انواع سرطان(مرجع اطلاعات کامل تمام سرطانها)

[poune]

با سلام خدمت تمامی دوستان از این به بعد برای تکمیل اطلاعات سرطانها بنده اقدام به ایجاد این زیر مجموعه کردم که اطلاعات تمامی سرطانها به تناوب در این زیر مجموعه قرار خواهد گرفت.
امیدوارم مفید و آموزنده باشد.
با تشکر [golrooz]

[poune]

درمان تومور‌های مغزی بزرگسالان (PDQ®)

اطلاعات كلي دربارۀ تومور‌های مغزی بزرگسالان

نکات اصلی برای این قسمت
تومور مغزی بزرگسالان بیماریی است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در بافت‌های مغز شکل می‌گیرند.
تومور مغزی که در قسمت دیگری از بدن شروع شده و به مغز سرایت مي‌كند تومور متاستاتیک نامیده ‌می‌شود.
مغز بسیاری از عملکرد‌‌های مهم بدن را کنترل مي‌كند.
در اکثر نقاط بدن، نخاع، مغز را به عصب‌ها متصل می‌کند.
انواع مختلفی از تومور‌های مغزی و نخاعی وجود دارد:
تومورهای الیگودندروگلیال
تومور‌های آستروسیتیک
گلیوم‌های ترکیبی
تومورهای اپاندیمال
تومورهای سلولی جنینی: مدولوبلاستوما (درجه 4)
تومورهای پارانشیمال پینه آل
تومورهای منینژیال
تومورهای سلول زایا
تومورهای ناحیه سلار: کرانیوفارنیژیوم (درجه1) و تومور هیپوفیر
دیگر تومورهای مغزی بزرگسالان
تومورهای مغزی عودکرده

علت بسیاری از تومورهای مغزی بزرگسالان ناشناخته مانده است.
علائم تومورهای مغزی و نخاعی بزرگسالان در همه افراد یکسان نيست.
آزمایش‌هايي که مغز و نخاع را بررسي مي‌كنند برای تشخیص (یافتن) تومورهای مغزی بزرگسالان استفاده می‌شود.
بسیاری از تومورهای مغزی بزرگسالان در جراحی تشخیص داده شده و برداشته می‌شوند.
عوامل خاصی بر امكان بهبودی كامل و گزینه‌های درماني تأثیر می‌گذارند.

تومور مغزی بزرگسالان بیماریي است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در بافت‌های مغز شکل می‌گیرند.
انواع مختلفی از تومور‌های مغزی و نخاعی وجود دارد. تومورها با رشد غیرطبیعی سلول‌ها شکل گرفته و ممکن است که در قسمت‌های مختلفی از مغز و نخاع شروع شوند. مغز و نخاع با هم سیستم اعصاب مرکزی (CNS) را تشکيل می‌دهند.
تومورها يا خوش‌خیم (غیرسرطانی) و یا بدخیم (سرطانی) اند. تومورهای مغزی خوش‌خیم رشد کرده و بر نواحی مغزي نزدیک فشار می‌آورند. آنها به‌ندرت به دیگر بافت‌ها سرایت کرده و یا عود می‌کنند. در حالي‌كه تومورهای مغزی بدخیم به سرعت رشد کرده و به دیگر بافت‌های مغز نيز سرایت مي‌کنند. زمانی‌که تومور به دیگر نواحی مغز سرایت کرده و یا فشار می‌آورد، مانع کارکردن طبیعی آن قسمت از مغز می‌شود. تومورهای مغزی خوش‌خیم و بدخیم هر دو می‌توانند باعث بروز علائم و گاهی مرگ شوند.
تومورهای مغزی هم در بزرگسالان و هم در کودکان به‌وجود مي‌آيند، ولي درمان کودکان از درمان بزرگسالان متفاوت است. (برای کسب اطلاعات بیش‌تر درباره درمان کودکان، خلاصه PDQ را دربارۀ درمان تومورهای مغزی و نخاعی کودکان در یک نگاه مطالعه کنید.)
برای کسب اطلاعات دربارۀ سرطان لنفوم که در مغز شروع می‌شود خلاصة PDQ در مورد درمان سرطان لنفوم CNS اولیه را مطالعه کنید.

به تومور مغزی که در قسمت دیگری از بدن شروع شده و به مغز سرایت مي‌كند تومور متاستاتیک مي‌گويند.
تومورهایی که در مغز شروع می‌شوند تومورهای مغزی اولیه نامیده می‌شوند. اغلب، تومورهایی که در مغز یافت می‌شوند در جای دیگری از بدن شروع شده و به قسمت‌هايي از مغز سرایت مي‌كنند. این نوع تومورها تومور مغزی متاستاتیک (یا متاستاز مغزی) نامیده می‌شوند. تومورهای مغزی متاستاتیک از تومورهای مغزی اولیه شایع‌ترند.
انواعی از سرطان که معمولاً در مغز رسوخ مي‌كنند عبارتند از ملانوم و سرطان پستان، سرطان روده بزرگ و راست روده، ریه، و سرطان با منشا اولیه نامشخص. انواعی از سرطان که معمولاً در نخاع گسترش می‌یابند عبارتند از لنفوم و سرطان ریه، پستان و پروستات. در حدود نیمی از تومورهای مغزی و نخاعی متاستاتیک توسط سرطان ریه مي‌باشند. لوکمی، لنفوم، سرطان پستان، و سرطان دستگاه گوارش، ممکن است به لپتومننژها (دو قسمت از داخلی‌ترین غشائی که مغز و نخاع را می‌پوشانند) سرایت کنند.
برای کسب اطلاعات بیش‌تر در مورد سرطان‌هایی که معمولاً به مغز و نخاع منتشر مي‌شوند به خلاصه‌‌های PDQ مراجعه کنید.

درمان سرطان لنفوم هوجکین بزرگسالان
درمان سرطان لنفوم غیرهوجکین بزرگسالان
درمان سرطان پستان
درمان کارسینوم اولیه نامشخص
درمان سرطان روده بزرگ و راست روده
درمان ملانوم
درمان سرطان رية سلول غیرکوچک
درمان سرطان رية سلول کوچک

مغز بسیاری از عملکردهای مهم بدن را کنترل ميكند.

مغز دارای سه بخش مهم است:

مخ بزرگ‌ترین بخش مغز است و در بالای سر قرار دارد. مخ فکر کردن، یادگیری، حل مسئله، احساسات، گفتار، خواندن، نوشتن و حرکات ارادی را کنترل می‌کند.
مخچه در بخش‌ پایینی پشتی مغز قرار دارد (نزدیک به وسط پشت ‌سر) و حرکت، تعادل و طرز ایستادن و نشستن را کنترل می‌کند.
ساقه مغز، مغز را به نخاع وصل می‌کند. این در پایین‌ترین قسمت مغز قرار دارد (دقیقاً بالای پشت گردن). ساقه‌ مغز، تنفس‌، ضربان قلب، و عصب‌ها و ماهیچه‌‌هایی را که در دیدن، شنیدن، راه‌ رفتن، صحبت کردن و خوردن استفاده می‌شوند، کنترل می‌کند.
در اکثر نقاط بدن، نخاع، مغز را به عصب‌هاي بدن وصل می‌کند.
نخاع ستونی از بافت عصبی است که از ساقه مغز به مرکز پشت، پایین می‌رود و توسط سه لایه‌ نازک از بافت به نام غشاء پوشانده می‌شود. این غشاء توسط ستون فقرات احاطه شده است.
عصب‌های نخاع، پیام‌ها را بین مغز و بقیه نقاط بدن منتقل می‌کند برای مثال یک سیگنال از مغز برای حرکت عضلات و یا از پوست به مغز برای حس لمس‌ کردن.

انواع مختلفی از تومورهای مغزی و نخاعی وجود دارد.
تومورهای مغز و نخاع براساس نوع سلولی که در آن به‌وجود می‌آیند و محلی که تومور در ابتدا در CNS شکل می‌گیرد نام‌گذاری می‌شود. درجۀ تومور برای ابراز تفاوت بین تومورهای کند رشدکننده و سریع رشدکننده به‌کار برده مي‌شود.
درجۀ یک تومور بر این اساس است که سلول‌های سرطان در زیر میکروسکوپ چقدر غیرطبیعی به‌نظر رسیده و اینکه تومور چقدر سریع رشد کرده و منتشر می‌شود.

نظام درجه‌بندی تومور
درجه 1 (درجه پایین)- تومور به‌کندی رشد می‌کند و سلول‌هایی دارد که بسیار شبیه سلول‌های طبیعی بوده و به‌ندرت به بافت‌های اطراف سرایت می‌کند. این امکان وجود دارد تا کل تومور از طریق جراحی برداشته شود.
درجه 2- تومور به‌کندی رشد می‌کند اما ممکن است به بافت اطراف سرایت کرده و عود کند (برگردد). به تومورهاي با درجه بالاتري تبديل شدند.
درجه 3- تومور به سرعت رشد کرده و ممکن است به بافت اطراف سرایت کند. سلول‌های تومور بسیار متفاوت از سلول‌های طبیعی به‌نظر می‌رسند.
درجه 4 (درجه بالا)- تومور به سرعت رشد کرده و به بافت‌های اطراف سرایت می‌کند. سلول‌ها مانند سلول‌های طبیعی به‌نظر نمی‌رسند.
ممکن است بخش‌هایی از سلول‌های مرده در تومور وجود داشته باشد. درمان تومورهای مغزی درجه 4 دشوارتر از تومور‌های درجه پایین است.
تومورهای آستروسیتی
تومورهای آستروسیتی در يك نوع سلول ستاره‌اي شكل در مغز به نام آستروسیت ايجاد مي‌شود.
آستروسیت نوعی از سلول گلیال است و گاهی اوقات گلیوم نامیده می‌شود. تومورهای آستروسیتی شامل انواع زير است:

گلیوم ساق‍‍ة مغز : گلیوم ساقه مغز در ساقة مغز، بخشی از مغز که به نخاع متصل است، شکل می‌گیرد. این نوع تومور اغلب تومور درجه بالا است که به‌طور وسیعی از طریق ساقه مغز گسترش مي‌يابد و درمان آن نیز دشوار است. گلیوم ساقه مغز به ندرت در بزرگسالان اتفاق می‌افتد (برای کسب اطلاعات بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان گلیوم ساقه مغز در کودکان مراجعه کنید.)
تومور آستروسیتی پینه آل: تومور آستروسیتی پینه آل در بافت اطراف غدة پینه آل تشکیل شده و می‌تواند در درجات مختلف باشد. غدة پینه‌آل یک عضو کوچک در مغز است که ملاتونین، هورمونی که به کنترل سیکل خواب و بیداری کمک می‌کند، تولید می‌کند.
آستروسیتومای پیلوسیتیک (درجه 1): یک آستروسیتومای پیلوسیتیک به‌کندی در مغز و نخاع رشد می‌کند. این تومور ممکن است به شکل یک كيست بوده و به‌ندرت به بافت‌های اطراف گسترش یابد. این نوع تومور رایج‌ترین نوع در بین کودکان و نوجوانان و در افرادی است که به نوروفیبروماتوزیس نوع 1(NF 1) مبتلا هستند. آستروسیتومای پیلوسیتیک به‌ندرت باعث مرگ می‌شود.
آستروسیتومای منتشر (نوع2): آستروسیتومای منتشر به‌کندی رشد می‌کند اما اغلب به بافت‌های اطراف گسترش می‌یابد. برخی اوقات آستروسیتومای منتشر به درجة بالاتر پیشرفت کرده و تبدیل به آستروسیتومای آناپلاستیک و یا یک گلیوبلاستوما می‌شود. آستروسیتومای منتشر می‌تواند در هر قسمتی از مغز تشکیل شود اما بیش‌تر در مخ ایجاد می‌شود. این نوع تومور رایج‌ترین نوع در نوجوانان و در افراد مبتلا به سندروم لی‌فرومنی (Li-Fraumeni syndrome) است. این نوع تومور همچنین به آستروسیتومای منتشر درجه پایین معروف است.
آستروسیتومای آناپلاستیک (درجه 3): آستروسیتومای آناپلاستیک به سرعت رشد کرده و به بافت‌های اطراف گسترش می‌یابد. آستروسیتومای آناپلاستیک به درجات بالاتر پیشرفت کرده و تبدیل به گلیوبلاستوما مي‌شود. آستروسیتومای آناپلاستیک اکثراً در مخ تشکیل مي‌شود و بيشتر در بزرگسالان ديده مي‌شود. آستروسیتومای آناپلاستیک همچنین به آستروسیتومای بدخیم و یا آستروسیتومای درجه بالا معروف است.
گلیوبلاستوما (درجه 4): گلیوبلاستوما به‌سرعت رشد کرده و گسترش می‌یابد. گلیوبلاستوما اکثراً در مخ تشکیل می‌شود. این نوع تومور بيشتر در بزرگسالان ديده ميشود و احتمال بهبودی ضعیفی دارد. به این نوع تومور گلیوبلاستومای مولتي‌فرم نیز گفته می‌شود.
تومورهای الیگودندروگلیال
تومور الیگودندروگلیال در سلول‌های مغز به نام الیگودرندروسیت که به سلامت سلول‌های عصبي کمک می‌کند، شروع می‌شود. الیگودندروسیت‌ها نوعی سلول گلیال هستند که گاهی نیز گلیوم نامیده ‌می‌شوند. درجات تومورهای الیگودندروگلیال شامل موارد زیر است:

الیگودندروگلیوم (درجه 2): الیگودندروگلیوم به‌کندی رشد کرده و گسترش می‌یابد و سلول‌های تومور بسیار شبیه به سلول‌های طبیعی است. این نوع تومور بيش‌تر در مخ تشکیل می‌شود. الیگودندروگلیوم در بین بزرگسالان بسیار رایج است.
الیگودندروگلیوم آناپلاستیک (درجه3): الیگودندروگلیوم آناپلاستیک به‌سرعت رشد کرده و سلول‌های تومور، بسیار متفاوت از سلول‌های طبیعی به‌نظر می‌رسند. این تومور ممکن است در یک قسمت و یا در قسمت‌های مختلفي در تمامی مغز رشد کند. این نوع سرطان اکثراً در مخ تشکیل می‌شود.
گلیوم مختلط
گلیوم مختلط نوعي تومور مغزی است که دو نوع سلول‌های تومور در داخل آن هستند- الیگودندروسیت و آستروسیت. این نوع تومور اکثراً در مخ تشکیل می‌شود.

الیگوآستروسیتوما (درجه2): الیگوآستروسیتوما توموری است که به‌کندی رشد می‌کند و سلول‌های تومور خیلی متفاوت از سلول‌های طبیعی نيستند.
الیگوآستروسیتومای آناپلاستیک (درجه3): سلول‌های تومور در الیگوآستروسیتومای آناپلاستیک بسیار متفاوت از سلول‌های طبیعی به‌نظر می‌رسند.
تومور‌های اپاندیمی
تومور اپاندیمی معمولاً از سلول‌هایی که فضاي پر از مایع اطراف مغز و نخاع را مي‌پوشانند بروز مي‌كند.
سلول‌های اپاندیمی نوعی سلول گلیال بوده و گاهی گلیوم نامیده می‌شود. درجات تومورهای اپاندیمی شامل موارد زیر است:

اپاندیموم (درجه1و2): اپاندیموم درجه 1و2 به‌کندی رشد کرده و سلول‌هایی دارد که بسیار شبیه به سلول‌های طبیعی است دو نوع اپاندیموم درجه 1 وجود دارد- اپاندیموم میکسوپاپیلاری و ساب اپاندیموم. این تومورها در بین بزرگسالان بسیار رایج است. اپاندیموم درجه2 در بطن مغز و راه‌های ارتباطی آن و نخاع رشد می‌کند. این تومور رایج‌ترین نوع تومور در بین کودکان، نوجوانان و افراد مبتلا به نوروفیبروماتوزیس نوع 2(NF2) است.
(برای کسب اطلاعات بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان اپاندیموم کودکان مراجعه کنید.)

اپاندیموم آناپلاستیک (درجه3): اپاندیموم آناپلاستیک به‌سرعت رشد کرده و احتمال بهبودی بسیار ضعیفی دارد.
تومورهای سلول‌های جنینی: مدولوبلاستوما (درجه4)
مدولوبلاستوما یک نوع تومور جنینی است. تومور در زمانی‌که جنین در حال رشد است در سلول‌های مغز شکل می‌گیرد. این نوع تومور مغزی اغلب در مخچه شروع می‌شود. ممکن است تومور از طریق مایع مغزی نخاعی (CSF) از مغز به نخاع گسترش یابد. یک نوع مدولوبلاستوما اکثراً در کودکان یا نوجوانان و افراد مبتلا به سندروم تورکات نوع دو و یا سندروم کارسینومای سلول بازال نووید (nevoid basal cell carcinoma syndrome) اتفاق می‌افتد.
برای آگاهي بیش‌تر به خلاصه‌‌های PDQ زیر درباره تومورهای جنینی در کودکان مراجعه کنید:

درمان تومورهای جنینی سیستم اعصاب مرکزی کودکان
درمان تومور تراتوید/ رابدوید غیرطبیعی سیستم اعصاب مرکزی کودکان
تومورهای پارانشیمال پینه آل
یک تومور پارانشیمال پینه‌آل در سلول‌های پارانشیمال یا پینئوسیت‌ها، که بیش‌ترین بخش غده پینه‌آل را تشکیل می‌دهد، شکل می‌گیرد. این نوع تومورها از تومورهای آستروسیتک پینه‌آل متفاوت است. درجات تومورهای پارانشیمال پینه‌آل شامل موارد زیر است:

پینئوسیتوما (درجه2): پینئوسیتوما توموری است که به آرامی رشد کرده و اکثراً در بزرگسالان اتفاق می‌افتد.
پینئوبلاستوما (درجه4): پینئوبلاستوما درجه چهار، نوعي تومور نادر است که احتمال گسترش زیادی دارد. این توموردر میان کودکان بسیار رایج است. (برای آگاهي بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان تومورهای جنینی سیستم اعصاب مرکزی کودکان مراجعه کنید.)
تومورهای مننژیال
تومور مننژیال، که مننژیوم نيز نامیده‌می‌شود، در مننژها (لایه نازکی از بافت که مغز و نخاع را مي‌پوشاند) تشکیل می‌شود. این تومور می‌تواند از انواع مختلفی از سلول‌های مغز و نخاع تشکیل شود.
اكثر موارد مننژیوم در بزرگسالان ديده مي‌شود. انواع تومورهای مننژیال شامل موارد زیر است:

مننژیوم (درجه1): مننژیوم درجه 1 رایج‌ترین نوع تومور مننژیال است. مننژیومای درجه 1 تومور خوش‌خیمي است که به‌کندی رشد می‌کند و اکثر اوقات در سخت شامه تشکیل می‌شود اكثر موارد مننژیوم درجه 1در زنان ديده مي‌شود.
مننژیوم (درجه 2و3): این نوع از تومور، تومور مننژیال بدخیم نادری است که به‌سرعت رشد کرده و احتمال زیادی دارد که در داخل مغز و نخاع گسترش پیدا کند. اكثر موارد مننژیوم درجه 2و3 در مردان ديده ميشود.
همانژیوپریستوما تومور مننژیال نبوده اما به شکل مننژیوم درجه 2و3 درمان مي‌شود . یک همانژیوپرسیتوما معمولاً در سخت شامه تشکیل می‌شود و اغلب بعد از درمان نیز عود مي‌كند و معمولاً در دیگر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد.

تومور سلول زایا
تومور سلول زایا در سلول‌هاي زايا تشکیل می‌شود. سلولهاي زايا سلولهايي هستند كه به در اسپرم مردان و یا تخمک زنان تبديل مي‌شوند.
تومور سلول زایا معمولاً در مغز، نزدیک به غده پینه‌آل تشکیل می‌شود. تومور سلول زایا می‌تواند به دیگر قسمت‌های مغز و نخاع نیز رسوخ كند. انواع مختلفی از تومورهای سلول زایا وجود دارد. این نوع تومورها شامل ژرمینوما، تراتوما، کارسینومای کیسه زرده جنینی، و کوریوکارسینوما است. تومورهای سلول زایا می‌توانند ، خوش‌خیم و یا بدخیم باشند. اکثر تومورهای سلول زایا در کودکان و افراد مبتلا به سندروم کلاین‌فلتر به‌وجود مي‌آيد. (برای آگاهي بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره «درمان تومورهای مغز و نخاع در کودکان در یک نگاه» مراجعه کنید.)

تومورهای ناحیه سلار: کرانئوفارینژیوما (درجه1) و تومور هیپوفیز
تومور ناحیه سلار در مرکز مغز دقیقاً بالای پشت بینی شروع می‌شود و از انواع مختلفی از سلول‌های مغز و نخاع تشکیل مي‌شود.

کرانیوفارینژیوم (درجه1): کرانیوفارینژیوم تومور نادری است که معمولاً دقیقاً بالای غده هیپوفیز (عضوي به اندازه نخود در انتهای مغز که دیگر غده‌ها را کنترل می‌کند) تشکیل می‌شود. تومور ممکن است به بافت‌های اطراف، شامل غده هیپوفیز و عصب‌های بینایی،‌ گسترش یابد. و بسیاری از عملکردها از قبیل ساختن هومورن و نيز بینایی، را تحت تأثیر قرار دهد. (برای آگاهي بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان کرانیوفارینژیوم در کودکان مراجعه کنید.)
تومور هیپوفیز: برای آگاهي بیش‌تر به خلاصة PDQ درباره درمان تومورهای هیپوفیز مراجعه کنید.
دیگر تومورهای مغزی بزرگسالان
انواع مختلفی از تومورهای مغزی بزرگسالان وجود دارد که نادر است و در این خلاصه امكان بررسی آنها نيست، لكن شما مي‌توانيد براي اطلاع بیش‌تر درباره انواع دیگر تومورهای مغزی بزرگسالان خلاصه درمانگر PDQ دربارۀ درمان تومورهای مغزی بزرگسالان را مطالعه کنید.

پلئومورفیک زانتواستروسیتوما.
ساب اپاندیمال جاینت سل آستروسیتوما.
آستروبلاستوما.
کوردویید گلیوم بطن سوم مغز.
گلیوماتوزیس سربری.
گنگلیوسیتوما یا گنگلیوگلیوم.
آستروسیتومای دزموپلاستیک کودکان یا گانگلیوگلیوم.
تومور نورواپیتلیال دیس امبریوپلاستیک.
نوروسیتومای مرکزی.
لیپونوروسیتومای مخچه‌ای.
پاراگانگلیوم.
اپاندیموبلاستوما.
تومور نورواکتدرمال اولیه سوپرتنتوریال (PNET).
پاپیلوم یا کارسینوم شبکه‌ کوروئید.
تومورهای پارانشیمال پینه آل با تمایز متوسط.
ضایعات ملانوسیتی.
همانژیوبلاستومای مویرگی.
شوانوما.
تومورهای مغزی عودکننده
تومور مغزی عودکننده توموری است که بعد از درمان عود کرده است. تومورهای مغزی اغلب برمي‌گردند و گاهي این اتفاق چندین سال بعد از تومور اولیه اتفاق می‌افتد. تومور ممکن است در همان محل مغز و یا دیگر قسمت‌های سیستم اعصاب مرکزی عود کنند.

علت به‌وجود آمدن اکثر تومورهای مغزی بزرگسالان هنوز نامشخص مانده است.
هر چیزی که احتمال ابتلای شما را به یک بیماری افزایش دهد، عامل خطرزا نامیده می‌شود. داشتن عامل خطرزا به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا مي‌شويد، و نبود عوامل خطرزا به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا نخواهید شد. افرادی که فکر می‌کنند که در خطر هستند بایستی با پزشک خود صحبت کنند. عوامل خطرزای کمی برای تومورهای مغزی شناخته شده‌اند. شرایط زیر ممکن است خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان را افزایش دهد:

بودن در معرض ماده کلرید وینیل ممکن است خطر ابتلا به گلیوم را افزایش دهد.
درمان‌های قبلی از طریق پرتو‌درمانی در ناحیه پوست سر و یا مغز ممکن است خطر ابتلا به مننژیم را افزایش دهد.
عفونت با ویروس Epstein-Barr، داشتن ایدز، یا دریافت پیوند عضو ممکن است خطر ابتلا به سرطان لنفوم CNS اولیه را افزایش دهد. (برای آگاهي بیش‌تر به خلاصة PDQ درباره سرطان لنفوم CNS اولیه مراجعه کنید.)
داشتن سندروم‌های ژنتیک خاص ممکن است خطر ابتلا به انواع تومورهای مغزی زیر را افزایش دهد:
نوروفیبروماتوزیس نوع 1و2
بیماری ون هیپل – لیندائو
توبروس اسكلروزيس
سندروم لی – فرومنی
سندروم تورکات نوع 1و2
سندروم کلاین فلتر
سندروم کارسینومای سلول بازال نووئید.
علائم تومورهای مغزی و نخاعی بزرگسالان در همه افراد یکسان نیستند.
علائمی که تومور مغزی به‌وجود مي‌آورد به محل شکل یافتن تومور در مغز و عملکرد آن قسمت از مغز، و اندازه تومور بستگی دارد. سردرد و علائم ديگري كه تومورهای مغزی به‌وجود مي آيند به سبب مشكلات ديگر (غير تومورال) مغزي هم ايجاد مي‌شوند. اگر هر کدام از این ناراحتي‌ها رخ دهد، فرد باید با پزشک خود مشورت كند:

تومورهای مغزی

سردرد صبحگاهی و سردردی که بعد از استفراغ رفع می‌شود.
حالت تهوع و استفراغ مکرر.
مشکلات بینایی، شنوایی و گفتاری.
از دست دادن تعادل و داشتن مشکل در راه رفتن.
ضعف در یک طرف بدن.
خواب‌آلودگی غیر‌عادی و یا تغییر در سطح فعالیت‌ها.
تغییرات غیر‌عادی در شخصیت و یا رفتار.
تشنج.
تومورهای نخاع

پشت درد و یا دردی که از ناحیة پشت به سمت بازوها و پاها گسترش می‌یابد.
تغییر در اجابت مزاج و یا اشکال در ادرار کردن.
ضعف در پاها.
داشتن مشکل در راه رفتن.
آزمایش‌هايي که به معاینة مغز و نخاع می‌پردازند براي تشخیص تومورهای مغزی بزرگسالان به کار می‌روند.

آزمایش‌ها و مراحل زیر ممکن است مورد استفاده قرار گیرند:

معاینة فیزیکی و شرح حال: معاینة بدن برای بررسی علائم عمومی سلامت، شامل بررسی علائم بیماری، از قبیل توده‌ها و یا هر چیز دیگری که به نظر غیر‌عادی می‌رسند. شرح حال و عادات سلامت بیمار و بیماری‌های قبلی و درمان‌ها نیز خواسته می‌شود.
معاینه‌هاي سيستم: یک رشته از سؤال‌ها و آزمایش‌هاي مغز، نخاع، و عملکرد عصب. ملاحظات وضعیت ذهنی فرد، هماهنگی، و توانایی در راه رفتن طبیعی، و اینکه عضله‌ها، حس‌ها و واكنش‌ها چقدر خوب عمل می‌کند، را بررسی می‌کنند كه معاینه سيستم عصبي نامیده مي‌شود.
معاینه میدان دید: معاینه به منظور بررسی میدان دید فرد (تمام میدانی که در آن چیزها قابل دیدن هستند.) این آزمایش، هم دید مرکزی (فرد در زمانی‌که مستقیم نگاه می‌کند چه میزان مي‌تواند ببیند) و هم دید پیرامونی (فرد در زمانی‌که به‌طور مستقیم خیره شده است چه میزان می‌تواند تمامی دیگر جهات ببیند) را اندازه‌گیری مي‌كند. هرگونه نقصان دید ممکن است علامت توموری باشد که بر بخشی که بینایی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد فشار آورده و یا به آن آسیب زده است.
آزمایش نشانگر تومور: فرآیندی که در آن خون، ادرار، و یا نمونة بافت براي اندازه‌گیری میزان مواد خاص که توسط اعضاء، بافت‌ها، و یا سلول‌های تومور در بدن آزاد شده مورد بررسی قرار می‌گیرند. میزان افزایش یافته مواد خاص در بدن به انواع خاصی از سرطان مربوط می‌شود. این موارد نشانگر تومورها نامیده می‌شوند.
آزمایش ژن: یک تست آزمایشگاهی است که در آن نمونه‌ای از خون و یا بافت به‌منظور بررسی تغییراتی در یک کروموزوم که به نوع خاصی از تومور مغز مربوط است، مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
پونکسیون لومبار: فرآیندی که جهت گرفتن مایع مغزی نخاعی از ستون فقرات به‌کار برده می‌شود. این امر از طریق قرار دادن یک سوزن در داخل ستون فقرات صورت می‌گیرد. مایع توسط آسیب‌شناس زیر میکروسکوپ مورد مطالعه واقع می‌شود تا علائم سرطان مورد بررسی قرار گیرند. این فرآیند همچنین LP و یا نمونه‌برداری مايع نخاعی نامیده می‌شود.
سی‌تی‌اسکن (‍CAT اسکن): فرآیندی که طی آن يك رشته عکس‌های دقیق از نقاط داخل بدن و در زوایای مختلف گرفته می‌شود. این عکس‌ها توسط یک کامپیوتر متصل به یک دستگاه اشعه ايكس گرفته می‌شود. یک مایع رنگی نیز ممکن است به داخل ورید تزریق شود و یا خورانده شود تا به بافت‌ها و ارگان‌ها کمک کند که به‌طور واضح نشان داده شوند
ام‌آر‌آی با گادولینیومgadolinium : فرآیندی که طی آن جهت گرفتن يك رشته عکس‌های دقیق از مغز و نخاع، از آهنربا، امواج رادیویی و یک کامپیوتر استفاده می‌شود. ماده‌ای به نام گادولینیوم به داخل رگ تزریق می‌شود. گادولینیوم در اطراف سلول سرطانی جمع می‌شود به‌گونه‌ای که آنها در عکس واضح‌تر نشان داده شوند. این فرآیند همچنین تصویربرداری با تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMRI) نیز نامیده می‌شود. از ام‌آر‌آی جهت تشخیص تومورها براساس ساخت شیمیایی آنها استفاده می‌شود.
اسکن SPECT(اسکن توموگرافی محاسبه شده با گسیل تک فوتون): فرآیندی که در آن از یک دوربین خاص متصل به کامپیوتر جهت گرفتن تصویر سه بعدی (3D) از مغز استفاده می‌شود. مقدار کمی ماده رادیواکتیو به داخل رگ تزریق شده و یا از طریق بینی استنشاق می‌شود. همان‌طور که ماده در داخل خون حرکت می‌کند، دوربین در اطراف مغز چرخیده و تصاویری از مغز می‌گیرد. در نقاطی که سلول‌های سرطانی در حال رشد هستند، جریان خون بیش‌تر و واكنش‌هاي شیمیایی (متابولیسم) بیش‌تری وجود خواهد داشت. این نقاط در عکس روشن‌تر دیده خواهند شد. این فرآیند ممکن است قبل و یا بعد از سی.‌تی.‌اسکن صورت گیرد.
اسکن PET(توموگرافی با گسیل پوزیترون): فرآیندی به‌منظور يافتن سلول‌های تومور بدخیم در بدن است. مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (شکر راديواكتيو) به رگ بيمار تزریق می‌شود. آنگاه اسکنر PETدر اطراف بدن چرخیده و تصاویری از نقاطی از مغز که گلوکز منتشر شده برمی‌دارد. و بدين‌گونه سلول‌های تومور بدخیم در عکس روشن‌تر نشان داده می‌شوند چون كه آنها فعال‌ترند و میزان گلوکز بیش‌تری به نسبت سلول‌های عادی مصرف می‌کنند.
آنژیوگرام: فرآیندی جهت بررسی رگ‌های خونی و جریان خون در مغز است. یک مادة رنگي به داخل رگ بيمار تزریق می‌شود. همان‌گونه که رنگ حاجب در رگ‌های خونی حرکت می‌کند، اشعة ايكس جهت بررسی اینکه آیا هیچ‌گونه انسدادی وجود دارد، عكسبرداري مي‌كند.
اکثر تومورهای مغزی بزرگسالان تشخیص داده شده و در جراحی برداشته می‌شوند.
وقتي پزشکان احتمال وجود یک تومور مغزی را بدهند، نمونه‌برداری انجام می‌شود. در تومورهای مغزي، نمونه‌برداری با برداشتن قسمتی از جمجمه و استفاده از يك سوزن جهت برداشتن بافت نمونه، انجام می‌شود. آسیب‌شناس بافت را براي پیدا کردن سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ مورد مطالعه قرار می‌دهد. اگر سلول‌های سرطانی پیدا شوند، پزشک ممکن است در همان زمان نمونه‌برداري، تا جايي ‌كه امکان دارد تومور را به‌صورت بی‌خطر خارج كند. بعد از جراحی، آسیب‌شناس سلول‌های سرطانی را جهت تعيين نوع و درجه تومور مغزی مورد بررسی قرار می‌دهد. تعيين درجه تومور بدين نحو است كه سلول‌های سرطانی چقدر در زیر میکروسکوپ غیر‌عادی به نظر می‌رسند و این که تومور تا چه حد امکان دارد که سریع رشد کرده و گسترش یابد. یک سی‌.تی.‌اسکن و یا ام‌آر‌آی جهت فهمیدن اینکه آیا هیچ‌گونه سلول سرطانی در بعد از جراحی باقی‌مانده است انجام می‌شود. آزمایش‌هاي زیر ممکن است بر روی بافت تومور برداشته شده انجام شود:

مطالعه ایمنی بافتی شیمیایی: تست آزمایشگاهی است که طی آن یک ماده از قبیل یک آنتی‌بادی، رنگ، و یا رادیوایزوتوپ به نمونه‌ای از بافت سرطانی افزوده مي‌شود تا آنتی‌ژن‌های خاصی مورد بررسی قرار گیرند. از اين آزمايش برای نشان دادن تفاوت بین انواع مختلف سرطان استفاده می‌شود.
میکروسکوپ نوری و الکترونی: تست آزمایشگاهی است که در آن سلول‌های داخل یک بافت را زیر یک میکروسکوپ معمولی و بسیار قوی قرار مي‌دهند تا تغییرات خاص داخل سلول‌ها مورد مطالعه قرار گیرند.
بررسی سیتوژنتیک: تست آزمایشگاهی است که در آن نمونه‌اي از بافت زیر میکروسکوپ قرار داده می‌شود تا تغییرات خاص در کروموزوم‌ها مورد مطالعه قرار گیرند.
برخی اوقات به دلیل محلی که تومور در مغز و یا نخاع تشکیل شده امکان انجام نمونه‌برداری و یا جراحی بی‌خطر وجود ندارد. این تومورها براساس نتایج تست‌های تصویربرداری و دیگر فرآیندها تشخیص داده می‌شوند.

عوامل خاصی، پيش‌بيني احتمال بهبود و گزینه‌های درمان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند.
احتمال بهبود و گزینه‌های درمان برای تومورهای مغزی اولیه بستگی به موارد زیر دارد:

نوع و درجه تومور.
محل تومور در مغز.
آیا تومور با جراحی قابل برداشتن است.
آیا سلول‌های سرطانی بعد از جراحی باقی می‌مانند؟
آیا تغییرات خاصی در کروموزوم‌ها وجود دارد؟
آیا سرطان تازه تشخیص داده شده و یا عود کرده است؟
سلامت عمومی بیمار
احتمال بهبود و گزینه‌های درمان برای تومورهای مغزی متاستاتیک بستگی به موارد زیر دارد:

آیا سن بیمار از 60 سال کم‌تر است؟
آیا بیش‌تر از دو تومور در مغز و یا نخاع وجود دارد؟
محل تومور در مغز و یا نخاع.
تومور تا چه حد به درمان، خوب جواب می‌دهد.
آیا تومور اولیه به رشد و گسترش خود ادامه می‌دهد.
احتمال بهبودی برای متاستاز مغز از سرطان سینه بیش‌تر از انواع دیگر سرطان اولیه است. احتمال بهبودی متاستاز مغز از سرطان روده بزرگ و راست‌روده کم‌تر است.

مراحل تومورهای مغزی بزرگسالان

نکات اصلی برای این قسمت

هیچ‌گونه سیستم مرحله‌بندی استانداردی برای تومورهای مغزی بزرگسالان وجود ندارد.
تست‌های تصویربرداری بعد از جراحی براي كمك به درمان تکرار مي‌شوند.
هیچ‌ نظام مرحله‌بندی متعارفي برای تومورهای مغزی بزرگسالان وجود ندارد.
میزان و یا چگونگي گسترش سرطان معمولاً به نام مراحل توصیف می‌شود. هیچ‌گونه سیستم مرحله‌بندی متعارفي برای تومورهای مغزی وجود ندارد. تومورهای مغزی ممکن است به دیگر قسمت‌های مغز و نخاع رسوخ كنند، اما به‌ندرت به دیگر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابند. درمان تومورهای مغزی براساس نوع سلولي که تومور در آن شروع شده، جايي‌که تومور در سیستم اعصاب مرکزی قرار گرفته، مقدار سلول‌هاي سرطاني باقی‌مانده بعد از جراحی، و درجه تومور تعیین می‌شود. درمان تومورهای مغزی که از دیگر قسمت‌های بدن به مغز گسترش یافته‌اند براساس تعداد تومورها در مغز تعیین می‌شود.

تست‌های تصویربرداری براي كمك‌ به درمان بعد از جراحی تکرار مي‌شوند.
بعد از اینکه تومور در جراحی برداشته شد، ممکن است برخی آزمایش‌ها و فرآیندها که جهت تشخیص تومور مغزي استفاده می‌شوند، براي اينكه مشخص شود از تومور چيزي باقی مانده است، تکرار شوند.

گزینة درمان در یک نگاه

نکات اصلی برای این قسمت

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بزرگسالان وجود دارد.
سه نوع درمان استاندارد استفاده می‌شوند:
جراحی.
پرتودرمانی.
شیمی‌درمانی.
انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی مورد بررسي قرار دارند.

دیگر انواع پرتودرمانی.
هايپرترمي (درمان با افزايش درجه حرارت).
درمان بیولوژیک.
بیماران ممکن است بخواهند در پژوهش‌های بالینی شركت كنند.
بیماران می‌توانند قبل، در طی، و یا بعد از شروع درمان سرطان خود در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.
ممکن است تست‌های پیگیری مراقبت پزشکی موردنیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بزرگسالان وجود دارد.
درمان‌های مختلفی برای بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بزرگسالان امكان‌پذير است. بعضی از درمان‌ها استاندارد بوده (درمان‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند) و برخی در پژوهش‌های بالینی تحت بررسي قرار دارند.
پژوهش بالینی، مطالعه تحقیقاتی است که به‌منظور بهبود درمان‌های فعلی و یا کسب آگاهي بیش‌تر درباره درمان جدید برای بیماران سرطانی انجام می‌شود. وقتی‌که پژوهش‌های بالینی نشان دهند که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است درمان جدید تبدیل به یک درمان استاندارد شود. بیماران شايد بخواهند در پژوهش‌های بالینی شركت كنند. بايد دانست كه برخی پژوهش‌های بالینی فقط بیمارانی را که هنوز درمان را شروع نکرده‌اند مي‌پذيرند.

سه نوع درمان استاندارد استفاده می‌شود:

جراحی
جراحی همان‌طور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه توصیف شده است، جهت تشخیص و درمان تومورهای مغزی بزرگسالان به‌کار می‌رود.
حتی اگر پزشک تمام سرطان را که در زمان جراحی قابل رؤیت هستند خارج سازد، برخی بیماران ممکن است بعد از جراحی مورد شیمی‌درمانی، و یا پرتودرمانی قرار گیرند تا هرگونه سلول‌های سرطانی باقی‌مانده را از بین ببرند. درمانی که بعد از جراحی جهت افزایش احتمال بهبودی داده‌ می‌شود معروف به درمان کمکی است.

پرتودرمانی
پرتودرمانی نوعي از درمان سرطان است که در آن از اشعه ايكس بسیار قوی و یا دیگر انواع پرتوها براي از بین‌بردن سلول‌های سرطانی و متوقف کردن رشد آنها استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. در پرتودرمانی خارجی از یک دستگاه در خارج از بدن، پرتو به سمت سرطان تابانده می‌شود. در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیویی كه روی یک سوزن، seeds (دانه‌ها)، سیم‌ها، و یا کاتترها قرار داده شده استفاده مي‌شود و آنها را مستقیماً در داخل و یا نزدیک غده سرطاني قرار می‌دهند. شیوه انجام پرتودرمانی بستگی به نوع تومور و محل آن در مغز دارد.

شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی شیوه‌اي براي درمان سرطان است که طی آن از داروها جهت توقف رشد سلول‌های سرطانی، چه از طریق از بین بردن سلول‌ها و يا توقف تقسیم آنها، استفاده می‌شود. وقتي دارو بيمار خورانده و يا تزريق مي‌شود وارد خون شده و در تمامي نقاط بدن جريان مي‌ِيابد و هرجا سلول‌هاي سرطاني باشد بر آنها تأثير مي‌گذارد. (شیمی‌درمانی سیستمیک). و هنگامي‌كه دارو مستقیماً در داخل ستون فقرات، یک عضو و یا حفره بدن مثل شکم، قرار داده می‌شود، داروها سلول‌های سرطانی آن نواحی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند (شیمی‌درمانی موضعی). شیمي‌درمانی ترکیبی درمانی است که درآن از بیش‌تر از یک داروی ضد سرطان استفاده می‌شود. برای درمان تومورهای مغزی ممکن است بعد از خارج کردن از یک ویفر حل شونده برای حمل مستقیم یک داروی ضدسرطان به محل تومور/ تومور طی جراحی، استفاده شود. شیوه انجام شیمي‌درمانی بستگی به نوع تومور و محل آن در مغز دارد.

انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی در حال بررسی هستند.

خلاصه ارائه ‌شده در این قسمت به درمان‌های خاصی برمی‌گردد که در پژوهش‌های بالینی تحت مطالعه قرار گرفته‌اند، لكن تمامی درمان‌های جدید در دست مطالعه را دربر نمي‌گيرد.
دیگر انواع پرتودرمانی

حساس‌کننده به پرتو (radiosensitizer): به داروهایی اطلاق می‌شود که سلول‌های تومور را به پرتودرمانی حساس‌تر مي‌كنند. ترکیب پرتودرمانی با حساس‌کنندۀ به پرتو ممکن است باعث از بین ‌رفتن سلول‌های تومور بشود.
پرتودرمانی بیش تفکیک شده (hyperfractionated radiation therapy): به پرتودرمانی‌ای گفته می‌شود که درآن دوز روزانه پرتو به دو یا دوزهای بیش‌تری به مقدار کم که در ساعات مختلف انجام می‌شود تقسیم می‌شود. پرتودرمانی بیش تفکیک شده به‌عنوان یک درمان استاندارد برای گلیوم ساقه مغز استفاده می‌شود.
پرتودرمانی تفکیکی سرعت بخشیده‌شده (Accelerated-fraction radiation therapy): نوعي پرتودرمانی‌ای است که در آن دوز روزانه پرتو به سه دوز جداگانه تقسیم شده و هر روز در طی درمان انجام می‌شود.
پرتودرمانی حین جراحی: به درمانی اطلاق می‌شود که از اشعه ايكس بسیار قوی برای از بین‌ بردن سلول‌های سرطانی در طی جراحی سرطان استفاده می‌شود.
پرتوجراحی استریوتاکتیک: به نوعی از پرتودرمانی گفته‌ می‌شود که از یک کلاه سخت که به جمجمه وصل شده استفاده می‌شود و اشعه‌های با دوز بالا مستقیماً به تومور تابانده‌ می‌شود. این موجب آسیب‌های کم‌تری به بافت‌های سالم اطراف تومور می‌شود. این شیوه همچنین پرتو جراحی استریوتاکتیک و جراحی پرتوی نامیده‌ می‌شود. این فرآیند شامل جراحی نمی‌شود.
هیپرترمی
درمان هیپرترمی درمانی است که در آن بافت بدن به‌منظور آسیب رساندن و از بین ‌بردن سلول‌های سرطانی بیش‌تر از سطح طبیعی گرم می‌شود تا باعث شود سلول‌های سرطانی به اثرات پرتوها و نیز داروهای ضد سرطان حساس‌تر شوند.

درمان بیولوژیک
درمان بیولوژیک درمانی است که در‌آن برای مبارزه با سرطان از سیستم ایمنی بدن بیمار استفاده می‌شود. در این نوع درمان از موادی که توسط بدن و یا در آزمایشگاه ساخته‌شده‌اند جهت افزایش، هدایت، و یا بازگرداندن دفاع طبیعی بدن در مقابل سرطان استفاده می‌شود. این نوع درمان سرطان بیوتراپی و یا ایمیون‌تراپی نیز نامیده‌ می‌شود.

بیماران ممکن است بخواهند در پژوهش‌های بالینی شركت کنند.
برای برخی بیماران، شرکت در پژوهش‌های بالینی ممکن است بهترین گزینه درمان باشد. پژوهش‌های بالینی بخشی از فرآیند تحقیقی سرطان هستند. پژوهش‌های بالینی به این جهت انجام می‌شوند تا بفهمند که آیا درمان‌های جدید سرطان، ایمن و مؤثراند و آیا بهتر از درمان‌های متعارفند.
بسیاری از درمان‌های متعارف سرطان امروز براساس پژوهش‌های بالینی قبلی به‌وجود آمده است. بیمارانی که دریک پژوهش بالینی شرکت می‌کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت كرده و یا در میان اولین كساني باشند که درمان جدیدی را دریافت مي‌كنند.
بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌کنند همچنین به شیوه‌ای که سرطان در آینده مورد درمان واقع می‌شود کمک مي‌كنند. حتی زمانی‌که پژوهش‌های بالینی منجر به درمان‌های جدیدی نمی‌شوند، آنها معمولاً به سؤالات مهمی پاسخ داده و کمک می‌کنند که تحقیق پیشرفت كند.

بیماران می‌تواند قبل، در طی، و یا بعد از شروع درمان سرطانشان به پژوهش‌های بالینی بپيوندند.
برخی پژوهش‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌شود که تاکنون درمانی دریافت نکرده‌اند. دیگر پژوهش‌ها درمان‌هایی را روي بیمارانی آزمایش می‌کنند که سرطان آنها بهبود پیدا نکرده است. علاوه بر این پژوهش‌های بالینی دیگری وجود دارد که شیوه‌‌های جدیدی را برای متوقف ‌کردن سرطان از عود کردن (برگشتن) و یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش مي‌كند.

ممکن است آزمایش‌هاي پیگیری مراقبت پزشکی مورد نیاز باشد.
احتمال مي‌رود برخی از آزمایش‌هايي که جهت تشخیص سرطان و یا پی‌ بردن به مرحله سرطان انجام شده‌اند دوباره تکرار شوند. اين آزمایش‌ها دوباره تکرار مي‌شوند تا دريابند درمان چقدر مؤثر بوده است، و تصمیم دربارۀ اینکه آیا درمان ادامه پیدا کرده، تغییر کند و یا متوقف شود براساس نتایج این آزمایش‌ها اتخاذ مي‌شود. این فرآیند همچنین مرحله‌بندی دوباره نیز نامیده می‌شود.
برخی از آزمایش‌ها بعد از پايان درمان نیز هر چند وقت یک‌بار انجام مي‌شود. نتیجه این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا شرایط بيمار تغییر کرده است و یا اینکه آیا سرطان عود کرده (برگشته) است. اين آزمایش‌ها پیگیری مراقبت پزشکی و یا معاینه عمومی نیز نامیده‌ می‌شوند.

گزینه‌های درمان براساس نوع تومور مغزی بزرگسالان
تومورهای آستروستیک.
گلیوم ساقه مغز.
تومورهای آستروسیتی پینه آل.
آسترویستوم پیلوستیک.
آستروسیتوم منتشر.
آستروسیتوم آناپلاستیک.
گلیوبلاستوما.
تومورهای الیگودندروگلیال.
گلیوم مختلط.
تومورهای اپاندیمال.
تومورهای سلولی جنینی اولیه : مدولوبلاستوما.
تومورهای پارانشیمال پینه آل.
تومورهای مننژ.
تومورهای سلول زایا.
تومورهای ناحیه سلا: کرانیوفارینژیوم.
تومورهای مغزی عودکننده.
تومورهای مغزی متاستاتیک.
تومور‌های آستروسیتی
گلیوم ساقه مغز
درمان گلیوم ساقه مغز پرتودرمانی است، که شامل پرتودرمانی «بیش تفکیک شده» است.

تومورهای آستروسیتی پینه آل
درمان تومورهای آستروسیتی پینه‌آل شامل موارد زیراست:

جراحی و پرتودرمانی، همراه با شیمي‌درمانی و يا بدون آن.
انجام پژوهش بالینی در مورد پرتودرمانی خارجی همراه با و یا بدون حساس‌‌کننده به پرتو، پرتودرمانی حین جراحی، درمان گرمایشی.
انجام پژوهش بالینی دربارۀ پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای جدید ضدسرطان و درمان بیولوژیک.
آستروسیتومای منتشر
درمان آستروسیتومای منتشر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن برای تومور‌هایی که ممکن نباشد توسط جراحی به‌طورکامل برداشته ‌شوند.
پژوهش بالینی پرتودرمانی در زمانی‌که تومور پیشرفت کرده است.
پژوهش بالینی برای مقایسه پرتودرمانی با دوز بالا و دوز پایین
آستروسیتومای آناپلاستیک
درمان استروسیتومای آناپلاستیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی، همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
پرتودرمانی بیش تفکیک شده.
پرتودرمانی تفکیک‌شدۀ سرعت بخشیده‌شده.
پرتوجراحی استروتاکتیک.
حساس‌کنندۀ به پرتو.
درمان گرمایشی.
پرتودرمانی داخلی.
پرتودرمانی حین جراحی.
‌انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای ضد سرطان و درمان بیولوژیک.
انجام پژوهش بالینی شیمي‌درمانی با پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای ضدسرطان و درمان بیولوژیکی
انجام یک پژوهش بالینی شیمي‌درمانی با پرتودرمانی تفکیک‌شده بسیار بالا و یا پرتودرمانی داخلی و خارجی

گلیوبلاستوما
درمان گلیوبلاستوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی، با شیمي‌درمانی و یا بدون آن.
شیمي‌درمانی‌ای که در طی جراحی در مغز قرار داده ‌شده است.
پرتودرمانی‌ای که همزمان با شیمی‌درمانی انجام می‌شود.
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
پرتودرمانی بیش تفکیک شده.
پرتودرمانی تفکیک شده سرعت بخشیده ‌شده.
پرتو جراحی استریوتاکتیک.
حساس‌کنندۀ به پرتو.
درمان گرمایشی
پرتودرمانی داخلی
پرتودرمانی حین جراحی
انجام پژوهش بالینی درمان جدید

تومورهای اولیگو دندوگلیال
درمان اولیگودندرو گیلوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن
شیمي‌درمانی
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن، برای تومورهایی که ممکن نباشد توسط جراحی به‌طور کامل برداشته‌ شوند.
انجام پژوهش بالینی شیمي‌درمانی.
درمان الیگودندروگلیوم آناپلاستیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی، همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن.
شیمي‌درمانی ترکیبی.
پرتودرمانی همراه با شیمي‌درمانی ترکیبی و یا بدون آن.
انجام پژوهش بالینی شیوه درمانی جدید.
گلیوم مخلوط
درمان گلیوم مخلوط ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن.
شیمي‌درمانی.
انجام پژوهش بالینی در مورد پرتودرمانی خارجی و یکی از از موارد زیر:
پرتودرمانی داخلی.
حساس‌کنندۀ به پرتو.
درمان گرمایشی.
پرتودرمانی حین جراحی.
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای ضد سرطان جدید و درمان بیولوژیک

تومور‌های اپاندیمی
درمان اپاندیموم درجه 1 و 2 معمولاً جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن است.
درمان اپاندیموم آنابلاستیک درجه 3 ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی.
انجام پژوهش بالینی، شیمي‌درمانی قبل، در طی، و بعد از پرتودرمانی.
تومورهای سلولی جنینی: مدولوبلاستوما:
درمان مدولوبلاستوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی مغز و نخاع.
شیمي‌درمانی.
انجام پژوهش بالینی، جراحی و پرتودرمانی مغز و نخاع.
انجام پژوهش بالینی شیمي‌درمانی.
تومورهای پارانشیمال پینه‌آل
درمان تومورهای پارانشیمال ‌پینه‌آل شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی برای پینئوسیتوما
جراحی، پرتودرمانی، و شیمي‌درمانی برای پینئوبلاستوما.
انجام یک پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
حساس‌کنندۀ به پرتو.
درمان گرمایشی.
پرتودرمانی حین جراحی.
تومورهای مننژ
درمان تومورهای مننژ درجه 1 ممکن شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن
پرتودرمانی برای تومورهایی که توسط جراحی نمی‌توانند برداشته ‌شوند.
درمان مننژیوم درجۀ 2 و3 و همانژیوپریسیتوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی.
انجام یک پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
پرتودرمانی داخلی.
حساس‌کنندۀ به پرتو.
درمان هایپرترمیا.
پرتودرمانی حین جراحی.
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و به‌دنبال آن داروهای ضد سرطان جدید و درمان بیولوژیک

تومورهای سلول زایا
درمان ژرمینوم معمولاً پرتودرمانی است. برای درمان تراتومایی که گسترش نیافته است، از جراحی استفاده می‌شود. هیچ درمان استاندارد برای دیگر انواع تومورهای سلول زایا وجود ندارد.

تومورهای ناحیه سلار: کرانیوفارینژیوم
درمان کرانیوفارینژیوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی بر برداشتن کل تومور
جراحی برای برداشتن تومور به مقدار ممکن، و به دنبال آن پرتودرمانی
تومورهای مغزی عودکرده
درمان تومورهای مغزی عود کرده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن.
پرتودرمانی، چنانچه قبلاً استفاده نشده ‌باشد، همراه با شیمي‌درمانی و یا بدون آن.
جراحی دومی و به‌دنبال آن پرتودرمانی چنانچه قبلاً انجام نشده‌ باشد، و یا شیمي‌درمانی.
پرتودرمانی داخلی.
شیمي‌درمانی.
انجام پژوهش بالینی داروی جدید ضد سرطان همراه با و یا بدون درمان بیولوژیک
انجام پژوهش بالینی شیمي‌درمانی که در طی جراحی در داخل مغز قرار داده شده است.
انجام پژوهش بالینی درمان بیولوژیک.
تومورهای مغزی متاستاتیک
معمولاً درمان توموری که از قسمت دیگری از بدن به مغز رسوخ کرده، جراحی است و به‌دنبال آن پرتودرمانی در کل مغز انجام می‌شود.
درمان بیش‌تر از یک تومور که از قسمت دیگری از بدن به مغز گسترش یافته است ممکن است شامل موارد زیر باشد:

پرتودرمانی کل مغز همراه جراحی استریوتاکتیک و یا بدون پرتو آن.
جراحی برای تومورهایی که باعث بروز علائم می‌شوند.
جراحی برای برداشتن نمونه‌های بافت‌ها در زمانی‌که نوع تومور اولیه نامشخص است.

[poune]

درمان گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی:
اطلاعات عمومی درباره گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی:

نکات کلیدی در این قسمت

گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی بیماری‌ای است که در آن سلول‌های خوش‌خیم (غیرسرطانی) و بدخیم (سرطانی) در بافت‌های ساقه مغز تشکیل می‌شوند.
علت بروز بسیاری از تومورهای مغزی در دوران کودکی نامشخص است.
علائم گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی متنوع بوده و اغلب به سن کودک و محل واقع‌شدن تومور بستگی دارد.
آزمایش‌هايي که جهت معاینه مغز به‌كارمی‌روند براي پیدا کردن گلیوم ساقه مغز نیز استفاده مي‌شوند.
بعضي از گلیوم‌های ساقه مغز در دوران کودکی تشخیص داده شده و طی جراحی برداشته می‌شوند.
عوامل مشخصی بر بهبودی و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.
گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی بیماری‌ایست که در آن سلول‌های خوش‌خیم (غیرسرطانی) و بدخیم(سرطانی) در بافت‌های ساقه مغز تشکیل می‌شوند:
ساقه مغز قسمتی از مغز است که مغز را به نخاع متصل می‌كند. ساقه مغز در پایین‌ترین قسمت مغز دقیقاً بالای پشت ‌گردن واقع شده است. ساقه مغز بخشی از مغز است که به کنترل تنفس، ضربان قلب، و اعصاب و ماهیچه‌های مؤثر در دیدن، شنیدن، راه‌رفتن، حرف زدن، و خوردن می‌پردازد. بسیاری از گلیوم‌های ساقه مغز در دوران کودکی گلیوم‌های مربوط به پونز هستند که در قسمتی از مغز به نام پونز تشکیل می‌شوند.
گرچه سرطان در کودکان بسیار نادر است، تومورهای مغزی بعد از لوسمی و لنفوم رایج‌ترین نوع سرطان در کودکان است.
این خلاصه به بررسی درمان تومورهای اولیه (تومورهایی که ابتدا درمغز شروع می‌شوند) می‌پردازند. درمان تومورهای مغزی متاستاتیک، يعني تومورهایی که توسط سلول‌های سرطان که در قسمت‌هاي دیگری از بدن شروع شده و به مغز گسترش یافته‌اند، در این بخش مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. تومورهای مغزی می‌توانند در کودکان و نیز در بزرگسالان به‌وجود آیند، ولی، درمان کودکان ممکن است از درمان بزرگسالان متفاوت باشد.
علت بسیاری از تومورهای مغزی در دوران کودکی نامشخص است.

علائم گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی متنوع بوده و اغلب به سن کودک و محل واقع ‌شدن تومور بستگی دارد.
علائم زیر و بعضي علائم دیگر ممکن است توسط یک گلیوم‌ ساقه مغز به‌وجود آید، ولي شرایط ديگري نیز مي‌تواند باعث اين علائم شود. در صورت بروز هر يك از این علائم، باید با پزشک خود در ميان بگذاريد.

