشناسانی از کشورهای دیگر را نیز به ارایه راه حل‌های متفاوت برانگیخت. از جمله این پیشنهادات، افزودن وزنه‌هایی سربی به انتهای بالا رفته برج، برای برقراری تعادل آن بوده است.
در دهه نود میلادی و با بحرانی تشخیص دادن وضعیت برج، هنگامی که بازدید از آن ممنوع شد؛ در ابتدا برای حفظ آن با استفاده از کابل‌هایی فلزی، حرکت برج به طور موقت مهار شد.
http://i37.tinypic.com/jqss38.jpg
در راه حل نهایی ابتدا ۹۴ وزنه متعادل کننده‌ای با مجموع وزن ۵۹۹ تن به یک سمت برج اضافه شد تا کمی به طرف مخالف حرکت کند و اندکی صاف شود. سپس چیزی در حدود ۴۰ متر مکعب خاک، از زیر همان قسمتی که به سمت بالا حرکت کرده بود برداشته شده و زیرسازی آن مستحکم گردید. به این ترتیب اکنون در حدود ۴۸ سانتیمتر نسبت به سال ۱۹۹۱ از خمیدگی برج کاسته شده است.
برای بیرون آوردن خاک از زیر برج، از ۴۱ مته و لوله مکنده عظیم استفاده شد که با نفوذ به عمق زمین زیر برج، بخشی از خاک زیر آن را بیرون کشیدند.
در سال ۲۰۰۱ میلادی، با برداشتن وزنه‌های سربی و همچنین خارج کردن مته‌ها، برج باز هم به حرکت خود به سمت محور اصلی ادامه داد و اکنون مدیران پروژه اعلام کرده‌اند که برج دیگر در جای خود ثابت شده است. انجام این پروژه بیش از ۲۶ میلیون یورو هزینه داشت و سرپرستی این عملیات بر عهده Michele Jamiolkowski از دانشگاه فنی شهر تورین ایتالیا بوده است.
http://i37.tinypic.com/97tfrn.jpg
برج پیزا (La Torre di Pisa)، در حقیقت برج ناقوس کلیسای جامع این شهر است. این مجموعه شامل خود کلیسا، تعمیدگاه و برج ناقوس است. ساخت برج در سال ۱۱۷۳ میلادی آغاز شد – و با دو وقفه طولانی که در روند احداث آن پیش آمد – بدون هیچ تغییری در طرح اولیه حدود 200 سال به طول انجامید.
کج شدگی برج پیزا از همان مراحل ساخت و زمانی که برج به طبقه سوم خود رسیده بود مشخص شد. اما با این حال کار ساخت برج ادامه پیدا کرد. در گذشته تصور می‌شد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است و بر این باور بودند که معمار برج پیزا، مخصوصاً آن را کج ساخته است تا هنر معماری خود را در میان دیگر شهرهای رقیب پیزا نظیر شهر فلورانس به اثبات رساند. علاوه بر آن شایعات دیگری مبنی بر علت کج شدن برج پیزا رواج داشت؛ به عنوان مثال گفته می‌شد "پیزانو" در محاسبه خود برای ساخت برج مرتکب اشتباهاتی گردید که باعث کج شدن آن شده است. و یا برخی نیز عقیده داشتند که پایه برج را با مصالح ساختمانی محکم پی ریزی نکرده‌اند.
ولی امروزه می‌دانیم که این مسائل صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی قرار گرفتن ساختمان روی زمینی که از استحکام لازم برخوراد نبود، باعث فرو رفتن یک سمت آن شده است. خاک زیربنای برج دارای ساختمانی اسفنجی میباشد، یعنی از شن و خاک و رس آبرفتی حاوی 60 درصد آب تشکیل شده است. اما خوشبختانه در طول سال هایی که این برج به خمیدگی خود ادامه می‌داد، انفجار بمب در جنگ جهانی دوم (انفجار بیش از یک هزار بمب در شهر پیزا) و وقوع حدود 100 زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانست برج کج را به زمین بیندازد. برخی معتقدند که اگر این برج کج نمی‌شد، بی‌شک یکی از فوق العاده‌ترین برج‌های ناقوس‌دار دنیا می گردید.
