هاورکرافت

[Isengard]

هاورکرافت


هواناو یا هاورکرافت نوعی شناور دریایی است که بر روی بالشتکی از هوا تکیه دارد. هواناو توانایی گذشتن از پهنه‌های گوناگون بر روی زمین و همچنین گذر از روی آب را دارد.
هواناو در سال ۱۹۵۲میلادی از سوی نوآور بریتانیایی کریستوفر کاکرل ساخته شد. وی در سال ۱۹۶۹میلادی به خاطر خدماتش در زمینه مهندسی به دریافت نشان شهسواری نائل شد. کاکرل با آزمایش‌های ساده‌ای به‌وسیله موتور یک جاروی برقی و دو قوطی استوانه‌ای اصول کاربردی یک وسیله نقلیه متکی به بالشتک هوا را ثابت کرد. وی نشان داد که زمانی که بالشتک با فشار به بیرون بدمد وسیله نقلیه به آسانی بر روی سطح جنبش‌پذیر خواهد بود. این کار به آن وسیله نقلیه امکان حرکت بر روی گل نرم، آب و مرداب و مانداب و همچنین زمین سفت را می‌دهد.

ایران پیش از سال ۱۹۷۹ بزرگ‌ترین ناوگان هواناو را در دنیا در اختیار داشت، ولی در دههٔ ۱۳۸۰ تنها حدود ده فروند از این نوع هواناوها را در اختیار دارد. پس از پایان جنگ ایران و عراق از سال ۱۹۸۸ به بعد تلاش‌هایی در زمینهٔ تولید هواناو در نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به عمل آمد که به تولید انبوه چندین نوع هواناو سبک و سنگین انجامید.



http://iranmarine.ir/images/stories/text_pics/vessels/hovercraft_large.jpg

[Isengard]

هاورکرافت در حقيقت بر روي بالشتکي از هوا حرکت مي نمايد.
هاورکرافت بدون مزاحمت نيروي درگ آب مي تواند آزادانه بر روي آب حرکت نمايد و به سرعتي بيش از سرعت حرکت قايق ها دست يابد. سريع ترين کشتي هاي جهان مي توانند با سرعت مطمئنه حدود 60 کيلومتر بر ساعت حرکت نمايند در صورتي که هاورکرافت مسافربري SR.N4 با سرعتي معادل 120 کيلومتر بر ساعت به راحتي حرکت مي نمايد.

در شکل زير يک هاورکرافت را مشاهده مي کنيد:

http://img.tebyan.net/big/1389/11/59185127172250491121818259251104138102209113.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.tebyan.net%2Fb igimage.aspx%3Fimg%3Dhttp%3A%2F%2Fimg.tebyan.net%2 Fbig%2F1389%2F11%2F1121246613614847524722242871069 221838238.jpg)
نقاط نشان داده شده در شکل فوق عبارتند از:
1- ملخ هاورکرافت: نيروي پيش ران هاورکرافت بوسيله ملخ هاي آن تامين مي شود درست مانند هواپيماهاي ملخي
2- باله عقبي
3- موتور از نوع توربين گاز
4- فن مربوط به بالشتک هوا
5- پارچه ضد آب
6- محل استقرار خودرو
7- محل نشستن مسافرها
8- کابين مسافرها
9- اتاق کنترل

باله هاي عقبي هاورکرافت وظيفه کنترل نمودن و تعويض جهت حرکت هاورکرافت را برعهده دارند. خود ملخ هاي هاورکرافت نيز معمولاً قابل چرخشي مي باشند. موتورهاي چرخاننده ملخ ها، علاوه بر ملخ ها چهار عدد فن بسيار قوي را نيز به چرخش درمي آورند. اين فن ها با سرعتي بيش از 500 دور بر دقيقه به چرخشي درمي آيند و هوا را به داخل بالشتک زير هاورکرافت مي دمند. اين هوا بايد به قدري دميده شود تا وزن کل هاورکرافت را تحمل نمايد. اتاق کنترل يک هاورکرافت بزرگ چيزي است ما بين کابين خلبان هواپيما و اتاق کنترل کشتي. تمامي وسائل مورد نياز براي کنترل هاورکرافت در اين بخش قرار دارند.

