سؤال : پرورش بلدرچین [بایگانی] - سایت علمی نخبگان جوان

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : سؤال : پرورش بلدرچین

*FATIMA*

25th May 2011, 02:38 AM

ويژگيهاي عمومي بلدرچين

به طور کلي بلدرچينها پرندگاني پرطاقت، نيرومند و مقاوم مي باشند و مي توانند در گستره وسيعي از مناطق با آب و هواهاي گوناگون رشد و توليد مثل نمايند که اين توانائي ناشي از قدرت سازگاري بالاي آنها با شرايط گوناگون محيطي مي باشد.
بلدرچين داراي مقاومت خوبي نسبت به شرايط نامساعد محيطي بوده و در محيطهاي مختلف به راحتي سازگار مي گردند. اين پرندگان سريعاٌ رشد مي کنند بطوريکه سن بلوغ در اين پرندگان پائين بوده و در سن 2- 5/1 ماهگي به بلوغ کامل جنسي مي رسند که در اين هنگام وزن پرنده نر به 150 -120 گرم و ماده ها به 180 – 150 گرم مي رسد. ( وزن پرنده بسته به نوع، نژاد و نوع سيستم پرورش مي تواند متفاوت از اعداد ارائه شده باشد.)
اين پرنده پس از رسيدن به سن بلوغ به مدت حدود 6- 4 ماه تخمگذاري خواهد کرد که متوسط تخمگذاري در اين مدت حدود 100 عدد تخم خواهد بود که از اين تعداد حدود 75- 70 درصد به جوجه تبديل خواهند شد.
جوجه هاي بدست آمده از گله مادر پس از گذشت 45 -35 روز به وزن کشتار مي رسند و در اين هنگام وزن متوسط لاشه در آنها مي تواند بسته به نوع و نژاد از 140 گرم الي 220 گرم متغير باشد.
در يک جمع بندي ساده مي توان نتيجه گرفت که مجموع عواملي نظير: سن بلوغ پائين، سن کشتار مناسب، کيفيت مطلوب گوشت، هزينه هاي ثابت و جاري مناسب در مقايسه با ديگر شاخه هاي دامپروري و همچنين مقاومت بالاي پرنده به شرايط نامساعد محيطي، پرورش بلدرچين را تبديل به صنعتي سودآور نموده که امروزه مورد توجه بسياري از پرورش دهندگان در سراسر جهان قراردارد.
ميزان تخمگذاري در بلدرچينها بالا و در حدود 250 عدد در هر سال مي باشد. بلدرچين ماده د رسن 60 -50 روزگي به اوج توليد تخم مي رسند. متداولترين نژاد در پرورش صنعتي اين پرنده نژاد کوترنيکس ژاپني (COTURNIX) مي باشد که در سال حدود 200 تخم گذاشته و در سن 40 روزگي نيز به وزن کشتار 250 گرم مي رسند.
از لحاظ ظاهري بلدرچين ماده درشت جثه تر از بلدرچين نر بوده و پرهاي سينه اش نيز خالدار مي باشند در حاليکه بلدرچين نر داراي پرهاي سينه اي به رنگ قهوه اي مي باشد.
سيستمهاي رايج پرورشي

پرورش بلدرچين عموماٌ بصورت بسته و بدون چراگاه بوده و در اين حالت پرورش مادرها در پن هاي مخصوص و پرندگان گوشتي ها در قفس انجام مي گيرد و به طور کلي مناسبترين و سودآورترين حالت جهت پرورش اين پرنده احداث مزرعه اي کامل و داراي قسمتهاي زير مي باشد:
1- قسمت پرورش گله مادر
2- جوجه کشي
3- پرورش گله گوشتي
4- کشتار و بسته بندي
سيستم فوق به شما اين امکان را مي دهد که بهترين کنترل را بر روي عوامل گوناگون موثر بر کيفيت و کميت توليد داشته باشيد و در نتيجه سودآوري بيشتر را براي پرورش دهنده تضمين گردد.
جهت پرورش بلدرچين روشهاي گوناگوني وجود دارد که بنا به نوع آب و هوا، نوع مديريت و مکان اجراي پروژه مي توان به يکي از اين روشها عمل نمود.
متمرکزترين حالت جهت پرورش اين پرنده استفاده از قفسهاي ويژه پرورش براي مادرها و پرندگان پرواري مي باشد. حسن اين روش در اين است که کنترل بلدرچينهاي حساس خصوصاٌ در مواقع بروز استرس و ترس راحت تر مي باشد.
جهت پرورش پرندگان گوشتي مي توان از قفسهائي به ابعاد 100 * 40 سانتيمتر و ارتفاعي در حدود 16 – 15 سانت استفاده کرد که معمولاٌ 170 – 140 قطعه جوجه را در سنين يک تا دو هفتگي مي توان در چنين قفسهائي نگهداري کرد. http://www.farmiran.ir/res/pages/quail.jpg