البته کج بودن محسوس این برج همواره یکی از عوامل جلب توجه بسیار گسترده و عمومی به آن بوده است و در پروژه حفاظت برج نیز از ابتدا قرار بر این بود تا کج بودن برج حفظ شود، اما از سقوط آن جلوگیری به عمل آید. اما با این حال ارزش‌های هنری و معماری برج و مجموعه کلیسا نیز غیر‌قابل انکار است. کلیسای قرن یازدهمی پیزا، نمونه قابل توجهی از معماری سبک رومانسک (Romanesque) در سده‌های میانی است.
برج کج پیزا با 55 متر ارتفاع از سطح زمین و 36/3 متر ارتفاع فنداسیون در داخل خاک در 8 طبقه ساخته شده است. در این برج 294 پله نصب شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر می باشد. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن 453/14 تن برآورد می‌شود.
جهت شیب این برج در فاصله سال‌های 1173 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است و تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده بود.
ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگ‌های مرمر سفید رنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1173 – دوران پیروزی‌های نظامی و خوشبختی بیزانس – شروع شد. اولین طبقه این برج از ستون‌هایی که به صورت دایره وار در کنار هم قرار گرفته اند، تشکیل شده است که در جهت مقابل تاق‌های بی‌روزنه خم شده اند. اولین ناقوس بر روی طبقه همکف این برج قرار گرفت و پس از تکمیل سایر طبقات، هفت زنگ در طبقه آخر آن نصب شد.
در مورد هویت معمار برج کج پیزا بحث‌های زیادی وجود دارد. سال‌ها تصور می‌شد که این بنا، کار «بونانو پیزانو» بوده است. سنگ قبر بونانو پیزانو در سال 1820 در پای این برج کشف شد.
در سال 1178 در حالی که تا طبقه سوم این برج ساخته و مشخص شده بود که برج کج شده است، به علت درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد.
http://i38.tinypic.com/2rr53r9.jpg
در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانی دی سیمونه» از سر گرفته شد و چهار طبقه دیگر آن بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد. و سرانجام در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط «توماسو دی آندرا پیزانو» ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت.
http://i33.tinypic.com/25u14xf.jpg
وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک برج (معماری اروپایی قرن‌های یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاق‌های ضربی و دیوارهای ضخیم است) موفق عمل کرد. در واقع در بالاترین نقطه این برج هفت ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوت‌های موسیقی را دارد و بزرگ‌ترین آنها در سال 1655 نصب شده است که البته به علت خطر ریزش برج سالیان سال ناقوسهای آن به صدا در نمی‌آمدند.
در طول قرن ها بارها سعی شده بود که با تمهیدات مهندسی و معماری این برج به حالت مستقیم در آید اما تمامی طرح ها هر بار به شکست انجامیدند. بعنوان مثال در سال 1838 برای جلوگیری از کجی بیشتر برج، معماری به نام «الساندرو دلا گرادسکا» گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد و سعی بر آن شد که با کندن این تونل ها، زمین باتلاق مانند اطراف برج را خشک کنند که این امر موجب افزایش شیب این برج گردید. و یا در سال 1934 به دستور «بنبتو موسولینی» سعی کردند با تزریق بتون زیر برج زاویه مایل بودن آنرا کاهش دهند تا این برج را به حالت عمودی برگردانند اما این کار نیز تنها مشکل را تشدید کرد و منجر به فرو رفتن بیشتر برج در سطح زمین شد.
در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راه‌های پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند. بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، در سال 1990 عملیات استحکام سازی برج آغاز گردید که شرح آن در ابتدای متن گذشت و خوشبختانه این بار پروژه با موفقیت به پایان رسید.
http://i35.tinypic.com/2vcazcw.jpg
در باره علل ساخت این برج این گونه می نویسند:
مردم شهر پیزا ملوان بودند و در جنگها بر مردم اورشلیم، آفریقا، بلژیک، انگلستان، نروژ، اسپانیا، مراکش و ... پیروز شدند، تنها دشمن اصلی آنها فلورانسی ها بودند. آنها برای نمایش قدرت و توانایی خود بخصوص در زمینه معماری اقدام به ساخت این برج نمودند. مجموعه جنگهایی که بعدها میان مردم پیزا با فلورانس روی داد بارها باعث به تعویق افتادن ساخت برج شد.
http://i35.tinypic.com/23ij5nm.jpg
همچنین طبق یک باور عمومی که در درستی و اعتبار آن تردید‌هایی وجود دارد، گالیلئو گالیله دانشمند نامدار سده‌های شانزدهم و هفدهم که خودش نیز یک پیزایی بود، یکی از آزمایش‌های فیزیکی خود را از فراز این برج انجام داده است. آزمایشی که در آن دو گوی فلزی (گلوله توپ) با جرم‌های متفاوت از فراز برج به پایین رها شدند تا مشخص شود سرعت سقوط اجسام به جرم‌شان وابسته نیست.