هاورکرافت ها نسبت به کشتي ها با آرامش بيش تري حرکت مي کنند زيرا هاورکرافت ها بر بالاي سطح موج ها حرکت مي کنند و مانند کشتي ها با آن ها برخورد نمي کنند تا دچار تکان هاي ناگهاني بشوند. حرکت بالاي سطح موج ها به دليل وجود بالشتک هوا مي باشد همان گونه که در شکل زير مشاهده مي کنيد بالشتک هوا باعث مي شود هاورکرافت با سطح آب کمي فاصله بگيرد.

http://img.tebyan.net/big/1389/11/21565711497231492351671752173318240236.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.tebyan.net%2Fb igimage.aspx%3Fimg%3Dhttp%3A%2F%2Fimg.tebyan.net%2 Fbig%2F1389%2F11%2F2232184939195782484883238177161 83239109177.jpg)
گفتني است که نوعي قايق نيز در آلمان در حال ساخت مي باشد به نام ايرفويل. اين قايق داراي بال هاي در کنار خود مي باشد مشابه بال هاي هواپيما که به قايق اين امکان را مي دهد که مقدار کمي نسبت به سطح آب ارتفاع بگيرد.



http://img.tebyan.net/big/1389/11/8813758130229143160229371741911712271573269.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.tebyan.net%2Fb igimage.aspx%3Fimg%3Dhttp%3A%2F%2Fimg.tebyan.net%2 Fbig%2F1389%2F11%2F6710586158311601061121185292171 59118123195.jpg)
براي درک بهتر نحوه عملکرد هاورکرافت، يک قوطي ماست برداريد، کف آن را سوراخ کنيد و سر يک سشوار را در آن فرو کنيد. با روشن شدن سشوار مشاهده خواهيد نمود که ظرف از ميز کمي فاصله مي گيرد. دقت کنيد که اين آزمايش را هرگز! در مجاورت آب انجام ندهيد زيرا بسيار خطرناک خواهد بود و احتمال برق گرفتگي وجود خواهد داشت.

http://img.tebyan.net/big/1389/11/121439012552253212254127234881962898225.jpg (http://www.njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.tebyan.net%2Fb igimage.aspx%3Fimg%3Dhttp%3A%2F%2Fimg.tebyan.net%2 Fbig%2F1389%2F11%2F1910734196139161101991942012013 49610117156.jpg)



تبیان

[Isengard]

تصاویری برای درک بیشتر

[Isengard]

آشنایی با سیستم رانش هاورکرافت


هاورکرافت، از دهه 1990 پا به عرصه وجود نهاده و با وجود مشکلات متعدد, توانسته جای خود را در زندگی بشر امروز باز کند.

قابلیت های فراوان این وسیله, نیاز به بکارگیری آن در عرصه های مختلف نظامی، تجاری، تفریحی، امدادی، مطالعاتی، تحقیقاتی و ... را به خوبی آشکار نموده است و از آنجایی که کشور ایران پتانسیل های فراوانی برای سرمایه گذاری در چنین فعالیت هایی دارد، بستر سازی برای پیوستن اینگونه وسایل به جرگه یگان حمل ونقل نه تنها مفید بلکه ضروری به نظر می رسد. علاوه بر اینکه توانایی این وسیله در حرکت بر روی سطوح مختلف امکان انجام مأموریت های ویژه ای را محقق می سازد که می توان از آن نه صرفاًً به عنوان یک وسیله نقلیه بلکه ابزاری در جهت تحقق بسیاری از نیازهای ضروری کشور در عرصه‌های مختلف، بهره برد.