معمولاٌ مي توان بلدرچينها را در سنين 4 -3 هفتگي در قفسهائي 8 -7 طبقه که بر روي هم استقرار يافته اند انتقال داد. همچنين جهت بسترسازي مناسب، کف قفسها را در هفته اول با کاغذ يا مقواي نازک مي پوشانيم و در چند روز اول غذا را بر روي کاغذ پخش مي کنيم و سپس از طريق دانخوريهاي ويژه که در جلوي قفسها نصب شده اند جهت تغذيه استفاده مي کنيم.
جهت تامين آب مورد نياز مي توان از آبخوريهاي نيپل استفاده نمود ( يا آبخوريهاي ناوداني با دهانه بسيار تنگ). پس از گذشت 45 -40 روز مي توان بلدرچينهاي پروار شده را به کشتارگاه انتقال داد.
همچنين جهت پرورش گله مادر مي توان بخشي از جوجه هاي توليدي را که از لحاظ داشتن خصوصيات توليدي مناسبتر از بقيه به نظر مي رسند جدا و بوسيله شماره هاي ويژه اي علامت گذاري نمود، سپس در سن 6 هفتگي پرندگان مذکور را به قفسهاي مخصوص تخمگذاري انتقال مي دهيم که اين قفسها معمولاٌ داراي ابعادي در حدود 15 * 15 سانتيمتر و ارتفاع 15- 13 سانت مي باشند. البته هنگاميکه توليد تخم بارور مدنظر باشد مي توان از قفسهائي به ابعاد 25 -15 سانت براي هر 20 قطعه پرنده استفاده نمود که در اين حالت پرندگان را با نسبت نر به ماده 1 به 3 پرورش مي دهند.
به طور کلي و صرفنظر از نوع سيستم پرورش، جهت نيل به حداکثر بازدهي بايستي موارد زير را در نظر داشت:
- اجتناب از هرگونه حمل و نقل بي مورد
- فراهم نمودن محيطي آرام و دور از استرس
- اعمال برنامه کاهش تدريجي دما
- تامين نور کافي و استفاده از برنامه نوري مناسب
- استفاده از جيره هاي بالانس شده و با کيفيت
- رعايت کليه اصول بهداشتي
روش تعيين جنسيت

تشخيص جنسيت بلدرچينها در 3 هفته اول زندگي بسيار مشکل و توام با خطاي زياد است ولي بعد از سه هفتگي شناسائي به طور واضح امکان پذير مي باشد، بدين صورت که در بلدرچينهاي نر، پرهاي گردن قهوه اي و پرهاي سينه قرمز مايل به قهوه اي روشن (حنائي) بوده در حاليکه در بلدرچين ماده پرهاي گردن و سينه روشن و با لکه هاي سياه رنگ به شکل نقطه ها يا نوارهائي ظاهر مي شوند.
روش ديگر تشخيص اين است که، بلدرچينهاي نر داراي غده اي در کلواک است که به اندازه تقريبي يک فندق در قسمت بالاي کلواک قرار دارد و در اثر فشار و تحريک کف سفيدي از آن ترشح مي شود که نبايد با ترشح اسپرم اشتباه گرفته شود. البته روشهاي ديگري جهت تفکيک جنس نر و ماده با بالاي 90 درصد اطمينان وجود دارد که نيازمند تبحر و تجربه خاصي مي باشد.
انتخاب گله هاي مادر

مناسبترين پيشنهاد جهت تشکيل گله هاي مادري و بدست آوردن تخمهائي با درصد نطفه داري بالا استفاده از ترکيب گله 1 نر به ازاي هر 6- 3 ماده مي باشد که در اين حالت بيشترين احتمال جهت توليد تخمهائي با نطفه داري مناسب وجود دارد.
در هنگام شروع کار مي توان از سه روش معمول جهت تشکيل گله استفاده کرد که عبارت اند از:
1- خريد تخمهاي نطفه دار و جوجه کشي در سايت
2- خريد جوجه هاي مادر يکروزه
3- خريد نيمچه هاي آماده تخمگذاري