از دست‌دادن تعادل و اشکال در راه ‌رفتن.
مشکلات بینایی و شنوایی.
سردردهای صبحگاهی و یا سردردهایی که بعد از استفراغ برطرف می‌شوند.
حالت تهوع و استفراغ.
بی‌خوابی غیر عادی و با تغییر در سطح انرژی.
آزمایش‌هايي که جهت معاینه مغز به‌كار می‌روند جهت پیدا کردن گلیوم ساقه مغز نیز استفاده مي‌شوند.
آزمایش‌ها و فرآیندهای زیر ممکن است مورد استفاده واقع شوند:

سی‌تی‌اسکن(Cat Scan): فرآیندی است که طی آن عکس‌های دقیقی از داخل بدن و از زوایای مختلف گرفته می‌شود. تصاویر توسط کامپیوتري که به دستگاه اشعه ایکس متصل است گرفته می‌شود. ممکن است یک نوع مواد رنگي نیز به داخل ورید تزریق شده و یا به بيمار خورانده شود تا کمک کند که اعضا و بافت‌ها واضح‌تر نشان داده شوند. این فرآیند همچنین Computed Tomography, Computerized Tomography , Computerized Axial Tomography نامیده می‌شود.
ام‌آر‌آی(MRI) (تصویربرداری تشديد مغناطیسی) همراه با گادولینیم: فرآیندی است که طی آن از یک آهنربا، امواج رادیویی، و یک کامپیوتر براي عکس‌برداری دقیق از مغز و نخاع استفاده می‌شود. ماده‌ای به نام گادولینیم به داخل ورید تزریق می‌شود. گادولینیم در اطراف سلول‌های سرطانی جمع شده و باعث می‌شود که آنها در عکس واضح‌تر شوند. این فرآیند NMRI نيز نامیده می‌شود.
برخی گلیوم‌های ساقه مغز در دوران کودکی تشخیص داده شده و طی جراحی برداشته می‌شوند.
اگر تومور به طرز وسیعی در دورن ساقه مغز گسترش نیافته باشد، ممکن است با برداشتن قسمتی از جمجمه و با استفاده از یک سوزن جهت برداشتن نمونه‌ای از بافت مغز، نمونه‌برداری صورت گیرد. آسیب‌شناس بافت‌ها را در زیرمیکروسکوپ مطالعه می‌كند و به دنبال سلول‌های سرطانی مي‌گردد. اگر سلول‌های سرطانی یافت شوند. پزشک تا آنجا که ممکن است تومور را به‌صورت بی‌خطر در طی همان جراحی خارج می‌سازد.
عوامل مشخصی بر بهبودی و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.

پيش‌آگهي و گزینه‌های درمان بستگی به موارد زیر دارند:

نوع گلیوم ساقه مغز.
محلی که تومور در مغز یافت شده و اینکه آیا به ساقه مغز گسترش یافته است يا نه.
اینکه آیا کودک، دارای بيماري تحت عنوان نور و فیبر و ماتوز نوع 1 است.
اینکه آیا تومور به‌تازگي تشخیص داده شده است و یا اینکه عود کرده است.
نکات کلیدی در این قسمت

برنامه درمان سرطان بستگی به این دارد که آیا تومور فقط در یک قسمت از مغز وجود دارد و یا در تمامی مغز گسترش یافته است.
سرطان به سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.
اطلاعات به‌دست‌آمده از آزمایش‌ها و بررسي‌های انجام شده براي پیدا کردن گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی به‌منظور برنامه‌ریزی درمان سرطان مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
برنامه درمان سرطان بستگی به این دارد که آیا تومور فقط در یک قسمت از مغز قرار دارد و یا اینکه در تمامی مغز گسترش یافته است.
مرحله‌بندی، فرآیندی است که براي پی‌بردن به‌شدت سرطان و اینکه آیا گسترش یافته است انجام می‌شود. دانستن مرحله سرطان به‌منظور برنامه‌ریزی درمان از اهميت فراواني برخوردار است.
هیچ نوع سیستم مرحله‌بندی استانداردی برای گلیوم ‌ساقه مغز دوران کودکی وجود ندارد. در عوض، برنامه‌ریزی درمان سرطان بستگی به این دارد که آیا تومور منتشر شده (در تمامی مغز گسترش یافته‌است) و یا اینکه کانونی(دریک ناحیه مغز) است:

گلیوم‌ مربوط به پل مغز داخلی منتشر شده توموری است که به طرز وسیعی در تمامی ساقه مغز گسترش یافته‌است. برای این نوع گلیوم ساقه مغز معمولاً نمونه‌برداری انجام نمي‌شود و از طریق جراحی هم برداشته نمی‌شود. گلیوم مربوط به پل مغز داخلی منتشر شده معمولاً از طریق عکس‌برداری تشخیص داده می‌شود.
گلیوم درجه پایین يا کانونی توموری است که در یک نقطه از ساقه مغز وجود دارد. ممکن است نمونه‌برداری انجام شده و تومور طی همان جراحی برداشته شود.
سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.

سه طریق که سرطان در بدن گسترش می‌یابد عبارتند از:

از طریق بافت. سرطان به بافت‌های سالم اطراف هجوم می‌برد.
از طریق سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفاوی هجوم برده و از طریق رگ‌های لنفاوی به دیگر نقاط بدن نفوذ مي‌كند.
از طریق خون. سرطان به وریدها و مویرگ‌ها هجوم برده و از طریق خون به دیگر نقاط بدن رسوخ مي‌كند.
زماني‌كه سلول‌های سرطانی از تومور اولیه جدا شده و از طریق غدد لنفاوي و یا خون به دیگر نقاط بدن انتشار مي‌يابند، ممکن است تومور ثانویه تشکیل شود. این فرآیند متاستاز نامیده می‌شود. تومور ثانویه (متاستاتیک) از همان نوع تومور اولیه است. برای مثال، اگر سرطان پستان به استخوان‌ها گسترش یابد، سلول‌های سرطانی دراستخوان‌ها در واقع سلول‌های سرطان پستان هستند. این بیماری سرطان متاستاتیک پستان است و نه سرطان استخوان.
آزمایش‌هايي که جهت معاینه مغز به‌كار می‌روند جهت پیدا کردن گلیوم ساقه مغز نیز مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
در صورتي‌كه تومور از طریق جراحی برداشته شود، برخی آزمایش‌هاي انجام شده براي پیدا کردن گلیوم ساقه مغز دوباره تکرار خواهند شد. ( به بخش اطلاعات عمومی مراجعه كنيد.) این امر به‌منظور پي بردن به اینکه چه مقدار تومور بعد از جراحی باقی مانده است و نیز برای برنامه‌ریزی درمان‌های آینده انجام می‌شود.

گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی عود کننده:
گلیوم عودکننده ساقه مغز دوران کودکی توموری است که بعد از درمان برگشته است. اگر گلیوم ساقه مغز دوران کودکی عود کند، چندین سال بعد از درمان و معمولاً در مغز و یا دیگر نقاط سیستم اعصاب مرکزي اتفاق مي‌افتد.

گزینه‌های درمانی در یک نگاه:
نکات کلیدی این قسمت:

انواع مختلفی از درمان برای کودکان مبتلا به گلیوم ساقه مغز وجود دارد.
کودکان مبتلا به گلیوم ساقه مغز برنامه درمانی‌ای دارند که توسط گروه مراقبین پزشكي فراهم می‌شود که در زمینه درمان تومورهای مغزي و نخاعي در کودکان تخصص دارند.
تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که قبل از تشخیص بروز كرده و برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد.
بعضي از درمان‌های سرطان باعث نوعي عوارض جانبی‌ می‌شوند که برای ماه‌ها و سال‌ها بعد از پايان درمان ادامه می‌یابند.
پنج نوع درمان متعارف (استاندارد) مورد استفاده واقع می‌شود.
جراحی.
پرتودرمانی.
شیمی‌درمانی.
انحراف مسیر مایع مغزی نخاعی.
انتظار آگاهانه
انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی در حال آزمایش هستند.

پرتودرمانی همراه با حساس‌کننده پرتویي.
شیمی‌درمانی با ميزان بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی.
بیماران شايد بخواهند در پژوهش‌های بالینی شرکت كنند.
بیماران می‌توانند قبل، در طی درمان و یا بعد از شروع آن در پژوهش‌های بالینی شرکت كنند.
آزمایش‌هاي پیگیری ممکن است مورد نیاز باشد.
درمان‌های مختلفی برای کودکان مبتلا به گلیوم ساقه مغز وجود دارد.
درمان‌های مختلفی برای کودکان مبتلا به گلیوم ساقه مغز متداول است. برخی درمان‌ها استاندارد (درحال حاضر به‌عنوان درمان استفاده می‌شوند) بوده و برخی در حال بررسی در پژوهش‌های بالینی هستند.
پژوهش بالینی به مطالعه تحقیقاتی گفته می‌شود که جهت کمک به بهبود درمان‌های جاری و یا کسب اطلاعات دربارۀ درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می‌شود. وقتي كه پژوهش‌های بالینی نشان می‌دهند که یک درمان جدید بهتر از درمان متعارف (استاندارد) است، این درمان جدید ممکن است جايگزين درمان استاندارد شود.
از آنجا که سرطان در کودکان نادر است، شرکت در پژوهش‌های بالینی بایستی مورد توجه واقع شود. برخی پژوهش‌های بالینی تنها پذیرای بيماراني هستند که هیچ‌گونه درمانی را شروع نکرده باشند.
کودکان مبتلا به گلیوم ساقه مغز برنامه درمانی‌ای دارند که توسط گروه مراقبت‌هاي پزشكي فراهم می‌شود که در زمینه درمان تومورهای مغز و نخاع در کودکان تخصص دارند.
درمان معمولاً توسط یک سرطان‌شناس کودکان نظارت مي‌شود. سرطان‌شناس کودکان پزشکی است که در درمان کودکان مبتلا به سرطان تخصص دارد. سرطان‌شناس کودکان، همراه با دیگر اعضاي مراقبت پزشكي که در درمان کودکان مبتلا به تومورهای مغزی و نیز در زمینه‌ داروهای خاص تخصص دارند همکاری می‌كند. تخصص‌ها شايد شامل موارد زیر است:

جراح مغز و اعصاب.
آسیب‌شناس دستگاه عصبی.
سرطان‌شناس پرتودرمانی.
سرطان‌شناس مغز و اعصاب.
متخصص مغز و اعصاب.
متخصص فيزيوتراپي توانبخشی.
متخصص رادیولوژی مغزواعصاب.
متخصص غدد.
روانشناس.
تومورهای مغزي و نخاعي دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که قبل از تشخیص بروز كرده و برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد.
تومورهای مغزي و نخاعي در دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد. علائمی که در اثر تومور به‌وجود می‌آیند ممکن است قبل از تشخیص شروع شوند. در حالي‌كه عوارضي که در اثر درمان به‌وجود می‌آیند ممکن است در طی درمان و یا بلافاصله بعد از آن شروع شوند.
برخی درمان‌های سرطان باعث عوارض جانبی‌ای می‌شوند که برای ماه‌ها و حتي سال‌ها بعد از پايان درمان ادامه می‌یابد.
به این عوارض، اثرات دیررس می‌گویند. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکلات فیزیکی.
تغییر در حالات، فکر‌کردن، یادگیری و یا حافظه.
سرطان ثانویه (انواع جدید سرطان).
برخی اثرات دیررس ممکن است درمان شده و یا کنترل شوند. صحبت با پزشک کودک خود دربارۀ اثرات سوء درمان سرطان بر فرزندتان حائز اهمیت است. (جهت آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره اثرات دیررس درمان سرطان در دوران کودکی مراجعه كنيد.)

پنج نوع درمان استاندارد که مورد استفاده قرار مي‌گیرند عبارتند از:

جراحی:
همان‌طور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه توضیح داده شده است جراحی ممکن است برای تشخیص و درمان تومورهای مغزي در نخاعي در دوران کودکی استفاده شود.

پرتو درمانی:
پرتودرمانی یکي از درمان‌هاي سرطان است که در آن از اشعه ایکس با انرژی بالا و نیز دیگر پرتو‌ها جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی و یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی بيروني (خارجی) که در آن از دستگاهی خارج از بدن جهت ارسال پرتو به سمت سرطان استفاده می‌شود. پرتودرمان دروني (داخلی) که در آن از مواد رادیواکتیو که در یک سوزن، دانه، سیم، و یا کاتتر قرار گرفته است استفاده شده و مستقیماً در داخل و یا نزدیک تومور يا بافت‌هاي سرطاني قرار داده می‌شود.
پرتو درمانی در مغز، می‌تواند بر رشد و پیشرفت کودکان خردسال تأثیر بگذارد. شیوه‌های خاصی از پرتودرمانی می‌تواند به ما کمک كند که مانع تخریب بافت‌هاي سالم توسط پرتودرمانی شود.

در پرتودرمانی تطبیقی (Conformal) از یک کامپیوتر جهت ایجاد تصویر سه بعدی از تومور استفاده می‌شود. سپس اشعه‌های پرتو جهت تطبیق با تومور شکل داده می‌شوند.
پرتودرمانی به روش بیش منقسم به شیوه‌ای از پرتو درمانی گفته می‌شود که در آن پرتودرمانی به‌صورت ميزان‌های کوچکتر ازحد معمول به‌جای یکبار، به‌صورت دو و یا سه بار در روز داده می‌شود.
شیوه انجام پرتودرمانی بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد. پرتودرمانی ممکن است به تنهایی و یا همراه با شیمی‌‌درمانی استفاده شود.

شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی نوعی از درمان سرطان است که در آن از داروها استفاده می‌شود که چه از طریق از بین‌بردن سلول‌هاي سرطاني و چه از طریق توقف تقسیم آنها، مانع رشد سلول‌های سرطانی مي‌شود. وقتي كه شیمی‌درمانی به‌صورت خوراكي و یا از طریق تزریق به داخل ورید و یا ماهیچه صورت می‌گیرد، دارو وارد جریان خون شده و می‌تواند در تمامی نقاط بدن به سلول‌های سرطانی برسد (شیمی‌درمانی سیستمیک). وقتي كه شیمی‌درمانی مستقیماً در داخل نخاع و يا ستون فقرات، یک عضو و یا یک حفره بدن از قبیل شکم قرار داده می‌شود، داروها ممکن است بيش‌تر بر سلول‌های واقع در آن نواحی تأثیر بگذارند (شیمی‌درمانی ناحیه‌ای). شیوة شیمی‌درمانی بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد. از آنجا ‌که پرتو درمانی در مغز می‌تواند بر رشد و پیشرفت کودکان خردسال تأثیر بگذارد، پژوهش‌های بالینی در حال مطالعه شیوه‌هایی برای استفاده از شیمی‌درمانی جهت به تاخیر انداختن و یا کاهش نیاز به استفاده از پرتو درمانی هستند.

انحراف مسیر مایع مغزی– نخاعی.
انحراف مسیر مایع مغزی- نخاعی شیوه‌ای است که جهت خشک‌ كردن مایع که در اطرف مغز و نخاع شکل گرفته انجام می‌شود. یک شانت (لوله باریک بلند) در درون بطن (فضای پر از مایع) مغز قرار داده شده و در زیر پوست به قسمت دیگری از بدن، معمولاً شکم، دوخته می‌شود. شانت مایع اضافه را از مغز دور کرده و بدین طریق ممکن است توسط قسمت دیگری از بدن جذب شود.

انتظار آگاهانه
انتظار آگاهانه به نظارت شرایط بیمار گفته می‌شود که طی آن تا هنگام بروز علائم و یا تغییر، هیچ گونه درمانی ارائه نمی‌شود.
شیوه‌های جدید درمان در پژوهش‌های بالینی مورد آزمایش قرار می‌گیرند.
این خلاصه به توضیح درمان‌هایی می‌پردازد که در پژوهش‌های بالینی در حال مطالعه هستند. این بخش ممکن است شامل تمامی درمان‌های جدید در حال مطالعه نباشد.

پرتو درمانی همراه با حساس کننده پرتوی:
حساس‌کننده‌های پرتو داروهایی هستند که سلول‌های تومور را به پرتودرمانی حساس‌تر می‌سازند. ترکیب پرتودرمانی با حساس‌کننده پرتو ممکن است منجر به از بین بردن سلول‌های سرطاني بيش‌تري شود.

آزمایش‌هاي پیگیری ممکن است لازم باشد.
برخی آزمایش‌هايی که جهت تشخیص سرطان و یا پی‌بردن به مرحله سرطان انجام شده است ممکن است دوباره تکرار شوند. برخی آزمایش‌ها به‌منظور پی‌بردن به اینکه درمان تا چه حد موفقیت‌آمیز بوده‌است دوباره تکرار شوند. تصمیم‌گیری دربارۀ ادامه درمان پیدا کرده، تغییر و یا توقف آن بستگی به نتایج این آزمایش‌ها دارد. كه به آن مرحله‌بندی دوباره نیز گفته می‌شود.
برخی از آزمایش‌ها هراز گاهی بعد از پايان درمان دوباره انجام مي‌شوند. نتایج این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا شرایط شما تغییر یافته‌است و آیا سرطان عود كرده است يا نه. به این آزمایش‌ها، آزمایش‌هاي پیگیری و یا معاینه عمومی نیز گفته می‌شود.

گزینه‌های درمان برای کودکان مبتلا به گلیوم ساقه مغز:
گلیوم ساقه مغز دوران کودکی كه درمان نشده باقي‌مانده است.
عود گلیوم ساقه مغز دوران کودکی.
گلیوم ساقه مغز دوران کودکی درمان نشده باقي‌مانده است.
گلیوم ساقه مغز دوران کودکی درمان نشده توموری است که هیچ نوع درمانی بر روي آن انجام نشده است. و بيمار فقط داروها و یا درمان‌هایی را جهت کاهش علائم تومور و يا تسكين آن دریافت كرده باشد.
درمان متعارف (استاندارد) گلیوم پل مغز كه منتشر شده باشد معمولاً پرتودرمانی است.
پاره‌اي از درمان‌هایی که در پژوهش‌های بالینی برای گلیوم پل مغز داخلی كه منتشر شده باشد در حال انجام است به‌شرح زير:

پرتودرمانی همراه با حساس‌کننده پرتو.
شیمی‌درمانی که درزمان معینی در طی پرتودرمانی داده می‌شود.
درمان استاندارد گلیوم درجه پایین و یا کانونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با پرتو درمانی و یا بدون آن.
انحراف مسیر مایع مغزی نخاعی و به‌دنبال آن تحت نظر قرار گرفتن بيمار.
براي درمان گلیوم ساقه مغز در کودکان دارای نورو فیبرو ماتوزنوع1 ممکن است فقط آنها را تحت‌نظر قرار مي‌دهند، چون این تومورها معمولاً به کندی رشد مي‌كنند و ممکن است برای سال‌ها نیاز به درمان خاصی نداشته باشند.

عود گلیوم ساقه مغز دوران کودکی
درمان گلیوم ساقه مغز دوران کودکی كه عود كرده باشد به نوع تومور، اینکه آیا تومور در مکان اولیه خود بازگشته و یا در نقطه دیگری از مغز عود كرده، و نیز چگونگي درمان انجام شده قبلی بستگی دارد.
درمان متعارف (استاندارد) گلیوم پل مغز داخلی كه عود كرده و منتشر شده است معمولاً درمان تسکینی است تا علائم بیماری را کاهش دهد و کیفیت زندگی بیمار را بهبود ببخشد. بیمار همچنین مي‌تواند در پژوهش‌های بالینی شیوه‌های جدید درمان را دریافت كند.

درمان استاندارد گلیوم ساقه مغز در دوران کودکی درجه پایین و یا کانونی بازگشته شامل موارد زیر است.

جراحی.
پرتودرمانی.
شیمي‌درمانی.

[poune]

درمان تومورهای مغزی و نخاعي کودکان در یک نگاه
اطلاعات عمومی درباره تومورهای مغزی و نخاع در کودکان

نکات کلیدی در این قسمت

تومور مغزی و نخاعي در کودکان، بیماری‌ایست که در آن سلول‌های غیرعادی در
بافت‌های مغز و یا نخاع تشکیل می‌شوند.
مغز بسیاری از اعمال مهم بدن را کنترل می‌‌کند.
نخاع، مغز را به اعصاب بيش‌تر قسمت‌هاي بدن متصل می‌کند.
تومورهای مغزی و نخاعي سرطانی رایج در دوران کودکی هستند.
انواع مختلفی از تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی وجود دارد:
آستروسیتوم‌ها.
تومور آتیپیک تراتوئید/رابدوئید.
گلیوم ساقه مغز.
تومور رویانی سیستم اعصاب مرکزی.
تومور رژم سل سیستم اعصاب مرکزی.
کرانیوفارنژیوم.
آپاندیموم.
مدولوپلاستوم.
تومورهای نخاع.
تومور نورواکتودرمال فوق چادرینه‌ای اولیه.
گلیوم مسیر بینایی و هیپوتالاموسی.
علت بسیاری از تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی ناشناخته است.
علائم تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی در همه کودکان یکسان نيست.
تست‌هایی که جهت معاینه مغز و نخاع استفاده می‌شوند برای تشخیص تومورهای مغزی و نخاعي نیز استفاده می‌شوند.
بيش‌تر تومورهای مغزی در کودکان تشخیص داده شده و طی جراحی برداشته می‌شوند.
برخی تومورهای مغزی و نخاعي توسط آزمایش‌هاي عکس‌برداری تشخیص داده می‌شوند.
عوامل خاصی بر احتمال بهبودی تأثیر می‌گذارند.
تومورهای مغزی و نخاعي بیماری‌ایست که در آن سلول‌های غیرعادی در بافت‌های مغز و یا نخاع تشکیل می‌شوند.
تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی انواع بسیاری دارد. تومور‌ها در اثر رشد غیرعادی سلول‌ها به‌وجود آمده و ممکن است در مناطق مختلفی از مغز و یا نخاع شروع به رشد كنند. تومورها ممکن است خوش‌خیم (غیرسرطانی) و یا بدخیم (سرطانی) باشند.
مغز و نخاع با هم سیستم اعصاب مرکزی (CNS) را تشکیل می‌دهند.
مغز بسیاری از اعمال مهم بدن را کنترل می‌كند.

مغز داراي سه قسمت اصلی است:

مخ که بزرگ‌ترین قسمت مغز است، در بالای سر قرار دارد. مخ، فکر کردن، یادگیری، حل مسئله، احساسات، گفتار، خواندن، نوشتن، و حرکات ارادی را کنترل می‌كند.
مخچه، که در قسمت پایین‌تر پشت مغز (نزدیک وسط پشت سر) قرار دارد، حرکت، تعادل و حالات بدن (طرز ایستادن و قرارگرفتن) را کنترل می‌كند.
ساقه مغز، مغز را به نخاع متصل می‌كند. این قسمت پایین‌ترین قسمت مغز است (دقیقاً بالاتر از پشت‌گردن). ساقه مغز، تنفس، ضربان قلب، و اعصاب و عضله‌هایی را که در دیدن، شنیدن، راه‌رفتن، حرف زدن و خوردن به‌کار می‌روند کنترل می‌كند.
نخاع، مغز را به اعصاب بيش‌تر قسمت‌هاي بدن وصل می‌كند.
نخاع ستونی از بافت عصبی است که از ساقة مغز به قسمت مرکزی پشت کشیده می‌شود. نخاع توسط سه لایه نازک از غشا پوشانده می‌شود. این غشاها توسط استخوان‌های مهره (ستون فقرات) احاطه شده‌اند. عصب‌های نخاع پیام‌ها را بین مغز و دیگر نقاط بدن مبادله می‌كند، از قبیل علامتی از طرف مغز جهت حرکت دادن عضلات و یا از طرف پوست به مغز دربارۀ حس لامسه.
تومورهای مغزی و نخاعي سرطان شایع در دوران کودکی هستند.
گرچه سرطان به‌ندرت در کودکان اتفاق می‌افتد، ولي تومورهای مغزی و نخاعي بعد از لوسمی و لنفوم سومین نوع رایج از سرطان دوران کودکی هستند. تومورهای مغزی می‌توانند در کودکان و نیز در بزرگسالان اتفاق بیفتند. معمولاً درمان کودکان با درمان بزرگسالان متفاوت است. (جهت آگاهي بيش‌تر به خلاصه درمان دربارۀ تومورهای مغزی بزرگسالان مراجعه شود)
این خلاصه به توصیف درمان تومورهای اولیه مغز و نخاع می‌پردازد (تومورهایی که در مغز و نخاع شروع می‌شوند). درمان تومورهای متاستاتیک مغز و نخاع که به تومورهایی اطلاق می‌شود که در دیگر قسمت‌هاي بدن شروع شده و به مغز و یا نخاع سرایت می‌کنند، در این خلاصه مورد بررسی قرار نگرفته‌اند.

تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی انواع مختلفی دارد.
تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی براساس نوع سلولی که در آن به‌وجود آمده‌اند و یا اینکه تومور در ابتدا در کجا در سيستم اعصاب مركزي CNS تشکیل شده است نام‌گذاری می‌شوند.

آستروسیتوم‌ها
آستروسیتوم‌های دوران کودکی تومورهایی هستند که در سلول‌هایی به نام آستروسیت به‌وجود می‌آیند. آنها می‌توانند تومورهای درجه بالا و یا درجه پایین باشند. درجه تومور توصیف می‌کند که سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ چگونه به نظر می‌رسند و اینکه تومور چقدر سریع احتمال رشد و انتشار دارد. آستروسیتوم‌های درجه بالا تومورهایی هستند که بسیار سریع رشد کرده و بدخیم هستند. آستروستیوم درجه پایین تومورهایی هستند که به کندی رشد مي‌كنند و احتمال کمتری دارد که بدخیم باشند.

تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید
تومورهای آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید تومورهایی هستند که بسیار سریع رشد کرده و اغلب در مخچه به‌وجود می‌آیند. آنها ممکن است در دیگر نقاط مغز و نیز در نخاع رشد كنند.

گلیوم ساقه مغز
گلیوم‌های ساقه مغز در دوران کودکی در ساقه مغز تشکیل می‌شوند. (قسمتی از مغز که مغز را به نخاع وصل كند).

تومور رویانی سیستم اعصاب مرکزی
تومورهای رویانی سلسله اعصاب مركزي CNS در دوران کودکی در سلول‌های مغز و نخاع و در هنگامي‌كه جنین شروع به رشد می‌كند به‌وجود می‌آیند. این تومورها شامل موارد زیر هستند:

تومورهای آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید CNS (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید در سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی مراجعه كنيد.)
اپاندیمو بلاستوما
مدولوبلاستوما
مدولواپتیلیوما
تومورهای پینئال پارانشیمي
پینئوبلاستوما
تومورهای نورواکتو درمال فوق چادرینه‌ای اولیه (Spnet)


تومور ژرم سل سیستم اعصاب مرکزی
تومورهای ژرم سل سیستم اعصاب مرکزی در سلول‌های ژرم که سلول‌هایی هستند که در اسپرم و یا تخمک رشد می‌کنند، به‌وجود می‌آیند. انواع مختلفی از تومورهای ژرم سل در دوران کودکی وجود دارد. این موارد شامل ژرمینوم‌ها، کارسینوم جنینی کیسه زرده، کوریوکارسینوم، و تراتوم است. یک تومور ژرم سل ترکیبی دارای دو نوع تومور ژرم سل در خود است. تومورهای ژرم سل می‌توانند خوش‌خیم و یا بدخیم باشند.
تومورهای مغزی ژرم سل معمولاً در مرکز مغز نزدیک به غده پینئال تشکیل می‌شوند. غده پینئال یک عضو بسیار کوچکی در مغز است که ملاتونین تولید می‌كند. ملاتونین ماده‌ای است که چرخۀ خواب و راه رفتن را کنترل كند. تومورهای ژرم سل می‌توانند به دیگر قسمت‌هاي مغز و نخاع سرایت كنند.

کرانیوفارنژیوم

کرانیوفارنژیوم در دوران کودکی تومورهایی هستند که معمولاً در بالای غده هیپوفیز تشکیل می‌شوند. غده هیپوفیز در مرکز مغز و در ناحیه پشت بینی قرار دارد. اندازه آن در حدود یک نخود بوده و بسیاری از اعمال مهم بدن از جمله رشد را کنترل می‌كند. کرانیوفارنژیوم به‌ندرت گسترش مي‌يابد، اما قسمت‌هاي مهمی از مغز از قبیل غده هیپوفیز را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان کرانیوفارنژیوم در دوران کودکی مراجعه كنيد.)
اپاندیموم
اپادیموم در دوران کودکی تومورهایی با رشد کند هستند که در سلول‌هایی تشکیل می‌شوند که فضاهای پرشده از مایع در مغز و نخاع را می‌پوشانند. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان اپادیموم در دوران کودکی مراجعه كنيد.)

مدولوبلاستوم
مدولوبلاستوم در دوران کودکی در مخچه تشکیل می‌شوند. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان تومورهای جنینی در سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی مراجعه كنيد.)

تومورهای نخاع
تومورهایی با انواع سلولی مختلف ممکن است که در نخاع به‌وجود آیند. تومورهای نخاع درجه پایین معمولاً گسترش نمی‌یابند. تومورهای نخاع درجه بالا ممکن است به دیگر نقاط در مغز و یا نخاع نفوذ كنند.

تومور نورواکتودرمال فوق چادرینه‌ای اولیه

تومورهای نورواکتودرمال فوق چادرینه‌ای اولیه در دوران کودکی (Spnet) در سلول‌های نابالغ مخ تشکیل می‌شوند. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان تومورهای جنینی در سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی مراجعه كنيد.)
گلیوم مسیر بینایی و هیپوتالاموسی
گلیوم مسیر بینایی و هیپوتالاموسی در دوران کودکی در مسیر بینایی و نیز هیپوتالاموسی مغز تشکیل می‌شود. مسیر بینایی شامل عصب باصره، كياسماي اوپتيك، و دستگاه بینایی است. مسیر بینایی پیام‌ها را از چشم به مغز و از مغز به چشم ارسال می‌كند. هیپوتالاموس ناحیه‌ای از مغز است که حرارت بدن، گرسنگی و تشنگی را کنترل می‌كند. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان گلیوم مسیر بینایی و هیپوتالاموسی در دوران کودکی مراجعه كنيد.)
علت بسیاری از تومورهای مغزی و نخاع دوران کودکی ناشناخته است.
علائم تومورهای مغزی و نخاعي دوران کودکی در همه کودکان یکسان نيست.
سردردها و دیگر علائم ممکن است توسط تومورهای مغزی و نخاعي به‌وجود آیند. دیگر شرایط نیز ممکن است همین علائم را به‌وجود آورند. اگر هر يك از علائم زیر اتفاق بیفتد فرد بایستی به یک پزشک اطلاع دهد.

تومورهای مغزی

سردردهای صبحگاهی و سردردهایی که بعد از استفراغ برطرف می‌شوند.
حالت تهوع مکرر و استفراغ.
مشکلات بینایی، شنوایی و گفتاری.
از دست دادن تعادل و اشکال در راه‌رفتن.
خواب آلودگی غیرمعمول و یا تغییر در سطح فعالیت.
تغییرات غیرمعمول در شخصیت و یا رفتار.
تشنج.
افزایش در اندازه سر(در نوزادان).
تومورهای نخاعي

درد در ناحیه پشت و یا دردی که از پشت به سمت بازوها و یا پاها گسترش می‌یابد.
تغییر در عادات اجابت مزاج و یا اشکال در ادرارکردن.
ضعف در پاها.
اشکال در راه رفتن.
علاوه بر این علائم در تومورهای مغزی و نخاعي، برخی کودکان قادر نیستند که به رشد خاص و نقاط عطف رشد از قبیل نشستن، راه‌ رفتن و صحبت کردن در قالب جمله برسند.
تست‌هایی که جهت معاینه مغز و نخاع استفاده می‌شوند برای تشخیص تومورهای مغز و نخاع نیز مورد استفاده قرار مي‌گيرند.

تست‌ها و فرآیندهای زیر ممکن است مورد استفاده قرار گیرند:

معاینه فیزیکی و سابقه خانوادگي: به معاینه‌ بدن فرد جهت بررسی علائم عمومی سلامت او از قبیل علائم بیماری، شامل تورم و یا هر چیز غیرمعمول دیگر اطلاق می‌شود. پیشینه سلامت بیمار و بيماري‌هاي قبلی او و درمان آنها نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
معاینه عصبی: به یک سری سؤال‌ها و آزمایش‌ها براي بررسی مغز، نخاع و عملکرد اعصاب گفته می‌شود. این معاینه وضعیت ذهنی فرد، هماهنگی و توانایی در راه رفتن به‌طور طبیعی، و اینکه عضلات، حس‌ها و عکس‌العمل‌ها چگونه عمل می‌كنند را مورد بررسی قرار مي‌دهد. به این معاینه ممکن است اسامی Neuro Exam و یا Neurologic Exam نیز اطلاق شود.
آزمون نشانگر تومور سرم خون: فرآیندی است که در آن نمونه‌ای از خون بررسی می‌شود تا به اندازه‌گیری مقدار مواد خاصی که توسط اعضا، بافت‌ها و یا سلول‌های تومور در بدن آزاد می‌شوند بپردازند.
هنگامي‌كه مواد خاصی در میزان زیاد در خون یافت شود می‌تواند مربوط به انواع خاصی از سرطان باشند. این علائم نشانگر تومور نامیده می‌شوند.

ام‌آر‌آی(MRI) (تصویربرداری تشديد مغناطیسی) همراه با گادولینیم: فرآیندی است که طی آن از یک آهنربا، امواج رادیویی، و یک کامپیوتر جهت عکس‌برداری دقیق از مغز و نخاع استفاده می‌شود. ماده‌ای به نام گادولینیم به داخل ورید تزریق می‌شود. گادولینیم در اطراف سلول‌های سرطانی جمع شده و باعث می‌شود که آنها در عکس واضح‌تر شوند. این فرآیند همچنین NMRI نامیده می‌شود.
سی‌تی‌اسکن(Cat Scan): فرآیندی است که طی آن عکس‌های دقیقی از داخل بدن و از زوایای مختلف گرفته می‌شود. تصاویر توسط کامپیوتري که به یک دستگاه اشعه ایکس متصل است گرفته می‌شود. ممکن است نوعي مادة رنگي نیز به داخل ورید تزریق شده و یا به بيمار خورانده شود تا کمک کند که اعضا و بافت‌ها واضح‌تر نشان داده شوند. این فرآیند همچنینComputed Tomography, Computerized Tomography , Computerized Axial Tomography نامیده می‌شود.
آنژیوگرام: فرآیندی است که طی آن رگ‌های خونی و جریان خون در مغز مورد بررسی قرار می‌گیرد. مادة رنگي حاجب به داخل رگ خونی تزریق می‌شود. همان‌طور که رنگ حاجب در درون رگ‌ خونی حرکت می‌كند عكس‌هايي با اشعه ایکس جهت بررسی وجود هرگونه مانع و انسداد گرفته می‌شود.
PET اسکن: فرآیندی است که جهت پیدا کردن سلول‌های تومور بدخیم استفاده می‌شود. میزان کمی گلوکز رادیواکتیو به داخل ورید تزريق می‌شود. اسکنر PET در اطراف بدن چرخیده و عکس‌هایی از قسمت‌هاي که در آن گلوکز استفاده شده است مي‌گیرد. سلول‌های تومور بدخیم در عکس‌ها واضح‌تر نشان داده می‌شود، زیرا که آنها فعال‌تر بوده و میزان گلوکز بيش‌تری را در مقایسه با یک سلول طبیعی به خود جذب می‌کنند.
بسیاری از تومورهای مغزی در دوران کودکی تشخیص داده شده و با جراحی برداشته می‌شوند.
اگر پزشکان فکر کنند که تومور مغزی در فرد وجود دارد، یک نمونه‌برداری جهت برداشتن نمونه‌ای از بافت صورت می‌گیرد. برای تومورهای مغزی، نمونه‌برداری از طریق برداشتن قسمتی از جمجمه و استفاده از سوزنی جهت برداشتن نمونه‌ای از بافت صورت می‌گیرد. آسیب‌شناس براي پیدا کردن سلول‌های سرطانی به بررسی بافت مورد نظر در زیر میکروسکوپ می‌پردازد. اگر سلول‌های سرطانی یافت شوند، پزشک ممکن است تا آنجا که امکان دارد تومور را به‌صورت بی‌خطر در طی همان جراحی خارج سازد. آسیب‌شناس سلول‌های سرطانی را جهت پی‌بردن به نوع و درجه تومور مغزی هم مورد بررسی قرار می‌دهد. درجه تومور بستگی به این دارد که سلول‌های سرطانی تا چه حد در زیر میکروسکوپ غیرطبیعی به نظر رسیده و تومور تا چه حد سرعت رشد و گسترش دارد.
ممکن است آزمایش‌هاي زیر بر روی نمونه برداشته شده صورت گیرد:

مطالعه IHC (ایمونوهیستوشیمیایی): یک نوع آزمون آزمایشگاهی است که طی آن ماده‌ای از قبیل یک آنتی‌بادی، رنگ، و یا رادیوایزوتوب به نمونه بافت سرطانی اضافه می‌شود تا آنتی‌ژن‌های خاصی مورد آزمایش قرار گیرد. این نوع مطالعه جهت یافتن تفاوت بین انواع مختلف سرطان استفاده می‌شود.
ميكروسكوپ نوري و میکروسکوپ الکترون: آزمونی آزمایشگاهی است که طی آن سلول‌های داخل نمونه بافت زیر یک میکروسکوپ معمولی بسیار قوی بررسی می‌شود تا تغییرات خاصی در درون سلول‌ها مورد مطالعه قرار گیرد.
تحلیل ژنتیک سلولی: آزمونی آزمایشگاهی است که طی آن سلول‌های داخل نمونه بافت در زیر یک میکروسکوپ بررسی مي‌شود تا تغییرات خاص در کروموزوم‌ها مورد مطالعه قرار گیرد.
برخی تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی توسط آزمایش‌هاي عکس‌برداری تشخیص داده می‌شوند.
برخی اوقات به‌دليل محلی که تومور در مغز و یا نخاع تشکیل شده، نمونه برداری و یا جراحی نمی‌تواند بدون خطر باشد. این تومورها براساس نتایج به‌دست آمده از آزمایش‌هاي عکس‌برداری و دیگر فرآیندها تشخیص داده می‌شوند.
عوامل خاصی بر بهبودی تأثیر می‌گذارند.

بهبودی بستگی به موارد زیر دارد:

اینکه آیا هیچ‌گونه سلول‌های سرطانی بعد از عمل جراحی باقی مانده‌است.
نوع تومور.
محل تومور.
سن کودک.
اینکه آیا تومور تازه تشخیص داده شده است و یا عود كرده است (برگشته است).
مراحل تومورهای مغزی و نخاع در کودکان
نکات کلیدی در این قسمت

در تومورهای مغزی و نخاعي دوران کودکی، گزینه‌های درمان بستگی به عوامل متعددی دارد.
اطلاعات به‌دست آمده از آزمایش‌ها و فرآیندهای انجام شده جهت پیدا کردن تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی جهت تعیین گروه خطر تومور استفاده می‌شوند.
سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.
در تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی، گزینه‌های درمان بستگی به عوامل متعددی دارد.
مرحله‌بندی، فرآیندی است که جهت پی‌بردن به اینکه سرطان تا چه حد منتشر شده و آیا به داخل مغز، نخاع، و یا دیگر قسمت‌هاي بدن رسوخ كرده است يا نه؟
جهت برنامه‌ریزی درمان سرطان، پی‌بردن به مرحله سرطان بسیار مهم است.

در تومورهای مغزی و نخاعي درکودکی، هیچ نوع سیستم مرحله‌بندی استانداردی وجود ندارد. در عوض، برنامه‌ریزی درمان سرطان بستگی به عوامل متعددی دارد:

نوع تومور و مکانی که تومور در آن تشکیل شده است.
اینکه آیا تومور به تازگی تشخیص داده شده است و یا اینکه عود كرده است. یک تومور مغزي و یا نخاعي که به تازگي تشخیص داده شده است توموری است که هرگز درمان نشده باشد. تومور مغز و یا نخاع در دوران کودکی که عود كرده است توموری است که بعد از درمان مجدداً برگشته است. تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی ممکن است در همان مکان اول و یا در نقطه دیگری از مغز و یا نخاع عود کنندگاهي تومور در محل دیگری از بدن برگشت مي‌كند. تومور ممکن است چندین سال بعد از درمان عود كند. آزمایش‌ها و مراحلی از قبیل نمونه‌برداری، که در تشخیص و مرحله‌بندی تومور استفاده مي‌شوند، ممکن است جهت تشخیص توموری که عود كرده است نیز به‌كار روند.
درجه تومور: درجه تومور بستگی به این دارد که سلول‌های سرطانی تا چه حد سریع رشد کرده و گسترش می‌یابد. دانستن درجه تومور و اینکه آیا هیچ سلول سرطانی بعد از جراحی باقی مانده است جهت برنامه‌ریزی درمان مهم است. درجه تومور در همه موارد برنامه‌ریزی درمان تومورهای مغزي و نخاعي به‌كار برده نمی‌شود.
گروه خطر تومور: گروه‌های خطر عبارتند از خطر میانه، خطر کم، متوسط، و خطر بالا. گروه‌های خطر براساس مقدارتومور باقی‌مانده بعد از جراحی، انتشار سلول‌های سرطانی در درون مغز و نخاع و یا دیگر قسمت‌هاي بدن یا محل تشکیل تومور و سن کودک تعیین می‌شوند. گروه خطر جهت برنامه‌ریزی درمان تمامی انواع تومورهای مغزي و نخاعي به‌كار برده نمی‌شود.
اطلاعات به‌دست آمده از آزمایش‌ها و فرآیندهای انجام شده جهت پیدا کردن تومورهای مغزی و نخاعي در دروان کودکی به‌منظور تشخیص نوع گروه خطر تومور استفاده می‌شود.
بعد از اینکه تومور در طی جراحی برداشته شد، برخی آزمایش‌ها براي پیدا کردن تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی تکرار می‌شود تا گروه خطر تومور تعیین شود. (به بخش اطلاعات عمومی مراجعه كنيد) این امر به این دلیل انجام می‌شود تا پی ببرند که چه مقدار از تومور بعد از جراحی باقی مانده‌است. دیگر آزمایش‌ها و فرآیندها نیز ممکن است جهت پی بردن به اینکه آیا سرطان گسترش یافته است انجام شود.

پونکسیون کمری: فرآیندی است که جهت جمع‌آوری مایع مغزی نخاعی از درون ستون فقرات انجام می‌شود. این امر از طریق قراردادن یک سوزن در درون ستون فقرات انجام می‌پذیرد. پونکسیون کمری معمولاً جهت درجه‌بندی تومور نخاع در دوران کودکی انجام می‌شود. این فرآیند همچنین LP و یا کشیدن مایع نخاعی نامیده می‌شود.
پونکسیون کمری: بیمار به‌صورت منحنی بر روی یک میز دراز می‌کشد سپس بخش کوچکی از انتهای کمر وی بی‌حس می‌شود و سوزن نخاعی (یک سوزن باریک بلند) به درون قسمت انتهای ستون فقرات جهت برداشتن مایع مغزی نخاعی (CSF با رنگ آبی نشان داده شده است) وارد می‌شود. سپس مایع براي انجام آزمایش به آزمایشگاه فرستاده مي‌شود.

اسکن استخوان: فرآیندی است جهت بررسی اینکه آیا در استخوان، سلول‌هایی مانند سلول‌های سرطانی وجود دارند که به سرعت تقسیم می‌شوند. مقدار کمی ماده رادیواکتیو به درون ورید تزریق مي‌شود. این ماده از طریق جریان خون در تمام نقاط بدن حرکت می‌كند. ماده رادیواکتیو در استخوان‌ها جمع شده و توسط اسکنر ردیابی می‌شود.
رادیوگرافی قفسه سینه: به رادیوگرافی با اشعه ایکس از اعضا و استخوان‌های درون قفسه سینه اطلاق می‌شود. اشعه ایکس یک نوع پرتو انرژی است که می‌تواند به داخل بدن رفته و بر روی فیلم ظاهر شود و تصویری از درون بدن به‌وجود می‌آورد.
آسپیراسیون مغز استخوان و نمونه‌برداری: به برداشتن مغز استخوان، خون و مقدار کمی استخوان اطلاق می‌شود که از طریق وارد کردن یک سوزن توخالی به درون استخوان لگن و یا استخوان سینه انجام می‌شود. سپس آسیب‌شناس به بررسی مغز استخوان، خون و استخوان در زیر میکروسکوپ به دنبال علائم سرطان می‌پردازد.
اسپیراسیون مغز استخوان و نمونه‌برداری، بعد از اینکه بخش کوچکی از پوست بی‌حس می‌گردد، یک سوزن جمشیدی (سوزن بلند و توخالی) وارد استخوان لگن بیمار می‌شود. نمونه‌هایی از خون، استخوان و مغز استخوان جهت بررسی زیر میکروسکوپ برداشته می‌شوند.

سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.
سه طریق که سرطان دربدن گسترش می‌یابند عبارتند از:

از طریق بافت. سرطان به بافت‌های طبیعی اطراف هجوم می‌برد.
از طریق سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفاوی هجوم برده و از طریق رگ‌های لنفاوی به دیگر نقاط بدن رسوخ مي‌كند.
از طریق خون. سرطان به وریدها و مویرگ‌ها هجوم برده و از طریق خون در دیگر نقاط بدن منتشر مي‌شود.
وقتي كه سلول‌های سرطانی از تومور اولیه جدا شده و از طریق غدد و یا خون به دیگر نقاط بدن نفوذ مي‌كنند، ممکن است تومور ثانویه‌اي تشکیل شود. این فرآیند متاستاز نامیده می‌شود. تومور ثانویه (متاستاتیک) از همان نوع تومور اولیه است. برای مثال، اگر سرطان پستان به استخوان‌ها گسترش یابد، سلول‌های سرطانی دراستخوان‌ها در واقع سلول‌های سرطان پستان هستند. این بیماری سرطان متاستاتیک پستان است و نه سرطان استخوان.

تومورهای عودکنندۀ مغز و نخاع در دوران کودکی
یک تومور مغزی و نخاعي عودکننده در دوران کودکی توموری است که بعد از درمان برگشت می‌كند. تومورهای مغزی و نخاعي در دوران کودکی ممکن است در همان مکان اولیه و یا مکان دیگری در بدن عود كنند. گاهي آنها به قسمت دیگری از بدن رسوخ مي‌كنند.
تومور ممکن است چندین سال بعد از درمان اولیه برگشت كند، و لازم شود. آزمایش‌هاي تشخیصی و مرحله‌بندی و فرآیندهایی شامل نمونه‌برداری، مجدداً جهت تأييد برگشت تومور انجام شود.

گزینه‌های درمان در یک نگاه
نکات کلیدی دراین قسمت

انواع مختلفی از درمان برای تومورهای مغزي و نخاعي در دوران کودکی وجود دارد.
کودکان مبتلا به تومور مغز و نخاع برنامه درمانی‌ای دارند که توسط گروهي از مراقبین پزشكي فراهم می‌شود که در زمینه درمان تومورهای مغز و نخاع در کودکان تخصص دارند.
تومورهای مغزي و نخاعي در دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که قبل از تشخیص بروز كرده و برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد.
برخی درمان‌های سرطان باعث به‌وجود آمدن عوارض جانبی‌ای می‌شوند که برای ماه‌ها و سال‌ها بعد از پايان درمان ادامه می‌یابد.
سه نوع درمان متعارف (استاندارد) عبارتند از:

جراحی.
پرتودرمانی.
شیمی‌درمانی.
شیوه‌های جدید درمان در پژوهش‌های بالینی مورد آزمایش قرار می‌گیرند.

شیمي‌درمانی با ميزان بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی.
بیماران ممکن است بخواهند که درباره شرکت در پژوهش‌های بالینی فکر كنند.
بیماران می‌توانند قبل، در طی و یا بعد از شروع درمان سرطان خود در پژوهش‌های بالینی شرکت جويند.

آزمایش‌هاي پیگیری ممکن است مورد نیاز باشد.
برای تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی انواع مختلفی از درمان وجود دارد.
درمان‌های مختلفی برای کودکان مبتلا به تومورهای مغز و نخاع وجود دارد. برخی درمان‌ها، درمان‌هاي متعارف (استاندارد) بوده (در حال حاضر استفاده می‌شوند) و برخی در حال آزمایش در پژوهش‌های بالینی هستند. پژوهش بالینی به مطالعه تحقیقاتی گفته می‌شود که جهت کمک به بهبود درمان‌های فعلی و یا دستیابی به اطلاعات درباره درمان‌های جدید در بیماران مبتلا به سرطان انجام می‌شود. زماني‌كه پژوهش‌های بالینی نشان می‌دهند که یک درمان جدید بهتر از درمان متعارف (استاندارد) است، درمان جدید جاي درمان استاندارد را مي‌گيرد.
کودکان مبتلا به تومور مغز و نخاع برنامه درمانی‌ای دارند که توسط گروهي از مراقبین پزشكي فراهم می‌شود که در زمینه درمان تومورهای مغز و نخاع در کودکان تخصص دارند.
درمان ممکن است توسط یک سرطان‌شناس کودکان نظارت شود. سرطان‌شناس کودکان پزشکی است که در درمان کودکان مبتلا به سرطان تخصص دارد. سرطان‌شناس کودکان همراه با دیگر اعضاي گروه مراقبت پزشكي که در درمان کودکان مبتلا به تومورهای مغزی و نیز در زمینه‌ داروهای خاص تخصص دارند همکاری می‌كند.

این موارد تخصص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراح مغز واعصاب.
متخصص مغز و اعصاب.
سرطان‌شناس مغز و اعصاب.
آسیب‌شناس دستگاه عصبی.
متخصص رادیولوژی مغزواعصاب.
سرطان‌شناس پرتودرمانی.
متخصص غدد.
روانشناس.
چشم‌پزشک.
متخصص فيزيوتراپي توان‌بخشی.
مددکار اجتماعی.
پرستار متخصص.
تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که قبل از تشخیص بروز كند و برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد.
تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد. عوارضی که در اثر تومور به‌وجود می‌آیند ممکن است قبل از تشخیص شروع شوند. علائمی که در اثر درمان به‌وجود می‌آیند ممکن است در طی درمان و یا بلافاصله بعداز درمان شروع شوند.
برخی درمان‌های سرطان باعث نوعي عوارض جانبی می‌شوند که برای ماه‌ها و سال‌ها بعد از پايان درمان ادامه می‌یابد.

به این عوارض، اثرات دیررس می‌گویند. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکلات جسمانی.
تغییر در حالات، فکر‌کردن، یادگیری و یا حافظه.
سرطان ثانویه (انواع جدید سرطان).
برخی اثرات دیررس ممکن است درمان شده و یا کنترل شوند. صحبت با پزشک کودک خود دربارۀ اثرات درمان سرطان بر فرزندتان حائز اهمیت است. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره اثرات دیررس درمان سرطان در زمان کودکی مراجعه كنيد.)
سه نوع درمان متعارف (استاندارد) که مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:

جراحی:
همان‌طور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه توضیح داده شده است از جراحی ممکن است برای تشخیص و درمان تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی استفاده شود.

پرتو درمانی:
پرتودرمانی یک نوع درمان سرطان است که در آن از اشعه ایکس با انرژی بالا و نیز دیگر پرتو‌ها جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی و یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی خارجی (بيروني) که در آن از دستگاهی خارج ازبدن جهت ارسال پرتو به سمت سرطان استفاده می‌شود. پرتودرمان داخلی (دروني) که در آن از مواد رادیواکتیو که در یک سوزن، دانه، سیم، و یا کاتتر قرار گرفته است استفاده شده و مستقیماً در داخل تومور و یا نزدیک آن قرار داده می‌شود.
پرتودرمانی در مغز می‌تواند بر رشد و پیشرفت کودکان خردسال تأثیر سوء بگذارد. به این دلیل، پژوهش‌های بالینی در حال مطالعه شیوه‌هایی جهت استفاده از شیمی‌درماني هستند تا نیاز به پرتودرمانی را به تأخیر انداخته، کاهش داده و یا كلاً متوقف كنند. علاوه بر این، شیوه‌های خاصي از پرتودرمانی که میزان آسیب‌رسانی به بافت سالم مغز در آن کاهش یافته در حال استفاده است. جراحی پرتویی استريوتاکسیک نوعی از پرتودرمانی است که در آن از یک کلاه سخت بر روی جمجمه استفاده می‌شود تا بتوان پرتو با ميزان بالا را مستقیماً به سمت تومورها هدایت کرد، و این باعث آسیب رساندن کمتری به بافت‌های سالم اطراف می‌شود. به این نوع درمان، پرتو جراحی و نیز پرتو جراحی استريوتاكسيك Stereotaxic نیز گفته می‌شود. این فرآیند شامل جراحی نيست. شیوه‌ای که پرتودرمانی انجام می‌شود بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد.

شیمي‌درمانی:
شیمي‌درمانی نوعی از درمان سرطان است که در آن از داروها استفاده می‌شود که با از بین ‌بردن سلول و يا با جلوگيري از تقسیم آنها، مانع رشد سلول‌های سرطانی شود. زماني‌كه شیمی‌درمانی از طریق دهان به‌صورت خوراكي و یا از طریق تزریق به داخل ورید و یا ماهیچه صورت می‌گیرد، دارو وارد جریان خون شده و می‌تواند در تمامی نقاط بدن به سلول‌های سرطانی برسد (شیمی‌درمانی سیستمیک). زماني‌كه شیمی‌درمانی مستقیماً در داخل ستون فقرات، یک عضو و یا یک حفره بدن از قبیل شکم قرار داده می‌شود، داروها ممکن است بيش‌تر بر سلول‌های واقع در آن نواحی تأثیر بگذارند (شیمی‌درمانی ناحیه‌ای). شیوه شیمی‌درمانی بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد.
داروهای ضدسرطانی که جهت درمان تومورهای مغز و نخاع از طریق دهان و یا ورید به بيمار داده می‌شوند نمی‌توانند از سد خونی مغزی عبور کرده و وارد مایعی که مغز و نخاع را احاطه كرده است بشوند. بدين جهت، یک داروی ضدسرطان به داخل فضای پر از مایع مغز تزریق مي‌شود تا سلول‌های سرطانی موجود در آنجا را از بین ببرد. به این عمل شیمی‌درمانی اينتراتكال گفته می‌شود.
شیوه‌های جدید درمان در پژوهش‌های بالینی مورد آزمایش قرار می‌گیرند.
این خلاصه به توضیح درمان‌هایی می‌پردازد که در پژوهش‌های بالینی در حال مطالعه هستند. این بخش ممکن است شامل تمامی درمان‌های جدید در حال مطالعه نباشد.

شیمي‌درمانی با ميزان بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی:
شیمي‌درمانی با ميزان بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی، شیوه‌ای است که از طریق آن ميزان‌های بالایی از داروهاي شیمی‌درمانی براي نابود كردن سلول‌هاي سرطاني به‌كار مي‌رود و چون اين نوع شيمي‌درماني بر سلول‌هاي سالم اطراف نيز اثر گذاشته و سلول‌های خون‌ساز را نيز تخریب مي‌كنند بايد در طی درمان سرطان اين سلول‌ها جایگزین ‌شوند. براي اين منظور سلول‌های بنیادی (سلول‌های خونی نابالغ) را از خون و یا مغز استخوان بیمار یا یک اهدا کننده برمي‌دارند و آنها را منجمد كرده و ذخیره می‌كنند. بعد از انجام شیمی‌درمانی، سلول‌های بنیادی ذخیره شده را از حالت انجماد خارج كرده و به بیمار تزریق می‌كنند. این سلول‌های بنیادی سالم و تقویت شده در سلول‌های خونی بدن فرد رشد کرده و جايگزين سلول‌هاب تخريب شده مي‌شوند.

آزمایش‌هاي پیگیری ممکن است لازم باشد.
برخی آزمایش‌هايی که به‌منظور تشخیص سرطان و یا پی‌بردن به مرحله سرطان انجام شده است ممکن است دوباره تکرار شوند. بعضي از آزمایش‌ها براي پی‌بردن به اینکه درمان تا چه حد موفقیت‌آمیز بوده ‌است بايد دوباره تکرار شوند. تصمیم‌گیری دربارۀ اینکه آیا درمان ادامه پیدا کند، تغییر یابد و یا متوقف شود بستگی به نتایج این آزمایش‌ها دارد. به این آزمايش‌ها همچنین مرحله‌بندی دوباره نیز گفته می‌شود.

گزینه‌های درمان بر اساس نوع تومور مغزي و نخاعي در دوران کودکی:
آستروسیتوم دوران کودکی.
تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید دوران کودکی.
گلیوم ساقه مغز دوران کودکی.
تومور رویانی سیستم اعصاب مرکزی دوران کودکی.
تومور رژم سل سیستم اعصاب مرکزی دوران کودکی.
کرانیوفارنژیوم دوران کودکی.
آپاندیموم دوران کودکی.
مدولوپلاستوم دوران کودکی.
تومورهای نخاعي دوران کودکی.
تومور نورواکتودرمال فوق چادرینه‌ای اولیه دوران کودکی.
گلیوم مسیر بینایی و هیپوتالاموسی دوران کودکی.

استروسیتوم دوران کودکی:
استروسیتوم دوران کودکی شامل استروسیتوم درجه پایین و نیز درجه بالا است.


تومورهای جنینی سیستم عصبی مرکزی در دوران کودکی:
تومورهای رویانی CNS در دوران کودکی شامل تومورهای آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید CNS (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید در سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی مراجعه كنيد.)، تومورهاي جنيني همچنين شامل اپاندیمو بلاستوما، مدولوبلاستوما، مدولواپتیلیوم، تومورهای پینئال پارانشیم، پینئوبلاستوما، تومورهای نورواکتو درمال فوق چادرینه‌ای اولیه (Spnet) است. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره درمان تومورهای جنینی در سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی مراجعه كنيد.)
تومورهای ژرم سل سیستم عصبی مرکزی در دوران کودکی:
درمان تومورهای رژم سل سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

پرتودرمانی، كه معمولاً در برگیرنده کل مغز و نخاع است.
شیمی‌درمانی.

تومورهای نخاعي در دوران کودکی:
درمان تومورهای نخاعي در دوران کودکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با و یا بدون پرتودرمانی
شیمی‌درمانی. (در کودکان بسیار خردسال، شیمی‌درماني تنها در موارد تومور درجه پایین استفاده می‌شود.)

[poune]

درمان تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی دوران کودکی
Childhood Central Nervous System Atypical Teratoid/Rhabdoid Tumor Treatment

اطلاعات عمومی درباره تومور آنتیپک تراتوئید/ رابدوئید:
نکات کلیدی در این قسمت:

تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی بیماری‌ایست که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های مغز تشکیل می‌شوند.
تغییرات ژنتیک خاصی ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید شوند.
علائم تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید درهمه بیماران یکسان نیستند.
آزمایش‌هايي که به بررسی مغز و نخاع می‌پردازند ممکن است جهت یافتن تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید استفاده شوند.
تومورآتیپیک تراتوئید/ رابدوئید دوران کودکی تشخیص داده شده و با عمل جراحی برداشته مي‌شود.
عوامل خاصی بر بهبود و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارد.


تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی بیماری‌ایست که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های مغز تشکیل می‌شوند.
تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید (AT/RT) سیستم اعصاب مرکزی (CNS) نوعي تومور مغزي و نخاعي است که بسیار نادر بوده و به سرعت رشد می‌کند. این بیماری معمولاً در کودکان کمتر از سه سال ایجاد می‌شود، هر چند که گاهي در کودکان بزرگتر و نیز بزرگسالان هم ظاهر مي‌شود. حدود نیمی از این تومورها در مخچه و یا ساقه مغز به‌وجود می‌آیند. مخچه قسمتی از مغز است که حرکت، تعادل و وضعیت بدن (ایستادن و نشستن) را کنترل می‌كند. ساقه مغز به کنترل تنفس، ضربان قلب، و اعصاب و ماهیچه‌های مورد استفاده در دیدن، شنیدن، راه‌رفتن، حرف‌زدن، و خوردن می‌پردازد. AT/RT ممکن است همچنین در دیگر قسمت‌هاي سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) هم یافت شود.
این خلاصه به بررسی درمان تومورهای اولیه (تومورهایی که ابتدا درمغز شروع می‌شوند) می‌پردازد. درمان تومورهای مغزی متاستاتیک، که تومورهایی هستند که توسط سلول‌های سرطاني که در قسمت‌هاي دیگری از بدن شروع شده و به مغز گسترش یافته‌اند، در این بخش مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. برای اطلاعات بيش‌تر به خلاصه درباره درمان تومورهای مغز و نخاع کودکان در یک نگاه که در مورد انواع مختلفی از تومورهای مغز و نخاع در دوران کود کی است، مراجعه كنيد.
تومورهای مغزی علاوه بر کودکان در بزرگسالان نيز به‌وجود مي‌آیند، ولی به هر حال، درمان کودکان ممکن است از درمان بزرگسالان متفاوت باشد. براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه‌های درمانی تومورهای مغزی بزرگسالان مراجعه كنيد.

تغییرات ژنتیک خاصی ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید شوند.
هر چیزی که باعث افزایش خطر ابتلا فرد به یک بیماری شود، به عنوان عامل خطر شناخته می‌شود. داشتن عامل خطر بدین‌معنا نیست که شما مبتلا به سرطان خواهید شد و نداشتن عامل خطر نیز بدین‌معنا نیست که شما مبتلا به سرطان نخواهید شد. والدینی که فکر می‌کنند فرزند آنها ممکن است در خطر ابتلا به سرطان باشند بایستی این امر را با پزشک کودک خود در میان بگذارند.
تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید ممکن است مربوط به تغییراتی در یک ژن سرکوب‌کننده تومور به نام /N/1 باشد. این ژن، پروتیینی تولید می‌کند که به کنترل رشد سلول کمک می‌كند. تغییرات در DNA ژن سرکوب‌کننده تومور مانند /N/1 ممکن است منجر به سرطان شود.
تغییرات در ژن /N/1 ممکن است ارثی باشد (از والدین به فرزندان منتقل شود.) زماني‌كه تغییر ژن /N/1 به ارث برده می‌شود، تومور ممکن است در یک زمان در دو قسمت بدن تشکیل شود (برای مثال، در مغز و در کلیه). اگر AT/RT تشخیص داده شود، مشاوره ژنتیک (صحبت با یک متخصص بیمارهای موروثی و نیاز احتمالی به آزمایش ژنتیک) ممکن است توصیه شود.

علائم تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید در همه بیماران یکسان نیستند.
از آنجا که تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید به‌سرعت رشد می‌کند، علائم ممکن است سریع رشد کرده و در طی چند روز ویا چند هفته پیشرفت كند. علائم متفاوت بوده و بستگی به سن بیمار و محل تومور دارند.
این علائم ممکن است توسط AT/RT و یا دیگر شرایط ایجاد شوند. در صورت بروز هر گونه علائم زیر بایستی با پزشک در ميان گذاشته شود:

سردردهای صبحگاهی و یا سردردهایی که بعد از استفراغ برطرف می‌شوند.
حالت تهوع و استفراغ.
بی‌خوابی غیر عادی و با تغییر در سطح انرژی.
از دست دادن تعادل، عدم هماهنگی و اشکال در راه رفتن.
افزایش در اندازه سر (در نوزادان).
آزمایش‌هايی که جهت معاینه مغز و نخاع به‌كار می‌روند براي پیدا کردن تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید نیز استفاده مي‌شوند.

آزمایش‌هاي زیر مورد استفاده قرار مي‌گيرند:

معاینه جسماني و بررسي سوابق پزشكي بيمار: به معاینه‌ بدن بيمار براي بررسی علائم عمومی بیماری، شامل غدد و یا هر چیز غیرمعمول دیگر اطلاق می‌شود. پیشینه سلامت بیمار و بيماري‌هاي قبلی او و درمان آنها نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
معاینه عصبی: به یک رشته پرسش‌ها و آزمایش‌ها براي بررسی مغز، نخاع و عملکرد اعصاب گفته می‌شود. این معاینه وضعیت ذهنی فرد، هماهنگی و توانایی در راه رفتن به‌طور طبیعی، و اینکه عضلات، حس‌ها و عکس‌العمل‌ها چگونه عمل می‌كنند را مورد بررسی قرار مي‌دهد. به این معاینات اسامی Neuro Exam و یا Neurologic Exam نیز دارند.
سی‌تی‌اسکن (CAT SCAN): فرآیندی است که طی آن عکس‌های دقیقی از داخل بدن و از زوایای مختلف گرفته می‌شود. تصاویر توسط کامپیوتري که به دستگاه اشعه ایکس متصل است گرفته می‌شود. نوعي مواد رنگي نیز به داخل ورید تزریق شده و یا به بيمار خورانده مي‌شود تا کمک کند که اعضا و بافت‌ها واضح‌تر نشان داده شوند. این فرآیند همچنین Computed Tomography, Computerized Tomography , Computerized Axial Tomography نامیده می‌شود.
ام‌آر‌آی (MRI) (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) همراه با گادولینیم: فرآیندی است که طی آن از یک آهنربا، امواج رادیویی، و کامپیوتر جهت عکس‌برداری دقیق از مغز و نخاع استفاده می‌شود. ماده‌ای به نام گادولینیم به داخل ورید تزریق می‌شود. گادولینیم در اطراف سلول‌های سرطانی جمع شده و باعث می‌شود که آنها در عکس وضوح بيش‌تري پيدا كنند. این فرآیند همچنین NMRI نامیده می‌شود.
پونکسیون کمری: فرآیندی است که جهت جمع‌آوری مایع مغزی نخاعی از داخل ستون نخاعی انجام می‌شود. این عمل از طریق قرار دادن یک سوزن در داخل ستون نخاعی انجام می‌شود. این فرایند را LP و یا کشیدن مایع نخاع می‌نامند.
سونوگرافی: فرآیندی است که طی آن امواج صوتی با انرژی بالا (مافوق صوتی) به بافت‌ها و اعضا درونی فرستاده مي‌شود و بر اثر آن بازتاب ايجاد مي‌شود. این اکوها تصویری از بافت‌های بدن به نام سونوگرام می‌دهند. یک سونوگرافی کلیوی نيز جهت بررسی AT/RT که ممکن است همزمان با مغز در کلیه‌ها تشکیل شده ‌باشد به عمل می‌آید.
آزمایش ژن /N/1: یک آزمون آزمایشگاهی است که طی آن یک نمونه از خون و بافت جهت بررسی ژن /N/1 مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

تومورآتیپیک تراتوئید/ رابدوئید دوران کودکی تشخیص داده شده و طی جراحی برداشته مي‌شود.
اگر پزشکان فکر کنند که ممکن است تومور مغزی وجود داشته باشد، نمونه‌برداری جهت برداشتن نمونه‌ای از بافت به عمل می‌آید. برای تومورهای مغز، نمونه‌برداری از طریق برداشتن قسمتی از جمجمه و با استفاده از یک سوزن جهت برداشتن نمونه‌ای از بافت انجام می‌شود. آسیب‌شناس براي پیدا کردن سلول‌های سرطانی به بررسی نمونه زیرمیکروسکوپ می‌پردازد. اگر سلول‌های سرطانی یافت شوند، پزشک ممکن است تا آنجا که ممکن است تومور را به‌صورت بی‌خطر در طی جراحی خارج سازد. آسیب‌شناس سلول‌های سرطانی را جهت تشخیص نوع تومور مغز مورد بررسی قرارمی‌دهد. برداشتن کامل AT/RT به دلیل محلی که تومور در آن قرار دارد و نیز به دلیل اینکه تومور در زمان تشخیص گسترش یافته است، مشکل است.
جهت بیان تفاوت بین AT/RT و دیگر تومورهای مغزی ممکن است یک مطالعه ایمنی شیمیایی بافتی (IHC) بر روی نمونه بافت خارج شده انجام شود. مطالعه ایمنی شیمیایی بافتی، آزمونی آزمایشگاهی است که در آن یک ماده از قبیل پادتن، رنگ، رادیوایزوتوپ، به نمونه بافت سرطان اضافه می‌شود تا آنتی‌ژن‌های خاصی مورد آزمایش قرار گیرند.
عوامل خاصی بر بهبودی و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارد.

بهبود بيمار و گزینه‌های درمان بستگی به موارد زیر دارند:

سن کودک.
میزان تومور باقی‌مانده بعد از جراحی.
اینکه آیا سرطان به دیگر نقاط سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) و یا به کلیه سرایت كرده است.

مراحل تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی:
نکات کلیدی در این قسمت:

هیچ نوع سیستم مرحله‌بندی استانداردی برای تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود ندارد.
سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.

هیچ نوع سیستم مرحله‌بندی استانداردی برای تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود ندارد.
گسترش سرطان و يا شدت آن معمولاً تحت‌عنوان مراحل توصیف می‌شود. هیچ نوع سیستم مرحله‌بندی استانداردی برای تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود ندارد. این تومور به‌عنوان تازه تشخیص داده شده و یا عود کننده طبقه‌بندی می‌شود. درمان بستگی به مقدار سرطان باقی‌مانده بعد از جراحی و سن کودک دارد. نتایج به‌دست‌آمده از فرایندهای زیر برای برنامه‌ریزی درمان استفاده می‌شوند:

ام‌آر‌آی(MRI): فرآیندی است که طی آن از یک آهنربا، امواج رادیویی، و یک کامپیوتر جهت عکس‌برداری دقیق از مغز و نخاع استفاده می‌شود. این فرآیند همچنین NMRI نامیده می‌شود.
پانکسیون کمری: فرآیندی که جهت جمع‌آوری مایع مغزی نخاعی از داخل ستون نخاعی انجام می‌شود. این عمل از طریق قراردادن یک سوزن در داخل ستون نخاعی انجام می‌شود. این فرایند را LP و یا کشیدن مایع نخاع می‌نامند.

سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد:
سه طریقه گسترش سرطان در بدن عبارتند از:

از طریق بافت. سرطان به بافت‌های طبیعی اطراف هجوم می‌برد.
از طریق سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفاوی هجوم برده و از طریق رگ‌های لنفاوی به دیگر نقاط بدن رسوخ مي‌كند.
از طریق خون. سرطان به وریدها و مویرگ‌ها هجوم برده و از طریق خون به دیگر نقاط بدن نفوذ مي‌كند.
زماني‌كه سلول‌های سرطانی از تومور اولیه جدا شده واز طریق غدد و یا خون به دیگر نقاط بدن منتشر مي‌شوند، ممکن است تومور ثانویه تشکیل شود. این فرآیند متاستاز نامیده می‌شود. تومور ثانویه (متاستاتیک) از همان نوع تومور اولیه است. برای مثال، اگر سرطان پستان به استخوان‌ها گسترش یابد، سلول‌های سرطانی در استخوان‌ها در واقع سلول‌های سرطان پستان هستند. این بیماری سرطان متاستاتیک پستان است و نه سرطان استخوان.

گزینه‌های درمانی در یک نگاه:
نکات کلیدی این قسمت؛

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود دارد.
بعضي از بیماران تمايل به شرکت در پژوهش‌های بالینی دارند.
بیماران می‌توانند قبل يا در طی درمان سرطان و یا بعد از آن در پژوهش‌های بالینی شرکت كنند.
کودکان مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی برنامه درمانی‌ای دارند که توسط گروه مراقبت‌هاي پزشكي که در زمینه درمان تومورهای مغز و نخاع در کودکان تخصص دارند فراهم می‌شود.
تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که قبل از تشخیص بروز كرده و برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه یابد.
برخی درمان‌های سرطان باعث عوارض جانبی‌ای می‌شوند که برای ماه‌ها و سال‌ها بعد از پايان درمان ادامه می‌یابد.
چهار نوع درمان استاندارد مورد استفاده واقع می‌شود:
جراحی.
شیمی‌درمانی.
پرتودرمانی.
شیمي‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی.
انحراف مسیر مایع مغزی نخاعی.
آزمایش‌هاي پیگیری نيز ممکن است مورد نیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود دارد.
انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود دارد. درمانAT/RT معمولاً در پژوهش‌هاي بالینی ارائه مي‌شود. پژوهش بالینی یک مطالعه تحقیقاتی است که جهت کمک به بهبودی درمان‌هاي متعارف (استاندارد) و یا به‌دست آوردن اطلاعات درباره درمان‌های جدید بر روي بیماران مبتلا به سرطان انجام می‌شود.

بعضي از بیماران مايلند در پژوهش‌های بالینی شركت كنند.
برای بعضي از بیماران، شرکت در یک پژوهش بالینی ممکن است بهترین گزینه درمان باشد. پژوهش‌های بالینی بخشی از فرآیند تحقیق سرطان هستند، كه در آن درمان‌های جدید سرطان و بي‌خطر و مؤثر بودن آن و اینکه بهتر از درمان‌های استاندارد هستند يا نه مورد بررسي قرار مي‌گيرد.
بسیاری از درمان‌های متعارف (استاندارد) سرطان كه در حال حاضر بر روي بيماران انجام مي‌شود براساس پژوهش‌های بالینی گذشته هستند. بیمارانی که در پژوهش بالینی شرکت می‌کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت كنند و یا اینکه از نخستين افرادی باشند که درماني جدید را دریافت می‌كنند.
بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌كنند همچنین به پیشرفت درمان سرطان در آینده کمک مي‌كنند. حتی اگر پژوهش‌های بالینی منجر به شیوه‌های مؤثر درمان جدیدي نشوند، اغلب به مسائل مهمی پاسخ داده مي‌شود كه در پيشرفت تحقيقات علمي سهمي بسزا خواهند داشت.

بیماران می‌توانند قبل يا در طی درمان سرطان و یا بعد از شروع آن در پژوهش‌های بالینی شرکت كنند.
عضي از پژوهش‌های بالینی فقط شامل بيماراني می‌شود که هیچ‌گونه درماني را شروع نكرده باشند. دیگر پژوهش‌ها، درمان‌هایی را در بیماراني آزمایش می‌کنند که سرطان آنها بهبود نیافته ‌است. پژوهش‌های بالینی دیگری نیز وجود دارد که شیوه‌های جدیدي برای جلوگیری از عود سرطان و یا کاهش عوارض جانبی درمان را مورد آزمایش قرار مي‌دهند.

کودکان مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی برنامه درمانی‌ای دارند که توسط گروه مراقبت‌هاي پزشكي فراهم می‌شود که در درمان تومورهای مغز و نخاع کودکان تخصص دارند.
درمان ممکن است توسط یک متخصص سرطان کودکان نظارت شود. متخصص سرطان کودکان پزشکی است که در درمان کودکان مبتلا به سرطان تخصص دارد. سرطان‌شناس کودکان همراه با دیگر اعضاي گروه مراقبت پزشكي که در درمان کودکان مبتلا به تومورهای مغزی و نیز در زمینه‌ داروهای خاص تخصص دارند همکاری می‌كند. این موارد تخصص شامل موارد زیر است:

جراح مغز و اعصاب کودکان.
متخصص پرتودرماني سرطان.
متخصص مغز و اعصاب.
متخصص پرستاری کودکان.
متخصص فيزيوتراپي توانبخشی.
روانشناس.
مددکار اجتماعی.
سرطان‌شناس مغز و اعصاب.
آسیب‌شناس دستگاه عصبی.
متخصص ژنتیک و مشاور ژنتیک.

تومورهای مغزی دوران کودکی ممکن است باعث علائمی شوند که قبل از تشخیص بروز مي‌كند و برای ماه‌ها و یا سال‌ها ادامه مي‌یابد.
علائمی که در اثر تومور به‌وجود می‌آیند ممکن است قبل از تشخیص آن شروع شوند و برای ماه‌ها و یا حتي سال‌ها ادامه یابند. گفت‌وگو با پزشک فرزندتان درباره علائمی که توسط تومور به‌وجود آمده و تا بعد از درمان ادامه مي‌یابد حایز اهمیت خواهد بود.
برخی درمان‌های سرطان باعث نوعي عوارض جانبی می‌شوند که برای ماه‌ها و سال‌ها بعد از پايان درمان ادامه می‌یابد.

به این عوارض اثرات دیررس می‌گویند. اثرات دیررس درمان سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکلات جسماني.
تغییر در حالات، فکر‌کردن، یادگیری و یا حافظه.
سرطان ثانویه (انواع جدید سرطان).
برخی اثرات دیررس مي‌توانند درمان شده و یا مهار شوند. گفت‌وگو با پزشک کودک خود دربارۀ اثرات درمان سرطان بر فرزندتان حائز اهمیت است. (براي آگاهي بيش‌تر به خلاصه درباره اثرات دیررس درمان سرطان کودکی مراجعه كنيد.)

چهار نوع درمان متعارف (استاندارد) که مورد استفاده قرار مي‌گیرند عبارتند از:

جراحی:
جراحی جهت تشخیص و درمان تومورآتیپیک تراتوئید/ رابدوئید به‌كار می‌رود. به بخش اطلاعات عمومی این خلاصه مراجعه كنيد.
حتی اگر پزشک تمامی سرطانی را که در زمان جراحی دیده می‌شود خارج سازد، بسیاری از بیماران بعد از جراحی و جهت ازبین بردن سلول‌هاي سرطانی باقیمانده تحت شیمی‌درمانی و یا احتمالاً پرتودرمانی قرار خواهند گرفت. درمانی که بعد از جراحی و جهت افزایش احتمال درمان انجام ‌می‌شود درمان ادجوانت نامیده می‌شود.

شیمي‌درمانی
شیمي‌درمانی نوعی از درمان سرطان است که در آن از داروهايي استفاده می‌شود که سلول‌هاي سرطاني را نابود كرده و يا تقسيم آنها را متوقف كند و يا مانع رشد و انتشار سلول‌های سرطانی شود. زماني‌كه شیمی‌درمانی به‌صورت خوراكي و یا از طریق تزریق به داخل ورید و یا ماهیچه صورت می‌گیرد، دارو وارد جریان خون شده و در تمامی نقاط بدن با سلول‌های سرطانی مبارزه مي‌كند (شیمی‌درمانی سیستمیک). وقتي كه داروهاي شیمی‌درمانی مستقیماً در داخل نخاع، یک عضو و یا یک حفره بدن از قبیل شکم قرار داده می‌شود، بيش‌تر بر سلول‌های واقع در آن نواحی تأثیر مي‌گذارند (شیمی‌درمانی ناحیه‌ای). شیوه‌ای که شیمی‌درمانی انجام می‌شود بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد.
داروهای ضدسرطانی که جهت درمان تومورهای مغز و نخاع به‌صورت خوراكي و یا تزريق وریدي داده می‌شوند نمی‌توانند از سد خونی مغزی عبور کرده و وارد مایعی که مغز و نخاع را احاطه كرده است برسند. در عوض، یک داروی ضدسرطان را به داخل فضای پر از مایع مغز و نخاع تزریق مي‌كنند تا سلول‌های سرطانی موجود در آنجا را از بین ببرد. به این عمل شیمی‌درمانی داخل فضای نخاعی گفته می‌شود.

پرتو درمانی:پرتودرمانی یک نوع درمان سرطان است که در آن از اشعه ایکس با انرژی بالا و نیز دیگر پرتو‌ها جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی و یا جلوگیری از رشد و انتشار آنها استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی بيروني (خارجی) که در آن از دستگاهی خارج از بدن جهت ارسال پرتو به سمت سرطان استفاده می‌شود. پرتودرماني دروني (داخلی) که در آن از مواد رادیواکتیو که در یک سوزن، دانه، سیم، و یا کاتتر قرار گرفته است استفاده شده و مستقیماً در داخل و یا نزدیک تومور سرطاني قرار داده می‌شود.
از آنجایی‌که پرتو درمانی در مغز می‌تواند بر رشد و پیشرفت کودکان خردسال، به‌خصوص کمتر از سه سال، تأثیر بگذارد، دوز پرتودرمانی ممکن است کمتر از حد معمول باشد.

شیمي‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی
شیمي‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌هاي بنیادی شیوه‌ای است که از طریق آن دوزهای بالایی از شیمی‌درمانی داده مي‌شود و سلول‌های خون‌ساز تخریب شده در طی درمان سرطان جایگزین می‌شوند. سلول‌های بنیادی (سلول‌های خونی نابالغ) از خون و یا مغز استخوان بیمار یا یک اهدا کننده برداشته شده و منجمد و ذخیره می‌شوند. بعد از اینکه شیمی‌درمانی کامل شد، سلول‌های بنیادی ذخیره شده را از حالت انجماد خارج مي‌كنند و به بیمار تزريق می‌شوند. این سلول‌های بنیادی تقویت شده در سلول‌های خونی بدن بيمار رشد کرده و جايگزين سلول‌هاي تخريب شده می‌شوند.

ممکن است آزمایش‌هاي پیگیری مورد نیاز باشد.
برخی آزمایش‌هايي که جهت تشخیص سرطان و یا پی‌بردن به مرحله سرطان انجام شده است ممکن است دوباره تکرار شوند. برخی آزمایش‌ها جهت پی‌بردن به اینکه درمان تا چه حد موفقیت‌آمیز بوده‌است دوباره تکرار مي‌شوند. تصمیم‌گیری دربارۀ اینکه آیا درمان ادامه پیدا کند يا، تغییر یابد و یا متوقف شود بستگی به نتایج این آزمایش‌ها دارد.
همان‌طور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه توضیح داده شده است جراحی ممکن است برای تشخیص و درمان تومورهای مغز و نخاع در دوران کودکی استفاده شود.

گزینه‌های درمان برای تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی كه به‌تازگي تشخیص داده شده ‌است:
نکات کلیدی برای این قسمت؛

هیچ نوع درمان استانداردی برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود ندارد.
ترکیبی از انواع درمان برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی استفاده می‌شود.
هیچ نوع درمان استانداردی برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی وجود ندارد.

ترکیبی از انواع درمان برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی استفاده می‌شود.

از آنجا که تومور آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سریع رشد می‌کند، اغلب ترکیبی از درمان‌ها داده می‌شود. بسیاری از درمان‌ها شامل جراحی و شیمی‌درمانی هستند.

درمان‌های AT/RT شامل ترکیبی از موارد زیراست:

جراحی.
شیمي‌درمانی.
پرتودرمانی.
شیمی‌درمانی با ميزان بالا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی.
درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به تومور آتیپیک تراتوئید/رابدوئید بایستی در پژوهش‌های بالینی مورد توجه قرار گیرد.

درمان تومور عود کننده آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی:
هیچ نوع درمان استانداردی برای بیماران مبتلا به تومور عود کننده آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید سیستم اعصاب مرکزی در دوران کودکی وجود ندارد.
درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به تومور عود کننده آتیپیک تراتوئید/ رابدوئید بایستی در پژوهش‌های بالینی مورد توجه قرار گیرد.

[poune]

درمان سرطان خون AML/ دیگر انواع سرطان‌‌‌‌های بدخیم مغز استخوان اطفال
Childhood Acute Myeloid Leukemia/ Other Myeloid Malignancies Treatment


اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان خون AML و دیگر انواع سرطان‌‌‌‌های بدخیم مغز استخوان اطفال

نکات کلیدی این بخش

سرطان خون و دیگر بیماری‌‌‌‌های مربوط به خون و مغز استخوان، بر گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول-های سفید و پلاکت‌‌‌‌ها تأثیر مي‌گذارند.
لوسمي ميلوئيد حاد (AML) اطفال، نوعی از سرطان است که در آن مغز استخوان، تعداد بسیار زیادی سلول‌‌‌‌ غیر طبیعی می‌‌‌‌سازد.
دیگر بیماری‌‌‌‌های ميلوئيدخون و مغز استخوان را درگیر مي‌کنند:
لوسمي ميلوئيد مزمن CML
لوسمي ميلومونوسيتيك خردسالان (Juvenile Myelomonocytic leukemia)
اختلال میلوپرولیفراتیو گذرا (Transient myeloproliferative disorder)
سندروم‌‌‌‌های ميلوويسپلاستيك (Myelodysplastic syndromes)
سرطان‌هاي خون AML و CML اطفال و JMML، TMD و MDS عوامل خطرزای مشترکی دارند.
نشانه‌‌‌‌های احتمالی سرطان‌هاي خون AML و CML اطفال، JMML، یا MDS، عبارتند از تب، احساس خستگی و به سادگی دچار خونریزی یا خون‌‌‌‌مردگی شدن.
به منظور تشخیص سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، JMML، TMD و MDS از آزمايش‌هاي مخصوص بررسي خون و مغز استخوان استفاده می‌‌‌‌شود.
برخی عوامل بر پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌‌های درمان تأثیر می‌‌‌‌گذارند.
سرطان خون و دیگر بیماری‌‌‌‌های مربوط به خون و مغز استخوان بر گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌ها تأثیر مي‌گذارند.
در حالت عادی در افراد سالم، مغز استخوان، سلول‌‌‌‌های بنیادی نارس خونی می‌‌‌‌سازد که به مرور به سلول‌‌‌‌های خونی كامل تبدیل می‌‌‌‌شوند، يك سلول بنيادي خوني به سلول بنیادی مغز استخوانی یا سلول بنیادی لنفاوی تبدیل می‌‌‌‌شود. سلول بنیادی لنفاوی به گلبول سفید تبدیل می‌‌‌‌شود. به‌طور كلي سلول بنیادی مغز استخوانی به یکی از سه نوع سلول‌‌‌‌های خونی بالغ تبدیل می‌‌‌‌شود:

گلبول‌‌‌‌های قرمز که وظیفه‌‌‌‌شان رساندن اکسیژن و دیگر مواد، به تمام بافت‌‌‌‌های بدن است.
گلبول‌‌‌‌های سفید که با عفونت و بیماری مبارزه مي‌كنند.
پلاکت‌‌‌‌ها که به‌عنوان عامل انعقاد خون عمل مي‌كنند و مانع خونريزي مي‌شوند.
مراحل رشد سلول‌‌‌‌های خونی: سلول بنیادی خونی چند مرحله را طی می‌‌‌‌کند تا به گلبول قرمز، پلاکت یا گلبول سفید تبدیل شود.

سرطان خون AML اطفال، نوعی از سرطان است که در آن مغز استخوان تعداد بسیار زیادی سلول‌‌‌‌ ناقص می‌‌‌‌سازد.
سرطان‌‌‌‌های حاد در صورتی‌‌‌‌که درمان نشوند، معمولاً به سرعت رو به وخامت می‌‌‌‌گذارند، لكن سرطان‌‌‌‌های مزمن معمولاً به‌کندی رشد كرده و وخيم مي‌شوند. سرطان خون AML، با نام‌‌‌‌های سرطان خون مغز استخوانی حاد، سرطان خون میلوبلاست حاد، سرطان خون گرانولوسیتی حاد و سرطان خون غیرلنفوسیتی حاد نیز شناخته می‌‌‌‌شود.
در سرطان خون AML، سلول‌‌‌‌های بنیادی مغز استخوانی به گونه‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌های سفید نارس، به نام میلوبلاست‌ها تبدیل می‌‌‌‌شوند. میلوبلاست‌ها، (سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی)، در سرطان خون AML غیرطبیعی هستند و به گلبول‌‌‌‌های سفید سالم و كامل تبدیل نمی‌‌‌‌شوند. سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی چنان در خون و مغز استخوان تجمع مي‌كنند كه فضای کم‌تری برای گلبول‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌ها باقی مي‌ماند. در این صورت ممکن است بیمار دچار عفونت، کم‌‌‌‌خونی یا خونریزی شود. سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی می‌‌‌‌توانند به خارج از خون و به قسمت‌‌‌‌های دیگر بدن از جمله سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع)، پوست و لثه‌‌‌‌ها سرایت کنند. گاهی سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی، تومور توپری را شکل می‌‌‌‌دهند که به آن سارکوم گرانولوسیتیك (granulocytic sarcoma) یا کلوروما (chloroma) گفته می‌شود.
سرطان خون AML، با توجه به نوع سلول‌‌‌‌های خونی درگیر، به انواع مختلف تقسیم می‌‌‌‌شود، كه درمان‌هاي متفاوتي را طلب مي‌كند مثلاً درمان سرطان خون AML از نوع لوسمي پروميلوسيتيك حاد APL يا اگر کودک مبتلا به سندروم داون باشد، متفاوت است.

دیگر بیماری‌‌‌‌های مربوط به مغز استخوان خون و مغز استخوان را درگیر مي‌کنند:

سرطان خون CML
در سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌های بنیادی مغز استخوان بسیار زیادی به گونه‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌های سفید به نام گرانولوسیت‌‌‌‌ها تبدیل می‌‌‌‌شوند. برخی از این سلول‌‌‌‌های بنیادی مغز استخوان هرگز به گلبول-های سفید بالغ تبدیل نمی‌‌‌‌شوند. به این نوع گلبول‌‌‌‌های سفید نارس، بلاست می‌‌‌‌گویند و به مرور، تعداد گرانولوسیت‌‌‌‌ها پلاست‌ها بسیار بیش‌تر از گلبول‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌های مغز استخوان شده و جاي آنها را مي‌گيرند. ابتلا به سرطان خون CML در کودکان بسیار نادر است.

لوسمی میلومونوسیتی خردسالان (Juvenile myelomonocytic leukemia)
سرطان خون JMML یک سرطان نادر اطفال است که بیش‌تر در اطفالی با سن حدود دو سال دیده می‌‌‌‌شود. در سرطان خون JMML، تعداد بسیار زیادی از سلول‌‌‌‌های بنیادی مغز استخوان به دو گونه از گلبول‌‌‌‌های سفید با نام میلوسیت‌‌‌‌ها (Myelocyte) و مونوسیت‌‌‌‌ها تبدیل می‌‌‌‌شوند، كه برخی از آنها هرگز به گلبول‌‌‌‌های سفید كامل تبدیل نمی‌‌‌‌شوند. این سلول‌‌‌‌های ناقص، که بلاست خوانده مي‌شوند، قادر به انجام وظیفه‌‌‌‌شان نیستند، و به مرور، تعداد میلوسیت‌‌‌‌ها، مونو سیت‌‌‌‌ها و بلاست‌‌‌‌ها در مغز استخوان، از گلبول‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌ها بسيار بيش‌تر می‌‌‌‌شود. و از رشد آنها جلوگيري مي‌كند به‌نحوي كه ممکن است بيمار دچار عفونت، کم‌‌‌‌خونی یا خونریزی شود.

اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (Transient myeloproliferative disorder)
اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD) اختلالیست مربوط به مغز استخوان که ممکن است در نوزادان مبتلا به سندروم داون ایجاد شود، و معمولاً ظرف 3 هفته اول پس از تولد خودبه‌خود از بین می-رود. لكن احتمال آنکه نوزادان مبتلا به سندروم داون و TMD، پیش از 3 سالگی به سرطان خون AML مبتلا شوند بیش‌تر است.

سندروم‌‌‌‌های میلوديس پلاستیک (Myelodysplastic syndromes)
در سندروم‌‌‌‌های میلوديس پلاستیک (MDS)، مغز استخوان بسیار کم گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌های سفید و پلاکت می‌‌‌‌سازد. این سلول‌‌‌‌های خونی نمی‌‌‌‌توانند بالغ شده و وارد خون شوند. درمان MDS به این بستگی دارد که تعداد گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌ها چقدر از حد طبیعی كم‌تر است. MDS می‌‌‌‌تواند به سرطان خون AML تبدیل شود.
این بود خلاصه‌اي، در مورد سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML، TMD و MDS. برای کسب آگاهي بیش‌تر دربارۀ دیگر انواع سرطان خون و بیماری-های مربوط به خون و مغز استخوان به خلاصه‌‌‌‌های PDQ زیر مراجعه کنید:

درمان سرطان خون AML بزرگسالان.
درمان سرطان خون CML بزرگسالان.
درمان سرطان خون ALL بزرگسالان.
درمان سرطان خون ALL اطفال.
درمان سرطان خون CLL .
درمان سرطان خون سلول مويي
درمان سندروم میلوديس پلاستیک.
درمان بیماری‌‌‌‌های میلوديس پلاستیک و میلوپرولیفراتیو (Myeloproliferative).
سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، JMML، TMD و MDS عوامل خطرزای مشترکی دارند.
به هر آنچه خطر ابتلا به بیماری را ايجاد كند يا افزایش دهد عامل خطرزا می‌‌‌‌گویند. وجود عوامل خطرزا در فرد به معنای ابتلا به سرطان نيست و نبود و عوامل خطرزا نیز به معنای عدم ابتلا به سرطان نیست. بنابراين كساني ‌كه با مشاهدة عوامل خطرزا فکر می‌‌‌‌کنند در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند بهتر است دربارۀ آن با پزشک خود صحبت کنند. عوامل خطرزای احتمالی سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML، TMD و MDS عبارتند از:

داشتن خواهر یا برادر – مخصوصاً دوقلو- مبتلا به سرطان خون.
داشتن نژاد اسپانیایی.
قرار داشتن در معرض دود سیگار یا مشروبات الکلی پیش از تولد.
سابقه ابتلا به MDS
سابقه درمان با استفاده از شيمي‌درماني یا پرتودرمانی.
قرار گرفتن در معرض تابش اشعه یونیزه کننده یا مواد شیمیایی مانند بنزن.
ابتلا به اختلالات ژنتیک خاص، مانند سندروم داون، کم‌‌‌‌خونی فانکُونی (Fanconi anemia)، نوروفیبروماتوز نوع يك (Neurofibromatosis type 1) یا سندروم نونان (Noonan syndrome).
نشانه‌‌‌‌های احتمالی سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، JMML، یا MDS، عبارتند از تب، احساس خستگی و به‌سادگی دچار خونریزی یا خون‌‌‌‌مردگی شدن.
این علائم و دیگر نشانه‌‌‌‌ها ممکن است ناشی از سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML یا MDS باشند. مشکلات دیگر نیز ممکن است چنین علائمی ایجاد کنند. در صورت بروز هر یک از مشکلات زیر باید با پزشک خود در ميان بگذاريد:

تب ناشي از عفونت يا بدون آن.
تعریق شبانه.
تنگی نفس.
ضعف یا احساس خستگی.
به‌سادگی دچار خون‌‌‌‌مردگی یا خونریزی شدن.
پتشی (لکه‌‌‌‌های مسطح و کوچک زیر پوست که بر اثر خونریزی به‌وجود می‌‌‌‌آیند).
درد استخوان‌‌‌‌ها یا مفاصل.
غده‌‌‌‌های بدون درد در گردن، زیر بغل، شکم، کشاله ران یا دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن. در صورت ایجاد این غده‌‌‌‌ها، در سرطان خون AML اطفال، به آنها (Leukemia cutis) می‌‌‌‌گویند که ممکن است رنگشان آبی یا ارغوانی باشد.
غده‌‌‌‌های بدون دردی که گاهی اوقات در اطراف چشم‌‌‌‌ها به‌وجود می‌‌‌‌آیند. این غده‌‌‌‌ها که کلروما(chloroma) نام دارند، برخی مواقع در سرطان خون AML اطفال دیده می‌‌‌‌شوند و ممکن است رنگشان آبی- سبز باشد.
بثورات پوستی شبیه به اگزما.
علائم TMD عبارتند از:

تورم در سراسر بدن.
تنگی نفس.
مشکلات تنفسی.
ضعف یا احساس خستگی.
درد زیر دنده‌‌‌‌ها.
براي تشخیص سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، JMML، TMD و MDS از آزمایش‌‌‌‌های مخصوص بررسی خون و مغز استخوان استفاده می‌‌‌‌شود.
ممکن است از آزمایش‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر استفاده شود:

معاينه فیزیکی و سابقه پزشکی: معاینه بدن به منظور بررسی علائم بیماری‌‌‌‌، مانند غده یا هر چیزی که به نظر غیرطبیعی برسد. سوابق پزشكي شامل بیماری‌‌‌‌های گذشته و درمان-های انجام شده است.
آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌های خون (CBC): فرایندی که در آن از خون جهت بررسی-های زیر نمونه‌‌‌‌برداری می‌‌‌‌شود:
تعداد گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌ها.
میزان هموگلوبین (پروتئینی حاوی اکسیژن) در گلبول‌‌‌‌های قرمز.
درصد گلبول‌‌‌‌های قرمز تشکیل دهنده نمونه خون.
آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌های خونی (CBC): با فرو کردن یک سرنگ داخل رگ از شخص خون می‌‌‌‌گیرند. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال شده و تعداد گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌های آن شمارش مي‌شود. از آزمایش CBC به منظور تشخیص و بررسی موارد بسیار زیادی استفاده می‌‌‌‌شود.
بررسی ساختار شمیایی خون: فرایندی که در آن، نمونه خون به منظور اندازه‌‌‌‌گیری میزان مواد خاصی که از اندام‌‌‌‌ها و بافت‌‌‌‌های بدن در خون آزاد می‌‌‌‌شود، مورد بررسی قرار می‌‌‌‌گیرد. غیرطبیعی (بالاتر یا پایین‌‌‌‌تر از حد طبیعی) بودن میزان این مواد می‌‌‌‌تواند نشانه بیماری در اندام یا بافتی باشد که آنها را تولید می‌‌‌‌کند.
عکس‌‌‌‌برداری از قفسه سینه با اشعه ایکس: عکس‌‌‌‌برداری از اندام‌‌‌‌ها و استخوان‌‌‌‌های درون قفسه سینه با اشعه ایکس. اشعه ایکس، پرتوی از نوع انرژی است که می‌‌‌‌تواند از درون بدن عبور کرده و بر روی یک فیلم خاص، تصویری از نواحی داخلی بدن ایجاد کند.
اسمیر خون محیطی: فرایندی که در آن خون را به جهت وجود بلاست‌‌‌‌ها (Blasts)، تعداد و گونه‌های گلبول‌‌‌‌های سفید، تعداد پلاکت‌‌‌‌ها و تغییرات ظاهری در سلول‌‌‌‌های خونی بررسی می‌‌‌‌کنند.
نمونه‌‌‌‌برداری: برداشتن سلول‌‌‌‌ها یا بافت‌‌‌‌ها به منظور معاینه توسط یک آسیب‌شناس در زیر میکروسکوپ، برای بررسی وجود نشانه‌‌‌‌های سرطان. انواع نمونه‌‌‌‌برداری‌‌‌‌ها یی که در سرطان خون AML اطفال انجام می‌‌‌‌شود، عبارتند از:
آسپیراسیون و نمونه‌‌‌‌برداری مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان، با استفاده از سرنگی در استخوان لگن یا استخوان جناغ سینه.

آسپیراسیون و نمونه‌برداری مغز استخوان. پس از بی‌‌‌‌حس کردن ناحیه‌‌‌‌ای کوچک، سرنگ جمشیدی (سرنگی بلند و توخالی) در داخل استخوان لگن بیمار قرار داده می‌‌‌‌شود. نمونه‌‌‌‌هایی از خون، استخوان و مغز استخوان به‌منظور بررسی در زیر میکروسکوپ برداشته می‌‌‌‌شود.

نمونه‌برداري از تومور: ممکن است از کلروما نمونه‌‌‌‌برداری شود.
نمونه‌‌‌‌برداری از غدد لنفاوی: برداشتن یک غده لنفاوی یا بخشی از آن.
تحلیل سیتوژنتیک (Cytogenetic Analysis): آزمايشي است که در آن سلول‌‌‌‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان را در زیر میکروسکوپ بررسی می‌‌‌‌کنند تا ببینند آیا تغییرات خاصی در کروموزوم‌‌‌‌های موجود در لنفوسیت‌‌‌‌ها ایجاد شده است یا خیر.
بررسي فنوتيپ ايمني (Immunophenotyping): فرایندی جهت شناسایی نوع سلول‌‌‌‌ها، براساس گونه‌‌‌‌های آنتی‌‌‌‌ژن‌‌‌‌ها یا مارکرها روی سطح سلول‌‌‌‌ها. در این فرایند از طریق مقایسه سلول‌‌‌‌های سرطانی با سلول‌‌‌‌های طبیعی سیستم ایمنی، زیرگونه سرطان خون AML را تشخیص می‌‌‌‌دهند.
پونکسیون لومبار: فرایندی که به جهت به‌دست آوردن مایع درون نخاع از ستون فقرات انجام می-شود. این کار را با فرو کردن سرنگی به داخل ستون فقرات انجام می‌‌‌‌دهند. نام‌‌‌‌های دیگر این فرایند، LP یا کشیدن مایع نخاعی است.

پونکسیون لومبار. بیمار بر روی تخت به حالتی چنبره مانند دراز می‌‌‌‌کشد. برای کشیدن مایع درون نخاع (این مایع با رنگ آبی نشان داده شده است)، پس از بی‌‌‌‌حس کردن ناحیه کوچکی در کمر، یک سرنگ نخاعی (سرنگی بلند و توخالی) را درون قسمت پایینی ستون فقرات فرو می‌‌‌‌کنند، سپس مایع را به آزمایشگاه مي‌فرستند.
برخی عوامل بر پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌‌های درمان تأثیر می‌‌‌‌گذارند.
عواملی که بر پیش آگاهی (احتمال بهبودی) سرطان خون AML اطفال و گزینه‌‌‌‌های درمان آن تأثیر می‌‌‌‌گذارند، عبارتند از:

سن کودک به هنگام تشخیص سرطان.
تعداد گلبول‌‌‌‌های سفید خون در هنگام تشخیص سرطان.
اینکه سرطان خونAML ناشی از درمان‌‌‌‌های ضد سرطان قبلی باشد یا خیر.
زیرگونه سرطان خون AML.
تغییرات کروموزومی خاص در سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی.
ابتلای کودک به سندروم داون. سرطان خون را در بیش‌تر کودکانی که مبتلا به سرطان خون AML و سندروم داون هستند می‌‌‌‌توان درمان کرد.
میزان تأثیر درمان اولیه روی سرطان.
اینکه سرطان خون AML به تازگی تشخیص داده شده یا پس از درمان عود کرده است (بازگشته است).
در مورد سرطان خون AML راجعه، مدت زمانی که طول کشیده تا پس از پایان درمان، سرطان عود کند.
پیش‌آگاهی سرطان و گزینه‌‌‌‌های درمان سرطان خون CML اطفال، به مدت زمانی‌که از تشخیص سرطان در بیمار گذشته است و تعداد سلول‌‌‌‌های بلاست در خون وی بستگی دارد.

پیش‌آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌‌های درمان سرطان خون JMML به عوامل زیر بستگی دارد:

سن کودک در هنگام تشخیص سرطان.
تعداد گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌های خون.
اینکه سرطان خون JMML درمان ‌‌‌‌نشده است یا پس از درمان عود کرده است.
پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌‌های درمان MDS به عوامل زیر بستگی دارد:

اینکه ابتلا به MDS ناشی از درمان سرطان در گذشته بوده یا خیر.
تعداد گلبول‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌هاي سفید یا پلاکت‌‌‌‌ها چقدر از حد طبیعی کم‌تر هستند.
اینکه MDS از نوع درمان ‌‌‌‌نشده است یا پس از درمان عود کرده است.
مراحل سرطان خون AML اطفال و دیگر انواع سرطان بدخیم مغز استخوان
نکات کلیدی این بخش

پس از تشخیص سرطان خون AML اطفال، آزمایش‌‌‌‌هایی انجام می‌‌‌‌شود تا مشخص شود سرطان به دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن نیز سرایت کرده است یا خیر.
سرطان به سه شکل در بدن گسترش پیدا می‌‌‌‌کند.
سیستم استانداردی برای مرحله‌بندی سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML، اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD) یا سندروم‌‌‌‌های میلو.دی. پلاستیک (MDS) وجود ندارد.
پس از تشخیص سرطان خون AML اطفال، آزمایش‌‌‌‌هایی انجام می‌‌‌‌شود تا مشخص شود سرطان به دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن نیز سرایت کرده است یا خیر.
میزان گسترش یا سرایت سرطان را معمولاً با مرحله آن مشخص می‌‌‌‌کنند. در سرطان خون AML اطفال، برای تعیین برنامه درمان به‌جای مرحله سرطان، از زیر گونه سرطان خون AML و اینکه سلول‌های خونی سرطانی به خارج از خون و مغز استخوان سرایت کرده‌‌‌‌اند یا خیر استفاده می‌‌‌‌کنند. برای مشخص شدن اینکه سرطان خون به دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن سرایت کرده یا خیر، از آزمایش‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر استفاده می‌‌‌‌شود:

پونکسیون لومبار: فرایندی است که به‌منظور به‌‌‌‌دست آوردن مایع مغز نخاعی(CSF) از ستون فقرات انجام می‌‌‌‌شود. این کار را با فرو کردن سرنگی درون ستون فقرات انجام می‌‌‌‌دهند.
نام‌‌‌‌های دیگر این عمل، LP یا کشیدن مایع نخاعی است.
نمونه‌‌‌‌برداری از بیضه‌‌‌‌ها، تخمدان‌‌‌‌ها یا پوست بدن: برداشتن سلول‌‌‌‌ها یا بافت‌‌‌‌هایی از بیضه-ها، تخمدان‌‌‌‌ها یا پوست به منظور معاینه در زیر میکروسکوپ برای بررسی وجود نشانه-های سرطان. این عمل تنها زمانی انجام می‌‌‌‌شود که در معاینه فیزیکی مشخص شود بیضه-ها، تخمدان‌‌‌‌ها یا پوست، حالتی غیرطبیعی دارند.
سرطان به سه شکل در بدن گسترش پیدا می‌‌‌‌کند:
هنگامی‌‌‌‌که سلول‌‌‌‌های سرطانی به خارج از خون سرایت می‌‌‌‌کنند، ممکن است تومور توپری را شکل دهند. به این فرایند متاستاز می‌‌‌‌گویند. سه شکل گسترش سلول‌‌‌‌های سرطانی در بدن عبارتند از :

از طریق خون: سلول‌‌‌‌های سرطانی از طریق خون به بافت‌‌‌‌های سخت بدن، مانند مغز یا قلب حمله کرده و توموری توپر را تشكيل می‌‌‌‌دهند.
از طریق دستگاه لنفاوی: سلول‌‌‌‌های سرطانی به دستگاه لنفاوی حمله کرده، به عروق لنفاوی نفوذ می‌‌‌‌کنند و در دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن تومور توپری را شکل می‌‌‌‌دهند.
از طریق بافت‌‌‌‌های سخت: سلول‌‌‌‌های سرطانی که یک تومور توپر را شکل داده‌‌‌‌اند به بافت-های مجاور حمله می‌‌‌‌کنند.
جنس تومورهای جدید (متاستاتیک) از همان نوع سرطان اولیه است. برای مثال، اگر سلول‌‌‌‌های سرطانی خون به مغز سرایت کنند، سلول‌‌‌‌های سرطانی موجود در مغز در واقع سلول‌‌‌‌های سرطانی خون هستند، و نام بیماری، سرطان خون متاستاتیک خواهد بود و نه سرطان مغز.
سیستم استانداردی برای مرحله‌بندی سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML، اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD) یا سندروم‌‌‌‌های میلو.دی. پلاستیک (MDS) وجود ندارد.
سرطان خون AML اطفال را با سه وضعیت تازه‌‌‌‌تشخیص‌‌‌‌داده ‌‌‌‌شده، فروکش کرده یا راجعه توصیف می‌‌‌‌کنند.

سرطان خون AML اطفال كه تازه ‌‌‌‌تشخیص ‌‌‌‌داده‌‌‌‌ شده است:
سرطان خون AML اطفال كه تازه ‌‌‌‌تشخیص‌‌‌‌ داده ‌‌‌‌شده است، وضعیتی است که به‌جز درمان عوارضي مانند تب، خونریزی یا درد، اقدامي برای درمان خود سرطان نشده باشد و یکی از موارد زیر نیز در مورد آن صادق باشد:

بیش از 20% سلول‌‌‌‌های موجود در مغز استخوان «بلاست» هستند (سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی).
یا
کم‌تر از 20% از سلول‌‌‌‌های موجود در مغز استخوان «بلاست» هستند و در کروموزوم‌‌‌‌ها تغییرات خاصی به چشم می‌‌‌‌خورد.
سرطان خون AML فروکش کرده اطفال

در سرطان خون AML فروکش کرده اطفال، بیماری درمان شده است و موارد زیر نیز در مورد آن صدق می‌‌‌‌کند:

نتیجه آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌های خونی تقریباً طبیعی است.
کم‌تر از 5% از سلول‌‌‌‌های موجود در مغز استخوان را بلاست‌‌‌‌ها (سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی) تشکیل می‌‌‌‌دهند.
در مغز، نخاع یا دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن، نشانه یا علائمی از سرطان خون دیده نمی‌‌‌‌شود.
سرطان خون AML راجعه اطفال

سرطان خون AML راجعه اطفال، پس از پایان درمان، عود کرده است و ممکن است سرطان در خون و مغز استخوان، یا دیگر قسمت‌‌‌‌های بدن بازگردد.

گزینه‌‌‌‌های درمانی در یک نگاهنکات کلیدی این بخش

برای کودکان مبتلا به سرطان خون AML، سرطان خون CML، سرطان خون JMML، اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD)، یا سندروم میلو.دی. پلاستیک (MDS)، روش‌‌‌‌های درمانی متفاوتی وجود دارد.
برنامه درمانی کودکان مبتلا به سرطان خون AML، سرطان خونCML، سرطان خون JMML، TMD یا MDS، باید توسط گروهی از متخصصان كه در زمینه درمان سرطان خون اطفال و دیگر بیماری‌‌‌‌های خونی تخصص دارند تهیه شود.
عوارض جانبی برخی از روش‌‌‌‌های درماني سرطان، ماه‌‌‌‌ها یا سال‌‌‌‌ها پس از به پایان رسیدن درمان بروز مي‌كند.
• درمان سرطان خون AML اطفال معمولاً دو فاز دارد.
برای سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML، TMD یا MDS، شش نوع درمان استاندارد وجود دارد:
شیمی‌درمانی.
پرتودرمانی.
پیوند سلول‌‌‌‌های بنیادی.
درمان با استفاده از داروهای دیگر.
انتظار توأم با مراقبت (watchful waiting).
مراقبت حمایتی.
روش‌‌‌‌های درمانی جدیدی در پژوهش‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار دارند.
درمان بیولوژیک
اگر بیماران بخواهند در پژوهش‌‌‌‌های بالینی شركت كنند، می‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن یا پس آغاز درمان در پژوهش‌‌‌‌های بالینی شرکت کنند.
ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد.
برای کودکان مبتلا به سرطان خون AML، سرطان خون CML، سرطان خون JMML، اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD)، یا سندروم میلو.دی.‌پلاستیک (MDS)، روش‌‌‌‌های درمانی متفاوتی وجود دارد.
برای کودکان مبتلا به سرطان خون AML، سرطان خون CML، سرطان خون JMML،TMD، یا MDS، روش‌‌‌‌های درمانی متفاوتی وجود دارد. برخی از این درمان‌‌‌‌ها استاندارد اند (درمان‌‌‌‌هایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌‌‌‌گیرند)، و برخی دیگر در پژوهش‌‌‌‌های بالینی تحت بررسی قرار دارند. پژوهش بالینی یک بررسی تحقیقاتی است که به منظور بهبود درمان‌‌‌‌های کنونی یا به-دست آوردن اطلاعات دربارۀ درمان‌‌‌‌های جدید مبتلایان به سرطان انجام می‌‌‌‌شود. اگر در پژوهش-های بالینی مشخص ‌‌‌‌شود که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است از آن به بعد از درمان جدید به عنوان درمان استاندارد استفاده شود.
چون ابتلا به سرطان در کودکان نادر است، بهتر است شرکت در پژوهش‌‌‌‌های بالینی مورد توجه قرار گیرد. بايد دانست كه شرکت در برخی از پژوهش‌‌‌‌های بالینی تنها برای بیمارانی مجاز است که درمانشان را آغاز نکرده باشند.
برنامه درمانی کودکان مبتلا به سرطان خون AML، سرطان خونCML، سرطان خون JMML، TMD یا MDS، باید توسط گروهی از بهیاران که در زمینه درمان سرطان خون اطفال و دیگر بیماری‌‌‌‌های خونی تخصص دارند تهیه شود.
درمان باید تحت نظر یک سرطان‌‌‌‌شناس اطفال و پزشکي که در درمان کودکان سرطاني تخصص دارد انجام گیرد. سرطان‌‌‌‌شناس اطفال با متخصصاني که در درمان کودکان مبتلا به سرطان خون تخصص دارند و متخصصانی در دیگر زمینه‌‌‌‌های پزشکی، همکاری می‌‌‌‌کنند. این متخصصان عبارتند از:

متخصص خون.
پزشک سرطان‌‌‌‌شناس.
جراح اطفال
متخصص پرتوتابي سرطان.
متخصص مغز و اعصاب.
آسیب‌شناس مغز و اعصاب (Neuropathologist).
رادیولوژیست مغز واعصاب (Neuroradiologist).
پرستار متخصص اطفال.
مددکار اجتماعی.
متخصص توانبخشی.
روانشناس.
عوارض جانبی برخی از روش‌‌‌‌های درماني سرطان، ماه‌‌‌‌ها یا سال‌‌‌‌ها پس از پایان درمان بروز مي‌كند.
انجام آزمایش‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار، به‌صورت منظم پس از درمان از اهمیت بالایی برخوردار است. عوارض جانبی برخی از روش‌‌‌‌های درمان سرطان، ما‌‌‌‌ه‌‌‌‌ها یا سال‌‌‌‌ها پس از پایان درمان، ادامه یا ظهور پیدا می‌‌‌‌کنند. به این عوارض جانبی، عوارض جانبی تأخیری می‌‌‌‌گویند. عوارض جانبی تأخیری ناشی از درمان سرطان می‌‌‌‌توانند شامل موارد زیر باشند:

مشکلات جسمی.
تغییر خلق و خو، احساسات، طرز فکر، فراگیری، یا حافظه.
سرطان‌‌‌‌های ثانویه (دیگر انواع سرطان).
برخی از عوارض جانبی تأخیری را می‌‌‌‌توان درمان یا مهار کرد. بنابراين لازم است که والدین کودکانی که به دلیل ابتلا به سرطان خون AML یا دیگر بیماری‌‌‌‌های خونی تحت درمان قرار دارند، با پزشکان دربارۀ عوارض احتمالی ناشی از درمان و چگونگي درمان ومهار آن گفت‌وگو كنند. (برای آگاهي بیش‌تر به خلاصه عوارض جانبی تأخیری سرطان اطفال مراجعه کنید).

درمان سرطان خون AML اطفال معمولاً در دو مرحله انجام مي‌گيرد:
درمان سرطان خون AML اطفال در دو مرحله انجام می‌‌‌‌شود:

درمان القايي (induction therapy): این، اولین مرحله درمان است. در این مرحله، هدف، از بین بردن سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی در خون و مغز استخوان است. با انجام این مرحله، سرطان خون در وضعیت فروکشی قرار می‌‌‌‌گیرد.
درمان تثبیتی/ تشديدي (Consolidation/intensification therapy): این مرحله دوم درمان است، و هنگامی آغاز می‌‌‌‌شود که سرطان در وضعیت فروکشی قرار دارد. هدف درمان پس از وضعیت فروکشی (Postremission therapy)، از بین بردن باقیمانده سلول‌‌‌‌های سرطانی است که فعال نیستند، اما ممکن است در آینده رشد خود را از سر گیرند و موجب عود سرطان شوند.
در مرحله القايي، ممكن است درمانی با نام درمان سیستم عصبی مرکزی (CNS) انجام شود. چون ممکن است شيمي‌درماني که از طریق دهان یا تزریق درون رگ انجام می‌‌‌‌شود نتواند به سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی موجود در سیستم عصبی مرکزی (CNS) (مغز و نخاع) دسترسی پیدا کند، اين سلول‌‌‌‌ها می‌‌‌‌توانند در سیستم اعصاب مرکزی، مشخص شدند. با شيمي‌درماني داخل نخاعي و پرتودرمانی می‌توان به سلول‌‌‌‌های خونی سرطانی موجود در سیستم اعصاب مرکزی دسترسی یافت و آنها را از بین برد و با این کار از عود بيماري جلوگیری كرد. به درمان حفاظتي سلسله اعصاب مرکزی، درمان پيشگيرانه سیستم عصبی مرکزی نیز می‌‌‌‌گویند.

برای سرطان خون AML اطفال، سرطان خون CML اطفال، سرطان خون JMML، TMD یا MDS، شش نوع درمان استاندارد وجود دارد:

شیمی‌درمانی
شيمي‌درماني روشی برای درمان سرطان است که درآن از داروها برای متوقف کردن گسترش سلول‌‌‌‌‌های سرطانی، یا از بین بردن این سلول‌‌‌‌‌ها و یا جلوگیری از تقسیم شدنشان، استفاده می‌‌‌‌‌شود. در صورتی‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني از طریق دهان یا تزریق در رگ یا عضله انجام شود، داروها وارد جریان خون شده و به سلول‌‌‌‌‌های سرطانی در سراسر بدن دسترسی پیدا مي‌کنند (شيمي‌درماني سیستمیک). در صورتی‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني مستقیماً در ستون فقرات (شيمي‌درماني داخل نخاعي)، یک اندام یا یک حفره بدن مانند شکم (abdomen) انجام شود، تأثیر عمده داروها بر روی سلول‌‌‌‌‌های سرطانی آن ناحیه خواهد بود (شيمي‌درماني موضعی). شيمي‌درماني ترکیبی، درمانی است که در آن از بیش از یک نوع داروی ضد سرطان استفاده می‌‌‌‌‌شود.
نوع شيمي‌درماني به نوع سرطان بستگی دارد.
در سرطان خون AML، ممکن است سلول‌‌‌‌‌های خونی سرطانی به مغز و/ یا نخاع سرایت کنند. داروهای ضد سرطان مخصوص درمان سرطان AML که خوراكي هستند و یا در رگ تزریق می-شوند نمی‌توانند از سد خونی مغز (Blood-brain barrier) عبور کرده و وارد مایع محیطی (دربرگیرنده) مغز و نخاع شوند. به‌جای این‌‌‌‌‌کار، داروی ضد سرطان را درون فضایی که مایع آن را فرا گرفته تزریق می‌کنند تا سلول‌‌‌‌‌های سرطانی را که ممکن است به آنجا سرایت کرده باشند از بین ببرند. به این کار شيمي‌درماني اينتراتكال می‌‌‌‌‌گویند.
شيمي‌درماني اينتراتكال. داروهای ضد سرطان درون فضای اينتراتكال – که مایع مغزی نخاعی داخل آن قرار دارد - تزریق می‌‌‌‌‌شوند (رنگ مایع مغزی- نخاعی آبی است). می‌‌‌‌‌توان به دو صورت این کار را انجام داد. در راه اول که در قسمت بالای شکل نشان داده شده است، داروها را درون یک مخزن اومایا (یک مخزن گنبدی شکل که با جراحی، زیر پوست فرق سر قرار داده می‌‌‌‌‌شود؛ داروی درون این مخزن از طریق لوله‌‌‌‌‌ای کوچک به مغز جریان می‌‌‌‌‌یابد) تزریق می‌‌‌‌‌کنند. در روش دوم که در قسمت پایین شکل نمایش داده شده، پس از بی‌‌‌‌‌حس کردن بخش کوچکی از بخش پایینی كمر، داروها را مستقیماً به درون مایع مغز نخاعی در بخش پایینی ستون فقرات تزریق می‌‌‌‌‌کنند.