اکنون پس از پایان عملیات استحکام‌بخشی ساختار برج، مرمت نمای بیرونی آن در حال انجام است و انتظار می‌رود ظرف مدت کوتاهی به پایان برسد.
مقدمه :
(http://www.njavan.com/forum/post-6.aspx) برج کج پیزا با وجود آنکه تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آنهاست و به همین خاطر ممکن است در ذهن هر فردی اعم از اهل فن و غیر فن این سؤال به وجود آید که "چرا برج پیزا کج است؟"
http://i38.tinypic.com/2mfyu5f.jpg
برج پیزا گذشته از کجی مشهور آن – که قرن هاست قوانین علم استاتیک را به مبارزه می طلبد – برج ناقوس کلیسای جامع شهر پیزا یک ساختمان بی نظیر در نوع خود است؛ هم به جهت ارزش تاریخی هنر والای ساخت آن و هم به جهت بنا شدنش در موقیعتی منحصر به فرد در زمین پهناور و بی مانندی بنام پیزا .
پس از سال‌ها تحقیق و انجام عملیات استحکام‌بخشی و مهندسی، سرانجام برج مشهور پیزا در ایتالیا از خطر کج شدن مداوم و سقوط نجات پیدا کرد و به شیبی که در سال ۱۷۰۰ میلادی داشت، باز گشت.
برج پیزا که سال هاست از محور عمودی خود خارج شده و به سمت جنوب متمایل است، همچنان به حرکت آرام خود و متمایل شدنش به سمت زمین ادامه داده و همین امر موجب نگرانی حفاظت‌گران بناهای تاریخی در ایتالیا و سازمان‌های جهانی شده بود.
در ژانویه سال ۱۹۹۰ میلادی وضعیت ساختاری و حفاظتی برج پيزا بحرانی تشخیص داده شد و به همین دلیل ورود به آن ممنوع اعلام گردید.
در طول این مدت ناقوسهای برج برای کم شدن از وزن بنا از محل خود جا‌به‌جا و ساختمان‌های اطراف آن برای رعایت نکات ایمنی تخلیه شدند. و سرانجام بعد از یک دهه بازسازی، با پایان یافتن بخشی از پروژه و تثبیت وضعیت برج در 15 دسامبر سال 2001 بازدید از آن آزاد اعلام شد. اما اکنون در سال 2008 میلادی، کمیته ملی نجات برج پیزا اعلام کرده است که پس از یک پروژه هجده ساله می‌توان گفت که این برج دیگر حرکت نخواهد کرد و حداقل برای سیصد سال در وضعیت فعلی خود باقی خواهد ماند.
http://i38.tinypic.com/sbpi88.jpg
برج کج پیزا در سال ۱۹۹۱ میلادی در حدود ۴ متر و ۴۷ سانتیمتر از محور عمود خود خارج شده بود. اما سال ۲۰۰۱ میلادی، مهندسان توانستند از میزان این انحراف در حدود سی و هفت سانتیمتر کم کنند و اکنون یعنی در سال ۲۰۰۸، حس‌گرها یا سنسورهایی که در نقاط مختلف برج و میدان کار گذاشته شده، این نکته را تایید می کنند که میزان خروج از محور برج به سه متر و نود و نه سانتی متر است .
http://i38.tinypic.com/2j10bk9.jpgه
از دهه شصت میلادی حفاظت از برج پیزا و نگه داشتن آن در وضعیتی ثابت، به یکی از پروژه‌های بزرگ جهانی در مورد آثار تاریخی تبدیل شد. پروژه‌ای که نه فقط دولت و متخصصان ایتالیایی، بلکه کارشناسانی از کشورهای دیگر را نیز به ارایه راه حل‌های متفاوت برانگیخت. از جمله این پیشنهادات، افزودن وزنه‌هایی سربی به انتهای بالا رفته برج، برای برقراری تعادل آن بوده است.
