شبکه ( dhcp ) قسمت اول

[S.A.H.A.N.D]

با سلام [golrooz][golrooz][golrooz]


مطالبی در مورد نصب و تنظیم شبکه های کامپیوتری از نوع شبکه ( DHCP )

هر چند اکثر دوستان با ویژگی های ابتدایی DHCP آشنایی دارند، اما قبل از هر کاری بهتر است دوباره نگاهی به DHCP و ویژگی های آن کنیم.



DHCP چیست؟

یک DHCP Server به شما امکان می دهد تا آدرس های IP، Gateway، DNS، Subnet Mask، WINS و … را به صورت اتومات دریافت کنید. در واقع اگر کارت شبکه ی شما در حالت خودکار تنظیم شده باشد، هنگام بوت شدن درخواستی را به DHCP Server ارسال می کند و آدرس های مورد نیاز خود را دریافت می کند. به این صورت تمامی روند دادن آدرس IP به صورت خودکار انجام خواهد شد.

ویژگی های DHCP:

احتمالا در توضیح چند خطی بالا، به تعدادی از ویژگی های DHCP پی برده اید. اما مهمترین ویژگی های DHCP عبارتند از:

1- جلوگیری از Conflict: اگر به صورت حرفه ای با شبکه کار کرده باشید، حتما با پیغامی مبنی بر وجود دو آدرس IP یکسان در شبکه برخورد کرده اید. این اتفاق زمانی رخ می دهد که دو سیستم واقع در یک شبکه، از یک آدرس IP استفاده کنند. اما این مشکل با استفاده از DHCP حل خواهد شد و می توانیم مطمئن باشیم چنین اتفاقی نخواهد افتاد.


نکته: بعد از راه اندازی DHCP Server و با تنظیمات پیش فرض آن، باز هم احتمال رخ دادن Conflict وجود دارد که در آینده برای این مشکل هم راه حلی ارائه خواهیم داد.


2- سرعت بخشیدن به کار ها: در یک شبکه ی بزرگ که از DHCP استفاده نمی کند، اگر شما بخواهید آدرس DNS Server را تغییر بدهید، چه اتفاقی میفتد؟ اتفاق خاصی نمیفتد ولی شما باید زحمت بکشید و به پشت تک تک سیستم ها بروید و آدرس DNS آنها را تغییر دهید. در صورتی که اگر یک DHCP Server در شبکه وجود داشته باشد، کافی است آدرس DNS مورد نظرتان را در آن وارد کنید.

3- مدیریت متمرکز: که باز هم می توانیم مثال بالا را برای آن ذکر کنیم. به جای نشستن پشت تک تک سیستم ها، می توانید از طریق یک سیستم و به صورت متمرکز، به خواسته های خود جامه ی عمل بپوشانید.

4- ضرورت: در بعضی از شرایط، مجبور به استفاده از DHCP Server ها هستیم. مثلا هنگامی که شما از یک ISP اینترنت دریافت می کنید، مدیر آن که برای دادن آدرس IP به منزل شما مراجعه نمی کند. تمامی این فرایند ها از طریق ریموت و البته DHCP Server صورت می گیرد.

با توضیحات بالا تا حد قابل قبولی با DHCP و ویژگی های آن آشنا شدیم. بنابراین بهتر است بیش از این معطل نشویم و وارد محیط عملی کار با DHCP شویم.

نصب DHCP:

قبل از انجام هر کاری، شما باید DHCP را بر روی ویندوز سرور خود نصب کنید. این رول به صورت پیش فرض بر روی سیستم نصب نمی شود. برای انجام این کار در ویندوز سرور 2003 ابتدا:

1- وارد Control Panel شوید و قسمت Add/Remove Program را باز کنید.

2- از منوی سمت چپ، وارد قسمت Add/Remove Windows Components شوید.





3- در پنجره ی باز شده، بر روی Network Services کلیک کنید و در صفحه ی جدید، تیک گزینه ی DHCP را بزنید.