پرتودرمانی
پرتودرمانی، روشی برای درمان سرطان است که در آن از اشعه ایکس با انرژی بالا یا تابش دیگر انواع اشعه برای از بین بردن یا جلوگیری از رشد سلول‌‌‌‌‌های سرطانی استفاده می‌‌‌‌‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد: پرتودرماني خارجي و پرتودرماني داخلي. در پرتودرمانی خارجی، از یک دستگاه خارج از بدن جهت تابش اشعه به سمت ناحیه درگیر سرطان استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. در پرتودرمانی داخلی، از مواد رادیو اکتیوی استفاده می‌‌‌‌‌شود که داخل سرنگ‌‌‌‌‌ها، دانه‌ها (Seeds)، سیم‌‌‌‌‌ها یا سوندها جایگذاری شده و مستقیماً در ناحیه ابتلا به سرطان یا نواحی مجاور آن قرار داده می-شوند. جهت درمان سرطان خون AML اطفال که به مغز و نخاع سرایت کرده یا احتمال سرایت مي‌رود، ممکن است از پرتودرمانی خارجی استفاده شود. در این صورت به این روش، درمان مأمئن سیستم عصبی مرکزی یا درمان پيشگيرانه سیستم اعصاب مرکزی می‌‌‌‌‌گویند. اين سلول‌هاي بنيادي در بدن فرد.

پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی
پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی درمانی است، که در آن پس از شیمی درمانی، سلول‌‌‌‌‌های خون‌‌‌‌‌سازی که غیرطبیعی هستند یا بر اثر درمان از بین رفته‌‌‌‌‌اند را جایگزین می‌‌‌‌‌کنند. سلول‌‌‌‌‌های بنیادی (سلول‌‌‌‌‌های خونی نارس) از خون یا مغز استخوان خود بیمار یا یک اهدا کننده جدا شده و فریز (Freeze) و ذخیره می‌‌‌‌‌شوند. پس از انجام شیمی‌درمانی، یخ سلول‌‌‌‌‌های بنیادی ذخیره شده را آب کرده و آنها را به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌کنند. اين سلول‌هاي بنيادي در بدن فرد گيرنده سلول‌هاي خوني جديد را ايجاد مي‌كند.

درمان با استفاده از داروهای دیگر
تری اکسید آرسنیک (Arsenic trioxide) و اسید رِتینوئیک تمام ترانس (All-trans retinoic acid) (ATRA) داروهای ضدسرطانی هستند که سلول‌‌‌‌‌های خونی سرطانی را از بین می‌‌‌‌‌برند، جلوی تقسیم آنها را می‌‌‌‌‌گیرند یا در تبدیل سلول‌‌‌‌‌های خونی سرطانی به گلبول‌‌‌‌‌های سفید كامل کمک می‌‌‌‌‌کنند. از این داروها در درمان زیرگونه‌‌‌‌‌ای از سرطان خون AML به نام لوسمي پروميلوسيتيك حاد APL استفاده می-شود.
تری اکسید آرسنیک (Arsenic trioxide) و اسید رِتینوئیک تمام ترانس (All-trans retinoic acid) (ATRA) داروهای ضدسرطانی هستند که سلول‌‌‌‌‌های خونی سرطانی را از بین می‌‌‌‌‌برند، جلوی تقسیم آنها را می‌‌‌‌‌گیرند یا در تبدیل سلول‌‌‌‌‌های خونی سرطانی به گلبول‌‌‌‌‌های سفید كامل کمک می‌‌‌‌‌کنند. از این داروها در درمان زیرگونه‌‌‌‌‌ای از سرطان خون AML به نام لوسمي پروميلوسيتيك حاد APL استفاده می-شود.

انتظار توأم با مراقبت
انتظار توأم با مراقبت به معنای نظارت دقیق بر شرایط بیمار است. تا زمانی که علائمی ظاهر نشوند یا تغییری در آنها روی ندهد، درمانی بر روی وی انجام نمی‌‌‌‌‌شود. از این روش گاهی برای درمان MDS یا TMD استفاده می‌‌‌‌‌شود.

مراقبت حمایتی
مراقبت حمایتی به منظور کاهش مشکلات ناشی از سرطان یا درمان آن انجام می‌‌‌‌‌شود. مراقبت حمایتی شامل موارد زیر است:

درمان با انتقال خون (Transfusion therapy): روشی برای تزریق گلبول‌‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌‌های سفید یا پلاکت‌‌‌‌‌ها، جهت جایگزینی سلول‌‌‌‌‌های خونی که بر اثر سرطان یا درمان آن از بین رفته‌‌‌‌‌اند. ممکن است خون مورد استفاده در این روش، از فرد دیگر و یا قبلاً از خود بیمار گرفته شده باشد و تا زمانی‌که به آن نیاز پیدا شود، ذخیره گردد.
دارو درمانی، مثلاً استفاده از آنتی بیوتیک‌‌‌‌‌ها.
لکوفرز (Leukapheresis): فرایندی که در آن با استفاده از دستگاهی مخصوص، گلبول‌‌‌‌‌های سفید را از خون جدا می‌‌‌‌‌کنند. خون بیمار را وارد دستگاه جداساز سلول‌‌‌‌‌های خونی می‌‌‌‌‌کنند که در آن، گلبول‌‌‌‌‌های سفید از خون جدا می‌‌‌‌‌شود. خونی که گلبول‌‌‌‌‌های سفیدش جداشده، دوباره وارد جریان خون بیمار می‌‌‌‌‌شود.
روش‌‌‌‌‌های درمانی جدیدی در پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار دارند.

درمان بیولوژیک

درمان بیولوژیک، درمانی است که در آن از سیستم ایمنی خود بیمار جهت مبارزه با سرطان استفاده می‌‌‌‌‌شود. از موادی که در بدن یا آزمایشگاه ساخته می‌‌‌‌‌شود جهت تقویت، هدایت یا ترمیم سیستم دفاعی طبیعی بدن بر ضد سرطان استفاده می‌‌‌‌‌شود. به این روش، زیست درمانی یا ایمیون‌تراپی نیز می‌‌‌‌‌گویند.
یک نوع درمان بیولوژیک، درمان با پادتن‌‌‌‌‌های تک‌دودمانی است، روشی درمانی که در آن از پادتن‌‌‌‌‌هایی استفاده می‌‌‌‌‌شود که در آزمایشگاه از یک نوع سلول سیستم ایمنی ساخته می‌‌‌‌‌شوند. این پادتن‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌توانند بر مواد مؤثر روی سلول‌‌‌‌‌های سرطانی یا موادی که به رشد سلول‌‌‌‌‌های سرطانی کمک می‌‌‌‌‌کنند تأثیر بگذارند. این پادتن‌‌‌‌‌ها به این گونه مواد می‌‌‌‌‌چسبند و سلول‌‌‌‌‌های سرطانی را از بین می‌‌‌‌‌برند، جلوی رشدشان را می‌‌‌‌‌گیرند یا مانع سرایت آنها می‌‌‌‌‌شوند. پادتن‌‌‌‌‌های تک دودمانی به بیمار تزریق
می‌‌‌‌‌شوند. ممکن است از این پادتن‌‌‌‌‌ها، به تنهایی استفاده شود، یا آنها را به منظور حمل مستقیم داروها، ترکیبات سمی یا مواد رادیو اکتیو به سمت سلول‌‌‌‌‌های سرطانی مورد استفاده قرار دهند.
سلول‌‌‌‌‌های کشنده طبيعي (Natural killer cells) (NT) گلبول‌‌‌‌‌های سفیدی هستند که سلول‌‌‌‌‌های تومور را از بین می‌‌‌‌‌برند. می‌‌‌‌‌توان این سلول‌‌‌‌‌ها را از یک اهداکننده گرفت و با تزریقشان به بیمار، از آنها جهت از بین بردن سلول‌‌‌‌‌های خونی سرطانی کمک گرفت.

ممکن است بیماران بخواهند شرکت در پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی را در نظر بگیرند.
برای برخی از بیماران، شرکت در پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی مي‌تواند بهترین گزینه درمان باشد. پژوهش-های بالینی بخشی از فرایند تحقیقات مربوط به سرطان‌اند. هدف از انجام پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی مشخص شدن بی خطر، مؤثر و یا بهتر بودن درمان‌‌‌‌‌های جدید سرطان، نسبت به درمان‌‌‌‌‌های استاندارد است.
بسیاری از درمان‌‌‌‌‌های استاندارد امروزی، براساس پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی گذشته شکل گرفته‌‌‌‌‌اند. بیمارانی که در پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌‌‌کنند، ممکن است تحت درمان استاندارد قرار بگیرند یا اینکه جزو اولین نفراتی باشند که درمان جدیدی بر رویشان انجام می‌‌‌‌‌شود.
از طرفی، بیمارانی که در پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌‌‌کنند، به بهبود روش درمان سرطان در آینده نیز کمک می‌‌‌‌‌کنند. حتی اگر پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی به درمان‌‌‌‌‌های جدید مؤثری منجر نشوند، اغلب موجب برطرف شدن بسیاری از ابهامات می‌‌‌‌‌شوند و به پیشرفت تحقیقات کمک می‌‌‌‌‌کنند.

بیماران می‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن یا پس آغاز درمان در پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی شرکت کنند.
برخی از پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌‌‌‌‌شود که هنوز درمانی را آغاز نکرده‌‌‌‌‌ باشند. برخی دیگر به منظور بررسی روش‌‌‌‌‌های درمانی انجام می‌‌‌‌‌شود که مخصوص بیمارانی است که سرطانشان بهبود نیافته باشد. همچنین پژوهش‌‌‌‌‌های بالینی دیگری نیز هستند که راه‌‌‌‌‌های جلوگیری از عود (بازگشت) سرطان یا کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان را مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌دهند.
پژوهش‌هاي باليني در بسياري از نقاط مختلف دنيا انجام مي‌شود. به ضميمة بخش گزينه‌هاي درمان كه پيوندهاي مربوط به پژوهش‌هاي باليني جاري را دارد، مراجعه كنيد. اين پيوندها برگرفته از پايگاه داده‌هاي مربوط به پژوهش‌هاي باليني انستيتوي ملي سرطان است.

ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد.
ممکن است لازم باشد برخی از آزمایش‌‌‌‌‌هایی که به‌منظور تشخیص سرطان یا مرحله‌بندی آن انجام شده باشد، تکرار شود. تکرار برخی از آزمایش‌‌‌‌‌ها به‌منظور مشخص شدن میزان کارایی درمان است. تصمیم‌‌‌‌‌گیری دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان براساس نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌ها انجام مي‌شود. به این کار مرحله‌بندی مجدد می‌‌‌‌‌گویند.
برخی از آزمایش‌‌‌‌‌ها را پس از به پایان رسیدن درمان، هر از گاهی انجام می‌‌‌‌‌دهند. نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌تواند تغییر شرایط بیمار یا عود (بازگشت) سرطان را نشان دهد. به این آزمایش‌‌‌‌‌ها آزمایش‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان یا معاینات منظم نیز می‌‌‌‌‌گویند.

گزینه‌‌‌‌‌های درمانی برای سرطان خون AML اطفال، سندروم‌‌‌‌‌های میلو.دی. پلاستیک و سرطان خون JMML

سرطان خون AML تازه‌‌‌‌‌تشخیص‌‌‌‌‌د اده‌‌‌‌‌شده اطفال
سرطان خون AML فروکش کرده اطفال
سرطان خون AML راجعه اطفال
سرطان خون APL
سرطان خون APL راجعه
کودکان مبتلا به سندروم داون و سرطان خون AML
سرطان خون CML اطفال
سرطان خون JMML
اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD)
سندروم‌‌‌‌‌های میلوديس پلاستیک
سرطان خون AML تازه‌‌‌‌‌تشخیص‌‌‌‌‌د اده‌‌‌‌‌شده اطفال

درمان سرطان خون AML تازه‌‌‌‌‌ تشخیص ‌‌‌‌‌داده‌‌‌‌‌ شده اطفال می‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

شيمي‌درماني ترکیبی به‌علاوه درمان پيشگيرانه سیستم اعصاب مرکزی (شيمي‌درماني داخل تكائي با یا بدون استفاده از پرتودرمانی ناحیه مغز).
پژوهشی بالینی با رژیم‌‌‌‌‌های متفاوت شيمي‌درماني (میزان تجویز و جدول زمانی متفاوت).
در درمان سرطان خون AML تازه‌‌‌‌‌تشخیص‌‌‌‌‌د اده‌‌‌‌‌شده اطفال به همراه سارکوم گرانولوسیتی (کلروما) ممکن است از شيمي‌درماني با، یا، بدون استفاده از پرتودرمانی استفاده شود.

سرطان خون AML فروکش کرده اطفال
درمان سرطان خون AML اطفال، در مرحله فروکش کرده (درمان تثبیتی/ تشديدي (Consolidation/intensification therapy)) به زیرگونه سرطان خون AML بستگی دارد و می‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

شيمي‌درماني ترکیبی.
پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی.
پژوهش بالینی متشکل از شيمي‌درماني ترکیبی با، یا، بدون استفاده از پادتن تک‌دودمانی و/ یا پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی.
پژوهش بالینی شامل پیوند سلول‌‌‌‌‌های کشنده طبيعي پس از شیمی‌درمانی.
پژوهش باليني موجود در PDQ و پژوهش‌هاي باليني جاري كه در آمريكا در حال پذيرش بيمار در مرحله سرطان خون ALL فروكش كرده اطفال هستند را در پايگاه انجمن ملي سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر، ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش باليني، نوع درمان، يا نام دارو مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

سرطان خون AML راجعه اطفال

درمان سرطان خون AML راجعه اطفال می‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

شيمي‌درماني ترکیبی.
شيمي‌درماني ترکیبی و پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی.
پژوهش بالینی با استفاده از یک داروی ضد سرطان جدید.
پژوهش بالینی شامل پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی که در آن از منابع متفاوتی از سلول‌‌‌‌‌های بنیادی استفاده می‌‌‌‌‌شود.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ را در پايگاه انستيتوي ملي سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر، ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش‌هاي باليني، نوع درمان، يا نام داروي مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

سرطان خون APL

درمان لوسمي پروميلوسيتيك حاد APL می‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

اسید رِتینوئیک تمام ترانس (All-trans retinoic acid) (ATRA) به‌علاوه شیمی‌درمانی.
درمان با تری اکسید آرسنیک.
شيمي‌درماني ترکیبی.
پژوهش بالینی شامل شيمي‌درماني و ATRA با، یا، بدون استفاده از تری اکسید آرسنیک.
پژوهش بالینی شامل پادتن تک‌دودمانی به همراه ATRA.
پژوهش بالینی شامل ATRA به‌علاوه تری اکسید آرسنیک.
از روش‌‌‌‌‌های درمانی مراقبت حمایتی به‌منظور مدیریت مشکلات ناشی از بیماری، از جمله عفونت، خونریزی و کم‌‌‌‌‌خونی استفاده می‌‌‌‌‌شود.
پژوهش باليني موجود در PDQ را مي‌توانيد در پايگاه انستيتوي ملي سرطان جست‌وجو كنيد براي كسب نتايج دقيق‌تر، ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش باليني، نوع درمان، يا نام دارو مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

سرطان خون APL راجعه
درمان سرطان خون APL راجعه می‌‌‌‌‌تواند شامل درمان با استفاده از رِتینوئیک اسید تمام‌‌‌‌‌ترانس (ATRA) یا تری اکسید آرسنیک باشد.

کودکان مبتلا به سندروم داون و سرطان خون AML
درمان سرطان خون AML در کودکانی که مبتلا به سندروم داون هستند شامل موارد زیر است:

شيمي‌درماني ترکیبی.
پژوهش بالینی شامل شيمي‌درماني با میزان پایین.
سرطان خون CML اطفال
درمان سرطان خون CML اطفال شامل موارد زیر است:

پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی.
دارودرمانی با گلیوِک یا دیگر داروهای بازدارنده «تیروزین کیناز».
پژوهش بالینی بر روی پیوند سلول‌‌‌‌‌ بنیادی که در آن از شيمي‌درماني با میزان پایین‌‌‌‌‌تر استفاده شود.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ را در پايگاه انستيتوي ملي سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر،‌ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش باليني، نوع درمان،‌ يا نام دارو مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزش مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

سرطان خون JMML
روش درمان سرطان خون JMML معمولاً پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی است.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ را در پايگاه انستيتوي ملي سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر،‌ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش باليني، نوع درمان،‌ يا نام دارو مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزش مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD)
اختلال ميلوپرولیفراتیو گذرا (TMD) معمولاً خودبه‌خود برطرف می‌‌‌‌‌شود. در مورد TMD که خودبه‌خود برطرف نمی‌‌‌‌‌شود:

درمان انتقال خون (Transfusion therapy).
لکوفرز (Leukapheresis).
شیمی درمانی.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ را در پايگاه انستيتوي ملي سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر،‌ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش باليني، نوع درمان،‌ يا نام دارو مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزش مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

سندروم‌‌‌‌‌های میلو.ديس.‌پلاستیک

درمان سندروم‌‌‌‌‌های میلو.دیس.‌پلاستیک (MDS) شامل موارد زیر است:

پیوند سلول‌‌‌‌‌های بنیادی.
شيمي‌درماني ترکیبی.
پژوهشی بالینی با استفاده از یک داروی ضد سرطان جدید.
از روش‌‌‌‌‌های درمانی مراقبت حمایتی به منظور مدیریت مشکلات ناشی از بیماری، مانند عفونت، خونریزی و کم‌‌‌‌‌خونی نيز استفاده می‌‌‌‌‌شود.
در صورتی‌‌‌‌‌که MDS به سرطان خون AML تبدیل شود، روش‌‌‌‌‌های درمانی همانند روش‌‌‌‌‌های درمانی سرطان خون AML تازه‌‌‌‌‌تشخیص‌‌‌‌‌د اده شده خواهد بود.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ را در پايگاه انستيتوي ملي سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر،‌ديگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش باليني، نوع درمان،‌ يا نام دارو مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزش مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

[poune]

درمان سرطان خون CML
Chronic Myelogenous Leukemia Treatment


اطلاعات عمومی مربوط به سرطان خون CML
نکات کلیدی این بخش

سرطان خون CML سرطانی است که درآن مغز استخوان بسیار بیش از حد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید تولید می‌‌‌‌‌‌‌کند.
از نشانه‌‌‌‌‌‌‌های احتمالی سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌توان به خستگی، تعریق شبانه و تب اشاره کرد.
بیش‌تر مبتلایان به سرطان خون CML، دچار جهش(تغییر) ژنتیکی موسوم به کروموزوم فیلادلفیا هستند.
آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی که خون و مغز استخوان را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌کنند جهت کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون CML مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
برخی عوامل بر پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌گذارند.

سرطان خون CML سرطانی است که در آن مغز استخوان بسیار بیش از حد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید تولید می‌‌‌‌‌‌‌کند.
لوسمي ميلوژنيك مزمن CML (یا لوسمی گرانولوسیتی مزمن) نوعی بیماری پیشرونده خون و مغز استخوان است که به‌کندی پیشرفت می‌‌‌‌‌‌‌کند و معمولاً در دوران میانسالی یا پس از آن روی می‌‌‌‌‌‌‌دهد، و به‌ندرت در کودکان دیده می‌‌‌‌‌‌‌شود
در حالت طبیعی، مغز استخوان سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی خونی (سلول‌‌‌‌‌‌‌های نارس) می‌‌‌‌‌‌‌سازد که به مرور به سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی كامل تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شوند. یک سلول بنیادی خونی ممکن است به یک سلول بنیادی میلوئید یا یک سلول بنیادی لنفوئید تبدیل شود. سلول بنیادی لنفوئید به گلبول‌‌‌‌‌‌‌ سفید تبدیل می-شود. سلول بنیادی میلوئید به یکی از سه گونه سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی كامل زیر تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شود:

گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز که وظیفه رساندن اکسیژن و دیگر مواد را به تمام بافت‌‌‌‌‌‌‌های بدن بر عهده دارند.
پلاکت‌‌‌‌‌‌‌ها که موجب انعقاد خون مي‌شوند و از خونريزي جلوگيري مي‌كنند.
گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ها (گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید) که وظیفه مبارزه با عفونت و بیماری را دارند.
مراحل رشد سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی. یک سلول بنیادی خونی چند مرحله را طی می‌‌‌‌‌‌‌کند تا به گلبول قرمز، پلاکت یا گلبول سفید تبدیل شود.
در سرطان خون CML، تعداد بسیار زیادی از سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی به گونه‌‌‌‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید به نام گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شوند. این گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها غیرطبیعی هستند و به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید كامل تبدیل نمی‌‌‌‌‌‌‌شوند. می‌‌‌‌‌‌‌توان این سلول‌‌‌‌‌‌‌ها را سلول‌های لوکمیک نیز نامید. سلول‌های لوکمیک می-توانند در خون و مغز استخوان جمع شوند و بنابراین فضای کم‌تری را برای گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های سالم باقی بگذارند. درنتيجه بیمار ممکن است گرفتار عفونت و کم‌‌‌‌‌‌‌خونی شده و به‌سادگی دچار خونریزی شود.

این خلاصه مربوط به سرطان خون CML است. برای کسب آگاهي بیش‌تر دربارۀ سرطان خون به خلاصه‌‌‌‌‌‌‌های زیر مراجعه کنید:

درمان سرطان خون ALL بزرگسالان.
درمان سرطان خون ALL اطفال.
درمان سرطان خون AML بزرگسالان.
درمان سرطان خون AML / دیگر انواع بدخیمی‌‌‌‌‌‌‌های میلوئید.
درمان سرطان خون CLL.
درمان سرطان خون سلول مويي
از نشانه‌‌‌‌‌‌‌های احتمالی سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌توان به خستگی، تعریق شبانه و تب اشاره کرد.
این علائم و دیگر نشانه‌ها ممکن است بر اثر سرطان خون CML ایجاد شوند. بايد توجه داشت كه مشکلات دیگر نیز می‌‌‌‌‌‌‌توانند چنین علائمی ایجاد کنند. در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که هر یک از مشکلات زیر برای شما پیش آمد باید به پزشک مراجعه کنید:

احساس خستگی مفرط.
کاهش وزن بدون دلیل مشخص.
تعریق شبانه.
تب.
درد یا احساس پری زیر دنده‌‌‌‌‌‌‌های سمت چپ بدن.
گاهی، سرطان خون CML به هیچ وجه موجب ایجاد علائم خاصی نمی‌‌‌‌‌‌‌شود.

بیش‌تر مبتلایان به سرطان خون CML دچار جهش (تغییر) ژنتیکی موسوم به کروموزوم فیلادلفیا هستند.

هر سلولی در بدن حاوی دی.اِن.اِی DNA (ماده‌‌‌‌‌‌‌ای ژنتیکی) است که تعیین‌کننده ظاهر و نوع فعالیت آن سلول است. کروموزوم‌‌‌‌‌‌‌ها حاوی دی.اِن.اِی هستند. در سرطان خون CML، بخشی از دی.اِن.اِی یک کروموزوم به کروموزومی دیگر می‌‌‌‌‌‌‌چسبد. این دگرگونی «کروموزوم فیلادلفیا» نام دارد. این کروموزوم موجب ساخته شدن آنزیمی به نام تیروزین کیناز در مغز استخوان می‌‌‌‌‌‌‌شود که این آنزیم به نوبه خود موجب تبدیل تعداد بسیار زیادی سلول بنیادی به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید (گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها یا بلاست‌ها) می‌‌‌‌‌‌‌شود.

کروموزوم فیلادلفیا: از طریق والدین به فرزندان منتقل نمی‌‌‌‌‌‌‌شود.

کروموزوم فیلادلفیا. قسمتی از کروموزوم 9 و قسمتی از کروموزوم 22 می‌‌‌‌‌‌‌شکنند و جایشان را با یکدیگر عوض می‌‌‌‌‌‌‌کنند. هنگامی‌‌‌‌‌‌‌که قسمت جدا شده کروموزوم9 به کروموزم 22 می‌‌‌‌‌‌‌چسبد، ژن bcr-abl تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌شود. کروموزوم 22 تغییر یافته، «کروموزوم فیلادلفیا» نام دارد.

از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی که خون و مغز استخوان را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌کنند جهت کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون CML استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود.

ممکن است از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر استفاده شود:

معاینات فیزیکی و بررسي سوابق پزشكي: معاینه بدن به منظور بررسی نشانه‌‌‌‌‌‌‌های عمومی سلامت، از جمله بررسی وجود نشانه‌‌‌‌‌‌‌های بیماری‌‌‌‌‌‌‌ها، مانند بزرگ شدن طحال. سابقه عادت-های مربوط به سلامت بیمار و بیماری‌‌‌‌‌‌‌ها و درمان‌‌‌‌‌‌‌های گذشته وی نیز تهیه می‌‌‌‌‌‌‌شود.
آزمایش شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC): فرایندی که در آن از خون نمونه‌اي گرفته مي‌شود و موارد زیر را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌کنند:
تعداد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌ها.
میزان هموگلوبین (پروتئینی حاوی اکسیژن) در گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز.
درصد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز تشکیل دهنده نمونه خون
در آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی(CBC). با فرو کردن سرنگ به درون رگ، از خون نمونه مي‌گيرند. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال شده و گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز، سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های آن شمارش می‌‌‌‌‌‌‌شوند. از CBC به منظور تشخیص و نظارت بر بسیاری از اختلالات و مشکلات استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود.
بررسی ساختار شیمیایی خون: فرایندی که در آن، نمونه خون به منطور اندازه‌‌‌‌‌‌‌گیری میزان مواد خاصی كه از اندام‌‌‌‌‌‌‌ها و بافت‌‌‌‌‌‌‌های بدن در خون آزاد می‌‌‌‌‌‌‌شود، مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرد. غیرطبیعی (بالاتر یا پایین‌‌‌‌‌‌‌تر از حد طبیعی) بودن میزان این مواد می‌‌‌‌‌‌‌تواند نشانه بیماری در اندام یا بافتی باشد که آنها را تولید می‌‌‌‌‌‌‌کند.

تحلیل سیتوژنتیک: آزمایشی که در آن، سلول‌‌‌‌‌‌‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان، به جهت بررسی تغییرات خاص در کروموزوم‌‌‌‌‌‌‌ها، مانند کروموزوم فیلادلفیا زیر میکروسکوپ مورد معاینه قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.

آسپیراسیون و نمونه‌برداری مغز استخوان : برداشتن نمونه‌اي از مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان با فرو کردن سوزنی توخالی به استخوان لگن یا قفسه سینه، كه آسیب‌شناس آن را جهت بررسی سلول‌‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی، زیر میکروسکوپ معاینه می‌‌‌‌‌‌‌کند.
آسپیراسیون و نمونه‌‌‌‌‌‌‌برداری مغز استخوان. پس از بی‌‌‌‌‌‌‌حس کردن ناحیه‌‌‌‌‌‌‌ای کوچک، سرنگ جمشیدی (سرنگی بلند و توخالی) در داخل استخوان لگن بیمار قرار داده می‌‌‌‌‌‌‌شود. نمونه‌‌‌‌‌‌‌هایی از خون، استخوان و مغز استخوان به منظور بررسی در زیر میکروسکوپ برداشته می‌‌‌‌‌‌‌شود.

برخی عوامل بر پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌گذارند.

پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی به عوامل زیر بستگی دارد:

سن بیمار.
سرطان خون CML در چه مرحله‌اي قرار دارد.
میزان بلاست‌‌‌‌‌‌‌های موجود در خون یا مغز استخوان.
اندازه طحال در هنگام تشخیص.
وضعيت عمومی بیمار
مراحل سرطان خون CML
نکات کلیدی این بخش

پس از تشخیص سرطان خون CML، آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی برای پی بردن به میزان گسترش آن انجام می‌شود.
سرطان به سه شکل در بدن گسترش می‌‌‌‌‌‌‌یابد.
سرطان خون CML سه مرحله دارد:
مرحله مزمن (Chronic)
مرحله تسریع شده (Accelerated)
مرحله بلاستیک (Blastic)


پس از تشخیص سرطان خون CML، آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی برای پی بردن به میزان گسترش سرطان انجام می‌‌‌‌‌‌‌شود.
مرحله‌بندی سرطان فرایندی است که از آن به منظور پی بردن به میزان گسترش سرطان دربدن استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. برای سرطان خون CML مرحله‌بندی استانداردی وجود ندارد. در عوض، وضعیت این سرطان را با سه مرحله: مزمن، تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده یا بلاستیک توصیف می‌‌‌‌‌‌‌کنند. تعیین مرحله سرطان برای مشخص کردن برنامه درمان حائز اهمیت است. می‌‌‌‌‌‌‌توان از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر به منظور تعیین مرحله سرطان استفاده كرد:

تحلیل سیتوژنتیک: آزمایشی که در آن، سلول‌‌‌‌‌‌‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان، به جهت بررسی تغییرات خاص در کروموزوم‌‌‌‌‌‌‌ها، مانند کروموزوم فیلادلفیا زیر میکروسکوپ مورد معاینه قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.
آسپیراسیون و نمونه‌‌‌‌‌‌‌برداری مغز استخوان : برداشتن مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان با فرو کردن سوزنی توخالی به استخوان لگن یا قفسه سینه، كه آسیب‌شناس نمونه را جهت بررسی سلول‌‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی، زیر میکروسکوپ معاینه می‌‌‌‌‌‌‌کند.
سرطان به سه شکل در بدن گسترش می‌‌‌‌‌‌‌یابد.
هنگامی‌‌‌‌‌‌‌که سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی به خارج از خون سرایت کنند، می‌‌‌‌‌‌‌توانند یک تومور توپر ايجاد كنند. به این فرایند متاستاز می‌‌‌‌‌‌‌گویند. سه شکل گسترش سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی در بدن عبارتند از:

از طریق خون. سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی به همراه خون حرکت می‌‌‌‌‌‌‌کنند و به بافت‌‌‌‌‌‌‌های سخت داخل بدن مانند مغز یا قلب حمله کرده و غده‌اي توپر را شکل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.
از طریق دستگاه لنفاوی. سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی به دستگاه لنفاوی حمله می‌‌‌‌‌‌‌کنند، به عروق لنفاوی نفوذ کرده و در دیگر قسمت‌‌‌‌‌‌‌هاي بدن توموری توپر را تشکيل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.
از طریق بافتی سخت. سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی که غده‌اي توپر را شکل داده‌‌‌‌‌‌‌اند، به بافت‌‌‌‌‌‌‌هاي مجاور خود سرایت می‌‌‌‌‌‌‌کنند.
جنس تومور جدید (متاستاتیک)، از همان نوع سرطان اولیه است. برای مثال، در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که سلول‌های لوکمیک به مغز سرایت کنند، سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی موجود در مغز در واقع سلول‌های لوکمیک هستند. نوع بیماری، سرطان خون متاستاتیک خواهد بود و نه سرطان مغز.

سرطان خون CML سه فاز دارد.
با افزایش میزان سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست در خون و مغز استخوان، فضای کم‌تری برای گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های سالم باقی می‌‌‌‌‌‌‌ماند. این امر می‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به عفونت و کم‌‌‌‌‌‌‌خونی شده و نیز بیمار به سادگی دچار خونریزی شود؛ همین‌‌‌‌‌‌‌طور درد استخوان و درد یا احساس پُري در زیر دنده‌‌‌‌‌‌‌هاي سمت چپ بدن نیز می‌‌‌‌‌‌‌تواند از دیگر آثار این وضعیت باشد. با توجه به تعداد سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست موجود در خون و مغز استخوان، و شدت علائم بروز یافته، مرحله سرطان را تعیین می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

مرحله مزمن:
در مرحله مزمن سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست، کم‌تر از 10% سلول‌‌‌‌‌‌‌های خون و مغز استخوان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.

مرحله تسریع شده:
در مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست، بین 10% تا 19% سلول‌‌‌‌‌‌‌های خون و مغز استخوان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.

مرحله بلاستیک:
در مرحله بلاستیک سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاستیک، بیش از 20% سلول‌‌‌‌‌‌‌های خون و مغز استخوان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند. در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که مرحله بلاستیک، با خستگی، تب و بزرگ شدن طحال همراه شود، به آن بران‌پلاست (blast crisis) می‌‌‌‌‌‌‌گویند.

سرطان خون CML راجعه
در سرطان خون CML راجعه، تعداد سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست پس از یک دوره بهبودی، افزایش می‌‌‌‌‌‌‌یابد.

گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی در یک نگاهنکات کلیدی این بخش

گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CML وجود دارد.
شش نوع درمان استاندارد مورد استفاده عبارتند از:

درمان با استفاده از بازدارنده «تیروزین کیناز»
شیمی‌درمانی.
درمان بیولوژیک.
شيمي‌درماني با میزان بالا همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
تزریق لنفوسیت اهدایی (Donor Lymphocyte infusion) (DLI).
جراحی.

روش‌‌‌‌‌‌‌های جدید درمانی در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.
ممکن است بیماران بخواهند شرکت در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی را در نظر بگیرند.
مبتلایان به سرطان می‌‌‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن و یا پس از آغاز درمانشان در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت کنند.
ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد.
گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CML وجود دارد.
گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CML وجود دارد. برخی از درمان‌‌‌‌‌‌‌ها استاندارد هستند (درمان‌‌‌‌‌‌‌هایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند)، و برخی دیگر از آنها در حال بررسی در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی هستند. پژوهش بالینی یک بررسی تحقیقاتی است که به‌منظور کمک به بهبود درمان‌‌‌‌‌‌‌های جاری یا به‌‌‌‌‌‌‌دست آوردن اطلاعاتی دربارۀ درمان‌‌‌‌‌‌‌های جدید سرطان انجام می‌‌‌‌‌‌‌شود. در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی نشان دهند که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است از آن به بعد درمان جدید به‌عنوان درمان استاندارد مورد استفاده قرار گیرد. ممکن است بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش‌‌‌‌‌‌‌ بالینی را در نظر بگیرند، ولي بايد توجه داشت كه برخی از پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی تنها بیمارانی را می‌‌‌‌‌‌‌پذیرند که درمانی را آغاز نکرده باشند.

شش نوع درمان استاندارد مورد استفاده عبارتند از:

درمان با استفاده از بازدارنده «تیروزین کیناز».
از دارویی به‌‌‌‌‌‌‌نام ایماتینیب مسیلِات (Imatinib mesylate) به‌عنوان درمان اولیه بعضی از گونه‌‌‌‌‌‌‌های سرطان خون CML در بیمارانی که سرطانشان تازه تشخیص داده شده است، استفاده می‌شود. این دارو جلوی فعالیت آنزیمی با نام «تیروزین کیناز» را که موجب می‌‌‌‌‌‌‌شود سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی، بیش از نیاز بدن، به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید (گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها یا بلاست‌‌‌‌‌‌‌ها) تبدیل شوند. از یکی دیگر از داروهای بازدارنده تیروزین کیناز با نام داساتینیب (Dasatinib) جهت درمان بیمارانی که مبتلا به برخی گونه-های پیشرفته سرطان خون CML هستند استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود و در حال حاضر این روش درمان به‌عنوان درمان اولیه این گونه‌‌‌‌‌‌‌ها شناخته مي‌شود.

شیمی‌درمانی
شيمي‌درماني یک روش درمان سرطان است که در آن از داروها برای متوقف کردن گسترش سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی، با از بین بردن آنها و یا جلوگیری از تقسیم شدنشان، استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. درصورتی‌‌‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني از طریق دهان یا تزریق درون رگ یا عضله انجام شود، داروها وارد جریان خون شده و می‌‌‌‌‌‌‌توانند به سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی در سراسر بدن دسترسی یابند (شيمي‌درماني فراگیر). در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني مستقیماً درون ستون فقرات، یک اندام یا یک حفره بدن مانند شکم (abdomen) انجام شود، تأثیر عمده داروها بر سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی آن نواحی خواهد بود (شيمي‌درماني منطقه‌‌‌‌‌‌‌ای). روش انجام شيمي‌درماني به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.

درمان بیولوژیک
درمان بیولوژیک، درمانی است که در آن از سیستم ایمنی خود بیمار برای مبارزه با سرطان استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. از موادی که در بدن یا آزمایشگاه تولید می‌‌‌‌‌‌‌شوند به‌منظور تقویت، هدایت یا ترمیم سیستم دفاعی طبیعی بدن بر ضدسرطان استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. نام‌‌‌‌‌‌‌های دیگر این روش درمان، زیست درمانی یا ایمیون‌تراپی است.

شيمي‌درماني با میزان بالا همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
شیمی‌درماني با میزان بالا به همراه پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی روشی است که در آن ابتدا شيمي‌درماني را با میزان‌‌‌‌‌‌‌های بالا انجام داده و سپس سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونسازی را که بر اثر این درمان از بین رفته‌‌‌‌‌‌‌اند جایگزین می‌‌‌‌‌‌‌کنند. سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی (سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی نارس) از خون یا مغز استخوان بیمار یا فرد اهداکننده جدا شده، منجمد و ذخیره می‌‌‌‌‌‌‌شوند. پس از به پایان رسیدن شیمی‌درمانی، یخ سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی ذخیره‌‌‌‌‌‌‌شده را آب کرده و آنها را به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌‌‌کنند. این سلول‌‌‌‌‌‌‌های تزریقی به سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی بدن تبدیل می‌شوند و آنها را ترمیم می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

تزریق لنفوسیت اهدایی (DLI).
تزریق لنفوسیت اهدایی (DLI) درمانی است که می‌‌‌‌‌‌‌توان آن را پس از پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی آن را انجام داد. لنفوسیت‌‌‌‌‌‌‌های (گونه‌‌‌‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید) سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی پیوندی اهدایی، از خون اهدا کننده جدا شده و ممکن است آنها را برای ذخیره‌‌‌‌‌‌‌سازی منجمد کنند. اگر لنفوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها را منجمد کرده باشند، هنگام مصرف، یخ آنها را آب کرده و سپس طی یک یا چند مرحله به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌‌‌کنند. لنفوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها به سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی، که به نظر آنها متعلق به بدن نبوده و بيگانه به‌حساب مي‌آيند، حمله می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

جراحی.
طحال برداری (Splenectomy)، نوعی جراحی برای برداشتن طحال است.

روش‌‌‌‌‌‌‌های جدید درمانی در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.

اطلاعات مربوط به پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

ممکن است بیمار بخواهد در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی شركت جويد.

برای برخی از بیماران، شرکت در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی می‌‌‌‌‌‌‌تواند بهترین گزینه درمانی باشد. پژوهش-های بالینی بخشی از فرایند تحقیقات بر روی سرطان هستند. هدف از انجام پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی، مشخص شدن بی‌‌‌‌‌‌‌خطر و مؤثر بودن درمان‌‌‌‌‌‌‌های جدید و بهتر بودنشان از درمان‌‌‌‌‌‌‌های استاندارد است.
بسیاری از درمان‌‌‌‌‌‌‌های استاندارد امروزی، حاصل پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی گذشته هستند. بیمارانی که در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌‌‌‌‌کنند، ممکن است تحت درمان استاندارد قرار بگیرند و یا جزء نخستین افرادی باشند که درمان جدید بر رویشان انجام می‌‌‌‌‌‌‌شود.
از طرفی بیمارانی که در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌‌‌‌‌کنند به بهبود روش‌‌‌‌‌‌‌های درمان سرطان در آینده کمک می‌‌‌‌‌‌‌کنند. حتی در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی منجر به درمان‌‌‌‌‌‌‌ها جدید و مؤثری نشوند نیز، اغلب ابهامات بسیاری را برطرف می‌‌‌‌‌‌‌کنند و به پیشرفت تحقیقات کمک می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

مبتلایان به سرطان می‌‌‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان، در حین آن و یا پس از آغاز درمان در پژوهش-های بالینی شرکت کنند.

برخی از پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌‌‌‌‌‌‌شود که هنور هيچ درماني را آغاز نكرده‌اند. برخی دیگر از پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی برای بیمارانی است که سرطانشان بهبود نیافته است. همچنین پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی دیگری نیز وجود دارد که در آنها روش‌‌‌‌‌‌‌های جدید جلوگیری از عود (بازگشت) سرطان یا کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان را مورد بررسی قرار مي‌دهند.

ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد

پس از پايان درمان برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی که قبلاً جهت تشخیص سرطان یا مرحله‌بندی آن انجام شده است دوباره انجام مي‌شود. تکرار برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها جهت مشخص شدن میزان کارایی درمان است. تصمیم دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان براساس نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها اتخاذ مي‌شود. به این کار مرحله‌بندی مجدد می‌‌‌‌‌‌‌گویند.
پس از پایان درمان نیز، لازم است هر از گاهی برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها انجام شود. نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌تواند نشان‌‌‌‌‌‌‌دهنده تغییر وضعیت یا عود (بازگشت) سرطان باشد. به این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها، آزمایش‌‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان یا معاینات منظم نیز می‌‌‌‌‌‌‌گویند.

گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی برای سرطان خون CML.

مرحله مزمن سرطان خون CML.
مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون .CML
مرحله بلاستیک سرطان خون CML.
سرطان خون CML راجعه.

مرحله مزمن سرطان خون CML
درمان مرحله مزمن سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

دارودرمانی با استفاده از بازدارنده «تیروزین کیناز.»
شيمي‌درماني با میزان بالا همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
درمان بیولوژیک (اینترفرون(interferon)) با، یا، بدون استفاده از شیمی‌درمانی.
شیمی‌درمانی.
طحال‌برداری.
پژوهش بالینی شامل شيمي‌درماني با میزان پایین همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
پژوهش بالینی یک درمان جدید.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ ثبت شده است را مي‌توانيد در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر، يگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش‌هاي باليني، نوع درمان، يا نام داروي مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ ثبت شده است را مي‌توانيد در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان جست‌وجو كنيد. براي كسب نتايج دقيق‌تر، يگر ويژگي‌هاي جست‌وجويتان مانند مكان انجام آن پژوهش‌هاي باليني، نوع درمان، يا نام داروي مورد استفاده را نيز وارد كنيد. اطلاعات عمومي دربارة پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون CML
درمان مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
دارو درمانی با استفاده از یک بازدارنده تیروزین کیناز.
درمان بیولوژیک (اینترفرون) با، یا، بدون استفاده از شیمی درمانی
شيمي‌درماني با میزان بالا.
درمان با تزريق خون و يا تركيبات آن (Transfusion). جایگزین کردن گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز، پلاکت‌‌‌‌‌‌‌ها و گاهی گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، به منظور تسکین علائم سرطان و بهبود کیفیت زندگی بیمار.
پژوهش بالینی به‌عنوان یک درمان جدید.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ ثبت شده است را مي‌توانيد در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان جست‌وجو كنيد.

مرحله بلاستیک سرطان خون CML
درمان مرحله بلاستیک سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

دارودرمانی با استفاده از یک بازدارنده تیروزین کیناز.
شيمي‌درماني با استفاده از یک یا چند دارو.
شيمي‌درماني با میزان بالا.
پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
شيمي‌درماني به‌عنوان درمان مسکن (Palliative therapy) به منظور تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار.
پژوهش بالینی به‌عنوان یک درمان جدید.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ ثبت شده است را مي‌توانيد در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان جست‌وجو كنيد.

سرطان خون CML راجعه
درمان سرطان خون CML راجعه شامل موارد زیر است:

دارو درمانی با یک بازدارنده تیروزین کیناز.
پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
تزریق لنفوسیت اهدایی.
درمان بیولوژیک (اینترفرون).
پژوهش بالینی شامل درمان بیولوژیک، شيمي‌درماني ترکیبی یا دارودرمانی.
پژوهش‌هاي باليني موجود در PDQ ثبت شده است را مي‌توانيد در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسه تحقيقات،‌ آموزش و پيشگيري سرطان جست‌وجو كنيد.

[poune]

سرطان رحم

مقدمه:
رحم يک عضو تو خالي و گلابي شکل است که در قسمت پايين شکم بين مثانه و راست روده قرار دارد . ديواره هاي رحم از دو لايه بافتي تشکيل شده است : لايه داخلي و لايه خارجي . از دو گوشه بالايي رحم دو لوله ظريف ،‌ قابل انعطاف و نرم به نام لوله هاي رحمي به طرف ديواره جانبي لگن کشيده مي شود که انتهاي آن بصورت شيپور در محوطه شکم آزاد است ، عمل لوله ها هدايت تخمک آزاد شده از تخمدان و همچنين تخم بارور شده به طرف رحم است .

در زناني که در سنين باروري هستند لايه داخلي رحم هر ماه رشد مي کند و جدارش ضخيم مي شود تا براي بارداري آماده شود . اگر زن باردار نشود ، بافت ضخيم شده ، همراه با خون از راه مهبل به بيرون مي ريزد که اين حالت را قاعدگي گويند .

تومورهاي رحم يا خوش خيم هستند و يا بد خيم.

تومورهاي خوش خيم

مهمترين تومور خوش خيم ، فيبروم رحم است .

فيبروم ها شايع ترين تومور خوش خيم رحم هستند . اين تومورها بيشتر در حدود ۴۰ سالگي پيدا مي شوند . يک زن ممکن است در يک زمان چند فيبروم داشته باشد . در بيشتر موارد فيبروم علائمي ندارند و احتياج به درمان هم ندارند ولي بايد توسط پزشک کنترل شوند . بر حسب اندازه و محل تومورها ،‌ بعضي مواقع علائمي وجود دارد . اين علائم عبارتند از :

خونريزي نامنظم

ترشح

تکرر ادرار

وقتي فيبروم ها سبب خونريزي شديد شوند و با فشار روي اعضاي مجاور ايجاد درد کنند درمان جراحي و يا طبي انجام مي گيرد . وقتي زن به سن يائسگي مي رسد ، فيبروم ها کوچک مي شوند و در پاره اي موارد خود بخود از بين مي روند .

تومورهاي بدخيم
اين تومورها بافتها و اعضاء مجاور را مورد حمله قرار ميدهند . اين تومورها همچنين از راه جريان خون و لنف به تمام نقاط بدن منتشر مي شوند . سرطان رحم به استخوانها ، ريه ها و کبد انتشار مي يابد .
خونريزي غيرعادي بخصوص بعد از يائسگي ، شايع ترين علامت سرطان رحم است . خونريزي ممکن است کم يا زياد باشد . . سرطان رحم معمولاً بعد از يائسگي ايجاد مي شود و به همين سبب خونريزيهاي دوران يائسگي نبايد ساده تلقي شود .

علائم زير ممکن است با شروع سرطان رحم همراه باشند :

خونريزي و ترشح غيرعادي بخصوص بعد از يائسگي و يا خونريزي زياد هنگام هنگام عادت ماهانه

اشکال و يا درد در هنگام ادرار کردن

مقاربت دردناک

درد در ناحيه لگن

علائم ياد شده در بالا ممکن است مربوط به سرطان رحم و يا ساير شرايط غيرعادي باشد ، ولي اغلب اوقات ارتباطي با سرطان ندارد .

اگر زن دچار يکي از علائم فوق شد ، ‌بايد به پزشک مراجعه کند و پزشک با انجام معاينات و آزمايش هاي زير متوجه بيماري خواهد شد :

1- معاينات باليني و آزمايشگاهي دستگاههاي ادراري ، تناسلي و گوارشي . در معاينه داخلي اگر تومور و يا تغييراتي باشد معلوم مي شود .

2- نمونه برداري از لايه داخلي بافت رحم و بررسي آن زير ميکروسکوپ .

3- انجام آزمايش پاپ اسمير ( نمونه اي از سلولهاي گردن رحم و بالاي مهبل جمع آوري مي شود و براي آزمايش به آزمايشگاه ارسال مي شود ) .

4- تمام خانمها بعد از ازدواج بايد آزمايش پاپ اسمير را انجام دهند .

علل سرطان رحم
اين گروه بايستي سالانه معاينه و آزمايش پاپ اسمير بشوند . بعد از سه بار آزمايش و يا بيشتر ، اگر نتيجه رضايت بخش بود ، زمان آزمايش بعدي با نظر پزشک تعيين مي شود .
علت واقعي سرطان رحم مشخص نيست و پزشکان به ندرت مي توانند توضيح دهند چرا يک زن سرطان مي گيرد و ديگري نمي گيرد . آنچه واضح است اين است که سرطان رحم به علت يک آسيب و يا صدمه ايجاد نمي شود ، مسري نيست و کسي از ديگري سرطان نمي گيرد . عواملي بنام خطرساز ، خطر ابتلا را افزايش مي دهند .

عوامل خطرساز

سن :
سرطان رحم بيشتر در زنان ۵۰ سال به بالا شايع است . خطر ابتلا با افزايش سن زياد مي شود .

درمان با استروژن :
در زناني که در دوران يائسگي براي برطرف کردن علائم اين دوران و يا جلوگيري از پوکي استخوان و کم کردن خطرات بيماريهاي قلبي و سکته ، استروژن مصرف مي کنند ، شانس ابتلا به سرطان رحم بيشتر است . استفاده طولاني و به مقدار زياد اين خطر را افزايش مي دهد .

چاقي :
خطر ابتلا به سرطان رحم در زنان چاق دو برابر زنان با وزن معمولي است .

ديابت و فشار خون بالا :
بعضي از دانشمندان اعتقاد دارند که ديابت و فشار خون بالا ، خطر ابتلا به سرطان رحم را بيشتر مي کند .

ساير سرطانها :
خطر بروز سرطان رحم در مبتلايان به سرطان روده بزرگ و پستان بيشتر است .

نژاد :
خطر ابتلا در نژاد سفيد بيشتر از نژاد سياه است .

ساير موارد :
نازائي ، نامنظم بودن عادت ماهانه ، يائسگي ديررس هم از ديگر عوامل خطرساز هستند .

درمان
درمان اغلب به روش جراحي صورت مي گيرد و در مواردي هم از اشعه درماني استفاده مي شود . تعداد کمي از بيماران با شيمي درماني و هورمون درماني معالجه مي شوند .
انتخاب روش درماني به اندازه تومور ، شرايط هورموني بيمار ، سن ، وضعيت عمومي بيمار و بخصوص درجه بندي سرطان رحم بستگي دارد . منظور از درجه بندي اين است که آيا سرطان در مراحل اوليه است و فقط بافت رحم را مبتلا کرده است ويا به اعضاي مجاور حمله کرده وانتشار يافته است .

روشهاي درماني

جراحي :
معمولاً رحم ، لوله هاي رحم و تخمدانها بيرون آورده مي شوند .

پرتو درماني :
پرتو درماني مانند جراحي در واقع درمان محل ضايعه است و فقط سلولهاي سرطاني را در محل ضايعه از بين مي برد . اين روش ممکن است همراه با جراحي باشد و يا قبل و بعد از جراحي مورد استفاده قرار گيرد .

هومورن درماني :
درمان با هورمون پروژسترون صورت مي گيرد و در واقع يک درمان عمومي است که بصورت خوراکي ويا تزريقي مورد استفاده است .

شيمي درماني :
استفاده از داروها است . اين داروها خوراکي يا تزريقي هستند مانند هورمون درماني ، شيمي درماني هم يک درمان عمومي است و در زماني که سرطان منتشر شده است ، بکار مي رود .

اثرات جانبي روشهاي درماني

جراحي :
بعد از درآوردن رحم ، زن احساس درد و يا خستگي عمومي مي کند . در بعضي مواقع ، تهوع ، استفراغ و اشکال در دفع ادرار و مدفوع وجود دارد . زناني که تخمدانهاي آنها با رحم برداشته مي شوند ، فوري يائسه مي شوند و علائم يائسگي مانند گرگرفتگي و غيره در آنها پيدا مي شود .
تمايلات جنسي معمولاً بعد از درآوردن رحم تغييري نمي کند . البته بعضي از زنان ممکن است تغيير تمايلات جنسي پيدا کنند که مشاوره و حمايت و مراقبت شوهر از زن در اين مواقع بسيار مفيد و کارساز خواهد بود .

پرتو درماني :
اثرات جانبي بستگي به مقدار پرتو درماني و محل ضايعه دارد . بيماران هنگام درمان بخصوص در هفته هاي آخر آن خسته هستند . استراحت مهم است ولي پزشکان توصيه مي کنند تا جايي که امکان دارد بيماران فعاليت معمول خود را داشته باشند .

هورمون درماني :
زناني که تحت درمان با پروژسترون هستند ممکن است زود خسته شوند و تغييراتي در وزن و اشتهاي آنها پيدا شود .

شيمي درماني :
اين اثرات جانبي در هر مورد متفاوت است و بستگي به مقدار درمان و نوع دارو دارد . بيماران بيشتر در معرض ابتلا به عفونت قرار مي گيرند ، به آساني خونريزي پيدا مي کنند ، بدنشان کوفته و انرژي و توان آنها کم مي شود و ممکن است دچار ريزش مو ،‌تهوع ، استفراغ ، کمي اشتها و زخمهاي دهاني شوند. اين علائم به تدريج بعد از دوره درمان از بين مي روند .

[poune]

سرطان پروستات

مقدمه:
سرطان پروستات نوعی بیماری است که در آن سلولهای بدخیم از بافتهای پروستات نشات می گیرد و به طور نامنظم و فزاینده‌ای تکثیر و منجر به افزایش حجم در هر یک از اجزای سلولی غده پروستات می‌شود.
غده پروستات غده‌ ای است که تنها در مردان یافت می‌ شود. این غده در زیر مثانه قرار دارد و مایعی به داخل منی ترشح می‌ کند.
سرطان پروستات نوعی بیماری است که در آن سلولهای بدخیم از بافتهای پروستات نشات می گیرد و به طور نامنظم و فزاینده‌ای تکثیر و منجر به افزایش حجم در هر یک از اجزای سلولی غده پروستات می‌شود.

سرطان پروستات دومین سرطان شایع بعد از سرطان ریه در میان مردان است.

اطلاعات آماری و علائم بالینی میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پروستات مبین سه طیف گسترده روند رشد این بیماری است. سرطان پروستات می‌تواند دارای رشد آهسته بوده و زمانی طولانی تا بروز علائم بالینی آن داشته باشد. در مواردی دیگر تومور به سرعت رشد کرده و تهاجم تومور به بافت‌های دیگر امکانپذیر می شود. در چنین مواردی مدت فاصله زمانی بین شروع بیماری و گسترش دامنه آن بسیار کوتاه است. مابین این دو طیف رشد، تومورهایی وجود دارند که سرعت روند رشد آنها در حد متوسطی است.

علائم
سرطان پروستات با نشانه‌های مرتبط با دفع ادرار و یا درد شکم تظاهر می‌کند. این نشانه‌ها با علائم بیماریهای رایجی مانند عفونت و هیتروفی (بزرگی) خوش خیم پروستات (Benign Prostatic Hyperplasia) مشترک است.


علائم هشدار دهنده سرطان پروستات عبارتند از:
▪ ادرار کردن پی در پی یا سخت
▪ جاری شدن ضعیف ادرار
▪ عدم توانایی در ادرار
▪ بی‌ اختیاری ادراری
▪ جریان منقطع و ضعیف ادرار
▪ وجود خون در ادرار
▪ خروج منی همراه با درد
▪ درد مداوم قسمت پائین کمر
▪ سوزش
▪ ناتوانی جنسی
▪ سبب‌شناسی: سرطان‌ زایی پروستات

عوامل خطرساز:
علت ابتلا به سرطان پروستات هنوز ناشناخته است اما تحقیقات آماری و بالینی، روند بدخیمی بیماری سرطان پروستات را به این عوامل ارتباط می دهد:

▪ سن ‌ـ سرطان پروستات اغلب در افراد سالمند دیده می‌شود و افراد زیر ۵۰ سال به ندرت به آن مبتلا می شوند. مردان بالای ۶۰ سال بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان پروستات هستند و باید بیشتر متوجه علائم هشدار دهنده این بیماری باشند.

▪ عوامل ژنتیکی - سابقه ارثی سرطان پروستات عامل مهمی در ابتلا به این سرطان است. وجود سابقه سرطان پروستات بین اعضای نزدیک خانواده از جمله پدر و برادر احتمال ابتلا به این سرطان را افزایش می ‌دهد.

▪ عوامل هورمونی ـ هورمون‌های استروئیدی (تستوسترون و آندروژنها) برای رشد و حفظ و عمل طبیعی آن در مردان بالغ نقش مهمی را ایفا می کند. افزایش میزان ترشح هورمون تستوسترون در خون اغلب موجب تسریع روند بدخیمی سرطان پروستات می شود.

▪ تغذیه - رژیم غذایی دارای اثرات بالقوه ‌ای در پیشگیری و یا پیشتازی ایجاد سرطان پروستات به شمار می رود. مطالعات و تحقیقات علمی ثابت کرده ‌اند که سبزیجات حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین C و E، به خصوص گوجه فرنگی، عاملی محافظتی در مقابل سرطان پروستات تلقی می شوند در حالی که استفاده از مقادیر زیاد چربی حیوانی عامل مستعد کننده و پیشتاز در ایجاد سرطان پروستات شناخته شده است.

▪ مواد شیمیایی - تماس با مواد شیمیایی سرطان‌زا در محیط مانند کادمیم، که در تهیه برخی آلیاژها و باتری کاربرد دارد، عامل مستعد کننده و پیشتاز در ایجاد سرطان پروستات است.

▪ بیماری های مقاربتی - وجود بیماریهای مقاربتی احتمال ابتلاء به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد.