بايستي توجه داشت که هرکدام از موارد بالا داراي نقاط ضعف و قوت خاص خود هستند و انتخاب يکي از آنها براي شروع کار منوط به در نظر گرفتن عوامل گوناگوني است.
به طور مثال در موارد 1 و 2 با اينکه ميزان سرمايه اوليه مورد نياز کمتر از حالت سوم مي باشد اما تنها هنگامي پيشنهاد مي گردد که شما بعنوان يک پرورش دهنده داري تجربه کافي در جوجه کشي و پرورش جوجه يکروزه باشد که در غير اينصورت با مشکلات جدي در کار مواجه خواهيد شد.
و اما در حالت سوم با وجود اينکه در ابتداي کار شما نياز به سرمايه گذاري بيشتري جهت خريد پرندگان مادر داريد، اما ريسک کمتر و مدت زمان سريعتري که براي رسيدن به توليد صرف مي شود امکان بهره برداري سريعتر را به شما خواهد داد.
حال صرفنظر از روشهاي سه گانه پيشنهاد شده و اينکه کداميک از آنها بيشتر با شرايط شما سازگار هستند بايد به اساسي ترين نکته نيز اشاره کرد و آن اين است که در هر حال سعي نمائيد با انتخاب مناسبترين نژاد از لحاظ ميزان توليد تخم، داشتن وزن کشتار بالا، دارا بودن ضريب تبديل پائين، دارا بودن بيشترين سازگاري با اقليم طبيعي منطقه و مقاومت مناسب نسبت به عوامل نامساعد محيطي از معتبرترين مزارع، گله اي خوب با قابليت هاي ژنتيکي بالا و توانائي توليد مناسب را تشکيل دهيد و مطمئن باشيد که صرف هرگونه هزينه منطقي در اين گام متضمن سودآوري بيشتر مجموعه شما خواهد بود.
با وجود تمامي موارد گفته شده، انتخاب مناسبترين روش جهت راه اندازي يک مزرعه منوط به بررسي کامل شرايط محيطي، فني و اجرائي پروژه مي باشد که در اينخصوص بايستي از کارشناسان خبره فن ياري گرفت.
تخمگذاري و توليد مثل

به کلي بلدرچينها پرندگاني با ميزان تخمگذاري بالا بوده و در هر سال در حدود 260 – 250 تخم مي گذارند که اين امر در شرايط طبيعي و بدون نوردهي مصنوعي در ماه هاي فروردين تا شهريور اتفاق مي افتد و در اين شرايط تعداد تخمهاي گذاشته شده برابر با 100 -50 عدد است که با اعمال برنامه هاي تغذيه اي مناسب و نوردهي مطلوب مي تواندتا 270 تخم در سال افزايش يابد.
کرچ شدن در بين بلدرچينهاي اهلي در حد وسيعي کاهش يافته به گونه اي که اين پديده به ندرت در آنها ديده مي شود.
تخم بلدرچين که در حالت طبيعي حدود 10 گرم وزن دارد در حالت صنعتي به 12 گرم افزايش وزن يافته است.
جهت تشکيل گروه هاي توليد مثلي معمولاٌ به ازا هر 4-3 قطعه ماده يک پرنده نر در نظر مي گيرند. البته بهترين نتيجه باروري از نسبت 1 نر به 1ماده بدست مي آيد ولي در شرايط صنعتي عملاٌ نسبت 1 به 3 اجرا مي گردد.
جفتگيري بلدرچين از سن 6 هفتگي آغاز و در زمان 4 هفته اول پس از بلوغ درصد باروري به حدود 100-90 % بالغ مي گردد. اين روند د ر8 ماهگي به 80 % و پس از گذشت 11-9 ماه به 70-60% مي رسد.
پس از هر بار جفتگيري، بلدرچينهاي ماده به مدت 6-5 روز و گاهي حتي تا 12-10 روز تخم بارور مي گذارند.
نگهداري تخمها در انبارهائي با درجه حرارت 15-13 درجه سانتيگراد و رطوبتي در حدود 60-50% و به مدت 8 روز انجام مي گيرد. البته بايستي توجه داشت که نگهداري طولاني مدت تخمها تاثير منفي بر قابليت جوجه درآوري آنها خواهد داشت. همچنين پيش از انبار کردن تخمها بايد آنها را بوسيله گاز فرمالدئيد يا اشعه ماورا بنفش ضدعفوني نمود.
قدرت جوجه درآوري تخمهاي بارور بين 80-70% و يا به عبارتي معادل 70-50% تخمهاي گذاشته شده خواهدبود که البته اين امر بستگي بسيار زيادي به سن پرندگان خصوصاٌ پرنده ماده، شرايط فني و بهداشتي جوجه کشي، تغذيه و مواردي از اين قبيل خواهد داشت.
دوره جوجه کشي بلدرچين به طور متوسط در حدود 17 روز به طول مي انجامد ولي اگر جنين رشد اوليه داشته باشد اين زمان به 15 روز تقليل خواهد يافت.
حرارت داخلي در انکوباتور بايد در حدود 8/37 درجه سانتيگراد و رطوبت در حدود 65-60 % و در هچر دما 5/37-3/37 و رطوبت حدود 90-80% تنظيم گردد ضمن اينکه چرخش تخمها نيز هر 3- 1 ساعت يکبار انجام مي گيرد.