در دهه نود میلادی و با بحرانی تشخیص دادن وضعیت برج، هنگامی که بازدید از آن ممنوع شد؛ در ابتدا برای حفظ آن با استفاده از کابل‌هایی فلزی، حرکت برج به طور موقت مهار شد.
http://i37.tinypic.com/jqss38.jpg
در راه حل نهایی ابتدا ۹۴ وزنه متعادل کننده‌ای با مجموع وزن ۵۹۹ تن به یک سمت برج اضافه شد تا کمی به طرف مخالف حرکت کند و اندکی صاف شود. سپس چیزی در حدود ۴۰ متر مکعب خاک، از زیر همان قسمتی که به سمت بالا حرکت کرده بود برداشته شده و زیرسازی آن مستحکم گردید. به این ترتیب اکنون در حدود ۴۸ سانتیمتر نسبت به سال ۱۹۹۱ از خمیدگی برج کاسته شده است.
برای بیرون آوردن خاک از زیر برج، از ۴۱ مته و لوله مکنده عظیم استفاده شد که با نفوذ به عمق زمین زیر برج، بخشی از خاک زیر آن را بیرون کشیدند.
در سال ۲۰۰۱ میلادی، با برداشتن وزنه‌های سربی و همچنین خارج کردن مته‌ها، برج باز هم به حرکت خود به سمت محور اصلی ادامه داد و اکنون مدیران پروژه اعلام کرده‌اند که برج دیگر در جای خود ثابت شده است. انجام این پروژه بیش از ۲۶ میلیون یورو هزینه داشت و سرپرستی این عملیات بر عهده Michele Jamiolkowski از دانشگاه فنی شهر تورین ایتالیا بوده است.
http://i37.tinypic.com/97tfrn.jpg
برج پیزا (La Torre di Pisa)، در حقیقت برج ناقوس کلیسای جامع این شهر است. این مجموعه شامل خود کلیسا، تعمیدگاه و برج ناقوس است. ساخت برج در سال ۱۱۷۳ میلادی آغاز شد – و با دو وقفه طولانی که در روند احداث آن پیش آمد – بدون هیچ تغییری در طرح اولیه حدود 200 سال به طول انجامید.
کج شدگی برج پیزا از همان مراحل ساخت و زمانی که برج به طبقه سوم خود رسیده بود مشخص شد. اما با این حال کار ساخت برج ادامه پیدا کرد. در گذشته تصور می‌شد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است و بر این باور بودند که معمار برج پیزا، مخصوصاً آن را کج ساخته است تا هنر معماری خود را در میان دیگر شهرهای رقیب پیزا نظیر شهر فلورانس به اثبات رساند. علاوه بر آن شایعات دیگری مبنی بر علت کج شدن برج پیزا رواج داشت؛ به عنوان مثال گفته می‌شد "پیزانو" در محاسبه خود برای ساخت برج مرتکب اشتباهاتی گردید که باعث کج شدن آن شده است. و یا برخی نیز عقیده داشتند که پایه برج را با مصالح ساختمانی محکم پی ریزی نکرده‌اند.
ولی امروزه می‌دانیم که این مسائل صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی قرار گرفتن ساختمان روی زمینی که از استحکام لازم برخوراد نبود، باعث فرو رفتن یک سمت آن شده است. خاک زیربنای برج دارای ساختمانی اسفنجی میباشد، یعنی از شن و خاک و رس آبرفتی حاوی 60 درصد آب تشکیل شده است. اما خوشبختانه در طول سال هایی که این برج به خمیدگی خود ادامه می‌داد، انفجار بمب در جنگ جهانی دوم (انفجار بیش از یک هزار بمب در شهر پیزا) و وقوع حدود 100 زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانست برج کج را به زمین بیندازد. برخی معتقدند که اگر این برج کج نمی‌شد، بی‌شک یکی از فوق العاده‌ترین برج‌های ناقوس‌دار دنیا می گردید.
البته کج بودن محسوس این برج همواره یکی از عوامل جلب توجه بسیار گسترده و عمومی به آن بوده است و در پروژه حفاظت برج نیز از ابتدا قرار بر این بود تا کج بودن برج حفظ شود، اما از سقوط آن جلوگیری به عمل آید. اما با این حال ارزش‌های هنری و معماری برج و مجموعه کلیسا نیز غیر‌قابل انکار است. کلیسای قرن یازدهمی پیزا، نمونه قابل توجهی از معماری سبک رومانسک (Romanesque) در سده‌های میانی است.
برج کج پیزا با 55 متر ارتفاع از سطح زمین و 36/3 متر ارتفاع فنداسیون در داخل خاک در 8 طبقه ساخته شده است. در این برج 294 پله نصب شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر می باشد. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن 453/14 تن برآورد می‌شود.