فرایند نصب DHCP Server به همین سادگیست. در قسمت های بعدی این آموزش، با راه اندازی یک DHCP Server آشنا خواهیم شد و تنظیمات تخصصی برای مدیریت هر چه بهتر DHCP Server ها را خواهیم آموخت.

پایان قسمت اول....

[S.A.H.A.N.D]

بعد از نصب DHCP Server می توانید از قسمت Administrative Tools به آن دسترسی پیدا کنید. هنگامی که برای اولین بار کنسول DHCP را باز کنید، محیطی مشابه شکل زیر را خواهید دید.


بعد از نصب DHCP Server می توانید از قسمت Administrative Tools به آن دسترسی پیدا کنید. هنگامی که برای اولین بار کنسول DHCP را باز کنید، محیطی مشابه شکل زیر را خواهید دید.


در قسمت Status با پیغام Not authorized روبه شده ایم. در شبکه های دامین، قبل از استفاده از از DHCP، باید از سرور تاییدیه بگیریم. برای این کار در ساید بار سمت چپ، بر روی نام سرور خود که در این شکل server.ln.com است راست کلیک کنید و Authorize را انتخاب کنید. با این کار محیط کنسول DHCP، به صورت زیر تغییر می کند.




نکته: البته می توانیم در شبکه های که عضو دامین هم نیستند یک DHCP Server راه اندازی کنیم. در این حالت امکان Authorize کردن وجود ندارد و تا زمانی که یک DHCP Server تایید شده ای در شبکه وجود نداشته باشد، می توانیم از آن DHCP Server استفاده کنیم که به این حالت Rogue می گویند.
بعد از این اقدامات، آماده ی کانفیگ کردن DHCP Server خواهیم بود. برای اینکه کلاینت ها بتوانند از سرور، IP دریافت کنند، باید یک محدوده تعریف کنیم که به آن Scope گفته می شود. برای باز شدن ویزار ساخت Scope، بر روی سرور راست کلیک کرده و New Scope را انتخاب کنید. مراحل تنظیم یک Scope به شرح زیر است:

1. در صفحه ی Scope Name ،یک نام به محدوده ی مورد نظرتان اختصاص دهید.
2. در صفحه ی IP Address Range، محدوده ی شروع و پایان آدرس های IP که تصمیم دارید به کلاینت ها اخدتصاص پیدا کند را تعیین کنید. در قسمت پایین این صفحه نیز می توانید Subnet Mask را تنظیم کنید.

نکته: فراموش نکنید سیستمی که بر روی آن DHCP نصب کرده ایم باید IP ثابت داشته باشد. همچنین رنجی را که قرار است با کلاینت ها اختصاص دهیم، باید با IP سیستم در یک رنج باشد. این نکته ی مهم نیز فراموش نشود که بهتر است 10 IP اول سابنت را به کلاینت ها اختصاص ندهیم. به عنوان مثال اگر سابنت ما در رنج 192.168.0.1 است، بهتر است محدوده ی IP ها را از 192.168.0.11 شروع کنیم و 10 آی پی اول را رزرو داشته باشیم.

3. در قسمت Add Exclusions، آی پی هایی که نمی خواهیم شامل لیست بالا باشند را وارد می کنیم. مثلا ممکن است آی پی 192.168.0.15 را قبلا به یک سیستم دیگر اختصاص داده ایم. بنابراین در این صفحه این IP را استثنا می کنیم.

4. در صفحه ی Lease Duration مدت زمانی که آی پی ها در اجاره ی کاربران خواهد بود را مشخص می کنیم.

5. در صفحه ی بعد می توانید مشخص کنید که آیا مایل هستید تنظیمات اضافی را نیز وارد کنید یا خیر. اگر مایل هستید باید در 3 صفحه ی بعد، آدرس های Gateway، DNS و WINS را وارد کنید.

6. و در نهایت می توانید تعیین کنید که آیا این Scope فعال باشد و یا خیر.



با این کار، شما به راحتی یک DHCP سرور در شبکه ی خود خواهید داشت. در مطالب بعدی در مورد گزینه های این کنسول و همچنین تنظیمات پیشرفته ی DHCP صحبت خواهیم کرد.