امکان تشخيص نطفه داري در تخمهاي لکه دار و سفيد متفاوت است به گونه اي که در تخمهاي لکه دار امکان تشخيص رشد جنيني از روز هشتم و در تخمهاي سفيد در روز دوم و سوم ميسر است.
جوجه هاي بدست آمده در حدود 8-7 گرم وزن دارند که البته وزن اوليه تخم نيز در اين ميان بسيار موثر خواهد بود.
تلعات جنيني در هنگام جوجه کشي بيشتر در 3 روز اول انکوباسيون و يا در مدت کوتاهي پيش از تفريخ پيش مي آيد که اين امر بستگي زيادي به تلاقي خويشاوندي، سن بالاي والدين و نيز مدت طولاني انبارداري و همچنين صدمه ديدگي پوسته تخم دارد.

برنامه نوري

اعمال يک برنامه نوردهي دقيق و مناسب براي بلدچينها امري بسيار ضروري و مهم مي باشد. به طور کلي بهتر است شدت نور در شروع رشد در حدود 70-60 lux در نظر گرفته شده و در هفته سوم به 10 lux برسد و مدت روشنائي اعمال شده نيز حداقل 18-16 ساعت باشد.
شايان ذکر است که طبق برخي مطالعات انجام يافته گروهي از پرورش دهندگان زمان 23 نوردهي را اعمال مي نمايند و حتي در برخي مزارع صنعتي ايتاليا از برنامه 24 نوردهي استفاده مي گردد.
بايستي در نظر داشت که در هر حالت جهت دستيابي به حداکثر ميزان تخم، اعمال 18 -16 ساعت روشنائي ضروري مي باشد. همچنين جالب است بدانيد بر اساس برخي گزارشها اعمال 24 ساعت نوردهي سبب تسريع بلوغ جنسي مي گردد در حاليکه 18 -16 ساعت نوردهي سبب تاخير در بلوغ جنسي خواهد شد.
البته جهت پرورش بلدرچينهائي که تنها به خاطر توليد گوشت پرورش داده مي شوند اعمال 8 ساعت نوردهي با شدت کم نيز کافي خواهد بود.
جمع‌آوري تخم‌هاي نطفه‌دار

جمع‌آوري تخم‌هاي نطفه‌دار يك بار حدود ساعت نه شب و بار ديگر صبح روز بعد انجام مي‌شود. هنگام جمع‌آوري و حمل تخم‌هاي نطفه‌دار بايد بسيار دقت كرد. زيرا پوسته تخم‌ها بسيار نازك است و به آساني مي‌شكند.
تخم‌ها را بايد طوري در شانه‌اي مناسب و تميز قرارداد كه انتهاي پهن تخم به طرف بالا باشد تا نطفه به پوسته نچسبد. تخم‌هايي كه براي جوجه‌كشي در نظر گرفته مي‌شوند بايد تميز باشند. همچنين داراي شكل طبيعي، اندازه متوسط و پوسته خوب باشند.
نگهداري تخم‌هاي‌ نطفه‌دار

تخم‌هاي مخصوص جوجه‌كشي را نبايد به مدت طولاني نگهداري كرد. بيشترين زمان ممكن براي نگهداري تخم‌ها 5 تا 7 روز است. در اين مدت هم بايد در دما و رطوبت مناسب در سردخانه نگهداري شوند. اگر تخم‌ها بيشتر از يك هفته خارج از دستگاه جوجه‌كشي نگهداري شوند، توانايي جوجه‌كشي به سرعت كم مي‌شود.
در تمام مدت نگهداري تخم‌ها، بايد آنها را طوري قرارداد كه انتهاي پهن آن به سمت بالا باشد. دماي مناسب براي نگهداري تخم‌ها در سردخانه دوازده و نيم تا پانزده و نيم درجه سانتيگراد است. همچنين رطوبت مناسب بايد هفتاد و پنج تا هشتاد درصد باشد. اگر رطوبت كمتر از اين مقدار باشد، رطوبت موجود در تخم بخار مي‌شود. اگر هم رطوبت بيشتر از اين مقدار باشد، احتمال آلودگي تخم‌ها به وسيله قارچ زياد مي‌شود.
آماده سازي تخم‌هاي نطفه‌دار