هاورکرافت, شناوری دو منظوره (آبی- خاکی) است که به روش هوابرد و با استقرار روی بالشتکی از هوای فشرده به‌آسانی و با نیروی رانش نسبتاً کمی روی سطوح آبی و خاکی حرکت می‌کند. هوای ورودی به هاورکرافت, از طریق پروانه (fan) به زیر سازه و بالشتک‌ها منتقل شده و سبب خیزش (hovering) یا بلند شدن وسیله از روی سطح و استقرار آن بر روی توده‌ای از هوای تحت فشار می‌شود. بدین ترتیب در زمان حرکت نیروی مقاوم شناوری تا حد قابل توجهی کاهش می‌یابد و هاورکرافت با استفاده از سیستم رانش و ملخ هوایی به حرکت در می‌آید. در این شناورها به سبب جدایی سطح استقرار و بدنه شناور (وجود فاصله هوایی بین آنها), استفاده از سیستم‌های رانشی آبی (مثل واترجت) میسر نیست. معلق شدن هاورکرافت روی قشری از هوا این امکان را فراهم می‌کند که با نیروی کمی بتوان جهت حرکت آنرا تغییر داد. از طرفی این ویژگی, حساسیت هاورکرافت را در برابر نیروهای ناخواسته خارجی (نظیر بادهای جانبی و امواج) به شدت افزایش می‌دهد, از این رو سیستم‌های کنترلی خاصی برای این شناورها طراحی شده است که در سایر شناورهای دریایی وجود ندارد.
توانمندی های کلی هاورکرافتهاورکرافت به سبب ویژگی های خاص طراحی، دارای توانمندی های ویژه ای در زمینه های مختلف است. به طور خلاصه، توانمندی های هاورکرافت‌های رده متوسط را می‌توان به شرح زیر برشمرد :


• انجام عملیات آمادی و پشتیبانی در رزم دریایی، به‌ویژه در مناطق باتلاقی، لجنزار، آبراه های ناشناخته، مناطق کم عمق و مرداب های پوشیده از گیاهان دریایی و نیزار؛
• انجام عملیات گشت ساحلی، مبارزه با قاچاقچیان و انجام عملیات تعقیب و گریز از نواحی کم عمق دریایی تا اغلب قسمت های نوار ساحلی؛
• انجام عملیات هیدروگرافی و بسترشناسی دریا، مطالعات علمی در مناطق ساحلی و فلات قاره و ایجاد آزمایشگاه سیار جهت امور مطالعاتی؛
• انجام عملیات باربری و مسافربری به جزایر کوچکی که عملاً امکان ساخت اسکله و بندرگاه در آنها توجیه اقتصادی نداشته و فاقد چنین تأسیساتی هستند؛
• انجام عملیات امداد رسانی در زمان وقوع حوادث غیرمترقبه, به‌ویژه سیل و آب گرفتگی, و کمک به مصدومین و مجروحین حادثه؛
• انجام عملیات زیست محیطی، جمع آوری لکه های نفتی در امتداد ساحل و جلوگیری از تخریب و آلودگی محیط زیست در مناطق کم عمق؛
• انجام عملیات گشتی با سرعت زیاد و جابه جایی فرماندهان و خدمه شناورهای دریایی و پوشش دادن نیازمندی های سازمان بنادر و کشتیرانی؛
• عملیات مین گذاری و مین روبی در سطح آبراه های بین المللی و تنگه های پر تردد و ... .



سیستم‌ها و متعلقات هاورکرافت
در یک نگرش ساده, هاورکرافت شامل سازه‌ای دریایی است که بوسیله یک سیستم بالابر از سطح زمین بلند شده و در نهایت توسط سیستم رانش به حرکت درمی‌آید. بطور کلی, سیستم‌های اساسی هاورکرافت به ساختارهای زیر دسته‌بندی می‌شوند:


• سازه : شامل اتاقک‌های آب‌بندی, نشیمن‌گاه موتور, تکیه‌گاه ملخ, نشیمن‌گاه سازه, بالک و مخازن شناوری؛
• سازه انعطاف‌پذیر : شامل بالشتک و اتصالات؛
• سیستم بالابری : شامل پروانه, کانال حلزونی و متعلقات؛
• سیستم رانش و جلوبری : شامل ملخ, داکت و تجهیزات جانبی؛
• سیستم کنترل سوخت و تعادل : شامل مخزن سوخت, پمپ, شیرهای یک‌طرفه و لوله‌های هیدرولیک؛
• سیستم‌های انتقال قدرت : شامل موتور, تجهیزات انتقال قدرت و متعلقات؛
• سیستم اطفای حریق : شامل مخزن کف, هشدار دهنده, خاموش کننده دستی و ... ؛
• سیستم تهویه مطبوع : شامل دمنده هوا, وسایل سرمایش و گرمایش؛
• سیستم‌های الکتریکی : شامل چراغ‌های ناوبری, روشنایی داخلی, سیم‌کشی, ژنراتور و ... ؛
• سیستم‌های اویونیکی : شامل رادار, GPS, سونار و ... ؛
• سیستم‌های مکانیکی : شامل مکانیزم لنگر, مکانیزم کشش و ... ؛
• تجهیزات نظامی : شامل سلاح, سیستم‌های جانبی و ... ؛
• تجهیزات اضطراری : شامل قایق نجات, جعبه کمک‌های اولیه.
در این مقاله, سیستم رانش و جلوبری با توجه به رسالت مجله موتور در جهت انتقال فناوری مربوط به سیستم‌های پیشرانشی, تشریح می‌گردد و جهت آشنایی با سایر متعلقات هاورکرافت, می‌توان به مراجع رجوع نمود.


سیستم رانش هاورکرافت
یکی از سیستم‌های اساسی هاورکرافت, سیستم رانش است. این سیستم که شامل ملخ یا فن می‌شود, می‌تواند به شکل‌های گوناگون نیروی رانش را برای شناور تأمین نماید. معمولاً در شناورهای بزرگ یا شناورهایی که در آنها بازدهی سیستم رانش از اهمیت برخوردار است, از ملخ دارای داکت (duct) استفاده می‌شود. در سیستم رانش هاورکرافت‌های نظامی, ملخ‌های آزاد (بدون داکت) استفاده بیشتری دارند, زیرا در این حالت ملخ قدرت لازم را تأمین می‌کند و از طرفی با حذف داکت, در وزن کل نیز صرفه‌جویی می‌شود. علاوه بر این, مسئله دیگری نظیر آسیب‌پذیری و دید راداری نیز حذف داکت را الزامی ساخته است. در شناورهای کوچک, که معمولاً با سرعت حداکثر 80 کیلومتر بر ساعت کار می‌کنند, می‌توان از پروانه ترکیبی استفاده نمود. منظور از پروانه ترکیبی حالتی است که حدود یک سوم نیروی پروانه برای خیزش و دو سوم آن برای رانش استفاده می‌شود. استفاده از ملخ دارای داکت در سیستم رانش, برای شناورهای مسافربری دارای موتورهای دیزلی, بسیار رایج است. به علت وجود ذرات گرد و خاک و سنگریزه‌های حاصل از عمل بالابری, ضرورت ایجاد تمهیدات اضافی برای حفاظت از لبه حمله پره‌های ملخ و پروانه ضروری است. با توجه به سرعت دورانی ملخ, ذرات آب نیز مانند سمباده عمل می‌کنند و در نتیجه استفاده از روکش در کل پره و خصوصاً لبه حمله ضروری است. قابل ذکر است که در شناورهای اولیه از ملخ‌های آلومینیومی استفاده می‌شد. اگرچه ملخ‌های مذکور کارآیی خوبی داشتند, اما از نظر سایش لبه حمله و مقاومت در برخورد با اجرام معلق آسیب‌پذیر بودند. تداوم حرکت در سواحل شنی و وجود نمک و ترشحات نمکی نیز سبب تشدید این سایش می‌شد.
عوامل مهم در انتخاب ملخ عبارتند از :