الگوهای غربالگر سرطان پروستات:
معاینه غده پروستات از طریق معاینه مقعد (Digital rectal examination) از الگوهای غربالگر سرطان پروستات است. در این روش پزشک از داخل مقعد بیمار، غده پروستات را معاینه می ‌کند. وجود سطح خشن و نامنظم بافت از علائم هشدار دهنده سرطان پروستات محسوب می ‌شود.
تومورهای سرطانی آنتی‌ ژن‌های مشخصی را تولید می ‌کنند که ممکن است از طریق آزمایش خون کشف شوند. آنتی ‌ژنی که به طور کامل توسط غده پروستات تولید می ‌شود، آنتی ‌ژن اختصاصی پروستات (Prostate Specific Antigen ,PSA) است.

پیش آگهي:
تشخیص سریع سرطان پروستات با اندازه‌ گیری آنتی‌ ژن اختصاصی پروستات از آزمایش های غربالگر این بیماری است. در بیمارانی که مبتلا به سرطان پروستات هستند، مقدار این آنتی ژن در سطح بالاتری است.
البته تنها سطح PSA در آزمایش خون فرد نمایانگر ابتلا به سرطان پروستات نیست. در برخی از موارد عفونت و یا ”بزرگی خوش ‌خیم“ حجم غده پروستات می ‌تواند سبب افزایش میزان PSA در خون شود. از این رو، ترکیب معاینه مقعد توأم با آزمایش تعیین سطح PSA از طریق خون روش دقیق‌تری برای تشخیص سرطان پروستات است و برای اطمینان بیشتر، در مراحل بعدی آزمایشات دیگری مانند تصویرنگاری باز آوای مغناطیسی (MRI)، سونوگرافی (Ultrasound)، توموگرافی کامپیوتری (CT SCAN) و نمونه ‌برداری از غده (Biopsy) نیز انجام می‌گیرد.
تشخیص به موقع بیماری، دست کم ۵ سال بیشتر به زندگی مبتلایان به سرطان پروستات اضافه می‌کند. توصیه می‌شود مردان در سنین بالای ۴۰ سال سالیانه مورد معاینه غده پروستات ازطریق معاینه مقعد قرار گیرند و در سنین بالای ۵۰ سال، هر سال آزمایش آنتی‌ژن مخصوص پروستات را انجام دهند.

درمان سرطان پروستات:
با در نظر گرفتن شرایط بیمار ممکن است یک یا ترکیبی از این الگوها تجویز شود:

۱-تحت نظر گرفتن بیماری:
در این روش بیمار به طور دقیق تحت نظر پزشک قرار می گیرد، بدون اینکه الگوی درمانی بر روی او اعمال شود. این روش برای بیمارانی تجویز می‌ شود که جراحی برایشان مفید نیست و یا رشد غده سرطانی پروستات آنها بسیار کند و آهسته است و در درازمدت تأثیر سوء بر سلامتی او نخواهد گذاشت.رادیوتراپی از روش های درمانی انواع سرطان از جمله سرطان پروستات است.

۲-جراحی:
برداشتن کامل غده پروستات (پروستکتومی Prostatectomy).

۳-کرایوتراپی (Cryotherapy):
استفاده درمانی از سرمای شدید. در این روش سوند (probe) سونوگرافی به داخل مقعد انداخته می شود تا پزشک تصویر محل مورد نظر را بر روی صفحه ببیند. در این روش پزشک با انداختن سوند درون غده پروستات از طریق شکاف کوچکی بین مقعد و کیسه حاوی بیضه‌‌ ها نیتروژن مایع را به غده پروستات هدایت می‌ کند. نیتروژن مایع در داخل بافت منجر به انجماد بافت و انهدام سلول‌های سرطانی بافت غده پروستات می‌ شود. کرایوتراپی روشی موثر برای درمان مقاطع کوچک ابتلا به سرطان است. احتمال آسیب دیدگی مثانه و التهاب دستگاه تناسلی از عوارض جانبی این روش است.

۴-شیمی درمانی:
استفاده از داروهای شیمیایی منجر به انهدام سلولهای سرطانی می ‌شود. عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از: ریزش موی سر و ابرو، کاهش گلبولهای سفید خون، ضعف سیستم ایمنی و دفاعی بدن، عفونت، احساس درد، خشکی دهان و پوکی استخوان.

۵-رادیوتراپی:
از آنجا که تومور ممکن است بافتهای اطراف غده پروستات را در بر گرفته باشد انجام جراحی و برداشتن غده پروستات کافی نیست و هر تظاهری از وجود PSA در آزمایش حاکی از گستردگی تومور است. در چنین وضعیتی الگوهای درمانی وسیع‌ تری مانند رادیوتراپی پی ‌گیری می ‌شود. هدف از رادیوتراپی کنترل رشد سلولهای سرطانی است.

تابش اشعه به محل تومور ممکن است به صورت خارجی یا داخلی باشد.

▪ رادیوتراپی خارجی:
در این روش بیمار در معرض تشعشع قرار می‌ گیرد. اشعه از چند زاویه مختلف از خارج از بدن به تومور هدایت می ‌شود.
این روش کاملا بدون درد است و به مدت ۷ تا ۸ هفته ادامه دارد. ولی بیمار از عوارض جانبی مانند تحریک‌ پذیری مقعد، اسهال و خستگی مفرط ناشی از تابش پرتو گزارش می ‌دهد. اثرات اشعه ممکن است واکنشهای پوستی به صورت التهاب، خارش، سوزش، ترشح یا پوسته پوسته شدن پوست را به دنبال داشته باشد. تهوع، ‌استفراغ، بی‌ اشتهایی و آسیب‌های عروقی و تنفسی می تواند از دیگر عوارض جانبی رادیو تراپی باشد. همچنین رادیوتراپی ممکن است باعث سرکوب سیستم خونساز بدن و کاهش گلبولهای سفید و ضعف سیستم ایمنی بدن و نهایتا بروز عفونت شود.

▪ رادیو تراپی داخلی یا براکی تراپی (Brachy therapy):
براکی تراپی برای رساندن مستقیم مقدار زیادی اشعه به ضایعه بدخیم است. در این روش، در اتاق عمل با استفاده از سرنج‌ های نازک مواد یونیزه در بدن بیمار کاشته می‌ شود.

۶-هورمون درمانی:
از آنجا که هورمون تستوسترون به رشد سرطان غده پروستات کمک می کند، هدف از هورمون درمانی کاهش هورمون جنسی در بدن است. این روش با به کارگیری داروهای ضد تستوسترون انجام می‌ گیرد و شامل تجویز هورمون استروژن به عنوان قرص است که تاثیر ضد تستوسترون دارد. عوارض جانبی استفاده از قرصهای حاوی استروژن شامل درد در پستان و رشد پستان است که با قطع مصرف قرص‌ ها از بین می ‌رود.


جلوگیری از مرگ و میر ناشی از سرطان پروستات با تشخیص زودرس امکان‌پذیر است. اکنون با اطلاعات و روشهای جدید الگوهای درمانی، برای درصد بالایی از بیماران مبتلا به سرطان پروستات، امکان بهبودی کامل فراهم شده است.

[poune]

سرطان بیضه

مقدمه:
در مقایسه با دیگر سرطان‌های مختص مردان مانند سرطان پروستات، سرطان بیضه نادر است. به هر حال، این نوع سرطان شایع‌ترین نوع سرطان در مردان ۲۹ تا ۳۵ ساله می‌باشد.
از آنجائی که سرطان بیضه در یک عضو خارجی اتفاق می‌افتد، می‌توان آن را با کشف بزرگ‌شدن بیضه طی بررسی معمول بیضه‌ها تشخیص داد. با تشخیص بموقع و درمان سریع، می‌توان به بهبود آن امیدوار بود.

- سرطان بیضه
این سرطان به دو دسته سمینوم و غیر سمینوم تقسیم می‌شود.
سمینوم شایع‌ترین و درمان‌پذیرترین نوع تومور بیضه است و بیش از ۵۰ درصد سرطان‌های بیضه را به‌خود اختصاص می‌دهد. ازآنجائی که این تومور به‌کندی انتشار می‌یابد، در صورتی‌که به‌موقع از پیشرفت آن جلوگری شود، به‌راحتی قابل درمان خواهد بود.
سرطان غیر سمینومی بیضه به چند نوع تقسیم می‌شود که در بعضی از آنها درمان با انواع دیگر متفاوت می‌باشد. از آنجائی که مداوای صحیح‌تر تشخیص صحیح استوار است، شناسائی سریع و دقیق نوع تومور اهمیت دارد. تومور اولیه معمولاً به یک بیضه محدود است اگر چه احتمال ناچیزی (۵ درصد یا کمتر) وجود دارد که تومور در بیضه دیگر نیز ایجاد گردد.

- علل سرطان بیضه
سرطان بیضه در ۱۱ تا ۱۵ درصد از مردانی که بیضه‌شان پائین نیامده است، دیده می‌گردد. اگرچه دلیل اصلی این ارتباط نامشخص است، پائین نیامدن بیضه به‌عنوان عامل خطرساز در سرطان بیضه به‌شمار می‌آید. در نوزادان باید این مشکل با عمل جراحی رفع گردد تا در آینده از ایجاد سرطان بیضه جلوگری شود. مردانی که اکنون یا در گذشته دچار بیضه‌های پائین نیامده‌ بودە‌‌اند، باید به محض کشف هر توده یا احساس سفتی در بیضه‌های خود جهت بررسی به پزشک مراجعه نمایند.
در بسیاری از موارد سرطان بیضه پس از وارد آمدن ضربه به بیضه کشف می‌گردد. صدمه به بیضه‌ها عامل ایجاد سرطان بیضه نیست بلکه باعث ایجاد توجه به بیضه و کشف توده‌هائی که از قبل در آن بوده‌اند می‌گردد. عامل دیگری که می‌تواند زمینه‌ساز سرطان بیضه باشد، مصرف داروهای حاوی استروژن در زمان بارداری توسط مادر و اثر آنها روی جنین مذکر است.
سرطان‌های بیضه در بین افراد دوقلو یا برادران و اعضاء خانواده فرد مبتلا بیشتر از سایر افراد طبیعی جامعه دیده می‌شود. این مشاهده مطرح کننده دخالت عوامل ژنتیکی در ایجاد سرطان بیضه می‌باشد. البته این نظریه مورد قبول همه متخصصان نیست.

- عوامل خطر
علت تومورهاي بيضه دقيقا معلوم نيست ولي هم عوامل مادرزادي و هم عوامل محيطي در بروز آن تا‡ثير دارند. از جمله مهم‌ترين عوامل موِثر، كريپتوركيدسيم است كه به معني عدم نزول بيضه به محل طبيعي خود در كيسه اسكروتوم (يا كيسه بيضه) است. در حالت طبيعي بيضه‌ها در دوره جنيني در داخل شكم تشكيل مي‌شوند و سپس مسير خود را به سمت كيسه بيضه طي كرده و داخل آن قرار مي‌گيرند، به طور‌ي‌كه وقتي نوزاد به دنيا مي‌آيد، بيضه‌ها در حين معاينه بايد داخل كيسه بيضه باشند. اهميت اين موضوع به خاطر اين است كه درجه حرارت اسكروتوم يا كيسه بيضه حدود 1 درجه سانتي‌گراد سردتر از درجه حرارت بدن است و سلول‌هاي حساس اسپرم‌ساز را در دماي خنك‌تر نگه مي‌دارد. اگر بيضه‌ها داخل شكم باقي بمانند، به علت دماي بالاتر، سلول‌هاي اسپرم‌ساز از بين رفته و علاوه بر ناباروري مي‌توانند باعث ايجاد تغيير در سلول‌ها و سرطان شوند! به همين علت براي جلوگيري از خطرات بدخيمي، اگر بيضه‌ها تا سن 1 سالگي به داخل كيسه بيضه پايين نيايند، بايد اين كار با عمل جراحي انجام شود.
عوامل ديگري مثل نژاد هم در ابتلا‌ به اين بيماري موِثرند و مردان سفيدپوست نسبت به مردان سياه‌پوست در معرض خطر بالاتري هستند. كساني كه پدر يا برادر آنها به اين بيماري مبتلا شده‌اند و شغل‌هايي دارند كه درتماس با برخي مواد شيميايي هستند، افرادي كه در معادن كار مي‌كنند و آتش‌نشان‌ها بايد بيشتر مراقب باشند، چون اين عوامل شانس ابتلا به سرطان بيضه را بالا مي‌برند.

- علايم‌ شايع‌
تورم‌ سفت‌ در يك‌ بيضه‌ كه‌ به‌طور تصادفي‌ يا با بررسي‌ خود فرد مشخص‌ مي‌شود.
عدم‌ درد (90% موارد)
احساس‌ پري‌ در بيضه‌


علائم دیگر سرطان بیضه عبارتند از:
- درد خفیف در کشاله ران، شکم یا پهلو
- بزرگی یا حساسیت پستان در مردان
- ایجاد توده در ناحیه گردن
اگر این علائم ظاهر شود، برای بررسی دقیق آنها باید سریع به پزشک مراجعه نمود.

- عوامل تشديد كننده بيماري
*عدم‌ نزول‌ بيضه‌(ها) در شيرخواري‌ حتي‌ اگر بيضه‌ با جراحي‌ وارد بيضه‌دان‌ شده‌ باشد.
*نژاد قفقازي‌
*تجويز استروژن‌ براي‌ مادر در دوران‌ بارداري‌

- پيشگيري‌
مردان‌ بايد به‌طور منظم‌ حداقل‌ ماهي‌ يك‌ بار بيضه‌هاي‌ خود را معاينه‌ كنند. اين‌ كار جلوي‌ سرطان‌ را نمي‌گيرد ولي‌ ممكن‌ است‌ به‌ كشف‌ سريع‌ تومور كمك‌ كند به‌طوري‌ كه‌ از علاج‌ آن‌ اطمينان‌ حاصل‌ گردد.

- عواقب‌ مورد انتظار
بيشتر انواع‌ تومورهاي‌ بيضه‌ با جراحي‌ و درمان‌هاي‌ ديگر قابل‌علاج‌ هستند. تعدادي‌ از آنها بسيار بدخيم‌ هستند و در صورت‌ عدم‌ تشخيص‌ و درمان‌ فوري‌، ميزان‌ مرگ‌ بالايي‌ دارند. برداشتن‌ يك‌ بيضه‌ مانع‌ كاركرد جنسي‌ طبيعي‌ يا داشتن‌ فرزند نمي‌شود.


- شناسائی و تشخیص
تقریباً تمام سرطان‌های بیضه در ابتدا به عنوان توده‌ای بدن درد در بیضه کشف می‌شوند. برای کشف زودرس سرطان‌های بیضه پیشنهاد می‌گردد که مردان هر ماه بیضه‌های خود را معاینه کنند. این کار بعد از یک حمام یا دوش گرم در زمانی که کیسه بیضه شل است، به بهترین شکل قابل انجام است. هر بیضه باید به‌آرامی بین شست و انگشتان هر دو دست غتانده شود. هر توده یا تورم کشف شده ممکن است سرطان نباشد اما به هر حال باید توسط پزشک بررسی گردد.

- روشهای تشخیص
پزشک بعد از گرفتن شرح حال و معاینه بیمار ممکن است یک یا تعدادی از آزمایش‌های تشخیص زیر را درخواست نماید:
* پرتونگاری قفسه سینه
* سی‌تی‌اسکن شکم
* آزمون‌های خون برای آلفا فیتوپروتئین و بتا hCG. این پروتئین‌ها به عنوان نشانگرهای سرطان بیضه می‌باشند زیرا در خون افراد مبتلا میزان آنها افزایش می‌یابد.
* پژواک‌نگاری (سونوگرافی)
* لنفانژیوگرافی: در این بررسی جهت مشخص شدن گره لنفی، به درون رگ‌های لنفاوی ماده حاجب تزریق می‌شود. هر الگوی رشد نامعمول غدد لنفاوی به‌طور واضح مشخص می‌شود و پزشک می‌تواند مشاهده کند که آیا سلول‌های سرطانی به آن سرایت کرده‌اند یا خیر.
* IVP (پیلوگرافی داخل وریدی): در این روش، ماده حاجب به داخل خون تزریق می‌گردد. ماده حاجب توسط کلیه جذب و سپس دفع می‌گردد و با انجام پرتونگاری می‌‌‌توان شکل کلیه‌ها و مجاری ادراری را مشخص نمود.
* نمونه‌برداری (بیوپسی): در این روش قسمتی از بافت مبتلا برداشته می‌شود و زیر میکروسکوپ مشاهده می‌گردد تا نوع سرطان مشخص شود.

- درمان
شیوه‌ٔ درمان بسته به نوع تومور و میزان گسترش آن تعیین می‌شود. برداشتن بیضه مبتلا از طریق جراحی، اولین مرحله درمان در سرطان بیضه است. عملکرد جنسی یا قدرت باروری با برداشتن یک بیضه، تغییر چندانی نخواهد کرد.
ممکن است جهت از بین بردن سلول‌های سرطانی در سمینوم از پرتودرمانی استفاده شود. به این صورت که اشعه گاما یا اشعه ایکس با ولتاژ بالا بر ناحیه گرفتار تابانده می‌شود. این اشعه به سلو‌ل‌های سرطانی صدمه وارد ساخته یا آنها را نابود می‌کند در حالی که بر بافت طبیعی نزدیک اثر چندانی ندارد. ممکن است پرتو درمانی آثار جانبی‌‌ای مانند واکنش‌های پوستی، حالت تهوع، استفراغ، خستگی و اسهال داشته باشد. در اکثر موارد استراحت و تغذیه مناسب و گذشت زمان این ناراحتی‌ها را برطرف می‌سازد.
شیمی درمانی و درمان با داروهای ضد سرطان که در تقسیم و رشد سلول‌های سرطانی تداخل ایجاد می‌کند در بعضی از موارد سرطان بیضه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پرتودرمانی و شیمی‌درمانی برکارکرد جنسی تأثیر ندارند اما می‌توانند بر باروری اثر داشته باشند.
جهت برداشتن غدد لنفاوی شکم در مواردی که درگیری این غدد در سرطان‌های غیر سمینومی ثابت شده باشد یا مورد شک باشد، ممکن است از عمل جراجی استفاده گردد.
در نهایت، مراقبت دقیق و مراجعه مرتب پزشکی بعد از درمان توصیه می‌شود.
تقریباً تمام موارد سرطان بیضه به‌خوبی قابل درمان‌ هستند، به‌ویژه اگر تومور به‌موقع تشخیص داده شود.

[poune]

تومور طناب‌ نخاعی‌

● شرح بیماری
تومور طناب‌ نخاعی‌ عبارت‌ است‌ از رشدی‌ غیرطبیعی‌ که‌ طناب‌ نخاعی‌ با ریشه‌های‌ عصبی‌ آن‌ را تحت‌ فشار قرار می‌دهد. این‌ رشد ممکن‌ است‌ خوش‌خیم‌ یا بدخیم‌ باشد ولی‌ یک‌ تومور غیربدخیم‌ در صورتی‌ که‌ به‌ طور مناسبی‌ درمان‌ نشود، ممکن‌ است‌ به‌ اندازه‌ یک‌ تومور بدخیم‌، ناتوان‌کننده‌ باشد .

● علایم‌ شایع‌
▪ ضعف‌ پیشرونده‌ کرختی‌ و تحلیل‌ عضلاتی‌ که‌ عصب‌ آنها از ناحیه‌ آسیب‌ دیده‌ طناب‌ نخاعی‌ منشأ می‌گیرد.
▪ مشکل‌ شدن‌ ادرار کردن‌ و حرکات‌ روده‌، بی‌اختیاری‌
▪ درد مزمن‌ پشت‌

● علل‌
▪ تومورهایی‌ که‌ از خود طناب‌ نخاعی‌ منشأ می‌گیرند (تومورهای‌ اولیه‌) به‌ ویژه‌ در کودکان‌ و افراد مسن‌، نادر هستند و علت‌ آنها ناشناخته‌ است‌.
▪ تومور طناب‌ نخاعی‌ معمولاً ناشی‌ از سرطانی‌ است‌ که‌ از بخشی‌ دیگر از بدن‌، مثل‌ ریه‌، پستان‌، لوله‌ گوارش‌، پروستات‌، کلیه‌، تیرویید یا دستگاه‌ لنفاوی‌ گسترش‌ یافته‌ است‌.

● عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر
▪ سرطان‌ در هر قسمتی‌ از بدن‌ که‌ در بالا ذکر شد.

● پیشگیری‌
▪ از آنجا که‌ تومورهای‌ طناب‌ نخاعی‌ بیشتر از گسترش‌ سرطان‌ ناشی‌ می‌شوند، مراقب‌ علایم‌ اولیه‌ سرطان‌ در سایر اعضا باشید.
▪ سیگار نکشید.
▪ برای‌ کاهش‌ احتمال‌ سرطان‌ دستگاه‌ گوارش‌ یک‌ رژیم‌ غذایی‌ پرفیبر میل‌ کنید.
▪ مراقبت‌ بزرگی‌ غده‌ تیرویید باشید.
▪ در مورد مردان‌ بالای‌ ۴۵ سال‌، همراه‌ با معاینه‌ فیزیکی‌ سالانه‌، معاینه‌ پروستات‌ را نیز درخواست‌ کنید.
▪ در مورد زنان‌، معاینه‌ پستان‌ توسط‌ خود شخص‌ را انجام‌ دهید.

● عواقب‌ مورد انتظار
▪ موفقیت‌ درمان‌ وابسته‌ به‌ نوع‌، اندازه‌ و محل‌ رشد تومور است‌.
جراحی‌ برای‌ برداشتن‌ استخوان‌ اطراف‌ طناب‌ می‌تواند فشار وارد بر اعصاب‌ نخاعی‌ و مسیرهای‌ عصبی‌ را برطرف‌ کند. این‌ عمل‌ معمولاً درد و سایر علائم‌ را سریعاً تسکین‌ می‌دهد ولی‌ ممکن‌ است‌ به‌ کارکردهای‌ حرکتی‌ آسیب‌ بزند. فیزیوتراپی‌ و نوتوانی‌ ممکن‌ است‌ کارکرد از دست‌ رفته‌ را برگرداند.

● عوارض‌ احتمالی‌
▪ فلج‌ کامل‌ ناشی‌ از انسداد عروق‌ خونی‌ تغذیه‌ کننده‌ سلول‌های‌ طناب‌ نخاعی‌.

● درمان‌

الف) اصول‌ کلی‌
▪ آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ خون‌ و مایع‌ نخاعی‌، رادیوگرافی‌ ستون‌ فقرات‌، بیوپسی‌ (برداشتن‌ مقدار کمی‌ از بافت‌ یا مایع‌ برای‌ برررسی‌ آزمایشگاهی‌ که‌ به‌ تشخیص‌ کمک‌ کند)، ام‌.آر.آی‌ یا سی‌تی‌اسکن‌، اسکن‌ رادیونوکلئید استخوان‌ و میلوگرام‌ (یک‌ رادیوگرافی‌ ویژه‌ از مجرای‌ نخاع‌ و طناب‌ نخاعی‌ که‌ مستلزم‌ سوراخ‌ کردن‌ نخاع‌ و تزریق‌ یک‌ ماده‌ حاجب‌ قابل‌ مشاهده‌ در فیلم‌های‌ رادیوگرافی‌ است‌) باشند.
▪ درمان‌ به‌ نتایج‌ همه‌ بررسی‌های‌ تشخیصی‌ بستگی‌ دارد و ممکن‌ است‌ شامل‌ جراحی‌ برای‌ برداشت‌ تومورها و استخوان‌ اطراف‌ که‌ طناب‌ نخاعی‌ را تحت‌ فشار قرار می‌دهند، پرتودرمانی‌ و شیمی‌درمانی‌ باشد.

ب) داروها
▪ مسکن‌ها
▪ داروهای‌ کورتیزونی‌ برای‌ کاهش‌ تورم‌ اطراف‌ تومور و فشار وارد بر طناب‌ نخاعی‌
▪ داروهای‌ ضد سرطان‌ در صورت‌ بدخیم‌ بودن‌ تومور

ج) فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
▪ سطح‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری به‌ وضعیت‌ فیزیکی‌ شما بستگی‌ دارد. در حدی‌ که‌ انرژی‌ و توانایی‌ حرکتی‌ شما اجازه‌ می‌دهد، فعال‌ باشید.

د) رژیم‌ غذایی‌
▪ از یک‌ رژیم‌ غذایی‌ طبیعی‌ و کاملاً متعادل‌ استفاده‌ کنید. ویتامین‌ و مکمل‌های‌ معدنی‌ تنها در صورتی‌ لازم‌ هستند که‌ شواهد کمبود آنها را داشته‌ باشید یا نتوانید به‌ طور طبیعی‌ بخورید.

● درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
▪ اگر شما یا اعضای‌ خانواده‌تان‌ هر یک‌ از علایم‌ تومور طناب‌ نخاعی‌ را داشته‌ باشید.

[poune]

تومور مغزی‌

مقدمه
بعضی‌ از تومورها از بافت‌ مغز منشأ می‌گیرند (تومورهای‌ اولیه‌)، اما اغلب‌ تومورهای‌ مغزی‌ در اثر گسترش‌ سرطان‌های‌ سایر نقاط‌ بدن‌ به‌ خصوص‌ سرطان‌ پستان‌، ریه‌، روده‌، یا ملانوم‌ بدخیم‌ پوست‌، به‌ مغز ایجاد می‌شوند. علایم‌ در اثر افزایش‌ فشار داخل‌ جمجمه‌ ناشی‌ از بزرگ‌ شدن‌ تومور به‌ وجود می‌آیند.

تومور مغزی‌ عبارت‌ است‌ از رشد یك‌ توده‌ غیرطبیعی‌ در مغز كه‌ امكان‌ دارد خوش‌خیم‌ یا بدخیم‌ باشد. توجه‌ داشته‌ باشید كه‌ یك‌ تومور خوش‌خیم‌ مغز ممكن‌ است‌ به‌ اندازه‌ یك‌ تومور بدخیم‌ ناتوانی‌ ایجاد كند، مگر اینكه‌ به‌ طور مناسب‌ تحت‌ درمان‌ قرار گیرد.

● علایم‌ شایع‌
- سردردی‌ كه‌ با دراز كشیدن‌ بدتر می‌شود.
- استفراغ‌ همراه‌ با تهوع‌، یا استفراغ‌ ناگهانی‌ بدون‌ تهوع‌
- اختلال‌ بینایی‌، از جمله‌ دو تا دیدن‌ اشیاء
- ضعف‌ در یك‌ طرف‌ بدن‌
- عدم‌ عادل‌ بدن‌؛ گیجی‌
- از دست‌ دادن‌ حس‌ بویایی‌
- از دست‌ دادن‌ حافظه‌
- تغییرات‌ شخصیتی‌
- حملات‌ صرعی‌ و تشنجی‌

● علل‌
بعضی‌ از تومورها از بافت‌ مغز منشأ می‌گیرند (تومورهای‌ اولیه‌)، اما اغلب‌ تومورهای‌ مغزی‌ در اثر گسترش‌ سرطان‌های‌ سایر نقاط‌ بدن‌ به‌ خصوص‌ سرطان‌ پستان‌، ریه‌، روده‌، یا ملانوم‌ بدخیم‌ پوست‌، به‌ مغز ایجاد می‌شوند. علایم‌ در اثر افزایش‌ فشار داخل‌ جمجمه‌ ناشی‌ از بزرگ‌ شدن‌ تومور به‌ وجود می‌آیند.

● عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر
عوامل‌ خطر ذكر شده‌ در زیر مربوط‌ به‌ سرطان‌های‌ سایر نقاط‌ بدن‌ كه‌ به‌ مغز گسترش‌ می‌یابند هستند:
- تغذیه‌ نامناسب‌، به‌ خصوص‌ كم‌ بودن‌ فیبر غذایی‌ (عامل‌ خطر سرطان‌ روده‌)
- سیگار كشیدن‌ (عامل‌ خطر سرطان‌ ریه‌)
- افراط‌ در مصرف‌ الكل‌ (عامل‌ خطر سرطان‌ كبد)
- قرار گرفتن‌ بیش‌ از حد در مقابل‌ آفتاب‌ (عامل‌ خطر ملانوم‌ بدخیم‌ پوست‌)
- وجود یك‌ سرطان‌ دیگر در هر نقطه‌ای‌ از بدن‌

● پیشگیری‌
- خانم‌ها باید پستان‌ خود را مرتباً از نظر وجود توده‌ بررسی‌ كنند.
- سیگار را ترك‌ كنید.
- رژیم‌ غذایی‌ پرفیبر داشته‌ باشید.
- خود را در برابر اشعه‌ آفتاب‌ محافظت‌ كنید (با استفاده‌ از كرم‌های‌ ضد آفتاب‌ و لباس‌ مناسب‌)

● عواقب‌ مور انتظار
در صورتی‌ كه‌ تومور مغزی‌ درمان‌ نشود، آسیب‌ دایمی‌ مغز یا مرگ‌ در انتظار بیمار خواهد بود. رشد تومور به‌ خارج‌ توسط‌ استخوان‌های‌ جمجمه‌ محدود می‌شود، بنابراین‌ این‌ مغز است‌ كه‌ در اثر رشد تومور، تحت‌ فشار قرار می‌گیرد.
اگر تومور زود كشف‌ شود و به‌ سرعت‌ جراحی‌ شود یا تحت‌ اشعه‌ درمانی‌ و شیمی‌ درمانی‌ قرار گیرد، بهبود كامل‌ اغلب‌ امكان‌پذیر خواهد بود.

● عوارض‌ احتمالی‌
ناتوانی‌ یا مرگ‌، در صورتی‌ كه‌ نتوان‌ تومور را به‌ علت‌ اندازه‌ یا جای‌ خاص‌ آن‌، تحت‌ عمل‌ جراحی‌ قرار داد.

● درمان‌
روش‌های‌ زیادی‌ برای‌ تعیین‌ محل‌ تومور مغزی‌ به‌ كار گرفته‌ می‌شوند: نواز مغز، سی‌تی‌اسكن‌، ام‌آرآی‌، عكس‌برداری‌ از جمجه‌، استخوان‌ها، ریه‌ها و دستگاه‌ گوارش‌

برای‌ تأیید تشخیص‌، نمونه‌برداری‌ از تومور به‌ احتمال‌ زیاد لازم‌ خواهد بود.

آزمایش‌ خون‌ و مایع‌ نخاع‌

در صورت‌ امكان‌، عمل‌ جراحی‌ برداشتن‌ تومور تا حد ممكن‌ (تا به‌ این‌ ترتیب‌ از فشار روی‌ مغز كاسته‌ شود).

امكان‌ دارد از اشعه‌ درمانی‌ استفاده‌ شود

● داروها
- داروهای‌ كورتیزونی‌ برای‌ كاهش‌ تورم‌ بافت‌ مغز
- داروهای‌ ضد تشنج‌ برای‌ كنترل‌ حملات‌ تشنج‌
- داروهای‌ ضد درد
- داروهای‌ ضد سرطان‌

● فعالیت‌
تا حدی‌ كه‌ قدرت‌ شما اجازه‌ می‌دهد فعالیت‌ خود را حفظ‌ كنید. كار، ورزش‌ و فعالیت‌ بدنی‌ متوسط‌ داشته‌ باشید. زمانی‌ كه‌ خسته‌ می‌شوید استراحت‌ كنید.

● رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ غذایی‌ عادی‌ و متعادل‌ داشته‌ باشید. اگر قادر به‌ خوردن‌ غذای‌ عادی‌ نباشید، شاید اضافه‌ كردن‌ مكمل‌ ویتامینی‌ و مواد معدنی‌ لازم‌ باشد.

▪ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمایید
- اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان علایم‌ تومور مغزی‌ را دارید.
- اگر دچار علایم‌ جدید وغیرقابل كنترل شده اید‌. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممكن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.

[poune]

سرطان‌ لوزالمعده‌

مقدمه
سرطان‌ لوزالمعده‌ رشد مهار نشده‌ سلول‌هاي‌ بدخيم‌ در لوزالمعده‌. اين‌ سرطان‌ از مهمترين‌ علل‌ شايع‌ مرگ‌ ناشي‌ از سرطان‌ به‌ شمار مي‌آيد. لوزالمعده‌ عضوي‌ است‌ در قسمت‌ فوقاني‌ شكم‌ كه‌ توليدكننده‌ آنزيم‌هاي‌ روده‌اي‌ براي‌ كمك‌ به‌ هضم‌ غذا و نيز انسولين‌ براي‌ كنترل‌ قندخون‌ مي‌باشد. سرطان‌ لوزالمعده‌ بزرگسالان‌ سنين‌ 70-35 سال‌ را مبتلا ساخته‌ و در آقايان‌ شايع‌تر از خانم‌هاست‌.

علايم‌ شايع‌- كاهش‌ وزن‌ سريع‌ و بدون‌ توجيه‌
- درد كمر و قسمت‌ فوقاني‌ شكم‌ كه‌ اغلب‌ با خم‌ شدن‌ به‌ جلو تخفيف‌ مي‌يابد.
- لخته‌ شدن‌ خون‌ در وريدها به‌ خصوص‌ وريدهاي‌ اندام‌ فوقاني‌ و تحتاني‌. اين‌ علامت‌ اغلب‌ يكي‌ از اولين‌ نشانه‌هاي‌ اين‌ سرطان‌ است‌.
- يرقان‌ (زردي‌ پوست‌ و چشم‌ها) در اثر انسداد مجاري‌ صفراوي‌ مجاور تومور. اين‌ يرقان‌ معمولاً با خارش‌ شديد همراه‌ است‌.

علل‌
ناشناخته‌

عوامل‌ افزايش‌دهنده‌ خطر
- پانكراتيت‌ مزمن‌
- ديابت‌ شيرين‌
- عوامل‌ ژنتيكي‌: اين‌ سرطان‌ در نژاد سياهپوست‌ شايع‌تر از سفيدپوستان‌ است‌.
- استعمال‌ دخانيات‌
- سوء مصرف‌ الكل‌
- تغذيه‌ نامناسب‌، به‌ خصوص‌ رژيم‌ غذايي‌ پرچربي‌ و پروتئين‌ و غذاهاي‌ آماده‌ حاوي‌ مقادير زياد ادويه‌جات‌
- تماس‌ با مواد شيميايي‌ صنعتي‌ نظير اوره‌، نفتالين‌ يا بنزيدين‌

پيشگيري‌
قابل‌ پيشگيري‌ نيست‌. تا حد امكان‌ از عوامل‌ افزايش‌دهنده‌ خطر ذكر شده‌ در بالا دوري‌ كنيد.

عواقب‌ مورد انتظار
اين‌ بيماري‌ در حال‌ حاضر غيرقابل‌ علاج‌ محسوب‌ مي‌شود. زنده‌ ماندن‌ بيماران‌ بيش‌ از 2-1 سال‌ نامحتمل‌ است‌. با اين‌ حال‌ علايم‌ بيماري‌ با درمان‌ قابل‌ تسكين‌ يا كنترل‌ است‌.
تحقيقات‌ علمي‌ درباره‌ علل‌ و درمان‌ اين‌ سرطان‌ ادامه‌ دارد و اين‌ اميد وجود دارد كه‌ درمان‌هايي‌ مؤثر و نهايتاً علاج‌بخش‌ ارايه‌ گردند.

عوارض‌ احتمالي‌
- خونريزي‌ به‌ داخل‌ روده‌
- عفونت‌هاي‌ لوزالمعده‌
- گسترش‌ سرطان‌ به‌ كبد، ساير اعضاي‌ شكمي‌ و ريه‌ها (اين‌ گسترش‌ معمولاً در زمان‌ تشخيص‌ بيماري‌ رخ‌ داده‌ است‌)
- ديابت‌ شيرين‌

درمان‌

اصول‌ كلي‌
بررسي‌هاي‌ تشخيصي‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ بررسي‌هاي‌ شيميايي‌ خون‌ از نظر عملكرد لوزالمعده‌، كبد و كيسه‌ صفرا، آزمايش‌هاي‌ قندخون‌، نمونه‌برداري‌ سوزني‌ كبد، جراحي‌ تفحصي‌ شكم‌، راديوگرافي‌ شكم‌، كبد، كيسه‌ صفرا و عروق‌ خوني‌ (آنژيوگرافي‌)، و نيز سونوگرافي‌ و سي‌تي‌ اسكن‌ لوزالمعده‌، باشد.
نوع‌ درمان‌ بسته‌ به‌ وضعيت‌ سلامت‌ عمومي‌ بيمار، ميزان‌ گسترش‌ سرطان‌، و موقعيت‌ و اندازه‌ تومور متفاوت‌ است‌.
روان‌ درماني‌ يا مشاوره‌ رواني‌ براي‌ كمك‌ به‌ بيمار در جهت‌ تطبيق‌ دادن‌ خود با اين‌ بيماري‌ غيرقابل‌ علاج‌ توصيه‌ مي‌گردد.

شيمي‌ درماني‌ و / يا اشعه‌ درماني‌ گاهي‌ تجويز مي‌شود.
جراحي‌ براي‌ برداشت‌ تومور، در صورت‌ كوچك‌ بودن‌ اندازه‌ آن‌، با هدف‌ كاهش‌ انسداد صفراوي‌ و كاهش‌ انسداد دوره‌ يا پيشگيري‌ از آن‌ ممكن‌ است‌ انجام‌ گيرد.

داروها
- آنتي‌بيوتيك‌ها براي‌ درمان‌ عفونت‌ همراه‌
- مسكن‌ها
- داروهاي‌ ضدسرطان‌
- آنزيم‌هاي‌ لوزالمعده‌ براي‌ جبران‌ كمبود توليد آنزيم‌ها در لوزالمعده‌
- داروهاي‌ خواب‌آور در صورت‌ نياز
- داروهاي‌ ضداسيد معده‌ ممكن‌ است‌ مفيد باشد

فعاليت‌
در حد توان‌ به‌ فعاليت‌هاي‌ طبيعي‌ خود ادامه‌ دهيد.

رژيم‌ غذايي‌
رژيم‌ خاصي‌ نياز نيست‌.
در اين‌ شرايط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نماييد:
اگر شما داراي‌ علايم‌ سرطان‌ لوزالمعده‌ باشيد.

بروز موارد زير در طي‌ درمان‌:
- تب‌ و سردرد
- درد عضلاني‌ و خستگي‌
- تهوع‌ و استفراغ‌
- درد شديد شكم‌ و تورم‌ شكم‌
- دفع‌ مدفوع‌ سياه‌ قيري‌
- اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه شده ايد. داروهاي‌ تجويزي‌ ممكن‌ است‌ با عوارض‌ جانبي‌ همراه‌ باشند.

[poune]

تومورهاي‌ خوش‌خيم‌ دهان‌ و زبان‌
Mouth or tongue tumor bening


شرح بيماري
تومورهاي‌ خوش‌خيم‌ دهان‌ و زبان‌ رشد غيرطبيعي‌ جديد در دهان‌ يا زبان‌ كه‌ گسترش‌ به‌ نواحي‌ ديگر بدن‌ ندارد. تومورهاي‌ خوش‌خيم‌ دهان‌ و زبان‌ معمولاً به‌طور منفرد و با رشدي‌ بسيار آهسته‌ در طي‌ 6-2 سال‌ بروز مي‌كنند. اين‌ تومورها ممكن‌ است‌ لب‌ها، لثه‌، كام‌، زبان‌، غشاي‌ پوشاننده‌ لب‌ها و گونه‌ها، و كف‌ دهان‌ را درگير سازند.

علايم‌ شايع‌
توده‌اي‌ در هر جاي‌ دهان‌ يا زبان‌ با خصوصيات‌ زير:
توده‌ ممكن‌ است‌ زخمي‌ شده‌ و خونريزي‌ داشته‌ باشد.
توده‌ ممكن‌ است‌ جا افتادن‌ مناسب‌ دندان‌هاي‌ مصنوعي‌ را دچار اختلال‌ كند.
توده‌ ممكن‌ است‌ تكلم‌ يا بلع‌ را دچار اختلال‌ كند.

علل‌
علت‌ دقيق‌ آن‌ ناشناخته‌ است‌، اگرچه‌ در افراد مصرف‌كننده‌ سيگار، سيگار برگ‌، پيپ‌، تنباكوي‌ جويدني‌ يا انفيه‌ شايع‌تر است‌

عوامل تشديد كننده بيماري
مصرف‌ تنباكو
جا افتادن‌ نامناسب‌ دندان‌هاي‌ مصنوعي‌

پيشگيري‌
از استعمال‌ دخانيات‌ يا مصرف‌ تنباكو اجتناب‌ كنيد.
براي‌ معاينه‌ دنداني‌ ساليانه‌ يا جهت‌ مشكلات‌ مربوطه‌ به‌ جا افتادن‌ دندان‌هاي‌ مصنوعي‌ به‌ دندانپزشك‌ خود مراجعه‌ نماييد.

عواقب‌ موردانتظار
با برداشت‌ توده‌ از طريق‌ جراحي‌ قابل‌ علاج‌ است‌. ظاهر طبيعي‌ صورت‌ را نيز پس‌ از اين‌ جراحي‌ معمولاً مي‌توان‌ با جراحي‌ ترميمي‌ بازگرداند.

عوارض‌ احتمالي‌
بروز تغييرات‌ سرطاني‌ در توده‌ (به‌ ندرت‌)
خونريزي‌ از توده‌
عفونت‌ در محل‌ توده‌



درمان‌

اصول‌ كلي‌
نمونه‌برداري‌ (برداشت‌ مقدار اندكي‌ از بافت‌ يا مايع‌ براي‌ بررسي‌ آزمايشگاهي‌ كه‌ ممكن‌ است‌ به‌ تشخيص‌ كمك‌ كند) از تومور
جراحي‌ براي‌ برداشت‌ تومور
پس‌ از جراحي‌، دهان‌ را روزانه‌ 4-3 بار با محلول‌ تسكين‌بخش‌ آب‌نمك‌ (يك‌ قاشق‌ چايخوري‌ نمك‌ در 250 سي‌سي‌ آب‌ گرم‌ (معادل‌ يك‌ بطري‌ نوشابه‌)

داروها
براي‌ موارد خفيف‌، مصرف‌ داروهاي‌ بدون‌ نسخه‌ نظير استامينوفن‌ ممكن‌ است‌ كافي‌ باشد.
در صورت‌ وجود عفونت‌، آنتي‌بيوتيك‌ تجويز مي‌گردد.

فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري
محدوديتي‌ وجود ندارد

رژيم‌ غذايي‌
پس‌ از التيام‌ محل‌ جراحي‌ رژيم‌ خاصي‌ نياز نيست‌. تا چند روز پس‌ از جراحي‌ ممكن‌ است‌ مصرف‌ رژيم‌ مايعات‌ ضروري‌ باشد.

درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي‌ از اعضاي‌ خانواده‌ تان داراي‌ علايم‌ تومور دهان‌ يا زبان‌ باشيد.
بروز موارد زير پس‌ از جراحي‌:
ـ تب‌
ـ خونريزي‌ محل‌ عمل‌
ـ درد غيرقابل‌ تحمل‌
- اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه شده ايد. داروهاي‌ تجويزي‌ ممكن‌ است‌ با عوارض‌ جانبي‌ همراه‌ باشند.

[طلیعه طلا]

خوندن در مورد این بیماری و کسب دانشش هم آدم رو دگرگون می کنه .
الهم اشف کل مریض

[(Amir p)]

ماشاه الله به این میگن یک مطلب کامل[tashvigh] شمام که یپا دکتری ها ..[tashvigh]

[poune]

تومور ويلمز چيست ؟


تومور ويلمز عبارت است از يك تومور بدخيم و مختلط (حاوي چند نوع سلول ) كليه كه به طور اوليه در كودكان (۹۰% موارد تنها يك كليه را درگير مي كند) رخ مي دهد.
معمولاً كودكان زير ۷ سال را مبتلا مي كند و حداكثر بروز آن بين ۴-۳ سالگي است . در موارد نادري تا بزرگسالي ظهور نمي كند.


علايم شايع
بزرگي شكم . به آساني مي توان يك تومور بزرگ ، سفت و صاف را در جدار شكم لمس كرد.
فشار خون بالا
خون در ادرار (ادرار ممكن است كدر به نظر برسد).
درد شكم (گاهي )
استفراغ مكرر
تب
كاهش وزن

علل
ناشناخته

عوامل افزايش دهنده خطر
عوامل ژنتيك . تومور ويلمز در كودكان دچار ساير اختلالات مادرزادي شايع تر است .

پيشگيري
در حال حاضر قابل پيشگيري نيست .

عواقب مورد انتظار
با درمان آن دورنماي آن بهتر از بيشتر تومورهاي بدخيم كودكان است . در بيشتر موارد، تومور ويلمز با جراحي ، پرتو درماني و داروهاي ضدسرطان قابل علاج است . اگر تومور قبل از گسترش يافتن ، تشخيص داده شود، ميزان بقاي ۵ ساله ، ۹۰% خواهد بود.

عوارض احتمالي
نارسايي كليه
گسترش تومور به ريه ها، استخوان ها، كبد يا مغز در صورت عدم درمان
واكنش مضر از جمله ريزش مو در اثر پرتو درماني و داروهاي ضد سرطان


درمان
اصول كلي
آزمون هاي تشخيصي مي توانند شامل سونوگرافي ، اوروگرافي ، آرتريوگرافي ، سونوگرافي از وريد اجوف ، پيلوگرافي پس گرا، سي تي اسكن و راديوگرافي باشند.
جراحي براي برداشتن تومور و كلية مبتلا و در صورت گسترش تومور بافت مجاور
پرتو درماني و داروهاي ضد سرطان


داروها

داروهاي ضدسرطان
داروهاي ضدتهوع
مسكن ها
آنتي بيوتيك ها در صورت رخ دادن عفونت در طول درمان با داروهاي ضد سرطان
ملين ها براي پيشگيري از يبوست به دنبال جراحي


فعاليت

محدوديتي وجود ندارد. كودك مي تواند در حد توان خود فعال باشد.


رژيم غذايي

رژيم غذايي خاصي ندارد.


در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد

اگر كودك شما علايم تومور ويلمز را داشته باشد.
اگر در طول درمان موارد زير رخ دهند: ـ استفراغ ، درد شكم يا يبوست ـ تنگي نفس ـ تورم پا يا مچ پا
اگر شما دچار علايم جديد و غير قابل توجيه شده ايد. داروهاي مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبي ايجاد كنند. خارش زمستاني (اگزماي خشك

[poune]

مروری کلی بر سرطان‌ کبد



http://www.pezeshk.us/wp-content/uploads/2011/07/534589796-300x264.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.pezeshk.us%2Fw p-content%2Fuploads%2F2011%2F07%2F534589796.jpg)

سرطان‌ کبد عبارت‌ است‌ از یک‌ تومور بدخیم‌ (سرطانی‌) که‌ از بافت‌ کبد منشأ می‌گیرد. در کبد سرطان‌هایی‌ نیز یافت‌ می‌شوند که‌ از نقاط‌ دیگر منشأ گرفته‌ به‌ کبد گسترش‌ یافته‌اند. سرطان‌ کبد معمولاً در ارتباط‌ با یک‌ بیماری‌ زمینه‌ای‌ در کبد مثل‌ سیروز کبد رخ‌ می‌دهد. این‌ سرطان‌ در هر دو جنس‌ به‌ وجود می‌آید، اما در مردان‌ شایع‌تر است‌.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، سرطان کبد رشد خارج از کنترل سلول های بدخیم در کبد، سرطان کبد ممکن است به طور اولیه از سلول های غیرطبیعی کبدی یا مجاری صفراوی منشأ گرفته یا از گسترش سرطان عضوی دیگر به کبد ناشی گردد (متاستاز).
شایع ترین این سرطان های گسترش یابنده به کبد عبارتند از سرطان های رکتوم ، کولون ، ریه ، پستان ، پانکراس ، مری و پوست (ملانوم بدخیم ). سرطان کبد در همه سنین ممکن است بروز کند ولی در مردان بالای ۶۰ سال شایع تر است .
رایج ترین نوع خوش خیم تومورهای کبدی از رگهای خونی شروع به رشد می نماید. این ضایعه « همانژیوم » نام دارد. اکثر تومورهای همانژیوم هیچ علایمی در کبد به وجود نمی آورند و به همین دلیل نیاز به درمان نیز ندارند. برخی از این تومورها ممکن است خونریزی نمایند که در این صورت برای خارج نمودن آنها نیاز به جراحی می باشد.
« ادنوم های کبدی » نیز نوعی از تومورهای خوش خیم هستند که از سلولهای کبدی ـ صفرایی (نوع اصلی سلول کبد) شروع به رشد می کند و اکثرا هم باعث به وجود آوردن هیچ علامتی نمی شود و نیاز به درمان ندارد. برخی از این تومورها ممکن است باعث ایجاد یک توده و یا درد در ناحیه شکمی (معده ) و یا کم خونی شوند که در این صورت ممکن است برای خارج کردن آن نیاز به جراحی باشد.
اگر شما از قرصهای ضد بارداری استفاده می کنید , شانس بسیار بالایی در ابتلا به یکی از این تومورها دارید. متوقف نمودن مصرف این قرصها می تواند باعث کوچک شدن و یا کاهش تعداد تومورها شود.
نوع دیگر شبه تومورهای خوش خیم , « هیپرپلازی کانونی ندولر می باشد که از چندین نوع از سلولها (سلولهای کبدی , سلولهای مجرای صفرا و بافت پیوندی ) تشکیل می شود. در صورت وجود علایم , این تومور را می توان از طریق جراحی خارج نمود و به این ترتیب بیمار را معالجه نمود. این تومورها در زنان بیشتر از مردان رایج است .

● علت بروز سرطان کبد چیست
اگر چه ما اطلاعاتی درباره برخی از ریسک فاکتورهای سرطان هپاتوسلولار داریم اما روش دقیقی برای نشان دادن این که کدامیک از این عوامل باعث سرطانی شدن سلول های سالم کبد می شوند وجود ندارد. دانشمندان معتقدند که سرطان در دو مرحله پیشرفت می کند. در مرحله اول به موجود بر روی سلول ها DNA DNA آسیب وارد می شود .
تقریبا برای هر نوع فرآیند شیمیایی که در بدن انسان صورت می گیرد , حاوی دستورالعملی می باشد.
بعضی از این دستورالعمل ها به رشد متناسب و کامل سلول های بدن کمک می کند. اگر در این دستورالعمل ها تغییری رخ دهد , ممکن است سلول ها بدون کنترل , رشد کرده و یک تومور را تشکیل دهند. خوشبختانه سلول های بدن تخریب شده DNA قادرند تا را مجددا مرمت و بازسازی کنند به گونه ای که بیشتر DNA آسیب های وارد شده به موجب سرطان نمی شود.
برخی از مواد شیمیایی سرطان زا نظیر آفلاتوکسین , به موجود بر روی DNA سلول های کبد نیز آسیب وارد می کنند. مطالعات اخیر نشان می دهد که ماده شیمیایی P 35 آفلاتوکسین به ژن شماره که وظیفه آن جلوگیری از رشد بیش از حد سلول ها می باشد , آسیب وارد می کند. آسیب این ژن DNA رسیدن به می تواند باعث افزایش رشد غیرعادی سلول ها شده و در نهایت به سرطان منجر شود.
همچنین ابتلا سلول های کبد به انواع هپاتیت های DNA ویروسی می تواند به آسیب وارد نماید. این DNA ویروس ها دارای مخصوص خودشان می باشند که دستورالعمل هایی درباره تولید ویروس های بیشتر و چگونگی آلوده سازی سایر سلول ها را با خود حمل می کنند. در برخی از بیماران , ویروس می تواند به DNA این موجود بر DNA تنهایی وارد روی سلول های کبد شود. اما دانشمندان هنوز نمی دانند که DNA دقیقا چطور این ویروسی می تواند منجر به سرطان شود.
اگر چه دانشمندان هنوز در آغاز شناخت این فرایند هستند اما هنوز به اطلاعات بیشتری نیز دارند. آنها امیدوار هستند که با درک کامل تر این فرایند به بسط و گسترش روش های بهتر در پیشگیری و درمان سرطان های کبد کمک نمایند

● انواع تومورهای سرطانی در کبد :

تومورهای بدخیم :
آنژیوسارکوم یا همانژیوسارکوم :
این سرطانهای نادر رشد خود را از رگهای خونی کبد شروع می کنند. بیشتر افرادی که مبتلا به این نوع سرطانها می شوند , افرادی هستند که بدون استفاده از پوشش و محافظ در معرض استنشاق کلرید وینیل یا دی اکسید توریم قرار می گیرند. کریدوینیل , نوعی ماده شیمیایی است که در ساخت بعضی از انواع پلاستیکها به کار می رود. دی اکسید توریم نیز یک ماده شیمیایی است که در گذشته به عنوان یکی از مراحل آزمایش اشعه ایکس به برخی از بیماران تزریق می شده است .
زمانی که خاصیت سرطان زا بودن این مواد شیمیایی تشخیص داده شد , قدمهایی برای ریشه کن کردن یا کاهش خطر آن برداشته شد. در حال حاضر کارگرانی که بدون استفاده از پوشش و یا محافظ در معرض استنشاق کلرید وینیل قرار دارند , به طور جدی تحت کنترل می باشند. در عین حال فرایند ساخت انواع پلاستیک نیز تغییر شکل یافته است . استفاده از ماده شیمیایی دی اکسید توریم در پزشکی نیز در حدود ۵۰ سال است که متوقف گشته است .
از آنجا که آنژیوسارکوم ها به سرعت رشد کرده و معمولا بیش از حد گسترش پیدا می کنند , با گذشت زمان می توان آنها را یافت و با عمل جراحی خارج نمود. در این جا شیمی درمانی و پرتودرمانی کمک چندانی نمی کند و اکثر بیماران کمتر از شش ماه پس از تشخیص زنده می مانند.

● غده سرطانی کولانژیوم :
در حدود ۱۳ درصد از سرطانهای اولیه کبد از نوع غده سرطانی (کارسنیوم ) کولانژیوم می باشند. این سرطانها رشد خود را از مجاری صفرا در داخل کبد شروع می کند. اگر شما مبتلا به سنگ صفرا یا التهاب کیسه صفرا , کولیت زخمی مزمن (التهابی که به صورت بلندمدت در روده بزرگ باقی بماند) یا یک بیماری عفونی همراه با کرم انگلی که در بخشهایی از آسیا با نام « کلونورکیس » (کرم پهن کبد) دیده شده , باشید , در خطر بیشتری برای ابتلا به این سرطان هستید.
بیماری که دچار این نوع سرطان می شود , ممکن است در ناحیه شکمی به ویژه در سمت راست آن , احساس درد داشته باشد. غالبا کبد بیمار بزرگ خواهد شد و گاهی اوقات سرطان از نزدیک ناف کبد (فرورفتگی روی کبد که مجاری صفرا در مسیر حرکت خود به سوی کیسه صفرا از آن قسمت خارج می شوند) شروع خواهد شد. که در این صورت ممکن است بیمار دچار یرقان شود و علامت آن تغییر رنگ پوست و چشمها به زرد مایل به سبز می باشد.
اکثر غده های سرطانی کولانژیوم را نمی توان به طور کامل از طریق جراحی خارج نمود و این بدان دلیل است که این غده ها بیش از حد بزرگ هستند و یا در بخشی از کبد قرار گرفته اند که امکان برداشتن آنها به وسیله جراحی نیست . معمولا در این مرحله شیمی درمانی و پرتودرمانی نیز کمک چندانی نمی کند. به همین دلیل بیشتر افرادی که دارای کارسینوم کولانژیوم می باشند , تنها شش ماه بعد از تشخیص زنده می مانند. انجام عمل « بای پس » بر روی مجاری صفرا که به علت سرطان بسته شده اند. موقتا برخی از علایم را برطرف می سازد.

● تومور هامارتوم کبد :
معمولا کودکان زیر ۴ سال , امکان ابتلا به این نوع نادر از سرطان کبد را دارند. سلولهای هامارتوم شبیه سلولهای دوران جنینی کبد هستند. در حدود ۷۰ درصد از کودکانی که به این بیماری مبتلا شوند , با موفقیت درمان خواهند شد و میزان زندها ماندن آنها زمانیکه بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود , بالای ۹۰ درصد است . همچنین شیمی درمانی , تاثیر مطلوبی در بهبود این کودکان خواهد داشت .

● کارسینوم هپاتوسلولار :
رایج ترین شکل سرطان کبد در میان بزرگسالان , غده سرطانی سلولهای کبدی یا کارسیوم هپاتوسلولار می باشد. علت نامگذاری این سرطان از آنجا ناشی می شود که نوع اصلی سلولهای کبد یعنی سلولهای کبدی ـ صفرایی منشا اصلی این سرطان می باشند . در حدود ۷۵ درصد از سرطانهای اولیه کبد از این نوع به شمار می روند.
سرطان هپاتوسلولار به شکلهای مختلفی رشد می کند. در مقایسه با سرطانهای اولیه کبد که رشد خود را از کبد آغاز می کنند , تومورهای کبدی ثانویه یا متاستاتیک , تومورهایی هستند که از سایر اعضای بدن نظیر پانکراس , روده بزرگ , معده , سینه , ریه و غیره شروع به رشد کرده بود و به صورت ثانویه به کبد گسترش پیدا می کنند. این تومورها که بعد از فراگیری در محل اصلی خود , نامگذاری می شوند , از این پس به عنوان ثانویه به شمار می روند. به عنوان مثال سرطانی که رشد خود را از بافت سینه آغاز کرده و سپس به کبد گسترش پیدا می کند , سرطان سینه ثانویه نامیده می شود. در آمریکا و اروپا , تومورهای کبدی ثانویه نسبت به سرطانهای اولیه کبد , شایع تر می باشند. درست برعکس این مسئله در بسیاری از نواحی آسیا و آفریقا صادق است .
برخی از تومورهای کبدی به صورت یک تومور مجزا به وجود آمده و رشد می کنند و فقط در صورت عدم توجه به این بیماری به سایر بخشهای کبد گسترش پیدا می کنند.
نوع دیگری از سرطان کبد وجود دارد که از همان ابتدا به شکل شاخکهایی در میان بافت کبد , شروع به رشد و گسترش نموده و منحصر به یک تومور مجزا نمی باشد. بیشتر اوقات این نوع تومور در افرادی که مبتلا به سیروز کبدی بوده اند , مشاهده می شود.
در یکی دیگر از انواع سرطان کبد , سرطان به صورت غده هایی در بخشهای مختلف کبد شکل می گیرند.
گاهی اوقات نیز شکل غده مشخص نیست و سرطان با هیچ یک از انواعی که گفته شد , هماهنگی ندارد.
پزشکان قادرند در زیر میکروسکوپ چندین زیر گروه از سرطان هپاتوسلولار را تشخیص دهند. مهمترین این زیر گروهها « فیبروم لایه ای » نام دارد. بیماران مبتلا به این نوع سرطان در مقایسه با مبتلایان به سایر زیرگروهها از لحاظ سنی جوانتر هستند و اغلب زنان می باشند. این زیرگروه در مقایسه با شکلهای دیگر سرطان هپاتوسلولار , از پیش آگهی بسیار بهتری برخوردار است .