براي انتقال دادن تخم‌ها از سردخانه به درون دستگاه جوجه‌كشي ابتدا بايد آنها را به مدت شش ساعت در دماي معمولي نگهداري كرد. سپس تخمها را درون دستگاه جوجه‌كشي قرار داد. اگر تخم‌ها را پس از بيرون آوردن از سردخانه فوراً در دستگاه جوجه‌كشي قرار بدهيم، روي پوسته تخم‌ها قطره‌هاي آب جمع مي‌شود. يعني تخم‌ها عرق مي‌كنند. براي جلوگيري از عرق كردن تخم‌ها بايد پوسته تخم كم‌كم در دماي معمولي گرم شود.
به علاوه، قبل از انتقال تخم‌ها به دستگاه جوجه‌كشي بايد تخم‌هايي كه داراي شكل و اندازه مناسب نيستند، كنار گذاشت. تخم‌هاي كثيف را بايد با كاغذ سمباده يا يك پارچه پشمي زبر تميز كرد. كار ضدعفوني تخم‌ها به وسيله گاز فرمالدئيد انجام مي‌شود. اين گاز از واكنش بين پرمنگنات پتاسيم و فرمالين به وجود مي‌آيد.
انتقال به دستگاه جوجه‌كشي

طول دوره جوجه‌كشي براي بلدرچين 17 تا 18 روز مي‌باشد. تخم‌ها از روز اول تا روز چهاردهم در دستگاه ستر قرار مي‌گيرند. از روز پانزدهم تا روز هجدهم نيز در دستگاه هچر قرار داده مي‌شوند. درجه حرارت دستگاه جوجه‌كشي بين 2/37 تا 7/37 درجه سانتيگراد تنظيم مي‌شود. رطوبت دستگاه نيز بايد 58 تا 60 درصد باشد.
در چهارده روز اول، تخم‌هاي هر دستگاه ستر بايد روزي سه تا هشت بار چرخانده شوند. با اين كار، از چسبيدن جنين به پوسته جلوگيري مي‌شود. اما در دستگاه هچر عمل چرخاندن انجام نمي‌شود تا جنين در محل مناسب براي خارج شدن از پوسته قرار بگيرد.
بايد توجه داشت كه واردكردن هواي تازه در دستگاه جوجه‌كشي براي سلامت جنين‌هاي درون تخم‌ها بسيار مهم است.
درجه حرارت مورد نياز

بلدرچينها در روزهاي نخستين عمر به دماي حدود 38- 36 درجه سانتيگراد نياز دارند که اين دما بايد به کمک منابع حرارتي مناسب تامين گردد. در سن 7- 6 هفتگي 24- 22 درجه دما مورد نياز مي باشد.
البته بسته به شرايط محيط پرورش مي توان پرندگان را در حرارت 36- 35 درجه سانتيگراد نگهداري و به تدريج در عرض 3 هفته به دماي 24 درجه سانتيگراد پائين آورد.
پرورش بلدرچين گوشتي