جهت شیب این برج در فاصله سال‌های 1173 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است و تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده بود.
ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگ‌های مرمر سفید رنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1173 – دوران پیروزی‌های نظامی و خوشبختی بیزانس – شروع شد. اولین طبقه این برج از ستون‌هایی که به صورت دایره وار در کنار هم قرار گرفته اند، تشکیل شده است که در جهت مقابل تاق‌های بی‌روزنه خم شده اند. اولین ناقوس بر روی طبقه همکف این برج قرار گرفت و پس از تکمیل سایر طبقات، هفت زنگ در طبقه آخر آن نصب شد.
در مورد هویت معمار برج کج پیزا بحث‌های زیادی وجود دارد. سال‌ها تصور می‌شد که این بنا، کار «بونانو پیزانو» بوده است. سنگ قبر بونانو پیزانو در سال 1820 در پای این برج کشف شد.
در سال 1178 در حالی که تا طبقه سوم این برج ساخته و مشخص شده بود که برج کج شده است، به علت درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد.
http://i38.tinypic.com/2rr53r9.jpg
در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانی دی سیمونه» از سر گرفته شد و چهار طبقه دیگر آن بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد. و سرانجام در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط «توماسو دی آندرا پیزانو» ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت.
http://i33.tinypic.com/25u14xf.jpg
وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک برج (معماری اروپایی قرن‌های یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاق‌های ضربی و دیوارهای ضخیم است) موفق عمل کرد. در واقع در بالاترین نقطه این برج هفت ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوت‌های موسیقی را دارد و بزرگ‌ترین آنها در سال 1655 نصب شده است که البته به علت خطر ریزش برج سالیان سال ناقوسهای آن به صدا در نمی‌آمدند.
در طول قرن ها بارها سعی شده بود که با تمهیدات مهندسی و معماری این برج به حالت مستقیم در آید اما تمامی طرح ها هر بار به شکست انجامیدند. بعنوان مثال در سال 1838 برای جلوگیری از کجی بیشتر برج، معماری به نام «الساندرو دلا گرادسکا» گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد و سعی بر آن شد که با کندن این تونل ها، زمین باتلاق مانند اطراف برج را خشک کنند که این امر موجب افزایش شیب این برج گردید. و یا در سال 1934 به دستور «بنبتو موسولینی» سعی کردند با تزریق بتون زیر برج زاویه مایل بودن آنرا کاهش دهند تا این برج را به حالت عمودی برگردانند اما این کار نیز تنها مشکل را تشدید کرد و منجر به فرو رفتن بیشتر برج در سطح زمین شد.
در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راه‌های پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند. بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، در سال 1990 عملیات استحکام سازی برج آغاز گردید که شرح آن در ابتدای متن گذشت و خوشبختانه این بار پروژه با موفقیت به پایان رسید.
http://i35.tinypic.com/2vcazcw.jpg
در باره علل ساخت این برج این گونه می نویسند:
مردم شهر پیزا ملوان بودند و در جنگها بر مردم اورشلیم، آفریقا، بلژیک، انگلستان، نروژ، اسپانیا، مراکش و ... پیروز شدند، تنها دشمن اصلی آنها فلورانسی ها بودند. آنها برای نمایش قدرت و توانایی خود بخصوص در زمینه معماری اقدام به ساخت این برج نمودند. مجموعه جنگهایی که بعدها میان مردم پیزا با فلورانس روی داد بارها باعث به تعویق افتادن ساخت برج شد.
http://i35.tinypic.com/23ij5nm.jpg
همچنین طبق یک باور عمومی که در درستی و اعتبار آن تردید‌هایی وجود دارد، گالیلئو گالیله دانشمند نامدار سده‌های شانزدهم و هفدهم که خودش نیز یک پیزایی بود، یکی از آزمایش‌های فیزیکی خود را از فراز این برج انجام داده است. آزمایشی که در آن دو گوی فلزی (گلوله توپ) با جرم‌های متفاوت از فراز برج به پایین رها شدند تا مشخص شود سرعت سقوط اجسام به جرم‌شان وابسته نیست.
اکنون پس از پایان عملیات استحکام‌بخشی ساختار برج، مرمت نمای بیرونی آن در حال انجام است و انتظار می‌رود ظرف مدت کوتاهی به پایان برسد.