سرعت دورانی, سرعت شناوری, قطر, زاویه گام, وتر یا پهنای پره, کارآیی, نیروی رانش و توان ورودی. هر یک از عوامل مذکور محدودیتی را در انتخاب ملخ اعمال می‌کنند. در عمل چهار عامل اصلی در انتخاب ملخ وجود دارد که عبارتند از توان ورودی به ملخ, سرعت شناوری, دور موتور و نیروی رانش لازم. بر همین اساس, در حال حاضر روش انتخاب ملخ به این صورت است که پس از انجام طراحی چیدمانی و محاسبات اولیه, بر اساس نیروهای پسای هیدرودینامیکی و حداکثر سرعت, مقدار نیروی رانش تعیین می‌شود. از دیگر سو, توان ورودی به ملخ با توجه به محدودیت‌های موتور مشخص می‌شود و محدودیت قطر نیز با نظر سرطراح به کارخانجات سازنده اعلام می‌شود تا نمودار مشخصه ملخ تهیه و ارسال شود و به همراه تعیین قیمت, انتخاب نهایی صورت گیرد. البته این اولین گام در انتخاب هندسه یک ملخ است و در مرحله بعد جنس ملخ, نوع تنظیم, روکش‌های ضدسایش, عمر مفید, مقاومت در برابر خوردگی, نحوه اتصال و تغییر گام آن مطرح می‌شود. اغلب به علت وجود عدم قطعیت در ثابت نگه‌داشتن همه عوامل انتخاب ملخ به‌صورت مقایسه‌ای انجام می‌شود.



تجهیزات جانبی ملخ و سیستم رانش برای کنترل هاورکرافت
استفاده از تجهیزات کنترلی رانش, به عنوان عاملی مهم در کنترل راستای حرکت شناور حائز اهمیت است. در برخی از مدل‌های هاورکرافت, با استفاده از داکت‌های گردان, جهت حرکت هاورکرافت تغییر می‌کند. این سیستم دارای قابلیت مانور بسیار بوده و تنها عیب آن سنگین شدن پایه‌های تقویتی و توان مصرفی موتور است. بهره‌گیری از این سیستم در هاورکرافت‌های سنگین نظامی موجب برتری مانور و رزم دریایی شده و به توانایی‌های عملیاتی شناور می‌افزاید. سیستم کنترل گام ملخ و تغییر نیروی رانش نیز جزو تجهیزات کنترلی سیستم رانش محسوب می‌شوند. در این سیستم با استفاده از تغییر گام ملخ سرعت شناور کنترل می‌شود و در وضعیت گام صفر, سرعت به صفر کاهش می‌یابد. استفاده از ملخ دارای گام متغیر یکی از کارآمدترین شیوه‌های کنترل حرکت هاورکرافت است. در گام صفر, ملخ نیروی رانشی تولید نمی‌کند و هاورکرافت در ایستایی کامل است. با افزایش گام, نیروی رانشی تولید شده افزایش می‌یابد, به نحوی که در حداکثر گام, نیروی رانش به بیشترین میزان خود می‌رسد. سیستم کنترل گام ملخ که به روش‌های برقی یا هیدرولیک عمل تغییر گام را انجام می‌دهد, یکی از مهم‌ترین سیستم‌های کنترلی هاورکرافت به‌شمار می‌رود.


یکی دیگر از سیستم‌های کنترل هاورکرافت, بکارگیری بخشی از جریان هوای پروانه است. در این روش با هدایت جریان هوای پروانه و خروج آن از ناحیه دماغه, سبب تغییر جهت هاورکرافت و گردش‌های موضعی آن می‌شود. به علت محدودیت‌های ساختاری و ظرفیت موتور, نمی‌توان از این سیستم در بسیاری از طرح‌های هاورکرافت استفاده نمود.