پرورش بلدرچين برروي بستر و يا در قفس ممكن است انجام شود. قفس‌هاي مورد استفاده تا هشت طبقه ساخته مي‌شوند. بلندي هر طبقه حدود بيست سانتيمتر و مساحت آن حدود 5/0 تا 8/0 مترمربع است.
هر جوجه بلدرچين به حدود 150 سانتيمتر مربع جا نياز دارد. بنابراين در چنين قفس‌هايي سي تا چهل جوجه بلدرچين جا مي‌گيرند. در يك طرف اين قفس‌ها آبخوري و در طرف ديگر دان خوري‌ها قرار داده مي‌شوند.
پرورش بلدرچين در قفس بهتر از بستر است، زيرا در يك فضاي كم مي‌توان تعداد بيشتري جوجه بلدرچين نگهداري كرد. اما در صورت استفاده از قفس بايد دقت كرد. چون تعداد زيادي بلدرچين در يك جاي كوچك قرار دارند، بايد به طور مرتب، هواي تازه در محيط وارد شود. اين كار براي كم كردن حرارت اضافي، رطوبت و گازهاي زيان آور است. دماي سالن پرورش جوجه بلدرچين در روز اول بايد 35 درجه سانتيگراد باشد. سپس هر چهار روز يك بار، سه درجه سانتيگراد دما كم مي‌شود تا به بيست و يك تا بيست و دو درجه سانتيگراد برسد. نور در سالن پرورش در دو هفته اول بايد به صورت تمام وقت يعني 24 ساعته باشد. پس از آن مدت 12 ساعت در روز سالن روشن خواهد بود.
بهتر است جوجه بلدرچين‌هاي نر و ماده به صورت جدا از هم نگهداري شوند. وقتي بلدرچين‌ها به سن دو تا سه هفتگي مي‌رسند، مي‌توان نر و ماده را از هم تشخيص داد. در اين سن پرهاي سينه نرها به رنگ قرمز مايل به قهوه‌اي است. ماده‌ها نيز داراي پرهاي سينه‌اي به رنگ خاكستري با خال‌هاي سياه هستند.
تولید گوشت بلدرچین در سال 83 به 720 تن بالغ گردید .
عرضه ی گوشت بلدرچین در قالب بسته های فریز شده و تازه به اوزان 900 الی 1000 گرمی و حاوی 5 ال 6 قطعه لاشه است . گوشت این پرنده منبع پروتئینی بسیبار خوش پخت و با قابلیت کبابی شدن بوده که به ذائقه ی ایرانیان نیز سازگار است و امکان عرضه ی آن در بازار جهانی نیز در صورت رعایت کردن شاخص های عرضه محصولات را دارا می باشد .
بلدرچين يك نوع از گونه‌هاي مختلف طيور و از كوچكترين پرنده‌هاي حلال گوشت مي باشد که به تازگي در كشور ما مورد توجه قرارگرفته است. بعضي‌ها به بلدرچين به دليل نوع صدا و آوازش «بدبده» مي‌گويند. بعضي‌ها نيز اين حيوان را نام كرك مي‌شناسند. بلدرچين‌ها در طبيعت، بيشتر در كشتزار غلات و زمين‌هاي ناهموار و ميان علفزارها زندگي مي‌كنند. هنگام زمستان نيز در دسته‌هاي بزرگ جمع شده و مهاجرت مي‌كنند که گاه مسير طي شده بالغ بر 400 الي 1000 نيز مي گردد. بلدرچين‌هاي وحشي كه در طبيعت زندگي مي‌كنند هفت تا دوازده عدد تخم مي‌گذارندکه اين تخمها بعد از شانزده تا بيست و يك روز باز شده و جوجه‌ها از آنها خارج مي‌شوند.
گوشت و تخم بلدرچين براي مردم ارزش غذايي و حتي دارويي دارد و بعضي عقيده دارند كه با خوردن گوشت و تخم بلدرچين احساس سلامت و جواني مي‌كنند.

از لحاظ تاريخي مي توان دو دوره را در شروع کار پرورش صنعتي اين پرنده در نظر گرفت که دوره اول شروع پرورش صنعتي در سطح جهان و دوره دوم آغاز پرورش در ايران مي باشد:
شروع پرورش در جهان
تقريبا مي توان گفت، اهلي کردن بلدرچينها در حدود قرن يازدهم و احتمالا در ژاپن صورت گرفته و در چين و کره نيز ادامه يافت.
از اوائل قرن 20 نگهداري و پرورش بلدرچين توسط دامپروران از اهميت خاصي برخوردار گشت. در مرحله نخست هدف از نگهداري بلدرچين توليد تخم بود که بعدها به عنوان يک منبع توليد گوشت نيز مطرح شد. در ژاپن از سال 1910 به گزيني اين پرنده جهت توليد تخم آغاز و پس از مدتي جايگاه ويژه اي يافت. در آن زمان تخم بلدرچينها در انکوباتورهاي نفتي و يا در زير مرغهاي کرچ قرار داده مي شد.
اولين پيشرفت صنعت پرورش بلدرچين در سال 1930 اتفاق افتاد و پس از اين تاريخ سرعت پيشرفت و انتقال آن به ساير نقاط دنيا بسيار زياد شد و در اندک زماني اين پرنده به آمريکاي شمالي، اروپا، خاورميانه و خاور نزديک راه يافت.
اين پرنده به دليل داشتن جثه کوچک داراي مصرف غذاي ناچيزي است و نياز به جاي زيادي جهت پرورش ندارد. همچنين رشد سريع و سن کم بلوغ جنسي و نتيجتاٌ توليد نسل جديد در مدتي کوتاه (فاصله نسلي کوتاه) نه تنها در زمينه نگهداري ، عادات و رفتار تغذيه اي و اصلاح نژاد بلکه در زمينه فيزيولوژي ، پاتولوژي و توکسي کولوژي نيز مورد بررسي است.