● سرطان کبد ثانویه :
اکثر اوقات وقتی سرطان در کبد دیده می شود , در حقیقت رشد خود را از آنجا آغاز نکرده , یعنی در کبد شکل نگرفته است . بلکه از سرطانی که در قسمتی دیگر از بدن وجود داشته , به کبد سرایت کرده است . این تومورهای ثانویه کبد , در اعضای دیگر بدن نظیر پانکراس , روده بزرگ , معده , سینه , ریه و… شکل می گیرند و سپس به کبد گسترش پیدا می کنند. این تومورها که بعد از قرارگیری در محل اصلی خود , نامگذاری می شوند , از این پس متاستاتیک یا ثانویه نامیده می شوند.

● آمار مهم و کلیدی سرطان کبد :
انجمن سرطان ایالات متحده برآورد نموده است که تعداد ۱۶۲۰۰ مورد جدید از سرطان اولیه کبد و سرطان مجرای صفرای درون کبدی شناسایی شده است که از این تعداد ۱۰۷۰۰ نفر را مردان و ۵۵۰۰ را زنان تشکیل داده اند . همچنین در حدود ۱۴۱۰۰ نفر در اثر این بیماری جان خود را از دست داده اند که ۸۹۰۰ تن از این آمار به مردان و مابقی به زنان اختصاص داشته است .
در مقایسه با بسیاری از سرطان های دیگر , تعداد افرادی که مبتلا به سرطان کبد شده و بر اثر این بیماری فوت کرده اند , در حال افزایش است .
این نوع سرطان در کشورهای شرق آسیا , آفریقا و آسیا ده برابر بیشتر از نقاط دیگر جهان شایع است و در بسیاری از کشورها , رایج ترین نوع سرطان محسوب می شود.
از آن جا که علایم سرطان کبد تا هنگامیکه این بیماری پیشرفت نکند , ظاهر نمی شود , فقط می توان تعداد اندکی از این تومورها را در مراحل پیش رس واولیه شناسایی نمود و به وسیله جراحی خارج کرد. در کمتر از ۳۰ درصد بیمارانی که تحت عمل جراحی تحقیقی قرار می گیرند , تومور سرطانی به طور کامل از بدن بیمار خارج می شود. به طور میانگین میزان ادامه حیات برای حدود ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان کبد , تنها ۵ سال می باشد.
این رقم برای بیمارانی که در اثر سایر بیماری ها (نظیر بیماری قلبی ) جان خود را از دست دهند و یا در حال مرگ باشند , صدق نمی کند.


● علایم شایع
کاهش اشتها و کاهش وزن
وجود توده ای دردناک در طرف راست بالای شکم
درد قسمت فوقانی شکم
تب خفیف ، معمولاً زیر ۳/۳۸ درجه سانتیگراد
زردی چشم ها و پوست (گاهی )
تورم شکم در اثر احتباس مایع (گاهی )
خواب آلودگی

● علل
نامشخص . این سرطان در جمعیت هایی که میزان بروز هپاتیت ویروسی و سایر بیماری های مزمن کبدی در آنها بالاست شایع تر است .
عوامل افزایش دهنده خطر
بیماری اولیه کبد نظیر سیروز کبد
مصرف استروییدهای آنابولیک
مصرف بیش از از حد الکل
سابقه عفونت هپاتیت ب
مصرف طولانی مدت قرص های ضدبارداری
هموکروماتوز
اختلالات متابولیسمی
سنگ صفراوی ، کیست کلدوک ، کلونورکیازیس (آلودگی با یک کرم کبدی شایع در خاور دور( شرق آسیا)

● پیشگیری
واکسیناسیون هپاتیت ب و ارائه آموزش در مورد پیشگیری برای جمعیت پرخطر از نظر ابتلا
غربالگری سرطان و تشخیص زودرس در مورد جمعیت پرخطر (با آزمایشی که آلفافیتوپروتئین یا AFP نامیده می شود)

● عواقب موردانتظار
این سرطان در حال حاضر غیرقابل علاج بوده و در مدت کوتاهی منجر به مرگ می گردد. با این حال درد بیماران با درمان قابل کنترل است . معمولاً برای درمان این بیماری اقدام می شود، اگرچه احتمالاً ناموفق است .
تحقیقات علمی درباره علل و درمان این سرطان ادامه دارد و این امید وجود دارد که درمان هایی مؤثرتر و نهایتاً علاج بخش در آینده ارایه گردند.

● عوارض احتمالی
احتباس سدیم ، که باعث تجمع مایع در شکم و قسمت های پایینی بدن می گردد که این خود تهدیدکننده حیات است .
نارسایی کلیه
مرگ در اثر اختلال عملکرد کبد
گسترش سرطان به اعضای دیگر



● درمان اصول کلی
بررسی های تشخیصی گوناگونی برای اثبات تشخیص این بیماری ممکن است استفاده شود که عبارتند از آزمایش های خون ، نمونه برداری کبد، عکس ساده ، سونوگرافی ، سی تی اسکن ، ام آرآی ، آرتریوگرافی ، آنژیوگرافی و آزمون های رادیواکتیو.
در مراقبت این بیماران ، مراقبت های حمایتی طبی جامع و حمایت های روانی هر دو باید مدنظر قرار داشته باشد.
داروهای ضدسرطان و اشعه درمانی اغلب تجویز می شود. این درمان ها ممکن است تا حدودی تسکین بخش باشند ولی علاج بخش نیستند (درمان های تسکینی ).
بسته به نوع و گسترش تومور جراحی جهت برداشت تومور ممکن است توصیه گردد.
پیوند کبد برای بعضی بیماران ممکن است در نظر گرفته شود.

● داروها
داروهای ضدسرطان که ممکن است سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهد.

● مسکن ها
آنتی بیوتیک ها در صورت عفونت زمینه ای کبد

● فعالیت
محدودیتی وجود ندارد. تا حد توان به فعالیت های سابق خود ادامه دهید.
با پیشرفت بیماری ممکن است مراقبت های آسایشگاهی به صورت سرپایی یا بستری توصیه گردد.

● رژیم غذایی
رژیم پرانرژی و کم پروتئین
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم سرطان کبد، به ویژه کاهش وزن توجیه نشده ، تب خفیف یا وجود توده شکمی ، باشید.
بروز تورم شکم در طی درمان
اگر دچار علایم جدید وغیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.

علایم‌ شایع‌
وجود یک‌ توده‌ سفت‌ در قسمت‌ بالایی‌ در سمت‌ راست‌
کاهش‌ وزن‌ و بی‌اشتهایی‌ بدون‌ توجیه‌
ندرتاً زردی‌ چشم‌ها و پوست‌
احساس‌ ناراحتی‌ در شکم‌ که‌ شبیه‌ حالتی‌ است‌ که‌ انگار ماهیچه‌ دچار کشیدگی‌ شده‌ باشد.
پایین‌ افتادن‌ قندخون‌ (ضعف‌، تعریق‌، گرسنگی‌، لرزش‌ و سردرد)
تب‌
وجود مایع‌ در شکم‌؛ بزرگ‌ شدن‌ طحال
مستعد شدن‌ به‌ خونریزی‌ گوارشی‌ و سایر جاها

علل‌
وجود سیروز از قبل‌ در کبد. در حدود ۵۰% بیمارانی‌ که‌ سرطان‌ کبد دارند از قبل‌ از آن‌ دچار سیروز بوده‌اند.
عفونت‌ هپاتیت‌ B یا C
عفونت‌ احتمالی‌ با ویروس‌های‌ آهسته‌
عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر
سابقه‌ هپاتیت‌؛ الکلی‌ بودن‌
مصرف‌ قرص‌های‌ تنظیم‌ خانواده‌ (ضد حاملگی‌)
استفاده‌ از استروییدهای‌ آنابولیک‌ توسط‌ بعضی‌ از ورزشکاران‌ برای‌ افزودن‌ بر حجم‌ عضلات‌
مناطق‌ خاص‌ جغرافیایی‌. سرطان‌ کبد خصوصاً در آفریقای‌ جنوبی‌ و آسیای‌ جنوب‌شرقی‌ شایع‌ است‌.

پیشگیری‌
الکل به‌ هیچ‌ عنوان‌ ننوشید.
واکسیناسیون علیه‌ هپاتیت‌ B ممکن‌ است‌ کمک‌کننده‌ باشد.
انجام‌ منظم‌ آزمایشاتی‌ جهت‌ بررسی‌ وجود این‌ سرطان در افراد در معرض‌ خطر (کسانی‌ که‌ سیروز یا هپاتیت‌ مزمن‌ فعال‌ دارند).

عواقب‌ مورد انتظار
این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر لاعلاج‌ است‌. تنها تعداد کمی‌ از بیماران‌ تا ۵ سال‌ پس‌ از جراحی‌ زنده‌ می‌مانند. اما علایم‌ را می‌توان‌ تخفیف‌ داد یا کنترل‌ نمود و البته‌ تا به‌ حال‌ چندین‌ مورد بوده‌اند که‌ بدون‌ دلیل‌ مشخص‌ بهبود یافته‌اند.
تحقیقات‌ علمی‌ در زمینه‌ علل‌ و درمان‌ این‌ سرطان‌ ادامه‌ دارند، بنابراین‌ امید می‌رود که‌ درمان‌های‌ مؤثرتری‌ ابداع‌ شوند و نهایتاً بتوان‌ این‌ سرطان‌ را معالجه‌ کرد.

● عوارض‌ احتمالی‌
● نارسایی‌ کبد
گسترش‌ سرطان‌ به‌ سایر اعضا، خصوصاً ریه‌ها، غدد فوق کلیوی و استخوان‌ها


درمان‌
بررسی‌ تشخیصی‌ عبارتند از آزمایش‌ خون‌ از نظر کار کبد و آنتی ژن هپاتیت ب ، سی تی اسکن کبد، سونوگرافی، عکسبرداری‌ از شکم‌، آنژیوگرافی از رگ‌های‌ کبد (عکسبرداری‌ از رگ‌ها با تزریق‌ ماده‌ حاجب‌ و تاباندن‌ اشعه ایکس ) و نمونه‌برداری‌ از کبد
در صورت‌ امکان‌، جراحی‌ برای‌ برداشتن‌ تومور. تنها ۲۵% از سرطان‌های‌ کبد را می‌توان‌ با موفقیت‌ برداشت‌. پیوند کبد در تعدادی‌ از بیماران‌ موفقیت‌آمیز بوده‌ است‌، اما عود سرطان‌ شایع‌ است‌.
روان‌ درمانی‌ یا مشاوره‌ برای‌ کنار آمدن‌ با این‌ بیماری‌ لاعلاج‌
ممکن‌ است‌ نهایتاً لازم‌ شود بیمار در یک‌ مرکز نگهداری‌ بستری‌ و درمان‌ وی‌ در آنجا ادامه‌ یابد.

● داروها
برای‌ ناراحتی‌ خفیف‌ می‌توان‌ از داروهایی‌ مثل‌ استامنیوفن استفاده‌ نمود. در صورت‌ نیاز، داروهای‌ ضد درد قوی‌تری‌ تجویز خواهند شد.
داروهای‌ ضد سرطان‌ تاکنون‌ نتایج‌ خوبی‌ نداده‌اند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا حدی‌ که‌ قدرتتان‌ اجازه‌ می‌دهد فعال‌ بمانید.

● رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود. الکل‌ ننوشید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ سرطان‌ کبد را دارید.
اگر علایم‌ خونریزی‌ ظاهر شوند، خصوصاً خونریزی‌ از دستگاه‌ گوارش‌. این‌ علایم‌ عبارتند از استفراغ‌ خونی‌ یا استفراغی‌ که‌ حاوی‌ ماده‌ سیاه‌ رنگ‌ شبیه‌ دانه‌های‌ قهوه‌ باشد، وجود خون‌ در اجابت‌ مزاج‌، یا اجابت‌ مزاج‌ سیاه‌رنگ‌ و قیری


درمان سرطان پیشرفته از طریق شیمی درمانی یا پرتو درمانی و یا هر دوی آنها صورت می‌گیرد:

● شیمی درمانی :
در این روش از داروها خاصی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می‌شود. گاهی پزشک از درمان سیستمیک نیز استفاده می‌کند، به این معنی که داروها به طور مستقیم به داخل رگ بیمار تزریق می‌شود.معمولاً شیمی درمانی به صورت یک درمان سرپایی در کلینیک‌ها یا مطب پزشکان انجام می‌شود. گاهی نیز ممکن است بیمار در مراحل اولی نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد.

● پرتو درمانی:
در این روش از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. این روش یک درمان موضعی است، به این معنی که تنها سلول‌ها را در محل تابش اشعه تحت تأثیر قرار می‌دهد.

● سرطان عود کننده:
سرطان عود کننده سرطانی است که پس از درمان، علی رغم بهبود اولیه، مجدداً عود می‌کند. در این موارد به نظر می‌رسد سرطان کلاً از بین رفته است، اما به دلیل ناشناخته ماندن بعضی ازسلولهای سرطانی، بیماری مجدداً خود را نشان می‌دهد. بسیاری از این موارد عود بیماری در دوسال اول بعد از درمان خو را نشان می‌‍دهندبیمار ممکن است نیاز به درمان جراحی و یا ترکیبی از روش‌های درمانی مختلف برای از بین بردن این تومور عود کرده داشته باشد.

● عوارض جانبی درمان سرطان کبد :
به دلیل آن که درمان سرطان می‌تواند به سلولها و بافتهای سالم نیز آسیب برساند، عوارض جانبی نیز به همراه دارداین عوارض به عوامل مختلفی از جمله نوع و میزان درمان بستگی دارند.عوارض در بیماران مختلف تفاوت داشته و حتی در مورد یک بیمار در جلسات مختلف نیز می‌تواند متفاوت باشد.تیم درمانی این عوارض را برای بیمار شرح داده و نحوه روبرو شدن با آن را برای بیمار توضیح می‌دهند.

● جراحی سرطان کبد :
پس از جراحی چند روز طول می‌کشد که بیمار به حالت عادی باز گردد. بیماران معمولاً در چند روز اول احساس درد و ناراحتی می‌کنند، هر چند از داروهای مسکن می‌توان بریا کاهش درد استفاده کرد.

● شیمی درمانی سیستمیک:
عوارض این روش بستگی به نوع و میزان داروی به کار رفته دارد. این عوارض برای هر بیمار نیز متفاوت است. شیمی درمانی سیستمیک بیشتر سلول‌هایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که رشد و تقسیم سریعی دارند، مانند سلولهای خونی، وقتی که داروهای ضد سرطان بر این سلولها اثر کند، توان بدن برای مقابله با بیماری‌ها کاهش یافته و نیز ممکن است بیمار به راحتی دچار خون ریزی شود. سلول‌های ریشه مو و جداره دستگاه گوارش نیز از جمله سلول‌هایی هستند که به دنبال شیمی درمانی آسیب می‌بینند و فرد دچار ریزش مو، تهوع، استفراغ و یا اسهال می‌شود. این عوارض معمولاً بعد از اتمام دوره درمان به تدریج از بین می‌روند.

● پرتو درمانی :
عوارض این روش درمانی به میزان اشعه تابیده شده و ناحیه‌ای که تحت تابش قرار گرفته است بستگی دارد. بیماران در حین این درمان به خصوص در انتهای دوره، احساس خستگی زیادی می‌کنند. استراحت در این دوره بسیار مهم است، اما پزشکان به بیماران سفارش می‌‍کنند که فعالیت‌های خود را به همان روال قبلی ادامه دهند.پرتو درمانی در ناحیه سینه یا شکم، معمولاً تهوع، استفراغ و اسهال را به دنبال خواهد داشت. پرتو درمانی می‌تواند باعث کاهش سلولهای سفید خون که حفاظت از بدن را بر عهده دارند شود که به این ترتیب مقاومت بدن در مقابل بیماری‌ها کاهش می‌یابد.
کنترل درد در سرطان کبد :یکی از عوارض معمول بیمارانی که به سرطان کبد مبتلا هستند درد است
تومور خود به تنهایی به دلیل فشاری که بر روی کبد و سایر ارگان‌ها وارد می‌‍کند، می‌تواند باعث درد شود. کادر پزشکی می‌تواند با استفاده از روش‌های مختلف به بیمار کمک کند:

● دارو :
از داروها می‌توان برای کاهش درد استفاده کرد. این داروها ممکن است بیماران را دچار خواب آلودگی یا یبوست کنند که در این صورت می‌توان از داروهای مسهل استفاده کرد.
پرتو درمانی:پرتوهایی با انرژی بالا به دلیل آن که می‌توانند حجم تومور را کاهش دهند، درد را نیز کم می‌کنند.
بلوک عصبی:پزشک می‌تواند با تزریق الکل در نواحی خاص، از انتقال حس درد توسط این اعصاب جلوگیری کند. تیم پزشکی می‌تواند روش‌های دیگری را نیز برای کاهش درد پیشنهاد دهد که ماساژ و طب سوزنی از این دسته هستند.بیماران خود نیز می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های خاص برای کاهش درد اقدام کنند.
تغذیه در بیماران سرطان کبد :بیمارانی که مبتلا به سرطان کبد هستند، چه به دلیل خستگی و چه به دلیل احساس بیماری، ممکن است اشتهای زیادی برای صرف غذا نداشته باشند. عوارض درمان نیز می‌تواند خوردن غذا را برای بیمار مشکل کند.مزه یا بوی طبیعی غذا ممکن است برای بیمار متفاوت باشد.
با این وجود بیماران باید انرژی کافی دریافت کنند تا دچار کاهش وزن نشده و روند بهبودشان تسریع گردد. غذا خوردن از طرف دیگر باعث می‌شود که بیماران احساس خوبی داشته باشند. برنامه ریزی غذایی نیز بسیار مهم است. درمان سرطان کبد ممکن است تغذیه را برای بیماران مشکل کند و به همین دلیل این بیماران باید به صورت مداوم از نظر وزن و وضعیت سلامت توسط پزشک کنترل شوند.

[Helena.M]

مری

مری در قفسۀ سینه است و در حدود 25 سانتی متر طول دارد.

این عضو بخشی از دستگاه گوارش است. غذا از طریق مری از دهان به معده منتقل می‌شود.
مری لوله‌ای ماهیچه‌ای است. دیوارۀ‌ مری چندین لایه دارد :


لایه داخلی یا پوشاننده : این بافت مری مرطوب است، به گونه‌ای که غذا بتواند به‌راحتي به معده برود.
زیر مخاط : غدد این لایه مخاط تولید می‌کنند. مخاط مری را مرطوب نگه می‌دارد.
لایۀ ماهیچه‌: ماهیچه‌ها غذا را به سمت معده هل می‌دهند.
لایۀ بیرونی : لایۀ بیرونی سطح مری را می‌پوشاند.

سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی
سرطان (http://www.ncii.ir) در سلول‌ها آغاز می‌شود که تشکیل‌دهندة بافت‌ها هستند، بافت‌ها هم اعضای بدن را می‌سازند.
سلول‌های طبیعی رشد می‌کنند و هنگامی‌ که بدن به آنها نیاز دارد تقسیم می‌شوند تا سلول‌های جدیدی تشکیل دهند. وقتی سلول‌های طبیعی پیر می‌شوند و یا آسیب می‌بینند، می‌میرند و سلول‌های جدید جای آنها را می‌گیرند.
گاه، این فرآیند اشتباه پیش می‌رود. سلول‌های جدید هنگامی‌که بدن به آنها نیازی ندارد تشکیل می‌شوند و سلول‌های پیر و یا آسیب‌دیده، برخلاف روال طبیعی، از بین نمی‌روند. ساخت سلول‌های اضافه اغلب تشکیل توده‌ای از بافت را می‌دهد که به آن تومور می‌گویند.
توده‌هاي زائد (تومورها) در دیوارۀ مری خوش‌‌خیم (غیرسرطان (http://www.ncii.ir)ی) و یا بدخیم (سرطان (http://www.ncii.ir)ی) اند. در دیوارۀ نرم داخلی، بخش‌های زبر غیرطبیعی، برآمدگی‌های کوچک، یا یک تومور، ايجاد مي‌شود. تومورهای خوش‌خیم مثل تومورهای بدخیم (سرطان (http://www.ncii.ir)ی) مضر و خطرناك نیستند.
تومورهای خوش‌خیم :


به ندرت تهدیدی برای زندگی به شمار می‌آیند.
قابل برداشتن‌اند و معمولاً بار دیگر رشد نمی‌کنند.
به بافت‌های اطراف حمله نمی‌کنند.
به بخش‌های دیگر بدن گسترش نمی‌یابند.

سرطان (http://www.ncii.ir) مری در سلول‌های لایۀ درونی مری شروع می‌شود، و به مرور گاهی به طور عمقی به داخل مری و بافت‌های اطراف حمله می‌کند. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی می‌توانند با جداشدن از تومور اوليه گسترش یابند.
سلول‌هاي سرطان (http://www.ncii.ir)ي گاهی وارد رگ‌های خونی و یا رگ‌های لنفاوی می‌شوند که شاخه‌ای به تمام بافت‌های بدن هستند. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی معمولاً به سایر بافت‌ها می‌چسبند و رشد می‌کنند و تشکیل تومورهای جدیدی می‌دهند و به آن بافت‌ها صدمه وارد می‌کنند. به پخش سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی متاستاز می‌گویند. برای آگاهي دربارۀ سرطان (http://www.ncii.ir) مری گسترش یافته به بخش مرحله‌بندی مراجعه کنید.
انواع سرطان (http://www.ncii.ir) مری
دو نوع مهم از سرطان (http://www.ncii.ir) مری وجود دارد. هردو نوع به شیوۀ مشابهی تشخیص، درمان و مدیریت می‌شوند. دو نوع از رایج‌ترین انواع سرطان (http://www.ncii.ir) مری را بر اساس شکل میکروسکوپی سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی نامگذاری می‌کنند. هر دو نوع در سلول‌های بافت داخلی مری شروع به رشد می‌کنند.
آدنوکارسینوم مری : این نوع معمولاً در قسمت پایین مری نزدیک به معده یافت می‌شود.
سرطان (http://www.ncii.ir) سلول سنگفرشی مری : این نوع سرطان (http://www.ncii.ir) معمولاً در قسمت بالای مری یافت می‌شود و در سراسر دنیا رایج‌ترین نوع است.
عوامل بروز سرطان (http://www.ncii.ir)
وقتی که سرطان (http://www.ncii.ir) شما مشخص ‌می‌شود، بسیار طبیعی است که با خود فکر کنید که چه چیزی باعث این بیماری شده‌است.
پزشکان به ندرت می‌توانند توضیح دهند که چرا یکی به سرطان (http://www.ncii.ir) مری دچار می‌شود و دیگری دچار نمی‌شود، به‌هرحال، ما می‌دانیم افرادی که عوامل بروز سرطان (http://www.ncii.ir) خاصی دارند بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مری قرار دارند. عامل بروز سرطان (http://www.ncii.ir) به عاملی می‌گویند که احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد.
بنابر مطالعات، این موارد عوامل بروز سرطان (http://www.ncii.ir) مری بوده‌اند:



سن 65 سال یا بالاتر : سن، عامل اصلی سرطان (http://www.ncii.ir) مری است. احتمال ابتلا به بیماری با افزایش سن افزایش می‌یابد. بیشترین افرادی که بیماری سرطان (http://www.ncii.ir) مری آنها مشخص شده است 65 ساله و یا مسن‌تر هستند.
مذکر بودن : در ایالات متحده، مردان سه برابر بیشتر از زنان درمعرض ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مری هستند.
استعمال دخانیات : افرادی که دخانیات مصرف می‌کنند بیشتر از افرادی که دخانیات مصرف نمی‌کنند در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
مصرف زیاد مشروبات الکلی : افرادی که بیش از سه بار در روز مشروبات الکلی می‌نوشند بیشتر از افراد غیرالکلی درمعرض ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) سلول سنگفرشی مری هستند. افراد الکلی که دخانیات هم مصرف می‌کنند در معرض خطر بسیار بالاتری نسبت به افرادی هستند که دخانیات مصرف نمی‌کنند. به عبارت دیگر، این دو عامل با کمک هم خطر ابتلا به بیماری را بسیار افزایش می‌دهند.
برنامۀ غذایی : مطالعات به ما می‌گویند که پیروی از برنامۀ غذایی‌ که شامل مقدار کمی میوه‌ و سبزی است خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مری را افزایش می‌دهد. به هرحال، نتایج مطالعات برنامۀ غذایی همیشه همدیگر را تأئید نمی‌‌‌کنند و جهت فهم بهتر اینکه چگونه برنامۀ غذایی بر خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مری تأثیر می‌گذارد مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
چاقی مفرط : چاقی مفرط خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری را افزایش می‌دهد.
بازگشت (Reflux) اسید معده : بازگشت(Reflux) اسید یک جریان عقبگرد غیرطبیعی اسید معده به داخل مری است. بازگشت(Reflux) بسیار معمول است، علامت آن سوزش سردل است ولی در بعضی از افراد علائم خاصی ندارد. اسید معده معمولاً به بافت مری آسیب می‌رساند، و بعد از چندین سال، این آسیب‌بافتی در بعضی افراد منجر به سرطان (http://www.ncii.ir) آدنوکارسینوم مری می‌شود.

Barrett Esophagus (مری بارت) : بازگشت(Reflux) اسید معده معمولاً به مری آسیب می‌رساند و به مرور باعث شرایطی معروف به مری بارت می‌شود. در این صورت، سلول‌های قسمت پایینی مری غیرطبیعی هستند. بیشتر كساني که مبتلا به مری‌بارت هستند از آن بی‌اطلاع‌اند. وجود مری‌بارت باعث افزایش خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری می‌شود. این عامل خطرناک‌تر از بازگشت(Reflux) اسید به تنهایی است.
بسیاری دیگر از عوامل احتمالی بروز سرطان (http://www.ncii.ir) (از قبیل دخانیات بدون دود) نیز بررسی شده‌اند. محققان به مطالعه در زمینۀ عوامل احتمالی بروز سرطان (http://www.ncii.ir) ادامه می‌دهند.
وجود عامل بروز سرطان (http://www.ncii.ir) بدین معنی نیست که فرد دچار سرطان (http://www.ncii.ir) مری خواهد شد. بیشتر كساني که عامل بروز سرطان (http://www.ncii.ir) در آنها ديده شده، هرگز دچار سرطان (http://www.ncii.ir) مری نمی‌شوند.

[Helena.M]

علائم:


سرطان (http://www.ncii.ir) مری در مراحل اولیه معمولاً علائمي از خون نشان نمي‌دهد، اما با رشد بیش‌تر سرطان (http://www.ncii.ir)، شایع‌ترین علائمی که بروز می‌‌‌کنند عبارت‌اند از:



غذا در مری گیر می‌کند و یا گاهی برمی‌گردد.
درد هنگام بلع غذا.
درد در قفسۀ سینه و ناحیۀ پشت.
کاهش وزن.
سوزش سر دل (یا ترش کردن).
صدای گرفته و یا سرفه‌ای که طی دو هفته رفع نمی‌شود.

این علائم معمولاً در اثر سرطان (http://www.ncii.ir) مری و یا بيماري‌هاي ديگر به‌وجود می‌آیند. اگر شما هر يك از این علائم را دارید باید به پزشک خود اطلاع دهید به‌گونه‌ای که بيماري مشخص و هر چه زودتر درمان شود.
تشخیص
اگر علائمی از نشانه‌‌‌های سرطان (http://www.ncii.ir) مری در خود ديديد، پزشک باید بفهمد که آیا این علائم واقعاً به علت سرطان (http://www.ncii.ir) به‌وجود آمده‌اند و یا علت دیگری دارند. پزشک شما را معاینه می‌‌‌کند و دربارۀ‌ تاریخچۀ سلامت شخصی و خانوادگی شما سئوالاتی می‌پرسد. شما باید آزمایش خون بدهید یا یکی از این موارد را انجام دهید:
بلع باریم : بعد از اینکه شما محلول باریم را می‌نوشید، از مری و معدۀ شما با اشعۀ ایکس عکسبرداری می‌کنند. محلول باریم باعث می‌شود که مری شما در اشعۀ ایکس واضح‌تر دیده‌شود. این آزمایش همچنین به سری دستگاه گوارش فوقانی معروف است.
آندوسکوپی : پزشک از لوله‌ای باریک که مجهز به نور است (آندوسکوپ) برای بررسی مری شما استفاده می‌کند. پزشک ابتدا با اسپری بی‌حسی، حلق را بی‌حس می‌کند و گاهی هم جهت آرام کردن فرد، به او دارو می‌دهد. لوله را از دهان و یا بینی به مری می‌رسانند. پزشک شاید عنوان آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی Upper GI یا EGD و یا ازوفاگوسکوپی (Esophagoscopy) را برای این فرایند به کار ببرد.
نمونه‌برداری: سرطان (http://www.ncii.ir) معمولاً در لایۀ درونی مری شروع می‌شود. پزشک از یک آندوسکوپ جهت برداشتن بافت از مری استفاده می‌کند. آسیب‌شناس، بافت را به منظور معاینۀ میکروسکوپی سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir) بررسی می‌کند. نمونه‌برداری تنها راه مطمئن جهت دانستن این امر است که آیا سلول سرطان (http://www.ncii.ir)ی وجود دارد یا نه.
می‌‌‌توانید قبل از انجام نمونه‌برداری این سئوالات را با پزشک در میان بگذارید :


عمل کجا انجام می‌‌‌شود؟ آیا باید در بیمارستان بستري شوم؟
چقدر طول خواهد کشید؟ آیا به هوش خواهم بود؟
آیا دردناک است؟ آیا داروي بیهوشی به من تزریق می‌شود؟
چه خطراتی در پی دارد؟ احتمال عفونت و یا خونریزی بعد از آن چقدر است؟
چگونه باید برای این کار آماده شوم؟
چقدر طول می‌کشد که دوباره بهبود یابم؟
چقدر طول می‌کشد تا از نتایج آن آگاه شوم؟ آیا نسخه‌ای از گزارش آسیب‌شناختی را به من خواهند داد؟
اگر سرطان (http://www.ncii.ir) داشته‌باشم، چه کسی با من در مورد مرحلۀ بعد صحبت خواهد کرد؟ و چه موقع؟

مرحله بندی :
اگر نمونه‌برداری نشان دهد که سرطان (http://www.ncii.ir) دارید پزشک باید از مرحلۀ بیماری آگاه شود برای اینکه به شما کمک کند که بهترین درمان را انتخاب کنید.
مرحله‌بندی تلاش دقیقی برای یافتن این موارد است :


سرطان (http://www.ncii.ir) تا چه عمقی به دیواره‌های مری رسوخ كرده است؟
آیا سرطان (http://www.ncii.ir) به بافت‌های اطراف رسوخ كرده است؟
آیا سرطان (http://www.ncii.ir) گسترش یافته ‌است؟ در این صورت، به چه قسمت‌هايی از بدن منتشر شده است؟

زمانی که سرطان (http://www.ncii.ir) مری گسترش می‌یابد، اغلب در غدد لنفاوی مجاور یافت می‌شود. اگر سرطان (http://www.ncii.ir) به این غدد رسیده‌ باشد، بعید نیست که به غدد لنفاوی دیگر، استخوان‌ها و سایر اعضا گسترش یابد. علاوه بر این، سرطان (http://www.ncii.ir) مری گاهی به کبد و ریه‌ها نیز نفوذ مي‌كند.
پزشک شما معمولاً دستور یک و یا چند مورد از آزمایشهای مرحله‌بندی زیر را می‌دهد :
سونوگرافی آندوسکوپیک : پزشک لوله‌ای باریک مجهز به نور (آندوسکوپ) را به داخل حلق که با دارو بی‌حس شده، می‌فرستد. امواج از بافت‌های مری و اندام اطراف به بیرون می‌تابد. کامپیوتر تصویری از اکوها (بازتاب‌‌‌ها) به‌وجود می‌آورد. تصویر نشان می‌دهد که سرطان (http://www.ncii.ir) تا چه عمقی به دیوارۀ مری نفوذ كرده است. پزشک معمولاً از يك سوزن براي برداشتن نمونۀ بافت از غدد لنفاوی استفاده می‌کند.
سی‌تی‌اسکن : یک دستگاه اشعۀ ايکس که متصل به کامپیوتر است یک سلسله تصاویر دقیق از قفسۀ سینه و شکم می‌گیرد. پزشکان از سی‌تی‌اسکن استفاده می‌کنند تا سرطان (http://www.ncii.ir) مری را که به غدد لنفاوی و یا سایر قسمت‌ها گسترش‌يافته پیدا ‌کنند. معمولاً از دهان و یا از طریق تزریق وریدی مادۀ حاجب دریافت می‌کنید. ماده حاجب باعث می‌شود که قسمت‌های غیرعادي راحت‌تر مشاهده ‌شوند.
ام.‌آر.آی : از یک آهنربای قوی متصل به کامپیوتر براي گرفتن عکس‌های دقیق از بخش‌های داخلی بدن استفاده می‌کنند. ام‌.آر.‌آی. نشان می‌دهد آیا سرطان (http://www.ncii.ir) در غدد لنفاوی و یا دیگر قسمت‌ها منتشر شده است یا نه. گاهی، يك مادۀ حاجب به رگ تزريق مي‌شود. مادۀ حاجب باعث می‌شود که قسمت‌های غیرطبیعی به طور واضح‌تری در تصاویر نشان داده ‌شوند.

برش نگاری با گسیل پوزیترون ( PET Scan) : به شما مقدار کمی قند رادیواکتیو تزریق می‌شود. قند رادیواکتیو علامت‌هايي ارسال می‌کند که اسکنر برش نگاری با گسیل پوزیترون آن را دریافت می‌کند. اسکنر PET تصویری از قسمت‌هایی از بدن شما، یعنی جایی که شکر آنجا جذب می‌شود، به‌وجود می‌آورد. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در تصویر واضح‌تر نشان داده‌می‌شوند؛ چون آنها شکر را سریع‌تر از سلول‌های طبیعی دريافت مي‌كند. اسکن PET نشان می‌دهد که آیا سرطان (http://www.ncii.ir) مری گسترش پیدا کرده‌ است یا نه.
اسکن استخوان : مقدار کمی از مادۀ رادیواکتیو به بيمار تزریق می‌کنند. این ماده در خون حرکت می‌کند و در استخوان‌ها جمع می‌شود. دستگاهی به نام اسکنر، پرتو را شناسایی و اندازه‌گیری می‌کند. اسکنر تصاویری از استخوان‌ها به وجود می‌آورد، كه نشان می‌دهند سرطان (http://www.ncii.ir) به استخوان‌ها سرایت کرده‌ یا نه.
لاپاروسکوپی : بعد از اینکه بیمار، بیهوشی عمومی ‌شد، جراح برش‌های کوچکی در شکم ایجاد می‌کند، و لولۀ باریک و مجهز به نوري (لاپاروسکوپ) را به داخل شکم وارد می‌کند، و نمونه‌هایی از غدد لنفاوی یا سایر بافت‌ها را به‌منظور بررسی سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی برمی‌دارد.
گاهی، مرحله‌بندی تا بعد از جراحی جهت برداشتن سرطان (http://www.ncii.ir) و غدد لنفاوی مجاور کامل نمی‌شود.
وقتی سرطان (http://www.ncii.ir) از محل اولیۀ خود به قسمت‌های دیگر بدن سرایت می‌کند، تومور جدید همان نوع از سلول‌های غیرطبیعی و همان نام تومور اولیه را دارد. مثلاً، اگر سرطان (http://www.ncii.ir) مری به کبد سرایت کند، سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در کبد در واقع سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی مری هستند. این بیماری، سرطان (http://www.ncii.ir) مری متاستاتیک است و نه سرطان (http://www.ncii.ir) کبد. به این دلیل، آن را به عنوان سرطان (http://www.ncii.ir) مری درمان می‌کنند و نه سرطان (http://www.ncii.ir) کبد. پزشکان تومور جدید را تومور بیماری "دوردست" و یا متاستاتیک می‌نامند.
مراحل سرطان (http://www.ncii.ir) مری به قرار زير است :
مرحلۀ صفر : سلول‌های غیرطبیعی فقط در لایۀ داخلی مری مشاهده می‌شوند. به این مرحله کارسینوم در جا می‌گویند.
مرحلۀ1 : سرطان (http://www.ncii.ir) از طریق لایۀ داخلی به زیر مخاط واردشده و رشد کرده‌است.
مرحلۀ 2 یکی از این موارد است :


سرطان (http://www.ncii.ir) از طریق لایۀ داخلی به زیر مخاط وارد می‌شود و سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی به غدد لنفاوی گسترش می‌یابد.
سرطان (http://www.ncii.ir) به لایۀ ماهیچه‌ای هجوم می‌آورد. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی گاه در غدد لنفاوی یافت می‌شوند.
سرطان (http://www.ncii.ir) در لایۀ بیرونی مری رشد می‌کند.

مرحلۀ 3 یکی از این موارد است :


سرطان (http://www.ncii.ir) در لایۀ بیرونی مری رشد می‌کند و سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی به غدد لنفاوی منتشر مي‌شوند.
سرطان (http://www.ncii.ir) به بافت‌های مجاور از قبیل راه‌های تنفسی نفوذ كرده و گاه به غدد لنفاوی نيز رسوخ می‌کند.

مرحلۀ 4 : سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی به اندام دوردست از قبیل کبد گسترش یافته‌اند.
درمان :


جراحی
پرتودرمانی
شیمی‌درمانی

افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مری چندین راه درمانی دارند. این راه‌ها عبارت‌اند از: جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و یا ترکیبی از هر روش درمانی. مثلاً، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی معمولاً قبل و یا بعد از عمل جراحی انجام می‌شوند.
اینکه چه نوع درمانی برای شما مناسب است اساساً بستگی به موارد زیر دارد :


سرطان (http://www.ncii.ir) در کجای مری قرار گرفته‌ است؟
آیا سرطان (http://www.ncii.ir) به بافت‌های مجاور هجوم برده‌است؟
آیا سرطان (http://www.ncii.ir) به غدد لنفاوی و یا اندام دیگر رسوخ كرده ‌است؟
علائم موجود در بیمار.
سلامت عمومی بیمار.

مهار سرطان (http://www.ncii.ir) مری با درمان‌های فعلی بسیار مشکل است. به همین دلیل، بسیاری از پزشکان افراد مبتلا به این بیماری را تشویق به شرکت در پژوهش‌های بالینی - مطالعات تحقیقاتی در مورد شیوه‌های جدید درمان - می‌کنند. پژوهش‌های بالینی گزینۀ مناسبي برای افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مری در هر يك از مراحل است. بخش شرکت در تحقیقات سرطان (http://www.ncii.ir) را بخوانيد.
معمولاً گروهی از کارشناسان امور درمان به شما کمک می‌کنند. پزشک گاه شما را به متخصصی ارجاع می‌دهد و یا شما تقاضای مراجعۀ به پزشک ديگري را می‌کنید. شاید هم بخواهید به متخصص بیماری‌های گوارشی، پزشکی که در درمان مشکلات مربوط به اعضای گوارشی تخصص دارد، مراجعه کنید. کارشناسان دیگری که به درمان سرطان (http://www.ncii.ir) مری می‌پردازند عبارت‌اند از جراحان سینه‌ای، تومورشناسان و همچنین تومورشناسان پرتودرمان. گروه خدمات سلامت همچنین شامل یک پرستار تومورشناس، و یک کارشناس رسمی تغذیه است. اگر راه‌های تنفسی به سرطان (http://www.ncii.ir) مبتلا شده ‌باشد، معمولاً درمانگر تنفسی هم جزء گروه درمانی است. اگر در بلع غذا مشکل دارید، بعید نیست نیاز پیدا کنید که به آسیب‌شناس گفتاری مراجعه کنید.
گروه خدمات سلامت شما راه‌های درمانی، نتایج مورد انتظار، و عوارض جانبی احتمالی را برایتان توضیح می‌دهند. از آنجایی که درمان سرطان (http://www.ncii.ir) اغلب به سلول‌ها و بافت‌های سالم نیز آسیب می رساند، عوارض جانبی بسیار رایج است. پیش از اینکه درمان آغاز شود، از گروه خدمات سلامت خود دربارۀ عوارض جانبی احتمالی و اینکه چگونه درمان، فعالیت‌های طبیعی‌ شما را تغییر می‌دهد، بپرسید. شما و گروه خدمات سلامت شما می‌توانید به یکدیگر در اجرای یک طرح درمانی که برطرف کنندۀ نیازهای شما باشد کمک کنید.
پیش از شروع درمان می‌‌‌توانید این سئوالات را از پزشک بپرسید :


مرحلۀ بیماری چیست؟ آیا سرطان (http://www.ncii.ir) گسترش یافته‌ است؟ آیا غدد لنفاوی نیز علائمی از سرطان (http://www.ncii.ir) نشان می‌دهند؟
هدف درمان من چیست؟ راه‌های درمانی من چه هستند؟ کدام مورد را به من توصیه می‌کنید؟ و چرا؟
آیا بیش از یک نوع درمان خواهم داشت؟
برای آماده‌شدن جهت درمان چه کار بايد انجام دهم؟
آیا نیاز به بستري شدن در بیمارستان دارم؟ اگر دارم، برای چه مدت؟
خطرات و عوارض جانبی هر درمان چیست؟ مثلاً، آیا احتمال دارد که در طی و یا بعد از درمان دچار مشکلات تغذیه بشوم؟ با عوارض جانبی چگونه بايد مقابله كرد؟
درمان چقدر هزینه ‌دارد؟ آیا بیمه آن را پوشش می‌دهد؟
آیا مطالعۀ تحقیقاتی (پژوهش‌های بالینی) برای من مناسب است؟
آیا می‌توانید پزشکان دیگری را به من توصیه کنید که گزینه‌های درمانی ديگري را پیشنهاد کنند؟
چند وقت يكبار باید معاینۀ عمومی انجام دهم؟

جراحی
جراحی‌های گوناگوني برای سرطان (http://www.ncii.ir) مری وجود دارد. نوع جراحی بستگی به این دارد که سرطان (http://www.ncii.ir) در کجا واقع شده‌‌‌است. جراح گاهی تمامی مری و یا فقط قسمتی را که به سرطان (http://www.ncii.ir) مبتلا شده، برمی‌دارد. معمولاً، جراح تنها بخشی از مری را که مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) است، غدد لنفاوی و بافت‌های نرم مجاور را برمی‌دارد. بعيد نيست قسمتی و یا کل معده را هم بردارند. شما می‌توانید با پزشک دربارۀ نوع جراحی و اینکه کدام یک برایتان مناسب‌تر است با هم صحبت کنید.
جراح برش‌هایی را در قفسۀ سینه و شکم جهت برداشتن غده‌هاي سرطان (http://www.ncii.ir)ي ایجاد می‌کند. در بسیاری از موارد، جراح معده را بالاتر می‌کشد و آن را به قسمت باقیماندۀ مری وصل می‌کند. و یا از بخشی از روده براي اتصال معده به قسمت باقیماندۀ مری استفاده می‌کند. جراح شاید از قسمتی از رودۀ کوچک و یا رودۀ بزرگ برای این کار استفاده کند. اگر معده را بردارد، از قسمتی از روده جهت اتصال به قسمت مری به رودۀ کوچک استفاده می‌کند.
هنگام جراحی، جراح معمولاً یک لولۀ تغذیه در روده کوچک قرار می‌دهد. این لوله به بیمار کمک می‌کند تا زمانی که دورۀ نقاهت را طی می‌کند مواد مغذی کافی دریافت کند. اطلاعات مربوط به تغذیۀ بعد از عمل جراحی در بخش قسمت تغذیه وجود دارد.
شاید چند روز اول بعد از عمل احساس درد کنید. به هرحال، داروها کمک می‌کنند تا درد مهار شود. پیش از جراحی، بهتر است درمورد تسکین درد با گروه خدمات پزشكي خود گفت‌وگو کنید. پس از جراحی، گروه در صورتی که شما نیاز به مسكن بیشتری داشته‌ باشید می‌تواند برنامه را با نیاز شما تطبیق دهد.
گروه خدمات پزشكي مراقب علائم نشت غذا از قسمت‌های تازه متصل شده در دستگاه گوارشی شماست. آنها همچنین مراقب التهاب ریه و یا سایر عفونت‌ها، مشکلات تنفسی، خونریزی، و یا مشکلات دیگری هستند که نیاز به درمان دارند.
مدت زمان دورۀ نقاهت هر فرد با دیگري فرق می‌کند و به نوع جراحی هم بستگی دارد. شاید برای حداقل یک هفته در بیمارستان بستری باشید.
می‌توانید این موارد را ازپزشکان بپرسید :


آيا جراحی را توصیه می‌کنید؟ در این صورت، کدام نوع را؟
آیا غدد لنفاوی و سایر بافت‌ها را برمی‌دارید؟ آیا قسمتی و یا کل معده را برمی‌دارید؟ و چرا؟
خطرات جراحی چيست؟
بعد از جراحی چه احساسی دارم؟
درد چگونه بعد از جراحی مهار می‌شود؟
چه مدت در بیمارستان خواهم بود؟
آیا مشکلات تغذیه خواهم داشت؟ آیا نیاز به برنامۀ غذایی خاصی دارم؟
آیا نیاز به لولۀ تغذیه دارم؟ اگر دارم، برای چه مدت؟
چگونه باید از آن مراقبت کنم؟ در صورت بروز مشکل، چه کسی به من کمک می‌کند؟
آیا هیچ‌گونه عوارض جانبی دراز مدت خواهم داشت؟

پرتودرمانی
در پرتودرمانی (که به رادیوتراپی هم معروف است) برای نابودی سرطان (http://www.ncii.ir) از اشعۀ پرانرژی ستفاده می‌کنند كه تنها سلول‌های ناحیۀ تحت درمان را هدف قرار می‌دهد.
از پرتودرمانی گاه قبل و یا بعد از جراحی استفاده می‌شود و یا به جای جراحی از آن استفاده می‌کنند. از پرتودرمانی معمولاً همراه با شیمی‌درمانی به‌منظور درمان سرطان (http://www.ncii.ir) مری استفاده می‌کنند.
پزشکان از دو نوع پرتودرمانی براي درمان سرطان (http://www.ncii.ir) مری استفاده می‌کنند. بعضی افراد هردو نوع را دریافت می‌کنند:


پرتودرمانی خارجی: پرتو از دستگاهی خارج از بدن تابانده مي‌شود. دستگاه، پرتو را بر غدد سرطان (http://www.ncii.ir)ي هدفگیری می‌کند. پرتودرماني در بیمارستان و یا درمانگاه انجام مي‌شود، و معمولاً 5 روز در هفته و چندین هفته ادامه می‌یابد.
پرتودرمانی داخلی (پرتودرمانی از فاصلۀ نزدیک): پزشک گلوی شما را با اسپری بی‌حسی، بی‌حس می‌کند و به شما داروی آرامش‌بخش می‌دهد، و سپس پزشک لوله‌ای را داخل مری فرو مي‌برد. پرتو از داخل لوله وارد بدن می‌شود. هنگامی‌ که لوله را برمی‌دارند، هیچ‌گونه آثار رادیواکتیوی در بدن باقی نمی‌ماند، معمولاً، تنها یک دوره درمان صورت می‌گیرد.

عوارض جانبی درمان اساساً بستگی به میزان پرتو و نوع پرتو دارد. پرتودرمانی خارجی بر قفسۀ سینه و شکم، گاه باعث سوزش گلو، دردی شبیه به سوزش سردل (یا ترش کردن)، و یا درد در معده و روده می‌شود. بیمار معمولاً دچار حالت تهوع و یا اسهال هم می‌شود.
گروه خدمات پزشكي می‌تواند داروهایی به شما بدهد تا مانع این مشکلات بشود و یا آنها را مهار کند.
همچنین گاهی پوست شما در قسمت‌های تحت درمان، قرمز، خشک و یا حساس می‌شود. موهای قسمت تحت درمان هم معمولاً می‌ریزد. یک عارضۀ جانبی پرتودرمانی که در ناحیۀ قفسۀ سینه کمتر اتفاق می‌افتد، آسیب به ریه، قلب و یا نخاع است.
احتمالاً در طی پرتودرمانی و بخصوص در هفته‌های نهایی پرتودرمانی خارجی بسیار احساس خستگی می‌‌‌کنید. همچنین بعید نیست چند هفته بعد از اتمام دورۀ پرتودرمانی نیز این احساس خستگی را داشته‌باشید. استراحت بسیار مهم است، اما پزشکان معمولاً به بیماران توصیه می‌کنند حتی‌المقدور فعال بمانند. پرتودرمانی منجر به مشکلات بلع غذا هم می‌شود. مثلاً گاهی، پرتودرمانی به مری آسیب‌ می‌رساند و بلع غذا را برای شما دردناک می‌کند. و یا پرتو، باعث باریک‌ترشدن مری می‌شود. بعید نیست پیش از پرتودرمانی، یک لولۀ پلاستیکی وارد مری کنند تا آن را باز نگه دارند. اگر پرتودرمانی منجر به مشکل بلع غذا شود، در غذا خوردن دچار مشکلاتی می‌شوید. از گروه خدمات پزشكي خود دربارۀ تغذیه مناسب بپرسید. برای آگاهي بیشتر بخش تغذیه را بخوانيد.
مطالعۀ مقالة «شما و پرتودرمانی» از پايگاه علمي، پزشكي، آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) نيز ممکن است برای شما مفید باشد.
قبل از انجام پرتودرمانی می‌‌‌توانید ‌این موارد را از پزشک خود بپرسید :


کدام نوع پرتودرمانی را می‌توانم انجام دهم؟ آیا هر دو نوع برای من مناسب است؟
درمان چه موقع آغاز می‌شود؟ و چه زماني تمام می‌شود؟ هر چند وقت یک‌بار باید آن را انجام دهم؟
آیا باید در بیمارستان بستري شوم؟
برای مراقبت از خود قبل، در حین و بعد از درمان چه کارهایی باید انجام دهم؟
در طی درمان چه احساسی دارم؟ آیا خودم برای درمان به بيمارستان رفت و آمد کنم؟
چگونه می‌فهمیم که درمان چقدر مؤثر است؟
بعد از پرتودرمانی چه احساسی دارم؟
آیا عوارض جانبی طولانی مدت هم دارد؟

شیمی‌درمانی
بیشتر بيماران مبتلابه سرطان (http://www.ncii.ir) مری شیمی‌درمانی می‌شوند. در شیمی‌درمانی، از داروهایی جهت تخریب سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی استفاده می‌شود. داروها از طریق تزریق درون‌وريدي به بيمار رسانده می‌شوند. درمان معمولاً در کلینیک، مطب پزشک، و یا در منزل صورت می‌گیرد. برخی از بيماران براي شيمي‌درماني نیاز به بستری‌شدن دارند.
شیمی‌درمانی به‌صورت دوره‌ای انجام می‌شود. هر دوره شامل یک دورۀ درمان و یک دورۀ استراحت است.
عوارض جانبی اساساً به نوع داروها و میزان آن بستگی دارد. شیمی‌درمانی سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی را که سریع رشد می‌کنند از بین می‌برد، اما به سلول‌های طبیعی هم که سریع رشد می‌کنند آسیب می‌رساند:


سلول‌های خونی : هنگامی که شیمی‌درمانی میزان سلول‌های خونی سالم را پایین می‌آورد. احتمال بیشتری وجود دارد که شما مبتلا به عفونت‌ها و یا بدون دلیل مشخصی دچار کبودی بدن و یا خونریزی شوید و نیز احساس ضعف و خستگی زیاد ‌کنید. گروه خدمات بهداشتي شما گاه شیمی‌درمانی را برای مدت کوتاهی متوقف می‌کنند و یا میزان دارو را کاهش می‌دهند. داروهایی نیز وجود دارد که به بدن شما کمک می‌کنند تا سلول‌های خونی جدید بسازد.
سلول‌های ریشۀ‌مو : شیمی‌درمانی معمولاً منجر به ریزش مو می‌شود، ولي بعد از پايان درمان، آنها باز رشد خواهند کرد ولی در رنگ و بافت مو تغییر ایجاد می‌شود.
سلول‌هایی که دستگاه گوارش را می‌پوشانند : شیمی‌درمانی باعث کم‌اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ، اسهال و یا سوزش دهان و لب می‌شود.
گروه خدمات پزشكي شما می‌تواند داروهایی را به شما تجویز و یا شیوه‌های دیگری را جهت کمک در رفع این مشکلات پیشنهاد کند.

عوارض جانبی دیگر شامل خارش پوست، درد مفاصل، حس سوزش یا بی حسی در دست‌ها یا پاها، مشکلات شنوایی، و یا تورم پاها است. گروه خدمات پزشكي شما راه‌هایی را برای مهار بسیاری از این مشکلات ارائه می‌کند. بسیاری از این عوارض پس از اتمام درمان فروكش مي‌كنند.
مطالعۀ مقالة «شما و شیمی‌درمانی» از پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) برای شما مفید است.
می‌توانید قبل از انجام شیمی‌درمانی، این موارد را از پزشک بپرسید :


چه داروهایی را دریافت می‌کنم؟
درمان چه زماني آغاز می‌شود؟ و چه زماني تمام می‌شود؟ هر چند وقت یک‌بار درمان انجام می‌شود؟
برای مداوا به کجا باید مراجعه کنم؟ آیا باید در بیمارستان بستری شوم؟
برای مراقبت از خودم در طی درمان چه کاری بايد انجام دهم؟
چگونه می‌فهمیم که درمان مؤثر است؟
آیا در طی درمان دچار عوارض جانبی خواهم شد؟ کدام عوارض جانبی را باید به شما اطلاع دهم؟ آیا می‌توانم مانع بروز این عوارض جانبی شوم و یا آنها را درمان کنم؟
آیا این داروها بعدها ایجاد عوارض جانبی خواهند کرد؟

نظردوم
پیش از شروع درمان، شاید بخواهید تا از نظر دومی در مورد تشخیص و برنامۀ درمانی خود آگاه شوید. شاید هم بخواهید مرکز پزشکی را بیابید که تجربۀ زیادی در درمان سرطان (http://www.ncii.ir) مری دارد. حتی بعید نیست بخواهید با پزشکان مختلفی در مورد تمامی گزینه‌های درمان، عوارض جانبی و نتایج احتمالی مشورت کنید.
اگر نظر دومی بگیرید، پزشک دوم شما هم شاید با تشخیص و برنامۀ درمانی پزشک اولتان موافق باشد. و یا پزشک دومتان شیوۀ دیگری را پیشنهاد کند. در هر دو صورت، شما اطلاعات بیشتری بدست آورده‌اید و بر اوضاع مسلط‌تر شده‌ايد، و شما معمولاً با دانستن اینکه گزینه‌های خود را بررسی کرده‌اید، با اطمینان بیشتری تصمیم می‌گیرید.
جمع‌آوری اطلاعات پزشکی و ملاقات با پزشک دوم گاهی مستلزم زمان و تلاش بیشتری است. در بسیاری موارد، صرف چندین هفته جهت گرفتن نظر دوم مشکلی ایجاد نمی کند. تأخیر در شروع درمان معمولاً موجب کم‌اثرتر شدن درمان نمی‌شود. برای اطمینان بیشتر، باید در مورد این تأخیر با پزشکتان مشورت کنید. شیوه‌های مختلفی برای پیدا کردن پزشك متخصص برای گرفتن نظر دوم وجود دارد. می‌توانید از پزشک خود، جامعه پزشکی منطقه‌اي يا استاني خود، بیمارستان‌هاي اطراف، و یا دانشکده پزشکی در مورد نام متخصصان سئوال کنید. سایر منابع را می‌توان در گزیدۀ مقالات پايگاه علمي، پزشكي، آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) در «چگونه می‌توان در صورت داشتن سرطان (http://www.ncii.ir)، پزشک و یا امکانات درمانی یافت» پیدا کرد.
مراقبت حمایتی


سرطان (http://www.ncii.ir) راه مری را مسدود می‌کند.
درد.
غمگینی و سایر احساسات

سرطان (http://www.ncii.ir) مری و درمان آن معمولاً منجر به مشکلات دیگر سلامت می‌شود. شما می‌توانید قبل، در طی و بعد از درمان سرطان (http://www.ncii.ir) از مراقبت حمایتی برخوردار شوید.
مراقبت حمایتی، درمانی جهت مهار درد و علائم دیگر است تا عوارض جانبی درمان را کاهش دهد. و به شما کمک کند بر ناراحتي‌هايي که تشخیص سرطان (http://www.ncii.ir) در شما ایجاد می‌کند غلبه کنید. گاه نياز داريد از مراقبت حمایتی برخوردار می‌شوید تا از اینگونه مشکلات جلوگیری و یا آنها را مهار کنید و نیز آرامش و کیفیت زندگی خود را در طی درمان بهبود بخشید.
می‌توانید اطلاعات مربوط به مراقبت‌ حمایتی را از در پايگاه علمي، پزشكي، آموزشي مؤسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) بيابيد.
سرطان (http://www.ncii.ir)، راه مری را مسدود می‌کند
شاید دچار مشکلاتی در بلع غذا شوید، چون که سرطان (http://www.ncii.ir)، راه مری را مسدود می‌کند. عدم توانایی در بلع غذا، خوردن را سخت و گاهي غیرممکن ‌می‌سازد. این امر همچنین خطر ورود غذا را به راه‌های تنفسی افزایش می‌دهد. این امر موجب عفونت ریوی به نام ذات‌الریه می‌شود. علاوه براین، عدم توانایی در فرو دادن مایعات و بزاق دهان بسیار آزاردهنده است.
گروه خدمات پزشكي شاید یک یا چند مورد از گزینه‌های زیر را پیشنهاد کند :
استنت: دارویی جهت تسکین به شما تزریق می‌شود. پزشک استنت (لوله‌ای ساخته شده از شبکۀ فلزی و یا پلاستیکی) را در مری شما قرار می‌دهد. غذا و یا مایعات می‌توانند از لوله بگذرند. به هرحال، غذاهای سفت قبل از بلعیدن بايد خوب جویده ‌شوند. اگر مقدار زیادی از غذا یکدفعه بلعیده شود بعید نیست که در استنت گیر کند.
لیزر درمانی : لیزر، اشعه متمرکز شده‌ای از نور بسیار قوی است که بافت‌ها را با گرما از بین می‌برد. پزشک از لیزر براي از بین بردن سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی که راه مری را مسدود کرده است، استفاده می‌کند. لیرز درمانی معمولاً بلع غذا را برای مدتی ساده‌تر مي‌کند، اما احتمال دارد لازم شود که بعد از چند هفته این درمان را تکرار کنید.
درمان فتودینامیک : دارویی به شما تزریق می‌شود و این دارو در سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی مری جمع می‌شود. دو روز بعد از تزریق، پزشک از یک آندوسکوپ جهت تاباندن نور خاصی (مانند لیزر) بر قسمت‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی استفاده می‌کند. هنگامی‌ که دارو در معرض نور قرار می‌گیرد فعال می‌شود. دو و یا سه روز بعد، پزشک شما را معاينه می‌کند تا بفهمد که آیا سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی از بین رفته‌اند. افرادی که این دارو به آنها تزریق می‌شود باید برای مدت یک ماه یا بیشتر در معرض نورآفتاب قرار نگیرند. علاوه بر این، ممكن است لازم باشد که چند هفتۀ بعد، این درمان را تکرار کنید. می‌توانید مقالة پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) را دربارۀ درمان فتودینامیک: بخش «پرسش و پاسخ» بخوانيد.
پرتودرمانی : پرتودرمانی باعث کوچکترشدن تومور می‌شود. اگر تومور راه مری را بسته باشد، پرتودرمانی داخلی و یا گاهی اوقات پرتودرمانی خارجی را به‌کار می‌گیرند تا بلع غذا راحت‌تر شود.
اتساع با بالون : پزشک لوله‌ای را در قسمتی از مری که مسدود شده‌ وارد می‌کند. سپس از بالون جهت باز کردن آن قسمت استفاده می‌کند. این کار باعث می‌شود که بلع غذا برای چند روز راحت‌تر صورت گیرد.
سایر شیوه‌هاي تغذیه : بخش تغذیه را مطالعه کنید تا از شیوه‌های دیگر دریافت غذا در هنگامی که خوردن مشکل می‌شود آگاه شوید.
درد
سرطان (http://www.ncii.ir) و درمان آن معمولاً ایجاد درد می‌کند. گاه بلع غذا دردناک می‌شود و یا بعید نیست به علت سرطان (http://www.ncii.ir) یا استنت در قفسۀ سینۀ خود احساس درد کنید. گروه خدمات پزشكي یا متخصص مهار درد می‌تواند شیوه‌هایی را جهت از بین‌بردن و یا کاهش درد به شما پیشنهاد کند.
مقالة www.ncii.ir به نام «مهار درد» اطلاعات بیشتری را در اين مورد به شما می‌دهد.
غمگینی و احساسات دیگر
احساس غمگینی، اضطراب و سردرگمی بعد از تشخیص یک بیماری حاد طبیعی است. بعضی افراد با حرف زدن در مورد احساساتشان آرامش پيدا مي‌كنند. به قسمت مراكز حمایتی مراجعه کنید.
تغذیه
برآوردن نیازهای تغذیه قبل، در طی درمان و بعد از آن از اهميت برخوردار است. شما نیاز به میزان معيني کالری‌، پروتئین، ویتامین، و مواد معدنی دارید. دریافت تغذیۀ مناسب موجب می‌شود که شما احساس کنید بهترید و انرژی بیشتری دارید. به هرحال، هنگامی‌ که شما دچار سرطان (http://www.ncii.ir) مری هستيد، به دلایل زیادی، خوردن غذا مشکل می‌شود. شاید احساس ناراحتی و یا خستگی کنید و شاید هم تمایلی به خوردن غذا نداشته‌ باشید. همچنین سرطان (http://www.ncii.ir) باعث می‌شود که بلع غذا برای شما مشکل شود. اگر شما شیمی‌درمانی می‌شوید، شاید احساس کنید که غذاها دیگر خوشمزه نیستند. همچنین بعید نیست به عوارض جانبی پس از درمان از قبیل کم‌اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ و یا اسهال دچار شوید.
اگر دچار مشکلاتی در خوردن غذا شدید، شیوه‌های متعددی وجود دارد که نیازهای تغذیه‌اي شما را برآورده‌ می‌کند. کارشناس تغذیه هم به شما کمک می‌کند تا شیوه‌ای را برای دریافت میزان کافی از کالری‌ها، پروتئین‌، ویتامین‌ها و مواد معدنی پیداکنید:


کارشناس تغذیه گاهي پیشنهاد مي‌کند که در نوع غذایی خود تغییر ایجاد کنید. گاهی، تغییر بافت، فیبر و میزان چربی در غذا به کاهش میزان ناراحتی شما می‌انجامد. کارشناس تغذیه همچنین شاید پیشنهاد کند تا میزان غذا و زمان خوردن آن را تغییر دهید.
اگر بلع غذا برایتان بسیار مشکل است، کارشناس تغذیه و پزشکتان به شما توصیه خواهند کرد تا شما مواد مغذی را از راه لولۀ تغذیه دریافت کنید.
گاهی، مواد مغذی را مستقیماً با استفاده از تغذیۀ داخل وریدی به داخل جریان خون، به بدنتان خواهند رساند.