پایان قسمت 2.....

[S.A.H.A.N.D]

در مطلب قبلی، نحوه ی راه اندازی ابتدایی یک DHCP Server را مرور کردیم. در این مطلب بنا داریم با جزییات کنسول DHCP آشنا شویم تا بتوانیم مدیریت بهتری بر روی DHCP Server داشته باشیم.

همان طور که در شکل 1 میبینید، بعد از راه اندازی یک Scope، تعدادی گزینه در دسترس قرار خواهند گرفت. اما هر کدام از این گزینه ها چه کارهایی انجام می دهند.
در مطلب قبلی، نحوه ی راه اندازی ابتدایی یک DHCP Server را مرور کردیم. در این مطلب بنا داریم با جزییات کنسول DHCP آشنا شویم تا بتوانیم مدیریت بهتری بر روی DHCP Server داشته باشیم.

همان طور که در شکل 1 میبینید، بعد از راه اندازی یک Scope، تعدادی گزینه در دسترس قرار خواهند گرفت. اما هر کدام از این گزینه ها چه کارهایی انجام می دهند.




کنسول مدیریتی DHCP وگزینه های آن
Address Pool:
در این قسمت تمامی Scope هایی که تعریف کرده ایم به همراه آن دسته آی پی هایی که استثنا کرده ایم قابل مشاهده خواهد بود. در این قسمت شما این توانایی را خواهید داشت که اگر مایل به اضافه کردن یک یا تعدادی آی پی برای مستثنی کردن هستید، می توانید با راست کلیک کردن بر روی Address Pool و انتخاب گزینه ی New Exclusion Range یک رنج را تعریف کنید تا DHCP از آن دسته آی پی ها استفاده نکند.

Address Leases:
در این قسمت آی پی هایی که توسط DHCP Server به کلاینت ها اختصاص داده شده، نمایان می شود. می توانید هر کدام که را که مایل هستید، پاک کنید.







تعدادی آی پی که در اجاره هستند را مشاهده می کنید. همان طور که مشاهده می کنید 10 آی پی اول به صورت خودکار توسط RAS اجاره شده اند. در مطلب قبلی در این مورد تذکر داده بودیم.

Reservation:
در این قسمت می توانید برای یک کلاینت یک آدرس آی پی ثابت رزرو کنید. بر روی آن راست کلیک کنید و New Reservation را انتخاب کنید. برای این کار باید آدرس مک کارت شبکه را داشته باشید که با استفاده از دستور arp -g این مورد دست یافتنی است.

DHCP Option:
تنظیماتی که تا اینجا وارد کرده ایم، بیشتر برای کلاینت هایی خاص بودند. در حالت کلی 3 تنظیم مختلف داریم که عبارتند از:
1- Client Option
2- Scope Option
3- Server Option

ترتیب اعمال این تنظیمات هم درست به همین صورتی است که در بالا امده است. یعنی اگر تنظیمی مشابه هم در Scope و هم در Server ست شده باشد، تنظیم Scope ارجحیت دارد. بنابراین هر چه تنظیمات جزیی تر باشند قدرت بالاتری دارند.

Client Option مواردی بود که در بالا توضیح داده شد.اما Scope و Server Option که در شکل 3 مشخص هستند دارای تنظیماتی یکسان هستند. تنها تفاوت این دو در این است که تنظیمات Scope فقط بر روی Scope جاری اعمال می شود، اما تنظیمات Server بر روی تمامی Scope های موجود.




اما این تنظیمات چه کاری می کنند؟
این دو قسمت به واقع دارای اهمیت بسیار زیادی هستند. اگر توجه کرده باشید تا الان ما به کلاینت ها فقط آدرس IP داده ایم. اما آیا کلاینت ها آدرس DNS، GateWay، WINS و … نمی خواهند؟ برای تنظیم این موارد باید بنا بر نیازتان از Scope و یا Server Option استفاده کنید.
پایان ...
منبع : تیتر روز

[/b/]

علاوه بر این ها میتونه به یک مک آدرس آیپی اختصاصی بده [tashvigh]