شروع پرورش در ايران
صنعت پرورش بلدرچين حدود 15 - 12 سال پيش در ايران آغاز شد و با توجه به سرمايه گذاريهاي انجام گرفته در ساليان اخير پيشرفت قابل ملاحظه اي نموده بطوريکه هم اکنون در ايران نژادهاي گوناگوني از اين پرنده پرورش داده مي شوند.
همگام با توسعه اين صنعت و عرضه گوشت بلدرچين، بازارهاي مصرف گوشت و تخم آن نيز پيشرفت قابل ملاحظه اي پيدا کرده و با توجه به ارزش غذائي گوشت و تخم آن و بالا رفتن آگاهي هاي عمومي در زمينه تغذيه انتظار آن مي رود که استقبال عمومي از محصولات بلدرچين روز به روز افزايش يابد.
هم اکنون نيز تراکم مزارع پرورش بلدرچين بيشتر در نقاط مرکزي ايران بوده و اين نقاط از قطبهاي مهم پرورش بلدرچين در ايران به شمار مي روند.

بلدرچين ، حرکت از يک خوراک انحصاري به خوراکي عمومي
در چند دهه گذشته نژاد خاصي از بلدرچين که در آن زمان از معروفيت خاصي برخوردار نبود، به نام بلدرچين ژاپني (coturnix coturnix japonica) بعنوان يک راه چاره جهت تخفيف شدت کمبود پروتئين، بويژه در کشورهاي در حال توسعه، معرفي گرديد که با توجه به ويژگيهاي منحصر به فرد خود توانست خيلي زود چه در بخش توليد و چه در بحث مصرف به جايگاهي مهم دست يابد به گونه اي که هم اکنون پرورش بلدرچين بعنوان صنعتي سود آور و پر بازده در سراسر جهان شناخته شده است و ويژگيهائي نظير: رشد سريع، سن بلوغ جسمي و جنسي پائين، فاصله نسلي کوتاه، ميزان تخمگذاري بالا، کيفيت عالي محصولات توليدي و ويژگيهاي غذائي گوشت و تخم، آنرا به يکي از پر طرفدارترين رشته ها نموده است به طوريکه در حال حاضر گوشت و تخم بلدرين تنها در رستورانهاي درجه يک و گرانقيمت بعنوان خوراکي لذيذ و گرانقيمت عرضه نمي شود بلکه گوشت و تخم اين پرنده با توجه به قيمت ارزنده و کيفيت مناسب، در ميان عام مردم نيز با استقبال خوبي مواجه شده و تقريبا از هر 10 نفر يک تن گوشت بلدرچين را در سبد غذائي خود قرار مي دهد.

ويژگيهاي بلدرچين و محصولات آن
همانطور که اشاره شد بلدرچينها داراي ويژگيهاي منحصر به فردي هستند که آنها را از ساير طيور متمايز کرده و صنعت پرورش بلدرچين را يه يکي از سود آورترين صنايع بدل کرده است، در ذيل به برخي از اين ويژگيها اشاره کوتاهي خواهيم داشت:

1- سرعت بالاي رشد در اين پرنده بسيار قابل توجه و در حدود 5/2- 5/3 برابر ساير طيور است. بلدرچينها عموما در 35-45 روزگي به وزن 180 220 گرم رسيده و آماده کشتار مي شوند ضمن اينکه سن بلوغ نيز در حدود 7-8 هفتگي است.
2- سن پائين بلوغ جنسي: اين پرندگان در 6-5 هفتگي قادر به تخمگذاري شده و در 8-7 هفتگي به بلوغ کامل جنسي رسيده و آمادگي توليد مثل پيدا مي کنند.
3- فاصله نسلي کوتاه، که اعمال برنامه هاي اصلاح نژادي را در آنها به خوبي امکان پذير مي سازد.
4- ميزان تخمگذري بالا، بلدرچينها به طور وحشي سالانه در حدود 80 – 60 عدد تخم مي گذارند اما در اسارت و با اعمال برنامه هاي مديريتي قوي در زمينه تغذيه و نوردهي مصنوعي مي توانيم اين رقم را به ميزان قابل ملاحظه اي افزايش داده و به عدد 250- 150 عدد تخم در سال دست پيدا کنيم.
5- ويژگيهاي منحصر به فرد محصولات.