بد نيست مقالة www.ncii.ir را به نام «نکات تغذیه برای بیماران سرطان (http://www.ncii.ir)ی» را بخوانيد. این مقاله حاوی پیشنهادها و دستورهاي غذایی مفیدی است.
تغذیه بعد از عمل جراحی
کارشناس تغذیه به شما کمک می‌کند يك برنامۀ تغذيه تنظيم کنید که نیازهای غذایی شما را برآورده کند. برنامه‌ای که نوع و میزان غذای شما را بعد از عمل در بر می‌گیرد، کمک می‌کند كه از کاهش وزن یا مشکلات غذایی جلوگيري شود.
اگر معدۀ شما را در طی جراحی برداشته‌اند، بعید نیست دچار مشکلی شوید که به سندروم دامپینگ معروف است. این مشکل هنگامی اتفاق می‌افتد که غذا و یا مایعات، سریع وارد رودۀ کوچک می‌شوند، موجب دل درد، حالت تهوع، نفخ، اسهال و یا سرگیجه مي‌شود. این موارد به شما کمک می‌کنند تا سندروم دامپینگ را مهار کنید:


غذای کم‌تری بخورید.
قبل و بعد از غذای سفت، مایعات کم‌تری بنوشید.
خوردن غذا و نوشیدنی‌هاي شیرین از قبیل کلوچه، شکلات، نوشابه، و آبمیوه را محدود کنید.

همچنین شاید گروه خدمات پزشكي داروهایی جهت مهار علائم به شما پیشنهاد کند.
بعد از عمل جراحی، نیاز داريد که مکمل‌های روزانه‌ای متشکل از ویتامین‌ها و مواد معدنی از قبیل کلسیم را مصرف کنید و شاید به تزریق ویتامین نیاز داشته ‌باشید.
مواردی دربارۀ تغذیه که می‌توانید از کارشناس تغذیۀ خود بپرسید :


چگونه مانع کاهش وزن زیاد شوم؟ چطور بدانم که به میزان کافی پروتئین و کالری دریافت کرده‌ام؟
چه غذاهایی نیازهای من را برطرف می‌کنند؟
چگونه می‌توانم غذاهای مورد علاقه خود را بدون اینکه موجب تشدید مشکلات گوارشی شوند در برنامۀ ‌غذایی خود بگنجانم؟
آیا غذاها و یا نوشیدنی‌هایی هستند که باید از آنها پرهیز کنم؟
چه ویتامین‌ها و مواد معدنی باید مصرف کنم؟

پیگیری مراقبت‌ها
بعد از درمان سرطان (http://www.ncii.ir) مری، نیاز به معاینۀ عمومی دارید. معاینه‌های عمومی کمک می‌کنند که شما مطمئن شوید که متوجه هرگونه تغییر در سلامت خود هستید و در صورت نیاز درمان خواهید شد. در حین معاینۀ عمومی بايد هر گونه مشكل را با پزشک در ميان گذاريد.
معاینه‌های عمومی در برگیرندۀ معاینه‌های فیزیکی، ‌آ‍زمایش خون، رادیوگرافی قفسۀ سینه، سی‌تی‌اسکن (CT Scan)، آندوسکوپی و سایر آزمایش‌هاست.

[Helena.M]

سرطان (http://www.ncii.ir) ریه

ریه‌ها:

ریه‌ها دو اندام بزرگ در قفسة سینۀ شما هستند. این اندام‌ها بخشی از دستگاه تنفسی هستند. هوا از طریق بینی یا دهان وارد بدن شما می‌شود و پس از عبور از نای (لولۀ هوا) و هریک از نایژه‌ها وارد ریه می‌شود.

در هنگام عمل دَم، ریه‌هاي شما با هوا منبسط می‌شوند و به این گونه بدن اکسیژن لازم را دریافت
می‌کند.

در هنگام بازدم هوا از ریه‌های شما خارج می‌شود و دی‌اکسیدکربن بدن را دفع می‌کند.
ریۀ راست شما شامل سه لَت (لوب) ا ست. ریۀ چپ کوچک‌تر و شامل دو لَت است.
بافت نازکی (غشاء جانبي) ریه‌ها و درون ناحیۀ قفسة سینه را مي‌پوشاند. بین دو لایۀ غشاء جانبي مقدار کمی مایع (مایع پردۀ جنب) قرار دارد. به‌طور معمول مقدار زیادی از این مایع در این محل جمع نمی‌شود.
سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی:
سرطان (http://www.ncii.ir) از سلول‌ها ـ که عوامل سازندة بافت‌ها هستند ـ آغاز می‌شود. بافت‌ها اندام‌های بدن را تشکیل می‌دهند.
معمولاً سلول‌‌هاي سالم رشد مي‌كنند و تقسیم می‌شوند تا سلول‌های جدید مورد نیاز بدن را تولید کنند. هنگامي‌که سلول‌های عادی پیر مي‌شوند یا آسیب می‌بینند می‌میرند و سلول‌هاي جدید جای آنها را می‌گیرند.
گاهی این روند منظم به‌درستی انجام نمی‌شود. سلول‌‌هاي جدید هنگامی به‌وجود مي‌آیند که بدن به آنها نیازی ندارد و سلول‌های پیرشده یا آسیب دیده نیز از بین نمی‌روند. تجمع سلول‌های اضافی معمولاً باعث تشکیل توده‌ای از بافت می‌شود که تومور نام دارد.
سلول‌های تومور، خوش‌خیم (غیرسرطان (http://www.ncii.ir)ی) یا بدخیم (سرطان (http://www.ncii.ir)ی) هستند. معمولاً سلول‌های تومورِ خوش‌خیم به اندازۀ سلول‌های بدخیم مضر نیستند.


تومورهای خوش‌خیم ریه:
معمولاً خطر مرگ را به همراه ندارند.
معمولاً نیازی به خارج کردن آنها نيست.
به بافت‌های مجاورشان حمله نمی‌کنند.
به بخش‌های دیگر بدن منتشر نمی‌شوند.
تومورهای بدخیم ریه:
معمولاً موجب مرگ مي‌شوند.
شاید پس از خارج کردن، مجدداً در بدن رشد کنند.
می‌توانند به بافت‌ها و اندام‌ مجاورشان حمله کنند.
قابليت انتشار به بخش‌های دیگر بدن را دارند.

سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی با جدا شدن از تومور اصلی شروع به انتشار مي‌کنند. این سلول‌ها وارد رگ‌های خونی یا رگ‌های لنفاوی می‌شوند و از این طریق به همۀ بافت‌های بدن سرايت مي‌كنند. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی به اندام‌های دیگر متصل می‌شوند و تومورهای جدیدی را به‌وجود می‌آورند که به این اندام‌ها صدمه مي‌زنند. به منتشرشدن سرطان (http://www.ncii.ir) متاستاز مي‌گويند.
برای به‌دست آوردن اطلاعاتی در اين مورد بخش «مراحل رشد سرطان (http://www.ncii.ir)ي» را مطالعه کنید.
عوامل خطرزا:
پزشکان گاهی نمی‌توانند بگويند چرا برخي از افراد به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مبتلا می‌شوند و برخي ديگر هرگز به این بیماری دچار نمی‌شوند. با وجود اين، می‌دانیم كه احتمال ابتلای بعضی از افرادِ در معرض عوامل خطرزا، به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه بیش‌تر است. عامل خطرزا، عاملی است که احتمال ابتلای فرد به بیماری را افزایش مي‌دهد.
مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است اين عوامل خطرزا را برای سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مشخص کرده-اند:
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات تاکنون مهم‌ترین عامل خطرزا برای سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به‌شمار مي‌آيد. مواد مضر موجود در دخانیات به سلول‌های ریه صدمه وارد می‌کنند. به‌همین دلیل مصرف سیگار برگ، پیپ، قليان و سیگار معمولاً منجر به ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مي‌شود و تنفس در محیطی که افراد دخانيات مصرف می‌کنند می‌تواند باعث بروز سرطان (http://www.ncii.ir) ریه در افراد غیرسیگاری شود. هرچه فرد بیش‌تر در معرض دود باشد خطر ابتلای او به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه افزایش می‌یابد. برای اطلاعات بیش‌تر مقالات موجود در اين پايگاه با عنوان ترک سیگار و دود دست‌دوم سیگار را مطالعه کنید.
رادون: رادون گاز رادیواکتیوی بی‌بو، بی‌مزه و بی‌رنگ است. این گاز در خاک و سنگ‌ها تشکیل می‌شود. افرادی که در معادن کار می‌کنند معمولاً در معرض گاز رادون هستند. در بعضی قسمت‌هاي دنيا، رادون در منازل نیز یافت می‌شود. رادون به سلول‌های ریه صدمه وارد می‌کند و احتمال این‌که افرادی که در معرض این گاز هستند به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مبتلا شوند بسیار زیاد است. خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه (ناشی از قرارگرفتن در معرض گاز رادون) در افراد سیگاری افزایش می‌یابد. برای به‌دست آوردن اطلاعات بیش‌تر مقالۀ پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) به نام رادون و سرطان (http://www.ncii.ir) را مطالعه کنید.
پنبۀ نسوز يا پنبۀ کوهی- آزبست (Asbestos) و مواد دیگر: افرادی که در مشاغل خاصی مثل کار در صنایع شیمیایی و ساخت‌و‌ساز مشغول به کار هستند در معرض خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه هستند. سروكار داشتن با پنبۀ‌ نسوز، آرسنیک، کروم، نیکل، دوده، قطران و مواد دیگر معمولاً به ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مي‌انجامد. هرچه فرد زمان طولانی‌تري با این مواد سروكار داشته باشد خطر افزایش می‌یابد. خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریۀ ناشی از قرارگرفتن در معرض این مواد، در افراد سیگاری بیش‌تر است.
آلودگی هوا: آلودگی هوا، خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه را اندكي افزایش مي‌دهد. تأثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامتی اشخاص در افراد سیگاری بیش‌تر است.
پيشينة خانوادگی ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه: خطر ابتلاي افرادی که پدر، مادر، برادر یا خواهر آنها به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مبتلا شده است افزایش خواهد یافت (حتی در صورتی‌که این افراد سیگاری نباشند).
سابقۀ شخصی سرطان (http://www.ncii.ir) ریه: افرادی که به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مبتلا بوده‌اند بیش‌تر در معرض خطر به‌وجود آمدن تومور ریة ثانویه هستند.
سن بالای 65 سال: در بیش‌تر موارد، سرطان (http://www.ncii.ir) ریه در افرادی که بیش‌تر از 65 سال سن دارند مشاهده می‌شود.
محققان عوامل خطرزاي احتمالی دیگری را نيز بررسی كرده‌اند. مثلاً، ابتلا به بعضی بیماری-های خاص ریه (مانند بیماری سل یا برنشیت) برای مدت طولانی، خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه را افزایش مي‌دهد. البته هنوز کاملاً مشخص نیست که ابتلا به بیماری‌های خاصِ ریه عاملي برای بروز سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به‌شمار می‌رود یا خیر.
افرادی که فکر می‌کنند در معرض خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه هستند باید با پزشک خود مشورت کنند. پزشک روش‌هایی را برای کاهش خطر به آنها پیشنهاد مي‌دهد و برنامۀ مناسبی برای انجام معاینات عمومی (چک آپ) آنها تعیین مي‌کند. اهمیت افرادی که به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مبتلا بوده‌اند پس از درمان لازم است معاینه (چک‌آپ) شوند. زيرا پس از درمان، احتمال رشد مجدد تومور ریه یا تشكيل تومور جديد زياد است.
چگونگی ترک سیگار:
ترک کردن برای همۀ افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند اهمیت زیادی دارد (حتی برای افرادی که سالیان متمادی از سیگار استفاده می‌کنند). در افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir)، ترک سیگار معمولاً منجر به کاهش احتمال بروز انواع ديگر سرطان (http://www.ncii.ir) مي‌شود. علاوه بر این، ترک سیگار باعث مي‌شود درمان مؤثرتر باشد. روش‌های مختلفی برای کمک گرفتن جهت ترک وجود دارد:


با پزشک خود در مورد درمان جایگزین نیکوتین یا استفاده از داروهای خاص مشورت كنيد (مانند استفاده از، برچسب نيكوتين، آدامس، قرص‌های مکیدنی، اسپری بینی یا اسپری-های استنشاقی). پزشک روش‌های درماني مختلفی برای کمک به ترک سيگار، به شما پیشنهاد مي‌کند.
از پزشک خود بخواهید برنامه‌های درمانی ترک سیگار که در منطقة شما اجرا می‌شود و یا كارشناسان آموزش‌دیده‌ای را که در ترک سيگار به ديگران کمک مي‌کنند را معرفي كند.
از طريق آدرس الكترونيكي info@ncii.ir براي ما پيام بفرستيد تا در زمينة ترك سيگار اطلاعاتي در اختيار شما قرار گيرد و يا به آدرس پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) مراجعه كنيد، اطلاعات مورد نياز شما در مورد سيگار و ترك آن موجود مي‌باشد.

غربالگری:
آزمایش‌های غربالگری به پزشک کمک می‌کند سرطان (http://www.ncii.ir) را زودتر تشخیص دهد و درمان کند. مفید بودن غربالگری در بعضی از انواع سرطان (http://www.ncii.ir) نظیر سرطان (http://www.ncii.ir) پستان تجربه شده است. در حال حاضر هیچ آزمایش غربالگری که به‌طور عام برای سرطان (http://www.ncii.ir) ریه پذیرفته شده باشد وجود ندارد. روش‌های متعدد تشخیص سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به‌عنوان آزمایش‌های غربالگری بررسي مي‌شوند؛ شامل آزمایش خلط (مخاطی که در هنگام سرفه کردن از سمت ریه به سوی دهان حرکت می‌کند)، عکس اشعۀ ايكس قفسة سینه، سی‌تی اسکن‌های مارپیچی (هلیکال) است. می‌توانید در بخش «تشخیص» اطلاعات بیش‌تری راجع به این آزمایش‌ها به‌دست آورید.
با اين‌حال آزمایش‌های غربالگری خطراتی نيز به همراه دارد. مثلاً، در صورتی‌که جواب آزمایش اشعۀ ایکس غیرعادی باشد روش‌های دیگری نظیر جراحی برای بررسی وجود سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی انجام می‌شود. در حالي‌كه فردی که نتیجۀ آزمایش او غیرعادی است ممکن است به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه مبتلا نباشد. بررسي‌هايي که تاکنون انجام شده تأييد نكرده است كه انجام آزمايش‌هاي غربالگري به كاهش ميزان مرگ‌ومير ناشي از سرطان (http://www.ncii.ir) ريه انجاميده باشد. برای كسب اطلاعاتی در زمینۀ بررسي‌هاي پژوهشی مربوط به آزمایش‌های غربالگری سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به مقاله «آیندۀ پیش‌روی تحقیقات سرطان (http://www.ncii.ir)» مراجعه کنید.
اگر بخواهيد مي‌توانيد در مورد عوامل خطرزاي خود و فواید و مضرات احتمالی انجام غربالگری برای سرطان (http://www.ncii.ir) ریه با پزشك مشورت کنید. مانند بسیاری از تصمیمات پزشکی دیگر، چون تصمیم‌گیری در مورد انجام غربالگری بر عهدۀ شخص بيمار است، در صورتی‌که با معایب و فواید غربالگری آشنا باشید تصمیم‌گیری برایتان راحت‌تر خواهد بود.
علائم:
سرطان (http://www.ncii.ir) ریه در مراحل اولیه معمولاً هيچ علامتي از خود نشان نمي‌دهد، ولی با بزرگ‌تر شدن سرطان (http://www.ncii.ir) نشانه‌هايي بروز مي‌كند که رایج‌ترین آنها عبارت‌اند از:


سرفه‌ای که بدتر می‌شود یا متوقف نمي‌شود.
مشکلات تنفسی نظیر تنگی‌نفس.
درد دائمی در ناحیۀ قفسة سینه.
خون بالا آوردن در هنگام سرفه.
گرفتگی صدا.
عفونت ریة مزمن نظیر ذات‌الریه.
احساس خستگی دائمی.
کاهش وزن بدون هیچ دلیل مشخص.

در بیش‌تر موارد این نشانه‌ها ناشي از سرطان (http://www.ncii.ir) نيست و مشکلات دیگری موجب بروز این علائم مي‌شوند. در صورتی که این علائم مشاهده شد باید به پزشک مراجعه كرد تا هرچه زودتر بیماری مشخص و درمان آن آغاز شود.
تشخیص:
اگر شما علامتي مشاهده مي‌كنيد که احتمال مي‌دهد از جملة نشانه‌های سرطان (http://www.ncii.ir) ریه باشند، اين پزشک است كه باید تشخيص دهد كه منشاء این علائم از سرطان (http://www.ncii.ir) است یا مشکلات دیگری باعث پديد آمدن آنها شده است. پزشک پس از بررسي سابقۀ پزشکی شما و خانواده احتمالاً از شما آزمایش خون مي‌خواهد و یک یا چند مورد از اين آزمایش‌ها را انجام مي‌دهد:


معاینات فیزیکی: پزشک هنگام معاينه به صدای تنفس شما گوش مي‌دهد و ریه‌های شما را از لحاظ وجود مایعات معاینه مي‌كند. ممکن است پزشک با لمس کردن، وجود غده‌هاي لنفاوی متورم و تورم کبد را تشخیص دهد.
عکس اشعۀ ايكس قفسة سینه: تصویر اشعة ایکس از قفسة سینه گاهي نشان‌دهندۀ تومور یا مایعات غیرعادی است.
سی.تی.اسکن: پزشکان معمولاً از سی.تی.اسکن برای عکسبرداری از بافت درون قفسة سینه استفاده می‌کنند. در هنگام سی.تی.اسکن دستگاه اشعۀ ایکس که به کامپیوتر متصل شده است چندین تصویر تهیه می‌کند. در سی.تی. اسکن مارپیچی دستگاه در حالتی که شما روی تخت خوابیده‌اید دور بدن شما می‌چرخد و عكسبرداري مي‌كند كه احتمال دارد تصاویر نشان‌دهندۀ تومور، مایعات غیرعادی یا غدد لنفاوی متورم باشد.

پیداکردن سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی ریه:
تنها روش مطمئن برای تشخيص قاطع و دقيق سرطان (http://www.ncii.ir) ريه این است که آسیب‌شناس نمونه‌ای از ياخته‌ها یا بافت‌هاي مشكوك را در آزمايشگاه با استفاده از ميكروسكوپ و آزمايش‌هاي ديگر بررسي مي‌كند. برای جمع‌آوری نمونه‌ها روش‌های متعددی وجود دارد.
پزشک شما از یک یا چند مورد از اين آزمایش‌ها برای جمع‌آوری نمونه استفاده مي‌کند:


سلول‌شناسی خلط: خلط مایع غلیظی است که هنگام سرفه کردن از ناحیۀ ریه‌ها خارج می‌شود. نمونه‌ای از این خلط را از لحاظ وجود ياخته‌هاي سرطان (http://www.ncii.ir)ی در آزمایشگاه بررسی مي‌كنند.
توراسنتز (Thoracentesis): پزشک برای خارج کردن مایعات (مایعات درون غشاء جانبي) از قفسة سینه از سوزن‌های بلندي استفاده می‌کند. این مایعات از لحاظ وجود ياخته‌هاي سرطان (http://www.ncii.ir)ی در آزمایشگاه بررسی مي‌شوند.
برونکوسکوپی: پزشک لولۀ باریک و سبکی (برونکوسکوپ) را از طریق دهان یا بینی وارد ریه می‌کند و با استفاده از آن ریه‌ها و مسیر هوای منتهی به ریه‌ها را بررسی می‌کند. پزشک با استفاده از سوزن، برس‌های خاص یا دیگر تجهیزات از سلول‌ها نمونه‌برداری مي‌کند. همچنین گاهي پزشک ناحیۀ موردنظر را با آب شست‌و‌شو مي‌دهد و سلول‌های جمع شده در آب را آزمايش مي‌كند.
آسپیراسیون با سوزن نازک (Fine-needle aspiration): پزشک برای خارج کردن بافت یا مایع از ریه یا غدۀ لنفاوی از سوزن نازکی استفاده می‌کند. پزشک معمولاً از سی.تی. اسکن یا وسايل دیگر عکسبرداری برای هدایت سوزن به سمت تومور ریه یا غدۀ لنفاوی استفاده می‌کند.
توراکوسکوپی (Thoracoscopy): جراح چندین شكاف کوچک در ناحیۀ قفسة سینه يا پشت شما ایجاد می‌کند. و با استفاده از لوله‌ای نازک و سبک ریه‌ها و بافت‌های مجاور را معاینه می‌کند و در صورت مشاهدۀ موارد مشكوك از اين سلول‌ها نمونه‌برداري مي‌كند.
توراکوتومی (Thoracotomy): پزشک قفسة سینه را با شكاف بزرگی باز می‌کند. شايد غدد لنفاوی و بافت‌های دیگر را خارج كند.
مدیاستینوسکوپی (Mediastinoscopy): جراح شكافي را در قسمت بالای استخوان پستان ایجاد می‌کند و از لوله‌ای باریک و نازک برای مشاهدۀ درون قفسة سینه استفاده می‌کند؛ و در صورت لزوم از بافت‌ها یا غدد لنفاوی نمونه برمي‌دارد.

مواردي که می‌توانید پيش از نمونه‌برداری از پزشک بپرسید:


شما چه روشی را پیشنهاد می‌کنید؟بافت چگونه خارج خواهد شد؟
آیا نیازی به بستری شدن در بیمارستان هست؟ و در اين ‌صورت، چه مدت باید بستری شوم؟
پيش از عمل کار خاصی بايد انجام دهم؟
نمونه‌برداری چقدر طول مي‌كشد؟ آیا به‌هوش خواهم بود؟ آیا نمونه‌برداری دردناك است؟
چه خطراتی وجود دارد؟ چقدر احتمال دارد انجام این عمل منجر به صدمه دیدن ریه‌ها شود؟ احتمال عفونت و خونریزی پس از انجام این عمل چقدر است؟
مدت زمان مورد نیاز برای بهبودي پس از عمل چقدر است؟
نتایج چه مدت بعد آماده خواهد شد و چه کسی آن را اعلام مي‌كند؟
در صورتی‌که مشخص شود من مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) هستم چه کسی راجع به مراحل بعدی با من صحبت خواهد کرد؟ چه زمانی؟

انواع سرطان (http://www.ncii.ir) ریه:
آسیب‌شناس، خلط، مایع درون غشاء جانبي، بافت یا ساير نمونه‌ها را از لحاظ وجود سلول‌‌هاي سرطان (http://www.ncii.ir)ی بررسی می‌کند و در صورت مشاهدۀ سرطان (http://www.ncii.ir)، نوع آن را گزارش می‌دهد. انواع مختلف سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به شیوه‌های گوناگونی درمان می‌شوند. رایج‌ترین انواع سرطان (http://www.ncii.ir) براساس شکل ظاهري سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در زیر میکروسکوپ، نامگذاری شده‌اند.


سرطان (http://www.ncii.ir) ریة با سلول‌هاي كوچك: در حدود 13 درصد سرطان (http://www.ncii.ir)‌های ریه از نوع سلول کوچک هستند. این نوع سرطان (http://www.ncii.ir) سرعت انتشار زیادی دارد.
سرطان (http://www.ncii.ir) ریة با سلول‌هاي غيركوچك: بیش‌تر موارد سرطان (http://www.ncii.ir) ریه (در حدود 87 درصد) از نوع سلول‌هاي غیر کوچك هستند. سرعت انتشار این نوع کم‌تر از سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي كوچك است.

مرحله‌بندی:
برای انجام بهترین برنامه‌ریزی جهت درمان، پزشک باید از نوع سرطان (http://www.ncii.ir) ریه و شدت (مرحله) بیماری مطلع باشد. مرحله‌بندی روند دقیقی است که مشخص می‌کند سرطان (http://www.ncii.ir) منتشرشده یا نه و در صورت انتشار به کدام قسمت از بدن منتشر شده است. سرطان (http://www.ncii.ir) ریه معمولاً به غدد لنفاوی، مغز، استخوان‌ها، کبد و غدد فوق كليوي ريشه مي‌دواند.
هنگامي‌که سرطان (http://www.ncii.ir) از نقطۀ اولیه به نقاط دیگر بدن منتشر می‌شود، تومور جدید سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی مشابه و نام مشابهی با تومور اولیه دارد. مثلاً اگر سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به کبد منتشر شود، سلول-های سرطان (http://www.ncii.ir)ی که در کبد وجود دارند در واقع سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی ریه هستند و نام بیماری سرطان (http://www.ncii.ir) ریة متاستاتیک است (نه سرطان (http://www.ncii.ir) کبد). به همین دلیل درمان این بیماری مشابه با درمان سرطان (http://www.ncii.ir) ریه است نه سرطان (http://www.ncii.ir) کبد. پزشکان به تومور جدید، بیماری متاستاتیک یا «دوردست» می‌گویند. معمولاً برای مرحله‌بندی نیاز به انجام آزمایش‌های خون یا آزمایش‌های دیگر است.


سی.تی‌اسکن: اگر سی.تی.اسکن انتشار سرطان (http://www.ncii.ir)، به کبد، غدد فوق کلیوی، مغز یا اندام‌های دیگر را نشان دهد، لازم است براي كسب نتايج واضح‌تر از مادة حاجب تزريقي و يا خوراكي استفاده كرد. مادۀ حاجب به واضح‌تر ظاهرشدن این بافت‌ها كمك مي‌كند. اگر در سی.تی.اسکن تومور مشاهده شود، پزشک از نمونه برداری برای پیدا کردن سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی ریه استفاده مي‌کند.
اسکن استخوان: اسکن استخوان سرطان (http://www.ncii.ir)ی را که در استخوان‌ها منتشر شده است نشان مي‌دهد. در این اسکن مقدار کمی مادۀ رادیواکتیو به شما تزریق می‌شود. این ماده از طریق خون در بدن شما منتشر و در استخوان‌ها جمع می‌شود. دستگاهی به نام اسکنر، تشعشعات را پیدا و آنها را اندازه‌گیری می‌کند. اسکنر تصویری از استخوان‌ها را روی صفحۀ نمایش کامپیوتر نشان می‌دهد یا آنها را بر فیلم ذخیره می‌کند.
ام.آر.آی (MRI): شايد پزشک دستور تهیة تصاویر ام.آر.آی از مغز، استخوان‌ها و بافت‌های دیگر بدنتان را بدهد. ام.آر.آی از آهنربای قوی که به کامپیوتر متصل شده است استفاده می‌کند و تصاویر حاوی جزئیاتی از بافت را روی صفحۀ کامپیوتر یا فیلم نمایش مي‌دهد.
پت ‌اسکن (PET Scan) : پزشک از این نوع اسکن برای پیدا کردن سرطان (http://www.ncii.ir)ی که منتشر شده است استفاده می‌کند. مقدار کمی قند رادیواکتیو به شما تزریق می‌شود. دستگاهی خاص از روند مصرف این قند توسط سلول‌های بدن تصاویری کامپیوتری تهیه می‌کند. چون سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی سریع‌تر از سلول‌های عادی قند مصرف می‌کنند نواحی سرطان (http://www.ncii.ir)ی روی تصاویر روشن‌تر مشاهده مي‌شوند.

مراحل سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي كوچك:
پزشکان برای توصیف سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي كوچك از دو درجه استفاده می‌کنند:


مرحلة محدود: سرطان (http://www.ncii.ir) تنها در یک ریه و بافت‌های مجاور آن یافت شده است.
مرحلة گسترده: سرطان (http://www.ncii.ir) در بافت‌های محدودة قفسة سینه (در خارج از ریه‌ای که محل شروع سرطان (http://www.ncii.ir) بوده است) یافت شده و یا سرطان (http://www.ncii.ir) در اندام‌های دورتر مشاهده شده است.


روش‌هاي درمانی برای هر یک از این مراحل متفاوت است. برای به‌دست آوردن اطلاعات در مورد گزینه‌های درمانی به بخش درمان مراجعه کنید.
مراحل سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي غيركوچك
پزشکان سرطان (http://www.ncii.ir) ریة غیرکوچک را براساس اندازه و میزان انتشار آن به غدد لنفاوی یا بافت‌های دیگر توصیف می‌کنند.


مرحلة نهفته (Occult): سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در خلط یا در نمونه آبی که هنگام برونکوسکوپی جمع‌آوری شده، ديده شده است ولی در ریه توموری مشاهده نمی‌شود.
مرحلة صفر (0): سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی تنها در داخلی‌ترین پوشش ریه یافت شده‌اند و تومور به خارج از این پوشش رشد نکرده است. به تومور مرحلة صفر کارسینوم در جا نیز مي‌گويند. این نوع تومور از جنس سرطان (http://www.ncii.ir) تهاجمی نیست.
مرحلة یک. اِی (IA): تومور ریه از جنس سرطان (http://www.ncii.ir) تهاجمی است. این تومور به خارج از داخلی‌ترین پوشش ریه گسترش یافته و وارد بافت‌های عمیق‌تر ریه شده است. عرض تومور کم‌تر از سه سانتی‌متر است (کم‌تر از یک‌چهارم فوت). تومور در بافت عادی احاطه شده و به نایژه‌ها حمله نکرده است. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی مجاور قابل مشاهده نیستند.
مرحلة یک. بی (IB): تومور بزرگ‌تر است یا عمیق‌تر رشد کرده ولی سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده نمی‌شوند. تومور ریه یکی از اين موارد است:
عرض تومور بیش‌تر از سه سانتی‌متر است.
تومور داخل نایژۀ اصلی رشد کرده است.
تومور از داخل ریه به درون غشاء جانبي رسوخ کرده است.
مرحلة دو. اِی (IIA): عرض تومور کم‌تر از سه سانتی‌متر است و سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده شده‌اند.
مرحلة دو. اِی (IIA): عرض تومور کم‌تر از سه سانتی‌متر است و سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده شده‌اند.
مرحلة دو.بی(IIB) : تومور یکی از اين موارد است:
سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده نشده‌اند ولی تومور به دیوارۀ قفسة سینه، ديافراگم، پرده جنب، نایژۀ اصلی یا بافت احاطه‌کنندۀ قلب حمله کرده است.
سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده شده‌اند و یکی از اين شرایط را دارند:
عرض تومور بیش‌تر از سه سانتی‌متر است.
تومور درون نایژۀ اصلی رشد کرده است.
تومور از درون ریه در پردۀ‌ جنب رسوخ کرده است.
مرحلة سه.اِی (IIIA): اندازۀ تومور متغیر است. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در غدد لنفاوی نزدیک ریه‌ها، نایژه و غدد لنفاوی ریه‌ها مشاهده شده‌اند ولی در همان سمتی از قفسة سینه قرار دارند که تومور ریه واقع شده است.
مرحلة سه .بی (IIIB): اندازۀ تومور متغیر است. سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در گردن و یا در قفسة سینه در جهتی مخالف با محل تومور ریه مشاهده شده‌اند؛ و حتي بعيد نيست تومور به اندام‌های مجاور نظیر قلب، مری یا نای حمله کرده باشد. شاید در یک لوب از ریه، بیش‌تر از یک تودۀ بدخیم مشاهده شود؛ و يا سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی به مایع غشاء جانبي رسوخ كرده باشد.
مرحلة چهار (IV): توده‌های بدخیم در بیش‌تر از یک لوب از ریه، یا شايد در ریۀ دیگر نیز مشاهده شوند و با سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در بخش‌های دیگر بدن نظیر مغز، غدد فوق کلیوی، کبد یا استخوان نیز رسوخ كرده باشد.

[Helena.M]

درمان:
جراحی.
پرتو‌درمانی.
شیمی‌درمانی.
هدف درماني .

جهت درمان مي‌توانيد به پزشك متخصص سرطان (http://www.ncii.ir) ريه مراجعه كنيد؛ و يا شايد بخواهيد از يك گروه درمانی شامل چند متخصص كمك بخواهيد. گروه متخصصان درمان سرطان (http://www.ncii.ir) ریه جراحان قفسة سینه، سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناسان جراح قفسة سینه، پزشک سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناس و سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناس پرتو‌درمان را دربر مي‌گيرد. شايد هم گروه مراقبت‌های پزشکی شما از پولمونولوژیست (متخصص ریه)، درمانگر‌ تنفس‌درمانی، پرستار متخصص سرطان (http://www.ncii.ir) و متخصص تغذیه تشكيل شود.
مهار سرطان (http://www.ncii.ir) ریه با درمان‌های موجود دشوار است. به همین دلیل بسیاری از پزشکان بیماران را تشویق مي‌کنند تا در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند. پژوهش بالینی گزینة مهمی برای همۀ افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه با مراحل مختلف است. مقاله «اميدبخشي تحقیقات سرطان (http://www.ncii.ir)» را مشاهده کنید.
راه‌هاي درمانی به‌طور کلی به نوع سرطان (http://www.ncii.ir) ریه و مراحل آن بستگي دارد. افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه معمولاً از جراحی، شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، هدف درماني و یا ترکیبی از این درمان‌ها استفاده مي‌کنند.
افرادی که مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي كوچك در مرحلة محدود هستند اغلب از پرتودرمانی و شیمی‌درمانی استفاده می‌کنند. در صورتی‌که تومور ریه خیلی کوچک باشد، فرد از شیمی‌درمانی و جراحی استفاده مي‌کند. بیش‌تر افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه با سلول‌هاي کوچک با مرحلة گسترده تنها از شیمی‌درمانی استفاده می‌کنند.
افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي غيركوچك از جراحی، شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا ترکیبی از این درمان‌ها استفاده مي‌کنند. راه‌هاي درمانی برای هر مرحله متفاوت است. بعضی افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) پیشرفته از هدفمند درمانی استفاده مي‌کنند.
درمان سرطان (http://www.ncii.ir) یا به‌صورت درمان موضعی و یا درمان سیستمیک است.
• درمان موضعی: جراحی و پرتودرمانی از نوع درمان‌های موضعي هستند. در این روش‌ها تومور از قفسة سینه خارج یا در محل نابود می‌شود. در صورتی‌که سرطان (http://www.ncii.ir) به نواحی دیگر بدن منتشر شده باشد، از درمان موضعي برای مهار بیماری در نواحی خاصی از بدن استفاده مي‌شود. مثلاً، در صورت انتشار سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به مغز از پرتودرمانی به سر برای مهار آن استفاده مي‌كنند.
• درمان سیستمیک: شیمی‌درمانی و درمان هدفمند از نوع درمان‌های بدنی هستند. داروها وارد جریان خون مي‌شوند و سرطان (http://www.ncii.ir) را در کل بدن مهار یا نابود می‌کنند.
پزشک در مورد راه‌هاي درمانی که برای شما وجود دارد و نتایج مورد انتظار، توضیحاتی مي‌دهد. شايد بخواهيد در مورد عوارض جانبی درمان و چگونگی تأثیر آن بر فعالیت‌های روزمره‌تان اطلاعاتی به‌دست آورید. به دلیل اینکه معمولاً درمان‌های سرطان (http://www.ncii.ir) به بافت‌ها و سلول‌های عادی نیز صدمه مي‌زند، در بیش‌تر موارد عوارض جانبی بروز مي‌كند. عوارض جانبی اکثراً به نوع و وسعت درمان بستگي دارد. و عوارض جانبی نسبت به هر فرد متفاوت است و گاهی عوارض جانبی در هر جلسۀ با عوارض جانبی در جلسه‌هاي دیگر متفاوت است. پيش از شروع درمان، گروه مراقبت پزشکی شما در مورد عوارض جانبی احتمالی توضیحاتی به شما می‌دهد و روش‌هایی را برای کمک به مهار آنها پیشنهاد مي‌كند.
شما با همکاری پزشکتان برنامة درمانی را انتخاب كنيد که پاسخگوی نیازهای پزشکی و فردی شما باشد.
مواردي که می‌توانید قبل از شروع درمان از پزشک خود بپرسید:


بیماری من در چه مرحله‌ای است؟ آیا سرطان (http://www.ncii.ir) به خارج از ریه منتشر شده است؟ و در اين‌صورت، به کدام قسمت رسوخ كرده است؟
گزینه‌های درمانی موجود چه هستند؟ شما کدام یک را به من پیشنهاد مي‌کنید؟ و چرا؟
آیا باید از بیش‌تر از یک نوع درمان استفاده کنم؟
فواید محتمل هر یک از انواع درمان‌ها چیست؟
خطرات و عوارض جانبی احتمالی هریک از درمان‌ها چيست؟ برای مهار عوارض جانبی چه کاری می‌توانم انجام دهم؟
برای آماده شدن جهت درمان چه کاری باید انجام دهم؟
آیا لازم است در بیمارستان بستری شوم؟ برای چه مدت؟
هزینة درمان كم‌وبيش چقدر خواهد بود؟ آیا بیمۀ من هزینه‌ها را پوشش می‌دهد؟
درمان بر فعالیت‌های روزمرة من چه تأثیری خواهد گذاشت؟
آیا شرکت در پژوهش‌های بالینی برای من مناسب است؟
پس از درمان باید چند بار مجدداً معاینه (چک‌آپ) شوم؟

جراحی:
در جراحی سرطان (http://www.ncii.ir) ریه، بافت حاوی تومور را برمي‌دارند. علاوه بر این، جراح غدد لنفاوی مجاور را هم برمي‌دارد؛ و يا کل ریه یا تنها بخشی از آن را جراحي مي‌کند.


بخش کوچکی از ریه - برش گوه‌ای یا سگمنتکتومی (segmentectomy): جراح تومور و بخش کوچکی از ریه را جراحي می‌کند.
یک لوب از ریه - لوبکتومی (Lobectomy) یا اسلیو لوبکتومی (Sleeve Lobectomy) : جراح یک لوب از ریه را برمي‌دارد. این روش یکی از رایج‌ترین جراحی‌ها برای سرطان (http://www.ncii.ir) ریه است.
کل ريه - پنومونکتومی (Pneumonectomy): جراح کل ریه را برمي‌دارد.

پس از جراحی ریه، هوا و مایعات در قفسة سینه جمع می‌شوند. با استفاده از لوله در قفسة سینه می‌توان مایعات را تخلیه کرد. همچنین پرستار یا درمانگر‌ متخصص تنفس‌درمانی نحوۀ انجام تمرینات تنفسی و سرفه کردن را به شما آموزش مي‌دهد؛ كه شما باید چند بار در روز این تمرینات را انجام دهید.
زمان بهبودي هركس پس از جراحی متفاوت است. شايد لازم باشد یک هفته یا بیش‌تر در بیمارستان بمانيد. گاهی باید چندین هفته سپری شود تا مجدداً بتوانید فعالیت‌های عادی خود را از سر بگيريد.
داروها به مهار درد پس از جراحی کمک می‌کنند. پيش از انجام جراحی باید در مورد برنامۀ مهار و تسکین درد با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. در صورتی‌که پس از جراحی برای تسکین درد نیاز به داروی بیش‌تری داريد، پزشک برنامة شما را تغییر مي‌دهد.
مواردي که می‌توانید پيش از جراحی از پزشک خود بپرسید:


شما چه نوع جراحی را به من پیشنهاد می‌کنید؟
پس از جراحی چه احساسی خواهم داشت؟
در صورت وجود درد، چگونه باید آن را مهار کرد؟
چه مدت در بیمارستان بستری خواهم بود؟
آیا درمان من عوارض جانبی بلندمدتی خواهد داشت؟
پس از چه مدت می‌توانم فعالیت‌های روزمرۀ خود را از سر بگيرم؟

پرتو‌درمانی:
در پرتودرمانی (که به آن رادیوتراپی هم مي‌گويند) از اشعه‌هایی با انرژی زیاد برای نابودي سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی استفاده می‌شود. در پرتودرمانی تنها به سلول‌هایی که در ناحیة درمان قرار دارند تشعشع مي‌دهند.
بعيد نيست نیاز به تشعشع خارجی داشته باشيد. این روش یکی از رایج‌ترین انواع پرتودرمانی برای سرطان (http://www.ncii.ir) ریه است. تشعشع از دستگاه بزرگی که خارج از بدن قرار دارد مي‌آيد. بسیاری از افراد برای درمان به کلینیک یا بیمارستان مراجعه می‌کنند. درمان معمولاً 5 روز در هفته انجام می‌شود و چندین هفته ادامه خواهد داشت.
نوع دیگر پرتودرمانی، تشعشع داخلی (براکی تراپی) است. از این روش به ندرت جهت درمان سرطان (http://www.ncii.ir) ریه استفاده مي‌كنند. تشعشع از ذرات، سیم‌ها یا تجهیزات‌ دیگری که در بدن شما نصب كرده‌اند تابيده خواهد شد.
عوارض جانبی با توجه به نوع پرتودرمانی، میزان تشعشع و بخشی از بدن که تحت درمان قرار می‌گیرد متفاوت خواهد بود. پرتودرمانی خارجی در ناحیۀ قفسة سینه معمولاً به مری صدمه مي‌زند و مشکل بلع برای فرد ایجاد مي‌کند. همچنین به شدت احساس خستگی مي‌کنید. علاوه ‌بر ‌این، پوست شما در ناحیۀ درمان سرخ و خشک و حساس مي‌شود. پس از پرتودرمانی داخلی، گاهي بيمار در هنگام سرفه مقدار کمی خون بالا مي‌آورد.
پزشک روش‌هایی برای مقابله با این مشکلات پیشنهاد مي‌کند. خواندن مقاله پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (http://www.ncii.ir)، (http://www.ncii.ir%29%D8%8C))، «شما و پرتودرمانی»، برایتان مفید است.
مواردي که می‌توانید پيش از پرتودرمانی از پزشک خود بپرسید:


چرا من به این درمان نیاز دارم؟
چه نوع پرتودرمانی را به من پیشنهاد مي‌کنید؟
درمان چه زمانی آغاز مي‌شود، و چه زمانی تمام خواهد شد؟
در طی درمان چه احساسی خواهم داشت؟
چگونه از مؤثر بودن پرتودرمانی مطلع خواهیم شد؟
آیا درمان عوارض جانبی بلندمدتی در بر خواهد داشت؟

شیمی‌درمانی:
در شیمی‌درمانی از داروهای ضدسرطان (http://www.ncii.ir) برای نابودي سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی استفاده مي‌كنند. داروها وارد جریان خون می‌شوند و بر سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در سرتاسر بدن تأثیر مي‌گذارند.
معمولاً از بیش‌تر از یک نوع دارو استفاده مي‌كنند. داروهای ضد سرطان (http://www.ncii.ir) ریه معمولاً از طریق تزریق به رگ اعمال می‌شوند (درون وریدی). بعضی از داروهای ضدسرطان (http://www.ncii.ir) را می‌توان به‌صورت خوراکی مصرف کرد.
شیمی‌درمانی به‌صورت دوره‌ای انجام می‌شود. پس از هر دورۀ شیمی‌درمانی، يك دورۀ استراحت در نظر مي‌گيرند. مدت زمان استراحت و تعداد دوره‌های مورد نیاز به نوع داروی ضدسرطان (http://www.ncii.ir) بستگي دارد.
درمان خود را در کلینیک، مطب پزشک یا منزل انجام مي‌دهید. گاهی، لازم است بعضی از بیماران جهت درمان در بیمارستان بستری شوند.
عوارض جانبی با توجه به نوع و مقدار داروی مورد استفاده متفاوت است. داروها به سلول‌های سالمی هم که سرعت تقسیم زیادی دارند آسیب وارد مي‌کنند.


سلول‌های خون: هنگامي‌که شیمی‌درمانی ميزان سلول‌های سالم خون شما را کاهش مي‌‌دهد، احتمال اینکه دچار خونریزی و کوفتگی شويد یا احساس خستگی و ضعف کنید افزایش می‌یابد، و راحت‌تر در معرض خطر ابتلا به عفونت‌ها قرار می‌گیرید. گروه مراقبت پزشکی برای بررسی کاهش ميزان سلول‌های خون از آزمایش خون كمك مي‌گيرد و در صورت پایین بودن سطح سلول‌ها، داروهایی وجود دارد که می‌توانند از آنها برای افزایش تولید سلول خونی جدید استفاده كنند.
سلول‌های ریشۀ مو: شیمی‌درمانی باعث ریزش مو مي‌شود. پس از پایان دورۀ درمان، موهای شما مجدداً رشد خواهد کرد ولی معمولاً موی جدید از لحاظ رنگ و بافت، متفاوت با قبل است.
سلول‌های پوشانندۀ دستگاه گوارش: شیمی‌درمانی معمولاً موجب از دست دادن اشتها، حالت تهوع و استفراغ، اسهال یا زخم شدن لب‌ها و دهان مي‌شود. در مورد درمان این عوارض با گروه مراقبت پزشکی خود صحبت کنید.

بعضی از داروهایی که بر عليه سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به‌كار مي‌روند موجب از دست دادن قدرت شنوایی، درد مفاصل و احساس کرختی و سوزن‌ سوزن شدن در دست‌ها و پاها مي‌شوند. معمولاً این عوارض جانبی پس از پایان درمان بهبود پیدا می‌کنند.
هنگامي‌که از پرتودرمانی و شیمی‌درمانی به‌طور همزمان استفاده مي‌كند عوارض جانبی شدیدتر مي‌شوند.
شاید مطالعة مقالة پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) تحت عنوان، شما و شیمی‌درمانی، برایتان مفید باشد.
هدف درماني :
در هدف درماني از داروها برای جلوگیری از رشد و گسترش سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی استفاده مي‌كنند. داروها وارد جریان خون می‌شوند و بر سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در سرتاسر بدن اثر مي‌گذارند. بعضی از افرادی که سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي غيركوچك در بدن آنها منتشر شده است از هدف درماني استفاده می‌کنند.
دو نوع هدف درماني جهت سرطان (http://www.ncii.ir) ریه وجود دارد:


روش اول از طریق تزريق وریدی در مطب پزشک، بیمارستان یا کلینیک انجام می‌شود. این نوع درمان‌ را همزمان با شیمی‌درمانی انجام مي‌دهند. عوارض جانبی آن شامل خونریزی، سرفه‌های همراه با خون، خارش و تحریک شدن پوست، بالارفتن فشار خون، درد در ناحیة شکم، استفراغ یا اسهال است.
نوع دیگر هدف درماني استفاده از داروهاي خوراکی است. این روش همراه با شیمی‌درمانی انجام نمی‌شود. گاهي عوارض جانبی نظیر خارش و تحریک پوست، اسهال و تنگی نفس به‌وجود مي‌آید.

در دورة درمان گروه مراقبت پزشکی گوش به زنگ هرگونه علامتي که نشاندهندۀ بروز این عوارض باشند هستند. معمولاً عوارض جانبی با پایان درمان بهبود می‌یابند.
مطالعة مجموعه مقالات سرطان (http://www.ncii.ir) به‌نام «هدف درماني سرطان (http://www.ncii.ir)» برای شما مفید است. در این مقاله در مورد انواع روش‌های هدف درماني و چگونگی عملکرد آنها توضیحاتی ارائه شده است.
مواردي که می‌توانید پيش از انجام شیمی‌درمانی یا هدف درماني از پزشک خود بپرسید، به اين شرح است:


از چه داروهایی استفاده خواهم کرد؟ فواید مورد انتظار آنها چه هستند؟
درمان چه زمانی شروع مي‌شود؟ چه زمانی پایان مي‌یابد؟ چه مدت باید تحت درمان باشم؟
برای درمان باید به کجا مراجعه کنم؟
برای مراقبت از خود در طی درمان باید چه کارهایی انجام بدهم؟
چگونه از مؤثربودن درمان مطلع خواهیم شد؟
در صورت بروز چه عوارض جانبی باید با شما تماس بگیرم؟ آیا می‌توانم از وقوع این عوارض جانبی جلوگیری کنم یا در صورت بروز این عوارض آنها را درمان کنم؟
آیا درمان عوارض جانبی نياز به درمان زيادي دارد؟

مراقبت آسایشی:
سرطان (http://www.ncii.ir) ریه و درمان آن معمولاً موجب بروز مشکلات دیگری مي‌شود. كه برای پیشگیری از وقوع این مشکلات یا مهار آنها نیاز به مراقبت آسایشی خواهيد داشت.
مراقبت‌های آسایشی طی دورة درمان و پس از آن در دسترس است و کیفیت زندگی شما را بهبود مي‌بخشد.
گروه پزشکی شما در مورد اين مشکلات و چگونگی مهار آنها اطلاعات بیش‌تری به شما ارائه خواهد داد:


درد: پزشک یا متخصص مهار درد در صورت لزوم روش‌هایی برای تسکین یا کاهش درد به شما ارائه خواهد كرد. مطالعة مقالة پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) به نام «مهار درد» هم مفيد خواهد بود.
تنگی‌نفس یا مشکلات تنفسی: افراد مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه معمولاً از مشکلات تنفسی رنج مي‌برند. پزشک شما را به متخصص ریه یا درمانگر‌ متخصص تنفس درمانی ارجاع مي‌دهد. بعضی بیماران از روش‌هایی نظیر درمان با اکسیژن، درمان فوتودینامیک، جراحی لیزری، درمان سرمایشی (کرایوتراپی) یا استنت استفاده می‌کنند.
وجود مایعات درون یا در اطراف ریه: سرطان (http://www.ncii.ir) پیشرفته موجب جمع شدن مایع درون ریه یا اطراف آن مي‌شود. این مایعات تنفس را سخت مي‌كنند. گروه مراقبت پزشکی، در صورت تجمع مایع، آن را تخلیه مي‌کند. در بعضی از موارد، می‌توان از روش‌هایی بهره گرفت تا از جمع شدن مجدد مایع جلوگيري كرد. بعضی برای تخلیۀ مایع نیاز به لولۀ قفسة سینه (Chest Tube) دارند.
ذات‌الریه: با استفاده از اشعۀ ایکس قفسة سینه، ریه‌ها را از لحاظ وجود عفونت بررسی و در صورت لزوم عفونت را درمان مي‌کنند.
سرطان (http://www.ncii.ir)ی که به مغز منتشر شده است: سرطان (http://www.ncii.ir) ریه گاه به مغز رسوخ مي‌كند. علائمی نظیر سردرد، حملۀ صرع، مشکلاتی در راه رفتن و مشکلات مربوط به حفظ تعادل دارد. داروهای تسکین تورم، پرتودرمانی و گاهی اوقات جراحی به برطرف کردن این مشکلات کمک مي‌کند. در مبتلايان به سرطان (http://www.ncii.ir) ريه با سلول‌هاي كوچك به‌منظور جلوگیری از تشکیل تومور مغزی از پرتودرمانی در ناحیۀ مغز استفاده مي‌کنند، به این روش، پرتوتابی جمجمه‌ای پیشگیرانه مي‌گويند.
سرطان (http://www.ncii.ir)ی که به استخوان منتشر شده است: سرطان (http://www.ncii.ir) ریه‌ای که به استخوان ريشه دوانيده باشد دردناک است و باعث پوكي استخوان مي‌شود. از پزشک خود بخواهید برای شما داروهای مسکن بنويسد و يا پرتودرمانی خارجی انجام دهد و دارویی تجویز کند که خطر شکستگی استخوان را کاهش دهد.
غمگین بودن و احساسات دیگر: احساس غم، اضطراب و سردرگمی پس از مشخص شدن یک بیماریِ حاد طبیعی است بنابراين؛ بعضی از افراد صحبت کردن راجع به احساساتشان را مفید تشخیص داده‌اند. براي به‌دست آوردن اطلاعات پيرامون مراقبت آسايشي به پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) مراجعه كنيد.

تغذیه
تغذية خوب براي بيماران سرطان (http://www.ncii.ir)ي از اهميت فراواني برخوردار است. شما برای داشتن وزن مناسب نیاز به دریافت مقدار کالری مشخصي دارید. و برای كسب نيرو و توانایی کافی لازم است مقدار پروتئین مناسبی دریافت کنید. تغذیة مناسب موجب ايجاد احساس بهتر و انرژی بیش‌تری مي‌شود.
گاهی، مخصوصاً در طی درمان یا بلافاصله پس از آن تمایلی به خوردن غذا نداريد، احساس ناراحتی یا خستگی مي‌کنید یا شاید حس کنید غذا ديگر خوشمزه نیست. عوارض جانبی درمان (نظیر بی‌اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ یا زخم‌های دهان) نيز تغذیة مناسب برای بیمار را دشوار مي‌كند.
پزشک شما، متخصص تغذیۀ یا بهیار می‌توانند راه‌هایی برای مقابله با این مشکلات به شما پیشنهاد کنند. علاوه ‌بر این، مقاله پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) با نام «راهنمای تغذیه برای بیماران سرطان (http://www.ncii.ir)ی» حاوی نظرات و دستورات غذایی مفیدی است.
پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان:
لازم است پس از اتمام دورة درمان سرطان (http://www.ncii.ir) ریه به‌طور منظم معاینه (چک‌آپ) شويد. گاهی با وجود اینکه هیچ نشانی از سرطان (http://www.ncii.ir) وجود ندارد بیماری مجدداً باز می‌گردد؛ زیرا مقداری از سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی که تشخیص داده نشده بودند پس از درمان، جایی در بدن شما باقی می‌مانند.
معاینات منظم باعث اطمینان در بيمار مي‌شود كه پزشكان هرگونه تغییری در وضعیت سلامتی او را بررسی و در صورت نیاز درمان مي‌كنند.
معاینات (چک‌آپ) معمولاً شامل؛ معاینات فیزیکی، آزمایش‌های خون، اشعه ایکس از قفسة سینه، سی.تی.اسکن و برونکوسکوپی است.
در صورتی‌که در فواصل بین جلسات معاینه با هرگونه مشکلی مواجه شدید با پزشک خود تماس بگیرید.
مقاله‌اي در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) (www.ncii.ir) تحت عنوان، «مجموعه‌های نگاه به آینده: زندگی پس از درمان سرطان (http://www.ncii.ir)»، پاسخگوی شما پیرامون مراقبت‌های پس از درمان و مسائل دیگر در این زمینه است.
منابع حمایتی:
آگاهی پیداکردن از ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) زندگی شما و افراد نزدیک به شما را دگرگون مي‌کند و کنار آمدن با این تغییرات دشوار است. طبیعی است که شما، خانواده‌ و دوستانتان احساسات مختلف و گاهی اوقات گیج‌کننده‌ای داشته باشید؛ از جمله نگران مراقبت از خانواده، حفظ شغل یا پیگیری فعالیت‌های روزمره‌تان‌. علاوه بر این، افراد به‌طور معمول نگران مسائلی نظیر درمان و مهار عوارض جانبی، بستری شدن در بیمارستان و هزینه‌های درمان هستند.
به دلیل اینکه اکثر مبتلايان به سرطان (http://www.ncii.ir) ریه سیگاری هستند، شايد این طور احساس کنید که پزشکان و دیگر افراد تصور می‌کنند شما نیز سیگاری هستید یا قبلاً سیگار مصرف می‌کردید (حتی در صورتی‌که این‌گونه نباشد). همچنین شايد فکر کنید که شما در ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) مقصر هستید ( یا تصور کنید دیگران شما را به این دلیل سرزنش می‌کنند). احساس ترس، گناه، عصبانیت یا اندوه برای همۀ افرادی که در حال کنار آمدن با یک بیماری وخيم هستند عادی است. گاهی، به اشتراک گذاشتن احساساتتان با اعضای خانواده، دوستان، یکی از افراد گروه مراقبت پزشکی یا فرد دیگری که به سرطان (http://www.ncii.ir) مبتلاست به شما کمک می‌کند.

