Rez@ee
26th March 2011, 09:03 AM
http://khabar.khabaronline.ir/images/position28/2011/3/11-3-25-1152392.jpg
دانش > طبیعت - لاکپشتهای دریایی هنگام شنا در اقیانوس‌ها قطعات پلاستیک را به اشتباه به جای غذا می‌بلعند. میزان پلاستیکی که درون سیستم گوارش یک لاکپشت وجود دارد، یکی از شاخص‌های مهم میزان آلودگی اقیانوس است.
بهنوش خرم‌روز: یکی از دستیاران طبیعی دانشمندان برای اندازه‌گیری میزان آلاینده‌هایی مانند پلاستیک در آب، لاکپشتهای دریایی هستند. آن‌ها در مناطقی از اقیانوس‌ها که بیشتر به پلاستیک آلوده است و حتی می‌توان گفت زباله‌دان‌های اقیانوسی برای پلاستیک هستند، شنا می‌کنند و در حال شنا قطعات پلاستیک وارد دهان آن‌ها شده و در شکمشان جمع می‌شود. میزان پلاستیک درون شکم این لاک‌پشت‌ها، مقیاس میزان آلودگی آب به پلاستیک است.
به گزارش وایرد، (http://www.wired.com/wiredscience/2011/03/sea-turtle-plastic/) (http://www.wired.com/wiredscience/2011/03/sea-turtle-plastic/)تمام قطعاتی که در این تصویر می‌بینید، قطعات پلاستیکی است که تنها از شکم یک لاکپشت دریایی جوان خارج شده است. این لاکپشت به طور تصادفی از ساحل آرژانتین گرفته شده است.
http://khabaronline.ir/images/2011/3/11-3-25-1151211.jpg
در حدود 0.25 درصد از کل پلاستیک‌هایی که در سراسر زمین مصرف می‌شوند در نهایت سر از آب‌های اقیانوس‌ها در می‌آورند. شاید در نگاه اول خیلی زیاد به نظر نرسد، اما انسان در هر سال 260 میلیون تن پلاستیک تولید می‌کند! با یک حساب سرانگشتی می‌بینید که پلاستیک فراوانی به اقیانوس‌ها سرازیر می‌شود. تکه‌های کوچک‌تر خیلی سریع‌تر به این مجموعه اضافه می‌شوند. پلاستیکی که به آب‌های اقیانوس وارد می‌شود، به مرکز جریان‌های آبی گردان کشیده می‌شود. در آن‌جا پلاستیک تجزیه نمی‌شود، بلکه فقط به قطعات کوچک‌تر شکسته می‌شود. این قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر می‌شوند و برخی از آن‌ها در نهایت سر از بدن پلانکتون‌ها یا جلبک‌ها در می‌آورند. برخی هم به بستر اقیانوس می‌روند و روی بستر قرار می‌گیرند. بقیه تکه‌های پلاستیکی هم به اشتباه به جای غذا توسط موجودات دریایی مثل لاکپشتهای دریایی خورده می‌شوند.
والاس نیکلاس از آکادمی علوم کالیفرنیا و زیست‌شناس دانشگاه بریتیش کلمبیا در این‌باره می‌نویسد: «خارج کردن محتویات دستگاه گوارش یک لاکپشت سبز که در ساحل ملبورن فلوریدا گرفته شده بود، نشان می‌داد که این موجود طی تنها یک ماه 74 شی خارجی غیرخوراکی را در آب‌های اقیانوس بلعیده است. در بین این اجسام، 4 نوع بادکنک لاتکس، انواع گوناگونی از پلاستیک سخت، یک قطعه شبیه به کفپوش و دو قطعه بین 2 تا 4 میلیمتری قیر پیدا شد.»