محصولات بدست آمده از اين پرنده داراي ويژگيهاي منحصر به فردي هستند که در زير به برخي از آنها اشاره مي کنيم:
گوشت و تخم بلدرچين خوراکي بسيار کامل و ايده آل خصوصا براي کودکان، زنان حامله و افراد مسن مي باشد. مي توان گفت که تقريبا در هيچ ائيني منع مذهبي براي مصرف گوشت و تخم اين پرنده ديده نمي شود و محصولات آن در تمامي جهان مشتريان خود را دارد.
تخم و گوشت بلدرچين به دليل داشتن چربي و کالري پائين و دارا بودن مقادير زياد آمينو اسيدهاي ضروري، ويتامينها، اسيدهاي چرب اشباع نشده، فسفو ليپيدها و ... ، که هر کدام عناصري واجب و حياتي براي رشد و سلامتي روحي و جسمي انسانها هستند، جزء مواد غذائي ايده َآل به شمار مي روند.
در مقايسه با گوشت و تخم ساير پرندگان، محصولات اين پرنده از اهميت بيشتري برخوردار است و حتي به دليل داشتن فاکتورهاي مهم غذائي بعنوان دارو جهت تامين نياز بيماران مصرف مي گردد.
معمولا وزن يک تخم بلدرچين حدود 13-9 گرم است که از اين ميزان حدود 33-32% مربوط به زرده، 5/59-5/48 % آلبومين و حدود 20- 3/8 % مربوط به پوسته مي شود. مواد تشکيل دهنده تخم هم عبارت اند از: آب (3/74-8/73 %)، کربوهيدرات (1%)، پروتئين (1/13-6/11%)، چربي (4/12- 1/11%)، مواد معدني (1/1%)، انرژي (161cal/100g) و کلسترول (844mg/dl ).
همچنين گوشت اين پرنده محصولي بسيار ترد و خوشمزه و مرکب از: آب 65/62% ، چربي 3/3% ، پروتئين 26% ، مواد معدني 2/3% و انرژي 80 cal/100g مي باشد.
جالب است بدانيد درصد قسمتهاي گوناگون لاشه يک بلدرچين به صورت زير است:
گوشت سينه 42-39% ، گوشت ران 28-26%، گردن 6/2-2 %، قلب 8/0-1% ، امعا و احشا 1/3-9/1% ، جگر 3/2-6/1% و چربي بطني 4/1-1/0% .

سودآوری صنعت بلدرچین
به کشتار و بسته بندي لاشه مي نمايند و همچنين بهره گيري از اصول نوين علمي جهت تهيه جيره هائي که در عين ارزان تر بودن بهترين بازدهي را در رشد و توليد داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوري بيشتر خواهند بود.
جهت آشنائي بيشتر علاقه مندان با هزينه هاي مورد نياز جهت احداث و راه اندازي يک واحد پرورش بلدرچين، سعي شده است تا در جداول زير هزينه هاي مربوط به احداث يک واحد پرورش و توليد بلدرچين با لحاظ فارم مولد، گوشتی، جوجه کشی، کشتارگاه، سردخانه و بسته بندی در کمترين ظرفيت اقتصادي و به ظرفيت 1800 قطعه مولد و 150000 قطعه پرنده کشتاري در سال محاسبه گردد تا بدينوسيله اطلاعات بيشتري در زمينه هزينه ها و ميزان سودآوري پروژه پيش روي علاقه مندان به سرمايه گذاري در اين بخش قرار گيرد.
شايان ذکر است که ارقام ذکر شده در جداول زير تنها جنبه برآوردي داشته و بر مبناي قيمت هاي بازار در تاريخ بروز رساني جداول تهيه شده و بديهي است که ارائه ارقام دقيقتر مستلزم انجام برآوردهاي لازم در زمان اجراي پروژه خواهد بود.

مشخصات سرمايه گذاري طرح صنعتی بلدرچین

1/سرمايه گذاري كل طرح12831میلیون ریال، 2/ سرمايه گذاري ثابت11478میلیون ریال ، 3/ سرمايه در گردش1354میلیون ریال، 4/ فروش ساليانه9478میلیون ریال، 5/ سود ويژه3387میلیون ریال، 6/دوره بازگشت سرمايه3.74سال
، 7/ نرخ بازدهي سرمايه27درصد، 8/ نسبت سرمایه گذاری به اشتغال717میلیون ریال به نفر، 9/ درصد فروش در نقطه سربه سر31درصد، 10 /فروش در نقطه سر به سر2912میلیون ریال
http://www.etarh.com/images/quailh2.jpg