حضور هاورکرافت در ایران
مطالعه تاریخچه حضور هاورکرافت در ایران و نیز بررسی موقعیت جغرافیایی کشور، در درک نیاز ایران به حضور چنین وسایلی در ناوگان حمل و نقل کشوری مؤثر است. بنابراین در ادامه به شرح مختصری از نحوه ورود این وسیله به ایران و نقش آن در جنگ تحمیلی می پردازیم. در خلال سال های 1968-1975 نیروی دریایی ایران اقدام به خرید 8 فروند هاورکرافت SR.N6 و 6 فروند هاورکرافت BH-7 نمود.
کشور ایران جزو معدود کشورهایی است که در همان سال های اولیه تولید هاورکرافت نظامی به این تکنولوژی شناورها دست یافت، و با داشتن بزرگترین ناوگان هاورکرافت در سطح منطقه، به تقویت نقش نظامی خود در منطقه پرداخت. ایران با داشتن مرز آبی در حاشیه شمالی خلیج فارس و با تملک بیشترین تعداد جزایر در محدوده آب های منطقه و با توجه به جغرافیای منطقه به وسایلی نیازدارد که بتواند به کمک آن ها در کمترین زمان و در هر منطقه از نوار ساحلی مرزی و محدوده جزایر ایرانی، به انجام عملیات نظامی و به ویژه جابه جایی نیرو بپردازد. بنابراین امنیت در خلیج فارس مهم ترین موضوع مورد توجه تولید کنندگان نفت منطقه و بزرگترین مصرف کنندگان نفت جهان است. پس نقش هاورکرافت در تأمین توازن دفاعی کشور حائز اهمیت بسیار است. در جریان جنگ ایران و عراق، در غیاب کارشناسان خارجی، استفاده مناسب از هاورکرافت در حمله‌های رزمندگان ایران در جبهه های جنوبی و به ویژه در جریان انتقال نیرو از مناطق هور و حوضچه های آبی جنوبی عراق، بسیار کارآمد بود و همین امر یکی از عوامل مهم پیروزی در نواحی باتلاقی، و مردابی جنوب عراق به حساب می آید.




خلاصه:
1. در یک نگرش ساده, هاورکرافت شامل سازه‌ای دریایی است که بوسیله یک سیستم بالابر از سطح زمین بلند شده و در نهایت توسط سیستم رانش به حرکت درمی‌آید.
2. با توجه به سرعت دورانی ملخ, ذرات آب نیز مانند سمباده عمل می‌کنند و در نتیجه استفاده از روکش در کل پره و خصوصاً لبه حمله ضروری است.
3. سیستم کنترل گام ملخ که به روش‌های برقی یا هیدرولیک عمل تغییر گام را انجام می‌دهد, یکی از مهم‌ترین سیستم‌های کنترلی هاورکرافت به‌شمار می‌رود.
4. مطالعه تاریخچه حضور هاورکرافت در ایران و نیز بررسی موقعیت جغرافیایی کشور، در درک نیاز ایران به حضور چنین وسایلی در ناوگان حمل و نقل کشوری مؤثر است.
5. کشور ایران جزو معدود کشورهایی است که در همان سال های اولیه تولید هاورکرافت نظامی به این تکنولوژی شناورها دست یافت، و با داشتن بزرگترین ناوگان هاورکرافت در سطح منطقه، به تقویت نقش نظامی خود در منطقه پرداخت.

[ab.bb]

هاوکرافت رو خیلی دوست دارم، ولی اکرانوپلان(هیولای دریای خزر) رو خیلی بیشتر دوست دارم.

[hossien]