[Helena.M]

لنفوم غیرهوچکین


لنفوم غیرهوچکین چیست؟
سلول‌های لنفوم غیرهوچکین

لنفوم غیرهوچکین، سرطان (http://www.ncii.ir)ی است که در سلول‌های سیستم دفاعي آغاز می‌شود. سیستم دفاعي با عفونت‌ها و دیگر بیماری‌ها مبارزه می‌کند.
دستگاه لنفاوی بخشی از سیستم دفاعي است. دستگاه لنفاوی شامل اجزای زیر است:


عروق لنفاوی: دستگاه لنفاوی شبکه‌ای از عروق لنفاوی دارد. عروق لنفاوی درون تمام بافت‌های بدن گسترده شده‌اند.
لنف: عروق لنفاوی حاوی مایعی شفاف به نام لنف هستند. لنف حامل گلبول‌های سفید، و به‌خصوص لنفوسیت‌هایی مانند سلول‌های بی و سلول‌های تی است.
غدد لنفاوی: عروق لنفاوی به توده‌های گرد و کوچکی از بافت، به نام غدد لنفاوی متصلند. گروه‌هایی از غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل‌ها، قفسۀ سینه، شکم و کشالۀ ران وجود دارند. غدد لنفاوی گلبول‌های سفید را ذخیره می‌کنند. آنها باکتری‌ها یا ساير مواد مضر احتمالي موجود در لنف را، گرفتار مي‌كنند و از بین می‌برند.
اجزای دیگر دستگاه لنفاوی: اجزای دیگر دستگاه لنفاوی عبارتند از لوزه‌ها، غدۀ تیموس و طحال. بافت‌های لنفاوی در قسمت‌های دیگر بدن از جمله معده، پوست و رودۀ کوچک نیز وجود دارند.

چون بافت‌های لنفاوی در بسیاری از بخش‌های بدن وجود دارند، لنفوم احتمال دارد از هر جایی آغاز شود. معمولاً، این سرطان (http://www.ncii.ir) ابتدا در یک غدۀ لنفاوی به‌وجود می‌آید.
سلول‌های لنفوم غیرهوچکین
لنفوم غیرهوچکین هنگامی آغاز می‌شود که یک لنفوسیت (معمولاً یک سلول بی) از حالت طبیعی خارج می‌شود. سلول غیرطبیعی برای تکثیر تقسیم می‌شود. سلول‌های جدید نیز دوباره و چندباره تقسیم می‌شوند و سلول‌های غیرطبیعی بیش‌تر و بیش‌تری ایجاد می‌کنند. این سلول‌های غیرطبیعی، در زمان مقرر، نمی‌میرند. همچنین از بدن در برابر عفونت‌ها و ساير بیماری‌ها نیز محافظت نمی‌کنند. افزایش تدریجی این سلول‌های اضافی اغلب موجب تشکیل توده‌ای از بافت می‌شود که به آن غده یا تومور می‌گویند.
برای به‌دست آوردن اطلاعات از لنفوم غیرهوچکینی که به بخش‌های دیگر بدن سرایت مي‌كند به بخش تعیین مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) مراجعه کنید.
عوامل خطرزا
پزشکان دربارۀ دلیل ابتلای یک فرد به لنفوم غیرهوچکین، و عدم ابتلای شخصی دیگر به آن چيز زيادي نمی‌دانند. اما بنابر تحقیقات، عوامل خطرزای خاصی احتمال ابتلا به این سرطان (http://www.ncii.ir) را افزایش می‌دهند.
به‌طور کلی، عوامل خطرزای مربوط به لنفوم غیرهوچکین شامل اين موارد است:


سیستم دفاعي ضعیف: ضعف سیستم دفاعي (مثلاً به‌دلیل ابتلا به یک بیماری ارثی یا مصرف داروهای خاصی که پس از پیوند عضو تجویز می‌شود)، خطر ابتلا به لنفوم غیرهوچکین را افزایش مي‌دهد.
برخی عفونت‌های خاص: ابتلا به برخی از انواع عفونت‌ها خطر ابتلا به لنفوم غیرهوچکین را افزایش می‌دهد. با این حال، لنفوم غیرهوچکین مسری نیست يعني امکان ندارد لنفوم غیرهوچکین را از کسی بگیرید.

در زیر عمدۀ عفونت‌هایی که خطر ابتلا به لنفوم غیرهوچکین را افزایش مي‌دهند، آمده‌اند:


ویروس نقص سیستم دفاعي انسانی Human immunodeficiency virus) (HIV) : HIV ویروسی است که موجب بیماری ایدز(AIDS) می‌شود. خطر ابتلای كساني که به عفونت HIV مبتلا هستند، به برخی از انواع لنفوم غیرهوچکین بسیار بیش‌تر از دیگران است.
ویروس اپشتاین- بار (EBV (Epstein Bar Virus: ابتلا به EBV را یکی از دلایل افزایش خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم غیرهوچکین دانسته‌اند. در آفریقا، ابتلا به EBV را یکی از دلایل ابتلا به لنفوم بورکیت (Burkit) دانسته‌اند.
هلیکوباکتر پیلوری: هلیکوباکتر پیلوری، نوعی باکتری است که موجب زخم معده مي‌شود. این باکتری خطر ابتلای فرد به لنفوم در غشاي معده را نیز افزایش می‌دهد.
ویروس نوع 1 لوسمی/ لنفوم سلول تی انسانی (HTLV-1 (Human T-Cell Lymphotropic Virus: ابتلا به HTLV-1، خطر ابتلای فرد به لنفوم و سرطان (http://www.ncii.ir) خون را افزایش می‌دهد.
ویروس هپاتیت سی: در برخی مطالعات به این موضوع پی برده‌اند که احتمال ابتلای به لنفوم در افرادی که به ویروس هپاتیت سی مبتلا هستند، بیش‌تر از دیگران است. برای پی-بردن به نقش ویروس هپاتیت سی در این میان، به تحقیقات بیش‌تری نیاز است.
سن: با اینکه سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم غیرهوچکین در افراد جوان نیز مشاهده شده است، احتمال ابتلا به این سرطان (http://www.ncii.ir)، با افزایش سن بیش‌تر می‌شود. بیش‌تر مبتلایان به لنفوم غیرهوچکین، بالای 60 سال، سن دارند.

محققان در حال بررسی چاقی مفرط و ساير عوامل خطرزای احتمالی مربوط به لنفوم غیرهوچکین هستند. كساني که با سموم علف‌کُش‌ها یا برخی مواد شیمیایی خاص دیگر کار می‌کنند بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به لنفوم غیرهوچکین هستند. همچنین، محققان در پی بررسی ارتباط احتمالی بین استفاده از رنگ مو پیش از سال 1980 و لنفوم غیرهوچکین هستند.
داشتن یک یا چند عامل خطرزا به معنای ابتلای قطعی فرد به لنفوم غیرهوچکین نیست. بیش‌تر افرادی که عوامل خطرزا دارند، هرگز به لنفوم غیرهوچکین مبتلا نمی‌شوند.
علائم
لنفوم غیرهوچکین علائم متعددی دارد:


غدد لنفاوی متورم و بدون درد در ناحیۀ گردن، زیربغل‌ها یا کشالۀ ران.
کاهش وزن بدون دلیل.
تب.
تعرق شبانۀ شدید.
سرفه، مشکلات تنفسی یا درد قفسۀ سینه.
خستگی و ضعفی که برطرف نمی‌شود.
وجود درد، تورم یا احساس اشباع شدن شکم.

بیش‌تر موارد، این علائم ناشی از سرطان (http://www.ncii.ir) نیستند. عفونت‌ها یا مشکلات دیگر مربوط به سلامتی نیز موجب بروز چنین علائمی مي‌شوند. در صورت بروز هر یک از این علائم كه ظرف مدت دو هفته برطرف نشود، باید به پزشک مراجعه کرد تا مشکلات مشخص و درمان شوند.نین علائمی مي‌شوند. در صورت بروز هر یک از این علائم كه ظرف مدت دو هفته برطرف نشود، باید به پزشک مراجعه کرد تا مشکلات مشخص و درمان شوند.
تشخیص
انواع لنفوم غیرهوچکین
در صورتی‌که غدد لنفاويتان متورم شده است یا علامتی دیگر مشاهده كرديد که احتمالاً نشان از لنفوم غیرهوچکین دارد، پزشک شما مي‌كوشد تا دلیل آن مشکل را بیابد. معمولاً پزشک دربارۀ پيشينة پزشکی شخصی و خانوادگيتان مي‌پرسد.
شايد هم برخی از اين آزمایش‌ها و فرایندها را برای شما تجویز كند:


معاینۀ فیزیکی: پزشک گردن، زیربغل‌ها و کشالۀ ران شما را، در جست‌وجوي نقاط متورم، معاینه می‌کند. وی همچنین وجود تورم در طحال یا کبد شما را نیز بررسی می‌کند.
آزمایش‌های خون: در آزمایشگاه آزمایش شمارش کامل سلول‌های خون براي شما انجام می‌دهند تا تعداد گلبول‌های سفید خون را بررسی كنند. در آزمایشگاه ساير سلول‌ها و مواد موجود در خون – مانند لاکتات دی هیدروژناز (lactate dehydrogenase) (LDH)- را بررسی مي‌كنند. لنفوم غیرهوچکین موجب افزایش میزان LDH مي‌شود.
عکس‌برداری از قفسۀ سینه با اشعۀ ايکس: از قفسۀ سینۀ شما با استفاده از اشعۀ ايكس عکس‌برداری مي‌کنند تا بروز تورم در غدد لنفاوی یا ساير نشانه‌های لنفوم غیرهوچکین را در قفسۀ سینۀ شما بررسی کنند.
نمونه‌برداری: نمونه‌برداری تنها راه قطعی تشخیص لنفوم غیرهوچکین است. شايد پزشکتان یک غدۀ لنفاوی را به‌طور کامل بردارد (نمونه‌برداری کلی (escisional biopsy)) یا تنها بخشی از یک غدۀ لنفاوی را بردارد (نمونه‌برداری جزئی (incisional biopsy)). معمولاً نمی‌توان با استفاده از یک سوزن ظریف (مکش با استفاده از سوزن ظریف (fine needle aspiration)) به آن میزانی که برای آسیب‌شناس جهت تشخیص لنفوم غیرهوچکین کفایت کند، نمونه‌برداری کرد. برداشتن کامل یک غدۀ لنفاوی بهترین راه است. آسیب‌شناس از میکروسکوپ جهت بررسی وجود سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در بافت استفاده می‌کند.



مواردي که می‌توانید پیش از نمونه‌برداری از پزشک خود بپرسید:


نمونه‌برداری چگونه انجام می‌شود؟
کجا از من نمونه‌برداری خواهد شد؟
کاری هست که باید برای نمونه‌برداری انجام دهم؟
این آزمایش چقدر طول خواهد کشید؟ آیا هشیار خواهم بود؟ آیا درد دارد؟
این آزمایش خطرهايي هم دارد؟ احتمال تورم، عفونت یا خونریزی پس از انجام نمونه-برداری چقدر خواهد بود؟
چقدر طول می‌کشد تا بهبود یابم؟
چه زماني از نتایج آزمایش با خبر مي‌شوم؟ چه کسی این نتایج را برایم توضیح مي‌دهد؟
در صورتی‌که سرطان (http://www.ncii.ir) داشته باشم، كي با من دربارۀ مراحل بعدی صحبت مي‌كند؟ كي؟





انواع لنفوم غیرهوچکین
در صورت پی‌بردن به لنفوم غیرهوچکین، آسیب‌شناس نوع آن را گزارش می‌کند. انواع متعددی از سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم غیرهوچکین وجود دارد. انواع شایع آن عبارتند از لنفوم منتشر سلول B بزرگ (diffuse large B-call lymphoma) و لنفوم فولیکولار (follicular lymphoma).
انواع لنفوم را بر اساس سرعت رشدشان گروه‌بندی مي‌كنند:


لنفوم کندرشد (indolent) (که نام دیگر آن درجه- پایین (low-grade) است) که به آرامی رشد می‌کنند. اینگونه سرطان (http://www.ncii.ir)‌ها علائم کمی دارند.
لنفوم مهاجم (aggressive) (که نام‌های دیگر آنها درجه- متوسط (intermediate-grade) و درجه- بالا(high-grade) است) سریع‌تر رشد و سرایت می‌کنند. این نوع سرطان (http://www.ncii.ir)‌ها به احتمال زیاد موجب بروز علائم شدیدی می‌شوند. به‌مرور، بسياری از سرطان (http://www.ncii.ir)‌های کند رشد به سرطان (http://www.ncii.ir)‌های مهاجم تبدیل می‌شوند.

تعیین مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir)
لازم است پزشک میزان گسترش (مرحلۀ) لنفوم غیرهوچکین را جهت طرح کردن بهترین برنامۀ درمانی بداند. تعیین مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) تلاشی دقیق است جهت پی‌بردن به اینکه کدام‌یک از بخش‌های بدن درگیر بیماری هستند.
لنفوم معمولاً در غدد لنفاوی آغاز می‌شود، وبعد به بخش‌های مجاور یا بخش‌های دیگر بدن سرایت مي‌کند، مثلاً به کبد، ریه‌ها، استخوان و مغز استخوان.
تعیین مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) شامل یک یا چند آزمایش زیر است:


نمونه‌برداری از مغز استخوان: پزشک با سوزني ضخیم نمونه‌ای کوچک از استخوان و مغز استخوان لگن یا یکي دیگر از استخوان‌های بزرگ بدن بر مي‌دارد. بی‌حسی موضعی به مهار درد کمک مي‌کند. سپس آسیب‌شناس وجود سلول‌های لنفوم را در نمونه بررسی می‌کند.
سی تی اسکن: به‌وسیلۀ دستگاه اشعۀ ايكس که به رايانه (کامپیوتر) متصل است، یک سلسله عکس دقیق از سر، گردن، قفسۀ سینه، شکم یا لگن شما می‌گیرند. معمولاً به شما یک مادۀ متمایزکننده تزریق مي‌کنند؛ يا از شما مي‌خواهند گونه‌ای دیگر از مواد متمایزکننده را بخوريد. مادۀ متمایزکننده مشاهدۀ تورم غدد لنفاوی و ساير نواحی غیرطبیعی را در عکس اشعۀ ايكس برای پزشک ساده‌تر می‌کند.
ام‌آرآی: شايد پزشک برای شما تصاویر ام‌آرآی از ستون فقرات، مغز استخوان یا مغز را تجویز کند. در ام‌آرآی از دستگاه مغناطیسی قدرتمندي که به رایانه متصل است استفاده می‌كنند. با استفاده از این مجموعه، تصاویری دقیق از بافت مورد نظر بر صفحۀ نمایش یا فیلم ظاهر می‌شود.
سونوگرافی (ultra sound): دستگاهي فراصوتی امواجی صوتی را که قابل شنیدن نیستند تولید می‌کند. سپس متخصص، وسیله‌ای را که در دست دارد در برابر بدن شما نگه می-دارد. امواج صوتی باعث لرزش بافت‌های مجاور مي‌شود، و رایانه از امواج بازتابی‌ این بافت‌ها استفاده و تصویري ایجاد می‌کند. امواج بازتابی ناشی از تومورها با امواج بازتابی ناشی از بافت‌های سالم متفاوتند. تصویر نهایی تومورهای احتمالی را نشان مي‌دهد.
کشیدن مایع نخاعی (spinal tap): پزشک از سوزن بلند و نازکي برای كشيدن مایع موجود در ستون فقرات استفاده می‌کند. بی‌حسی موضعی به مهار درد کمک مي‌کند. لازم است پس از انجام این آزمایش چند ساعتی دراز بکشید تا دچار سردرد نشوید. وجود سلول‌های لنفوم در مایع نخاعی را در آزمایشگاه بررسی مي‌كنند.
• تومورگرافی با تابش پوزیترون (PET scan): به شما مقدار اندكي از یک شکر رادیواکتیو تزریق می‌شود. به‌وسیلۀ دستگاهي ويژه از نحوۀ مصرف آن شکر توسط سلول‌های بدن شما تصویربرداری می‌کنند. سلول‌های لنفوم سریع‌تر از سلول‌های طبیعی آن شکر را مصرف می‌کنند و نواحی درگیر لنفوم، در عکس‌ها روشن‌تر از ساير نواحی بدن مي‌افتند.

مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) به ناحیه‌ای بستگی دارد که سلول‌های لنفوم در آن پیدا می‌شوند (اینکه در غدد لنفاوی وجود دارند یا ساير اندام‌ها یا بافت‌ها). مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) به تعداد نواحی درگیر نیز بستگی دارد.

[Helena.M]

مراحل لنفوم اينگونه تعریف می‌شوند:



مرحلۀ يك: سلول‌های لنفوم در یک گروه از غدد لنفاوی وجود دارند (مثلاً در گردن یا زیر بغل). یا، در صورتی‌که سلول‌های غیرطبیعی در غدد لنفاوی وجود ندارند، تنها در بخشی از یک بافت یا اندام (مثل ریه، اما نه در کبد یا مغز استخوان) قرار دارند.
مرحلۀ دو: سلول‌های لنفوم در حداقل دو گروه از غدد لنفاوی و در یک طرف (یا هر دو در پایین و یا در بالای) دیافراگم وجود دارند. (می‌توانید تصویر دیافراگم را ببینید). و یا سلول‌های لنفوم در بخشی از یک اندام و غدد لنفاوی مجاور آن اندام (در همان طرف دیافراگم) قرار دارند. پيش مي‌آيد كه سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی در ساير گروه‌های غدد لنفاوی در همان طرف دیافراگم نیز وجود داشته باشند.
مرحلۀ سه: وجود لنفوم در غدد لنفاوی بالا و پایین دیافراگم. بعيد نيست در بخشی از یک بافت یا اندام مجاور این گروه‌های غدد لنفاوی نیز وجود داشته باشد.
مرحلۀ چهار: وجود سلول‌های لنفوم در چندین بخش از یک یا چند اندام یا بافت (علاوه بر غدد لنفاوی)؛ و یا وجود آنها در کبد، خون یا مغز استخوان.
لنفوم عودكننده: سرطان (http://www.ncii.ir) پس از درمان باز می‌گردد.

علاوه بر شمارۀ این مراحل، گاهي پزشک مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) را با استفاده از حروف A یا B نیز توصیف مي‌کند:


A: شما دچار کاهش وزن، تعرق شبانۀ شدید یا تب نشده‌اید.
B: شما دچار کاهش وزن، تعرق شبانۀ شدید یا تب شده‌اید.

درمان:
انتظار هشیارانه.
شیمی‌درمانی.
درمان بیولوژیک.
پرتودرمانی.
پیوند سلول‌های بنیادی.
پزشک راه‌های درمانی و نتایج مورد انتظار از هر درمان را برای فرد توضیح می‌دهد. بیمار و پزشک با همکاری هم یک برنامۀ درمانی طرح می‌کنند که پاسخ‌گوی نیازهای فرد باشد.
گاهي پزشک، بیمار را به متخصص ارجاع مي‌دهد، یا اینکه بیمار از وی مي‌خواهد که یک متخصص را معرفی کند. متخصصان درمان لنفوم غیرهوچکین عبارتند از خون‌شناس، پزشک سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناس و سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناس پرتودرمان. معمولاً پزشک توصیه مي‌کند سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناسی را انتخاب کنند که در درمان سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم غیرهوچکین متخصص باشد. اغلب، چنین پزشکانی با مراکز آموزشی بزرگ همکاری دارند. علاوه براين، گروه بهیاری معمولاً پرستار سرطان (http://www.ncii.ir)‌شناس و متخصص تغذیۀ را هم در بر مي‌گيرد.
انتخاب روش درمان عمدتاً به اين عوامل بستگی دارد:


نوع لنفوم (مثلاً لنفوم فولیکولار).
مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) (اینکه لنفوم کجا پیدا شود).
سرعت رشد سرطان (http://www.ncii.ir) (اینکه لنفوم کند رشد است یا مهاجم).
سن بیمار.
وجود ساير مشکلات مربوط به سلامتی در بیمار.

در صورت ابتلا به لنفوم غیرهوچکین کندرشد - که هنوز علائمی بروز نكرده است- معمولاً نياز نيست فوراً درمان را آغاز کنید. پزشک وضعیت سلامتی شما را به‌دقت بررسی می‌کند تا به-محض بروز علائم سرطان (http://www.ncii.ir) درمان را آغاز کند. به چنین حالتی که در آن درمان سرطان (http://www.ncii.ir) فوراً آغاز نمی‌شود، انتظار هشیارانه می‌گویند.
در صورت ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم کند رشد و بروز علائم، به احتمال زياد بايد شیمی‌درمانی و درمان بیولوژیک بشويد. از پرتودرمانی هم برای بيماراني که مبتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم مرحلۀ يك یا مرحلۀ دو هستند استفاده مي‌كنند.
در صورتی‌که به لنفوم مهاجم مبتلا شده باشید، درمان معمولاً از شیمی‌درمانی و درمان بیولوژیک تشكيل مي‌شود. از پرتودرمانی نیز استفاده مي‌كنند.
اگر لنفوم غیرهوچکین پس از درمان بازگردد، پزشکان به این حالت بازگشت یا عود می‌گویند. در اين‌صورت، از شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا از هر دو درمان با میزان بالای دارو و پرتو، و پس از آن پیوند سلول‌های بنیادی استفاده مي‌كنند.
بهتر است بدانید عوارض جانبی روش‌های درمانی چیستند و اینکه درمان چگونه بر فعالیت‌های عادی شما تأثیر مي‌گذارد. به دلیل اینکه شیمی‌درمانی و پرتودرمانی اغلب به سلول‌ها و بافت‌های سالم آسیب می‌زند، احتمال بروز عوارض جانبی بسيار زياد است. عوارض جانبی در هر فرد متفاوت است، و گاهي از یک مقطع از درمان به مقطع دیگر آن نیز تفاوت مي‌کند. پیش از آغاز درمان، گروه بهیاری، عوارض جانبی احتمالی را توضیح می‌دهند و روش‌هایی را برای مدیریت آنها به بيمار پیشنهاد می‌کنند.
در هر مرحلۀ سرطان (http://www.ncii.ir) می‌توانید از مراقبت حمایتی برخوردار باشید. مراقبت حمایتی، درمانی است جهت مهار درد و ساير علائم، تا عوارض جانبی ناشی از درمان مهار شود و بيمار از پس احساساتی که تشخیص سرطان (http://www.ncii.ir) به‌همراه دارد بر بيايد. به بخش مراقبت حمایتی مراجعه کنید.


مواردی که می‌توانید پیش از آغاز درمان از پزشک خود بپرسید:


من به چه نوع سرطان (http://www.ncii.ir) لنفومی مبتلا هستم؟ می‌توانید به من نسخه‌اي از گزارش آسیب‌شناس را بدهید؟
بیماری من در چه مرحله‌ای است؟ تومورها در کجا قرار دارند؟
از چه درمان‌هايي مي‌توانم استفاده كنم؟ شما کدام را پیشنهاد می‌کنید؟ چرا؟
آیا من به بیش از یک نوع درمان احتياج دارم؟
فواید مورد انتظار هر يك از روش‌های درمانی چیست؟ چگونه متوجه میزان اثربخشی درمان خواهیم شد؟ از چه آزمایش‌هایی برای بررسی اثربخشی آن درمان استفاده خواهد شد؟ چند وقت به چند وقت باید این آزمایش‌ها را انجام دهم؟
خطرها و عوارض جانبی احتمالی هر روش درمانی کدامند؟ برای مهار عوارض جانبی چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم؟
درمان چقدر به‌ طول خواهد انجاميد؟
آیا لازم است در بیمارستان بستری شوم؟ در اين‌صورت، برای چه مدتی؟
برای مراقبت از خودم در طول درمان چه کاری می‌توانم انجام دهم؟
هزینۀ تقریبی درمان چقدر خواهد بود؟ آیا بیمه‌ام این هزینه را تقبل مي‌كند؟
درمان بر فعالیت‌های معمولم چه تأثیري می‌گذارد؟
چند وقت به چند وقت بايد برای معاینه مراجعه کنم؟




انتظار هشیارانه
افرادی که انتظار هشیارانه را انتخاب می‌کنند، درمان سرطان (http://www.ncii.ir) را تا بروز علائم به تعویق می‌اندازند. گاهی پزشکان، انتظار هشیارانه را برای كساني که به سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم کند رشد مبتلا هستند توصیه می‌کنند. شايد آنها که به لنفوم کند رشد مبتلا هستند چندان نیازي به درمان طولانی‌مدت سرطان (http://www.ncii.ir) نداشته باشند. حتی گاهی پيش مي‌آيد كه پس از مدتی اندازۀ تومور بدون درمان هم کوچک مي‌شود. این افراد با به تعویق انداختن درمان، از عوارض جانبی شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی اجتناب مي‌کنند.
در صورتی‌که شما و پزشکتان به اين نتيجه رسیدید که انتظار هشیارانه با توجه به وضعيت شما روش مناسبی است، پزشک شما را به‌طور مرتب (هر سه ماه یکبار) معاینه می‌کند. در صورت بروز علائم یا بدتر شدن آنها، درمان آغاز خواهد شد.
بعضي‌ها به این دلیل که نمی‌خواهند از بابت سرطان (http://www.ncii.ir) درمان‌نشده‌شان دغدغه داشته باشند، انتظار هشیارانه را انتخاب نمی‌کنند. آنها هم که انتظار هشیارانه را انتخاب می‌کنند اما بعداً ممكن است دچار دغدغه ‌شوند، باید در اين مورد با پزشک صحبت کنند.


مواردي که می‌توانید پیش از انتخاب انتظار هشیارانه از پزشک خود بپرسید:


در صورتی‌که انتظار هشیارانه را انتخاب کنم، می‌توانم بعداً نظرم را عوض کنم؟
آیا بعداً درمان سرطان (http://www.ncii.ir) دشوارتر مي‌شود؟
چند وقت به چند وقت باید برای معاینه مراجعه کنم؟
بین جلسات معاينه، بروز چه عوارضي را باید به شما اطلاع دهم؟





شیمی‌درمانی
در شیمی‌درمانی از دارو برای نابودي سلول‌های لنفوم استفاده می‌کنند. به این دلیل به این روش، درمان سیستمیک (فراگیر) می‌گویند که داروها وارد جریان خون می‌شوند. این داروها به سلول‌های لنفوم موجود در كمابيش تمام قسمت‌های بدن مي‌رسند.
شیمی‌درمانی از طریق دهان، رگ یا فضای موجود در اطراف ستون فقرات اعمال مي‌شود. درمان معمولاً در بخش بیماران سرپایی بیمارستان، مطب پزشک یا منزل انجام می‌شود. بعضي‌ها هم لازم است در حین درمان در بیمارستان بستری شوند.
شیمی‌درمانی به‌شکل دوره‌ای انجام می‌شود. بیمار پس از یک دورۀ درمان یک دورۀ استراحت مي‌كند. زمان دوره‌هاي استراحت و دوره‌های درمان به مرحلۀ بیماری و داروهای ضدسرطان (http://www.ncii.ir) مورد استفاده بستگی دارد.
اگر لنفوم در ناحیۀ معده و بر اثر ابتلا به عفونت هلیکو باکتر پیلوری باشد، معمولاً پزشک این نوع لنفوم را با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ درمان مي‌کند. پس از آنکه این داروها عفونت را برطرف کرد، لنفوم نیز از بین خواهد رفت.
عوارض جانبی عمدتاً به نوع و میزان داروهای تجویزی بستگی دارد. دارو می‌تواند به سلول-های طبیعی که به ‌سرعت تقسیم می‌شوند آسیب برسانند:


سلول‌های خونی: هنگامی‌که بر اثر شیمی‌درمانی میزان سلول‌های خونی بدن افت می‌کند، احتمال ابتلای فرد به عفونت‌ها، خون‌مردگی یا خونریزی، و احساس ضعف و خستگی شدید بیش‌تر می‌شود. گروه بهیاری برخی آزمایش‌های خون را برای بیمار تجویز می‌کند تا میزان سلول‌های خونی را بررسی کند. اگر میزان این سلول‌ها پایین باشد، داروهایی هستند که می‌توانند به بدن کمک کنند تا سلول‌های خونی جدید بسازد.
سلول‌های موجود در ریشۀ مو: شیمی‌درمانی معمولاً موجب ریزش مو مي‌شود. كه البته پس از پايان شيمي‌درماني، موهایتان دوباره خواهند رویید، اما احتمالاً رنگ و جنسشان با گذشته متفاوت خواهد بود.
سلول‌های موجود در جدار دستگاه گوارش: شیمی‌درمانی معمولاً موجب بروز بی‌اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ، اسهال، مشکل در فرو دادن غذا یا زخم‌های دهان یا لب‌ها مي‌شود. می‌توانید از گروه بهیاری خود دربارۀ داروها یا ساير روش‌های درمانی که به برطرف شدن این مشکل کمک مي‌کنند، سؤال کنید.

داروهایی که برای درمان لنفوم غیرهوچکین استفاده مي‌شوند معمولاً موجب بروز بثورات یا تاول‌هایی روی پوست، یا سردرد یا دردهای دیگر شوند، و یا ممکن است رنگ پوست تیره‌تر شود. همچنین احتمال دارد روی ناخن‌ها شیار یا نوارهای تیره ایجاد شود.
پزشک روش‌هایی را برای مهار بسیاری از این عوارض جانبی توصیه مي‌کند. شاید مطالعۀ مقالة پايگاه مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) با عنوان شما و شیمی‌درمانی مفید باشد.


مواردي که می‌توانید پیش از آغاز شیمی‌درمانی از پزشک بپرسید:


برای درمانم از چه نوع داروهایی استفاده مي‌كنيد؟ فواید احتمالي آنها چیست؟
درمان چه موقع آغاز خواهد شد؟ آیا می‌توانم پس از آن خودم تا منزل رانندگی کنم؟
در حین درمان برای مراقبت از خود چه کارهایی می‌توانم انجام دهم؟
چگونه از اثربخشی درمان آگاه خواهیم شد؟
در صورت بروز کدام عوارض جانبی باید شما را در جریان بگذارم؟ آیا می‌شود بعضي از این عوارض جانبی را درمان، یا از بروز آن پیشگیری کرد؟
آیا عوارض جانبی بلندمدت نیز به‌وجود خواهد آمد؟





درمان بیولوژیک
بيماراني که به انواع خاصی از لنفوم مبتلا هستند، می‌توانند از درمان بیولوژیک استفاده کنند. این روش درمانی به سیستم دفاعي بدن در مبارزه با سرطان (http://www.ncii.ir) کمک می‌کند.
پادتن‌های مونو کلونال نوعی از درمان بیولوژیک است که جهت لنفوم استفاده مي‌شود. اینها پروتئین‌هایی هستند که در آزمایشگاه تولید می‌شوند و می‌توانند به سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی بچسبند، و به سیستم دفاعي بدن در از بین بردن سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی کمک می‌کنند. این درمان از طریق تزریق به درون رگ بیمار، و در مطب پزشک، درمانگاه یا بیمارستان انجام می‌شود.
احتمال دارد علائمی مشابه آنفولانزا، از جمله تب، سردرد، ضعف و حالت تهوع بروزكند. درمان بیش‌تر این عوارض جانبی آسان است. به‌ندرت پیش می‌آید که بیمار دچار عوارض جانبی حادتری مانند مشکلات تنفسی، فشار خون پایین یا بثورات پوستی شدید شود. پزشک یا پرستار شما دربارۀ عوارض جانبی احتمالی و چگونگی مدیریت آنها شما را راهنمایی مي‌کند.
شاید مطالعۀ مقالة درمان بیولوژیک مفید باشد.


مواردی که می‌توانید پیش از درمان بیولوژیک از پزشک بپرسید:


طرز کار این درمان چگونه است؟
آیا لازم است در بیمارستان بستری شوم؟
چگونه از اثربخشی درمان آگاه می‌شویم؟
طول مدت درمان بیولوژیک چقدر خواهد بود؟
آیا در حین درمان دچار عوارض جانبی خواهم شد؟ این عوارض تا چه مدت طول مي‌كشد؟ در مورد آنها چه کار می‌توانیم انجام دهیم؟





پرتودرمانی
در پرتودرمانی (یا رادیوتراپی) از اشعۀ پرانرژی برای نابودي سلول‌های لنفوم استفاده می‌شود. این روش اندازۀ تومورها را کوچک و به مهار درد کمک مي‌کند.
از دو نوع پرتودرمانی برای مبتلایان به لنفوم استفاده مي‌كنند:


پرتودرمانی خارجی: از یک دستگاه بزرگ، به آن نواحی از بدن که سلول‌های لنفوم در آنها جمع شده‌اند، اشعه‌ تابانده می‌شود. به این دلیل به این روش درمان موضعی می‌گویند که تنها بر سلول‌های موجود در ناحیۀ تحت درمان اثر می‌گذارد. بیش‌تر بیماران برای درمان، به مدت چند هفته و هفته‌ای 5 روز به بیمارستان یا درمانگاه می‌روند.
پرتودرمانی فراگیر (سیتمیک): به برخی از مبتلایان به لنفوم مواد رادیواکتیوی تزریق می‌کنند که در سراسر بدن جريان مي‌يابد. این مواد رادیواکتیو به پادتن‌های مونوکلونال که به سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir) لنفوم می‌چسبند، متصل می‌شوند. تابش اشعه، سلول‌های لنفوم را از بین می‌برد.

عوارض جانبی پرتودرمانی عمدتاً به نوع پرتودرمانی، میزان تابش اشعه و ناحیۀ تحت درمان بستگی دارد. مثلاً، تابش اشعۀ خارجی به شکم موجب حالت تهوع، استفراغ و اسهال مي‌شود. اگر قفسۀ سینه و گردن تحت درمان باشد، احتمال درد یا خشکی گلو و کمی مشکل در بلع وجود دارد. علاوه براین، معمولاً پوست در ناحیۀ تحت درمان قرمز، خشک و حساس مي‌شود. همچنین ممکن است در ناحیۀ تحت درمان دچار ریزش مو شوید.
احتمال دارد در حین پرتودرمانی خارجی و به‌خصوص در چند هفتۀ پایانی درمان، دچار خستگی شدید شوید. استراحت مهم است، اما پزشکان معمولاً به بیماران توصیه می‌کنند تا حد امکان فعالیت کنند.
بیمارانی هم که تحت پرتودرمانی فراگیر قرار می‌گیرند احساس خستگی شدید مي‌کنند. این افراد بیش‌تر احتمال دارد دچار عفونت شوند.
در صورتی‌که به‌طور هم‌زمان پرتودرمانی و شیمی‌درمانی شويد، عوارض جانبی می‌تواند بدتر باشد. این عوارض جانبی بسیار آزاردهنده است. می‌توانید با پزشک خود دربارۀ روش‌های درمان آنها مشورت کنید.
شاید مطالعۀ مقالة شما و پرتودرمانی پايگاه مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) برای شما مفید باشد.


مواردی که می‌توانید پیش از انجام پرتودرمانی از پزشک بپرسید:


چرا این درمان برایم لازم است؟
درمان چه وقت آغاز مي‌شود؟ چه موقع به پایان خواهد رسید؟
حالم در طول درمان چگونه خواهد بود؟
چگونه از اثربخشی پرتودرمانی آگاه خواهیم شد؟
آیا این روش عوارض جانبی دائمی هم خواهد داشت؟




پیوند سلول‌های بنیادی
در صورتی‌که لنفوم پس از درمان بازگردد، پیوند سلول‌های بنیادی انجام مي‌شود. پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز خود بيمار این امکان را فراهم می‌کند که شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، یا هر دو با میزان‌ بالا انجام شود. زيرا میزان‌ بالای دارو یا پرتو هم سلول‌های لنفوم و هم سلول‌های خونی سالم موجود در مغز استخوان را از بین می‌برد.
پیوند سلول‌های بنیادی در بیمارستان انجام می‌شود. پس از آنکه با میزان‌ بالای دارو یا پرتو تحت درمان قرار گرفتید، سلول‌های بنیادی خون‌ساز را از طریق یک لولۀ انعطاف‌پذیر درون یک رگ بزرگ در ناحیۀ گردن یا قفسۀ سینه قرار می‌دهند و اين سلول‌های بنیادی پیوندی، سلول‌های خونی جدید می‌سازند.
سلول‌های بنیادی را می‌توان از بدن خود بیمار یا یک اهداکننده به‌دست آورد:


پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ: در این نوع پیوند از سلول‌های بنیادی خود بیمار استفاده می‌كنند. سلول‌های بنیادی بیمار را پیش از درمان با میزان بالای دارو یا پرتو برمی‌دارند. معمولاً جهت از بین بردن سلول‌های لنفوم احتمالی موجود در سلول‌های برداشته شده، این نمونه را در فرایندی پاک‌سازی مي‌کنند. سپس این سلول‌های بنیادی را منجمد و ذخیره می‌کنند. پس از درمان با میزان بالای دارو یا پرتو، سلول‌های بنیادی ذخیره ‌شده را از حالت انجماد درمي‌آورند و آنها را به شما برمی‌گردانند.
پیوند سلول‌های بنیادی آلوژنیک: گاهی، سلول‌های بنیادی سالم یک اهداکننده در دسترس است. اهداکننده می‌تواند برادر، خواهر یا یکی از والدین بيمار باشد. همچنین گاهي سلول-های بنیادی را از یک اهداکنندۀ غریبه مي‌گيرند. پزشکان با انجام آزمایش‌های خون جهت اطمینان حاصل کردن از هماهنگي سلول‌های اهداکننده با بیمار استفاده می‌کنند.
پیوند سلول‌ بنیادی هم‌ژن (Syngeneic stem cell transplantation): در این نوع پیوند از سلول‌های بنیادی دوقلوی هم‌سان بیمار استفاده می‌كنند.

شاید مطالعۀ مقالة پايگاه مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) با عنوان پیوند سلول-های بنیادی و پیوند سلول‌های بنیادی خون محیطی: پرسش و پاسخ برای شما مفید باشد.


مواردي که می‌توانید پیش از انجام پیوند سلول‌های بنیادی از پزشک بپرسید:


فواید و خطرات احتمالی گونه‌های مختلف پیوند چیست؟
چه نوع پیوند سلول‌های بنیادی بر من انجام خواهد شد؟ در صورت لزوم، چگونه باید یک اهدا کننده بیابم؟
لازم است چه مدتی در بیمارستان بستری باشم؟ آیا به مراقبت‌های ویژه نیاز خواهم داشت؟ چگونه مرا از باکتری‌ها وآلودگی‌ها محافظت خواهید کرد؟
چگونه به میزان اثربخشی درمان پی خواهیم برد؟
دربارۀ عوارض جانبی چه کاری از دستمان بر می‌آید؟
این درمان چگونه بر فعالیت‌های معمول من تأثیر خواهد گذاشت؟
احتمال بهبودی کامل من چقدر خواهد بود؟




مراقبت حمایتی
لنفوم غیرهوچکین و درمان آن می‌تواند منجر به ایجاد مشکلات دیگری برای سلامتی فرد شود. می-توانید از مراقبت حمایتی جهت پیشگیری یا مهار این مشکلات و نیز به‌منظور بهبود آسایش و کیفیت زندگی خود در طول درمان بهره‌مند شوید.
می‌توانید از آنتی‌بیوتیک‌ و ساير داروها برای کمک به محافظت از خود در برابر عفونت‌ها استفاده کنید. احتمالاً گروه بهیاریتان به شما توصیه می‌کنند از مکان‌های شلوغ و كساني که سرما خورده‌اند یا به بیماری‌های مسری دیگر مبتلا هستند، دوري کنید. اگر عفونت ایجاد شود، می‌تواند بسیار دردسرساز باشد و لازم است فوراً درمانش کنید.
همچنین لنفوم غیرهوچکین و درمان آن موجب کم‌خونی نیز مي‌شود، که در اين‌صورت احساس خستگی شدید خواهيد كرد. برخی داروها یا انتقال خون گاه برای رفع این مشکل مفیدند.
مهم است که حتي‌الامكان از خودتان با تغذیۀ خوب و فعالیت جسمی مراقبت کنید.
شما به میزان مناسب کالری برای حفظ وزن مناسب نیاز دارید. همچنین، برای حفظ توان خود به میزان پروتئین کافی نیاز دارید. تغذیۀ مناسب به شما کمک مي‌کند حال بهتر و توان بیش‌تری داشته باشید.
گاهی، به‌خصوص در حین درمان یا کمی پس از به پایان رسیدن آن، اشتهای خود را از دست مي‌دهید یا ناراحت یا خسته مي‌شويد. احساس مي‌کنید طعم غذاها به‌خوبی گذشته نیست. علاوه براین، عوارض جانبی درمان (مثل بی‌اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ یا زخم‌های دهان) غذا خوردن را دشوار مي‌کند. پزشک شما، متخصص تغذیه یا بهیار دیگر روش‌هایی برای روبرو شدن با این مشکلات به شما توصیه مي‌کند. همچنین در مقالة مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (http://www.ncii.ir) با عنوان توصیه‌های تغذیه‌ای برای مبتلایان به سرطان (http://www.ncii.ir) ایده‌ها و دستورات تهیۀ غذاهای متعددی در بر دارد.
بسیاری از بیماران معتقدند هنگامی‌که فعال هستند، حال بهتری دارند. پیاده‌روی، یوگا، شنا و ساير فعالیت‌های ورزشی قدرت شما را حفظ مي‌کند و انرژیتان را افزایش مي‌دهد. ورزش حالت تهوع و درد را کاهش مي‌دهد و کنار آمدن با درمان را آسان‌تر مي‌کند. ورزش به برطرف شدن استرس نیز کمک می‌کند. هر فعالیت ورزشی که انتخاب می‌کنید، حتماً پیش از آغاز آن با پزشک مشورت کنید. همچنین، در صورتی‌که فعالیت ورزشی شما موجب درد یا مشکلات دیگر می‌شود، حتماً پزشک یا پرستار خود را در جریان بگذارید.
مراقبت پیگیرانه
لازم است پس از آنکه درمانتان بابت لنفوم غیرهوچکین به پایان رسید، به‌طور مرتب برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. پزشک روند بهبودیتان به‌دقت نظارت و عود لنفوم را بررسی می‌کند. معاینات مرتب کمک می‌کنند تا مطمئن شوید، هرگونه تغییری در وضعیت سلامتی شما شناسایی و در صورت لزوم درمان می‌شود. این معاینات شامل معاینۀ فیزیکی، آزمون‌هاي آزمایشگاهی، عکس-برداری از قفسۀ سینه با اشعۀ ايكس و ساير فرایندها و آزمایش‌ها مي‌شود. در صورتی‌که بین جلسات معاینه هرگونه مشکلی به لحاظ سلامتی پیدا کردید، فوراً پزشک خود را در جریان بگذارید.

[Helena.M]

سرطان (http://www.ncii.ir) پوست
چند نوع سرطان (http://www.ncii.ir) پوست وجود دارد. رایج‌ترین فرم سرطان (http://www.ncii.ir) پوست، کارسینوم سلول‌های بازال و به دنبال آن کارسینوم سلول‌های سنگفرشی است. این فرم‌ها را اغلب سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی غیرملانومی می‌نامند تا آنها را از نوع سوم سرطان (http://www.ncii.ir) پوست، یعنی ملانوم، متمایز سازند که کم تر از دو نوع دیگر رواج دارد، مهلک‌تر است، و احتمال پخش شدن آن در سرتاسر بدن بیش‌تر می‌باشد.
کارسینوم سلول‌های بازال و کارسینوم سلول‌های سنگفرشی
برآورد می‌شود که سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی غیرملانومی در حال افزایش است تعداد دقیق موارد سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی غیرملانومی به‌راحتی در دسترس نمی‌باشد، زیرا اکثر موارد این دو نوع سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی در مطب پزشکان درمان نمی‌شوند و امکان دارد در بایگانی‌های سرطان (http://www.ncii.ir) گزارش نشوند. این خطر برای مردم سفیدپوستی که موی قرمز یا بور (طلایی) و چشمانی به رنگ روشن دارند از همه بیش‌تر است.
90 درصد از تمام سرطان (http://www.ncii.ir)‌های پوست از نوع کارسینوم سلول‌های بازال است. این نوع سرطان (http://www.ncii.ir) به‌کندی رشد می‌کند و به‌ندرت به دیگر قسمت‌های بدن پخش می‌شود. این سرطان (http://www.ncii.ir) معمولاً در سر، صورت، گردن، دست، و بازو مشاهده می‌شود، ولی امکان دارد در هر جای دیگر از بدن بروز نماید. کارسینوم سلول‌های سنگفرشی هم به‌ندرت پخش می‌شود ولی احتمال پخش شدن آن از کارسینوم سلول‌های بازال بیش‌تر است. با وجود اینکه نرخ مرگ‌ومیر ناشی از این دو نوع سرطان (http://www.ncii.ir) کم‌تر از یک درصد است، باید آنها را درمان نمود، زیرا امکان دارد به بافت‌های مجاور حمله کنند و آنها را از بین ببرند.
علت اصلی بروز سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی غیرملانومی تشعشع فرابنفش از خورشید یا از منابع مصنوعی مانند لامپ‌های فرابنفش یا کیوسک‌های (اتاقک‌های) برنزه شدن است. به‌نظر می‌آید خطر دچار شدن افراد به این دو نوع سرطان (http://www.ncii.ir) پوست به محل جغرافیایی سکونت آنها بستگی دارد. اشخاصی که در آن نواحی زندگی می‌کنند که سطوح بالاتری از تشعشعات فرابنفش خورشیدی را دریافت می‌نمایند، مانند کسانی که در نزدیکی خط استوا زندگی می‌کنند، بیش‌تر در معرض خطر هستند. قرار داشتن در معرض تشعتشعات فرابنفش در تمام طول عمر هم یک عامل خطر است. ممکن است در اوایل زندگی صدمه وارد شود، ولی به‌نظر می‌آید اکثر موارد سرطان (http://www.ncii.ir)‌های پوستی بعد از سن 50 سالگی در اثر مواجهة تجمعی با تشعشعات فرابنفش ایجاد می‌شود.
ظهور سرطان (http://www.ncii.ir) پوست همواره یکسان نیست. ممکن است سرطان (http://www.ncii.ir) پوست به‌صورت توده کوچک، صاف، براق، رنگ پریده، یا مومی و یا به شکل تودة سفت قرمز رنگی ظاهر شود. در برخی از افراد یک ناراحتی پیش سرطان (http://www.ncii.ir)ی به نام کراتوز آفتابی بروز می‌کند که در آن یک لکه زبر، قرمز یا قهوه‌ای فلسی روی پوست به‌وجود می‌آید که امکان دارد به کارسینوم سلول‌های سنگفرشی تیدیل شود. این لکه معمولاً در آن قسمت‌هایی ظاهر می‌شود که در معرض نور خورشید قرار داشته‌اند، مانند صورت و پشت دست و لب پایین.
اگر هر شخص خودش ماهی یک بار پوست خود را معاینه کند، ممکن است متوجه ناحیه جدیدی بر روی پوست شود که مشکوک به‌نظر می‌آید و باید در مورد آن با یک پزشک مشورت نمود. علاوه بر آن، امکان دارد پزشک در طی معاینه‌ای عادی متوجه سرطان (http://www.ncii.ir) احتمالی پوست یا متوجه ضایعه پیش سرطان (http://www.ncii.ir)ی شود. اما تمام خال‌های (خال‌های گوشتی) مشکوک یا ناراحتی‌های پوستی سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی نیستند. سرطان (http://www.ncii.ir) پوست را می‌توان با نمونه‌برداری (بافت‌‌برداری یا بیوپسی) تشخیص داد، به این صورت که ضایعه را از پوست بیرون می‌آورند و یک متخصص آسیب‌شناس (پاتالوژیست) آن را معاینه می‌کند. اگر سرطان (http://www.ncii.ir) پخش نشده باشد، احتمالاً به درمان دیگری احتیاج نخواهد بود.
راه اصلی پیشگیری سرطان (http://www.ncii.ir) پوست این است که مردم کم‌تر در معرض تشعشعات فرابنفش قرار گیرند، یعنی اینکه از نور خورشید به هنگام ظهر، و از منابع مصنوعی نور فرابنفش مانند تخت برنزه شدن اجتناب کنند، از لباس محافظت‌کننده مانند کلاه آفتابی و عینک آفتابی استفاده نمایند، و کرم یا لوسیون ضدآفتاب به پوست خود بمالند. محققان دریافته‌اند که کرم یا لوسیون ضدآفتاب به‌نحو مؤثری از مردم در برابر صدمه‌ای حفاظت می‌کند که با قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش به DNA موجود در پوست آنها وارد می‌شود. مصرف روزانه کرم یا لوسیون ضد آفتاب موارد بروز کراتوز آفتابی را کاهش می‌دهد. شواهد بالینی حاکی از آن می‌باشد که بهتر است به‌جای کرم یا لوسیون ضدآفتابی که تنها در برابر UVB (تشعشع فرابنفش نوع B ) از پوست محافظت می‌کند، از کرم یا لوسیون ضدآفتابی استفاده شود که از پوست هم در برابر UVB و هم در برابر UVA (تشعشع فرابنفش نوع A) محافظت می‌نماید. احتمال آفتاب سوختگی در اثر اشعه‌های UVB، در مقایسه با اشعه‌های UVA، بیش‌تر است، ولی اشعه‌های UVA تا عمق بیش‌تری در پوست نفوذ می‌کنند. ممکن است مؤثر بودن کرم یا لوسیون ضدآفتاب به پیروی کردن از دستورالعمل مصرف آن بستگی داشته باشد، که این دستورالعمل شامل کاربرد و کاربرد دوباره مقدار زیادی از این کرم یا لوسیون پس از قرار گرفتن پوست در معرض آب یا پس از عرق کردن بسیار زیاد می‌باشد. علاوه بر کاربرد کرم یا لوسیون ضد آفتاب، از دیگر روش‌های اجتناب از مواجهه با نور فرابنفش، که در بالا گفته شد، هم باید استفاده نمود.
لباس‌های خاصی از پارچه محافظت‌کننده در برابر نور خورشید دوخته می‌شوند، که این پارچه‌ها معمولاً تیره‌تر و ریزبافت‌تر از پارچه‌های دیگر هستند. لباس محافظت‌کننده در برابر نور آفتاب دارای برچسبی است که در آن ضریب حفاظت در برابر نور فرابنفش نوشته شده است، که این ضریب، بسته به میزان نور فرابنفشی که از پارچه عبور می‌کند و به پوست می‌رسد، از 15 تا 50 متغیر است.
محققان سرگرم بررسی افرادی هستند که بیش‌تر در معرض خطر سرطان (http://www.ncii.ir)‌های پوست قرار دارند، تا راه‌های جدیدی برای پیشگیری و ردیابی (آشکارسازی) ایجاد سرطان (http://www.ncii.ir) پوست پیدا کنند.
امروزه، اکثر درمان‌های سرطان (http://www.ncii.ir) پوست شامل نوعی عمل جراحی است. در اغلب موارد، در طول بافت‌برداری (بیوپسی)، سرطان (http://www.ncii.ir) پوست برداشته می‌شود و به درمان بیش‌تری احتیاج نمی‌باشد. اکثر سرطان (http://www.ncii.ir)‌های پوستی غیرملانومی قابل‌علاج هستند، ولی خطر بروز یک سرطان (http://www.ncii.ir) پوست دیگر در افرادی که دچار سرطان (http://www.ncii.ir) پوست شده‌اند، از میانگین خطر ابتلا به سرطان (http://www.ncii.ir) پوست بیش‌تر است.
ملانوم
ملانوم یکی از بیماری‌های سلول‌های تولیدکننده پیگمان (رنگدانه)، یا ملانوسیت‌ها، است و معمولاً در پوست بروز می‌کند. ملانوم به‌ندرت در چشم، دستگاه گوارش، غدد لنفاوی، یا دیگر قسمت‌های بدن هم که در آنها ملانوسیت وجود دارد بروز می‌کند. ملانوم یکی از رایج‌ترین سرطان (http://www.ncii.ir)‌های مهاجم می‌باشد، افراد دارای سنین مختلف را مبتلا می‌کند، و موارد بروز آن بیش‌تر می‌شود.
گاهی اوقات ملانوم به‌صورت تغییر در خال (خال گوشتی) قبلی یا به‌صورت خال (خال گوشتی) جدید ظاهر می‌شود. این خال‌ها (خال‌های گوشتی) دارای اشکال و رنگ‌های متنوع می‌باشند. اگر مردم خودشان به‌طور منظم پوست خود را معاینه کنند، به آنها کمک می‌شود شکل خال‌های خود را به‌خاطر داشته باشند، و بتوانند متوجه تغییرات در این خال‌ها بشوند. ممکن است ملانوم در هر قسمت از پوست بدن بروز کند. در مردان، رایج‌ترین محلی که ملانوم بروز می‌کند تنه، و تا حدی کم‌تر، سر و گردن است. در زنان، رایج‌ترین محل بروز ملانوم قسمت پایینی ساق پا و به دنبال آن، تنه می‌باشد. ملانوم به‌ندرت در افرادی که پوست تیره رنگ دارند بروز می‌کند، ولی امکان دارد در آنها این بیماری زیر ناخن انگشتان دست و پا، یا روی کف دست و کف پا، که در این نقاط پوست روشن‌تر است، بروز نماید. همچنین ممکن است ملانوم در سرتاسر غدد لنفاوی پخش شود و به دیگر قسمت‌های بدن برسد.
به هنگام جست‌وجوی ویژگی‌های خال یا خال گوشتی که امکان دارد نشان‌دهندة وجود ملانوم باشد، می‌توان از روش ABCD (Asymmetry ,Border ,Color ,Diameter یا عدم تقارن، مرز، رنگ، قطر) استفاده نمود:


عدم تقارن: شکل یک نیمه با شکل نیمه دیگر مطابقت ندارد.
مرز: لبه‌های خال ناهموار، دارای شکاف، نامشخص یا از شکلی نامنظم برخوردار است، یا اینکه امکان دارد پیگمان پخش شده و وارد پوست مجاور خال شود.
رنگ: رنگ خال غیریکنواخت با ته رنگ‌های سیاه، قهوه‌ای، و قهوه‌ای روشن است، یا امکان دارد قسمت‌هایی سفید، خاکستری، قرمز، یا آبی رنگ در آن دیده شود. هر از گاهی، ممکن است ملانوم با پوست دیگر قسمت‌های بدن همرنگ باشد.
قطر: اندازه قطر تغییر می‌کند. اندازه ملانوم معمولاً از پاک‌کن متصل به ته مداد بزرگتر است، ولی امکان دارد کوچکتر باشد.

چون تمام خال‌های ملانومی یک شکل نیستند، اگر شخص متوجه چیزی مشکوک بشود، باید برای معاینه به پزشک مراجعه نماید. تنها راه تشخیص قطعی ملانوم بافت‌برداری است، که در آن پزشک تمام یا قسمتی از خال را برمی‌دارد تا متخصص آسیب‌شناس آن را معاینه کند و تشخیص دهد که آیا در آن سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی وجود دارد.
دلایل دقیق بروز ملانوم مشخص نمی‌باشد. اما عوامل خطر شامل دارا بودن خال‌های غیرعادی (آتیپیک یا atypical) موسوم به خال‌های دیسپلاستیک؛ وجود تعداد زیادی خال؛ پوست روشن؛ سابقه ابتلا به ملانوم یا دیگر سرطان (http://www.ncii.ir)‌های پوستی؛ سابقه بروز موارد ملانوم در افراد خانواده؛ ضعیف شدن دستگاه ایمنی بدن؛ آفتاب سوختگی حاد با تاول زدن پوست؛ و قرار گرفتن در معرض تشعشع فرابنفش می‌باشد. این بیماری در بین مردمی رایج‌تر است که نزدیک خط استوا زندگی می‌کنند. تشعشع فرابنفش از منابع مصنوعی مانند لامپ فرابنفش و کیوسک برنزه شدن نیز امکان دارد به پوست صدمه بزند و خطر بروز ملانوم را افزایش دهد.
برای پیشگیری ملانوم، افراد، مخصوصاً کودکان و اشخاص بالغ کم سن و سال، اغلب تشویق می‌شوند که همان احتیاطات مربوط به پیشگیری سرطان (http://www.ncii.ir) پوستی غیر ملانومی را رعایت کنند، به‌عنوان مثال از قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش اجتناب نمایند و از لباس محافظت‌کننده استفاده کنند و کرم یا لوسیون ضدآفتاب مصرف نمایند.
درمان ملانوم به مرحله آن در هنگام تشخیص بیماری بستگی دارد. اگر بیماری به هنگامی‌که تومور نازک بوده و تا عمق پوست حمله نکرده است تشخیص داده شده و درمان شود، قابل علاج خواهد بود. اگر ملانوم ضخیم و عمیق شود، بیماری اغلب به دیگر قسمت‌های بدن پخش شده و کنترل آن مشکل است. رایج‌ترین درمان ملانوم، جراحی برای خارج کردن تومور است، که این عمل بیش‌تر از همه در افرادی موفق خواهد بود که در مراحل اولیه بیماری قرار دارند. گاهی اوقات از داروهای شیمی‌درمانی هم برای کشتن سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی استفاده می‌شود، و همین‌طور از ایمن‌درمانی، که در آن از سیتوکین‌ها، که یکی از اجزای دستگاه ایمنی خود بدن هستند، برای مبارزه با سرطان (http://www.ncii.ir) استفاده می‌شود. بیماران مبتلا به ملانوم متاستازی، که در آنها ملانوم در دیگر اندام‌های بدن پخش شده است، را می‌توان با استفاده از اینترفرون آلفا و اینترلوکین 2 (IL-2) درمان نمود، که این مواد رشد و فعالیت سلول‌های ایمنی را تحریک می‌کنند، که این سلول‌های ایمنی می‌توانند سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی را از بین ببرند. در حال حاضر، آزمایشات بالینی جدیدی که در آنها از درمان‌های آزمایشی جدیدی استفاده می‌شود برای بیمارانی در دست انجام است که به مراحل پیشرفته ملانوم مبتلا هستند. این درمان‌های جدید شامل کاربرد واکسن‌های درمانی ملانوم است که طراحی می‌شوند تا به دستگاه ایمنی کمک شود سلول‌های سرطان (http://www.ncii.ir)ی را تشخیص دهند و به آنها حمله کنند، بدون آنکه به سلول‌های نرمال صدمه‌ای وارد شود.