شناور اثرسطحي چيست؟


يك شناور اثر سطحي را مي توان وسيله نقليه دريايي دانست كه بر روي سطح آب و با فاصله كمي نسبت به آن پرواز ميكند و مي تواند به سرعت هايي بالاتر از ۶۰ گره دريايي(Knote) -در حدود ۱۰۰ کيلومتر در ساعت- دست پيدا كند. سفينه هاي دريايي رايج كه توانايي رسيدن به اين سرعت بالا را دارند، مصرف سوخت زيادي دارند. اگرچه يك شناور اثر سطحي دقيقا مانند هاوركرافت ، نيروي درگ كل خود را- با از بين بردن مقداري از درگ هيدروديناميكي – به مينيمم كاهش مي دهد. در تكنولوژي هاوركرافت، يك بالشتك هوا به طور مصنوعي بين بدنه وسيله نقليه و سطح آب ايجاد مي شود تا ميزان درگ هيدروديناميكي را كاهش دهد ولي در تكنولوژي WIG به بالشتك هوا نيازي نيست و اين خاصيت به طور آيروديناميكي بوجود مي آيد. اين امر بدين معني است كه وقتي يك شناور اثر سطحي با سرعت مناسب به سمت جلو حركت مي كند، يك بالشتك هوايي ديناميك بين شناور و سطح آب بوجود مي آيد و اين برعكسِ هاوركرافت است كه در آن بالشتك استاتيكي هوايي وجود دارد.
http://www.ae.metu.edu.tr/%7Egulkiz/raketa-2.jpg يك شناور اثرسطحي همچنين مي تواند بعنوان يك هواپيما، كه در تمامي حالات پرواز اعم از برخاستن و فرود آمدن تحت اثرات سطحي زمين حركت مي كند، در نظر گرفته شود. ولي در اين نوع تعريف، يك مورد بايد رعايت شود. چون يك شناور WIG به طور كامل هواپيما نيست و به جز در بعضي از موارد، شناورهاي WIG نمي توانند در خارج از اثرات سطح پرواز كنند و معمولا ارتفاع پروازشان بوسيله طول كورد بالهايشان محدود مي شود، همچنين هيچ باندي براي نشسن و برخاستن نياز ندارند.





آکرانوپولان قایق پرنده عظیم الجثه

http://www.aerospaceweb.org/question/aerodynamics/ground-effect/km01.jpg
Ekranoplan ، يکي از غير متعارفترين ، بزرگترين و يکي از شاهکارهاي صنايع هوائي اتحاد جماهير شوروي بود. اين قايق پرنده عظيم الچثه ،‌مانند يک هواپيما عمل ميکند ولي فرق اساسي آن در اين است که اساس حرکت آن بر اساس اثر متقابل زمين است. اين نوع وسائل پرنده در ارتفاع کمي از سطح آب قادر به پرواز هستند و بر اثر دميده شدن هوا به زير بالها ، بالشتکي از هوا بين بالها و سطح (زمين- دريا) ايجاد شده که باعث حرکتي بدون مشکل ميشود. بر اساس اندازه اين نوع وسايل پرنده (Ground effect vehicles يا GEV) ارتفاع آنها بر فراز زمينهاي مسطح، يخها و آبها فرق ميکند. اکرانوپلان توسط طراح مشهور شوروي روستيسلاو الکسيف طراحي شد.

در خلال جنگ سرد، اکرانوپلان بارها در درياي خزر ديده شد. يک غول بزرگ و سريع. نام هيولاي درياي خزر توسط سرويسهاي جاسوسي آمريکا روي آن گذاشته شد. در ميانه دهه 1960، در اوج جنگ سرد، عکسهاي شناسائي (جاسوسي) آمريکا وجود هواپيمائي با ابعاد غول آسا (100 متر)را در آبهاي درياي خزر شناسائي کردند. اين هيولاي عظيم داراي 540 تن حداکثر وزن برخاست،‌ قادر به حرکت با سرعت 400 کيلومتر بر ساعت،‌با بالهايي چهار گوش و به طرز باورنکردني کوتاه بود. از ديگر قابليتهاي آن ميتوان به پرواز در نزديکي سطح (بين 1 تا 4 متر)،‌ذخيره کردن انرژي و پرواز در زير ديد رادار ها اشاره کرد. نامي که روسها براي اين مدل از اکرانوپلان گذاشتند KM که مخفف korabl-maket بود.
http://www.airbornegrafix.com/HistoricAircraft/Ekranoplans/EP_5_orlyonok.jpg
نيروي رانش اکرانوپلان KM از هشت موتور بزرگ Dobryin VD-7 توربوجت مستقر در جلوي بدنه و پشت کابين خلبان تامين ميشود که با دميدن هوا به زير بالها باعث ايجاد بالشتکي از هوا گرديده و در نتيجه هواپيما را از روي سطح آب بلند ميکند. يکبار که اکرانوپلان به اندازه کافي سرعت گرفت تا از سطح آب بلند شود ديگر با سطح آب تماسي نخواهد داشت. وظيفه اکرانوپلان حمل و نقل نظامي اساسا در درياي خزر و سياه با سرعت بالا و زير ديد رادارها بود. در خلال توسعه طرح KM، الکسيف شروع با آغاز پروژه اي با نام A-90 "Orlyonok" که قابليت حمل و نقل نظامي با ابعادي کوچکتر (58 متر طول، 140 تن وزن ) بود را کرد. A-90 داراي دو موتور توربوجت در جلوي بدنه و يک موتور توربوپراپ در انتهاي دم است که قادر ميسازد تا با سرعتي معادل 400 کيلومتر بر ساعت در 1500 کيلومتر و در ارتفاعي بين 5 تا 10 متر به ماموريت بپردازد. اولين پرواز A-90 در سال 1972 بود.

حدود 120 فروند A-90 در ابتدا براي ورود به خدمت برنامه ريزي شده بود اما بعدها به 30 فروند براي ناوگان درياي سياه و بالتيک کاهش پيدا کرد. توسعه اکرانوپلانها توسط وزير دفاع شوروي ، ديميتري يوستينوف حمايت ميشد ، اما پس از مرگ مارشال يوستينوف در سال 1985، جانشين او، مارشال سوکولوف حمايت مالي از طرح را متوقف نمود. فقط 3 فروند اکرانوپلان از نوع A-90 ساخته شد. اکرانوپلان KM در سال 1980 بر اثر اشتباه خلبان سقوط کرد. کوششها براي به سطح آب آوردن آن به علت وزن و ابعاد بسيار بزرگ آن ناکام ماند. پس از سقوط اتحاد جماهير شوروي، اکرانوپلانها در کارخانه کشتي سازي ولگا ساخته شدند (مدلهاي مختلف و تجاري).

http://www.aerospaceweb.org/question/aerodynamics/ground-effect/lun01.jpg
اکرانوپلان داراي مدلهاي مختلفي است از جمله آن، مدل اکرانوپلان کلاس Lun ميباشد که مدليست کاملا نظامي و يکي از جالبترين و موفقيت اميزترين طرحهاي اکرانوپلان به حساب ميامد. Lun در سال 1987 پروازهاي آزمايشي خود را در درياي خزر (برخي گزارشها در درياي سياه)شروع کرد. Lun مشابه طرح KM بود اما داراي ابعادي کوچکتر (73 متر) و با قابليت حمله با سرعت زياد بوسيله 6 فروند موشک کروز ضد کشتي SS-N-22 Sunburn بر عليه شناورهاي آمريکائي بود. هرچند که شرايط دشوار اقتصادي براي روسها مانع از آن شد که نمونه دومي از Lun ساخته شود. 8 موتور توربوجت Motorostroitel NK-37 ، قادر به نيروي کششي معادل kn 127.4 (هرکدام) براي Lun بودند. در تاريخ 12-07-2007, دو فروند اکرانوپلان توسط Google Earth در کاسپيسک مشاهده شد.
http://www.airbornegrafix.com/HistoricAircraft/Ekranoplans/LUN_1_732.jpg
حتي در حال حاضر نيز کشورهائي چون امريکا،‌چين، انگليس، آلمان،‌استراليا در حال تحقيقات بر روي چنين هواپيماهائي هستند.

مشخصات کلاس Lun

خدمه: بين 6 تا 9 نفر
طول: 73.8 متر
فاصله دو نوک بال: 44 متر
ارتفاع: 19.2 متر
وزن خالي: 286 تن
وزن بارگيري شده: 350 تن
حداکثر سرعت: 450 کيلومتر بر ساعت

تسليحات:

شش فروند موشک ضد کشتي SS-N-22 Sunburn
يک قبضه توپ PI-23 . بيست و سه ميليمتري

آويونيک:

رادار جستجو گر

پايداري

5 روز

نيروي الکتريکي:

دو توربين گازي 200kw

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_fly-boat%7E0.jpg


گردآوری : سایت هوافضا1 . با تشکر از وبلاگ زیر
http://wigcrafts.persianblog.ir/
http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_14%7E7.jpg