مانند بسیاری دیگر از مشکلات محیطی، آلودگی اقیانوس‌ها بسیار وسیع و پیشرفته است. با این‌حال برخی از کشورها تلاش‌هایی را برای کاهش مصرف پلاستیک آغاز کرده‌اند. مثلا چین، آفریقای جنوبی و تایلند استفاده از ساک‌های خرید پلاستیکی را ممنوع کرده‌اند یا دست‌کم برای استفاده از آن‌ها مالیات وضع کرده‌اند. این پلاستیک‌های ساده خرید برای لاکپشتهای دریایی خیلی خطرناک هستند.
دانشمندان محیط زیست امیدوارند روزی برسد که انسان‌ها پلاستیک را دور نریزند و آن را بازیافت کرده و دوباره مورد استفاده قرار دهند. حتی آن‌ها امیدوارند انسان روزی استفاده از پلاستیک را به طورکل کنار بگذارد و به جای آن ماده‌ای را جایگزین کند که به طبیعت برگردد.
دانش > طبیعت - لاکپشتهای دریایی هنگام شنا در اقیانوس‌ها قطعات پلاستیک را به اشتباه به جای غذا می‌بلعند. میزان پلاستیکی که درون سیستم گوارش یک لاکپشت وجود دارد، یکی از شاخص‌های مهم میزان آلودگی اقیانوس است.
بهنوش خرم‌روز: یکی از دستیاران طبیعی دانشمندان برای اندازه‌گیری میزان آلاینده‌هایی مانند پلاستیک در آب، لاکپشتهای دریایی هستند. آن‌ها در مناطقی از اقیانوس‌ها که بیشتر به پلاستیک آلوده است و حتی می‌توان گفت زباله‌دان‌های اقیانوسی برای پلاستیک هستند، شنا می‌کنند و در حال شنا قطعات پلاستیک وارد دهان آن‌ها شده و در شکمشان جمع می‌شود. میزان پلاستیک درون شکم این لاک‌پشت‌ها، مقیاس میزان آلودگی آب به پلاستیک است.
به گزارش وایرد، (http://www.wired.com/wiredscience/2011/03/sea-turtle-plastic/) (http://www.wired.com/wiredscience/2011/03/sea-turtle-plastic/)تمام قطعاتی که در این تصویر می‌بینید، قطعات پلاستیکی است که تنها از شکم یک لاکپشت دریایی جوان خارج شده است. این لاکپشت به طور تصادفی از ساحل آرژانتین گرفته شده است.
http://khabaronline.ir/images/2011/3/11-3-25-1151211.jpg
در حدود 0.25 درصد از کل پلاستیک‌هایی که در سراسر زمین مصرف می‌شوند در نهایت سر از آب‌های اقیانوس‌ها در می‌آورند. شاید در نگاه اول خیلی زیاد به نظر نرسد، اما انسان در هر سال 260 میلیون تن پلاستیک تولید می‌کند! با یک حساب سرانگشتی می‌بینید که پلاستیک فراوانی به اقیانوس‌ها سرازیر می‌شود. تکه‌های کوچک‌تر خیلی سریع‌تر به این مجموعه اضافه می‌شوند. پلاستیکی که به آب‌های اقیانوس وارد می‌شود، به مرکز جریان‌های آبی گردان کشیده می‌شود. در آن‌جا پلاستیک تجزیه نمی‌شود، بلکه فقط به قطعات کوچک‌تر شکسته می‌شود. این قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر می‌شوند و برخی از آن‌ها در نهایت سر از بدن پلانکتون‌ها یا جلبک‌ها در می‌آورند. برخی هم به بستر اقیانوس می‌روند و روی بستر قرار می‌گیرند. بقیه تکه‌های پلاستیکی هم به اشتباه به جای غذا توسط موجودات دریایی مثل لاکپشتهای دریایی خورده می‌شوند.
والاس نیکلاس از آکادمی علوم کالیفرنیا و زیست‌شناس دانشگاه بریتیش کلمبیا در این‌باره می‌نویسد: «خارج کردن محتویات دستگاه گوارش یک لاکپشت سبز که در ساحل ملبورن فلوریدا گرفته شده بود، نشان می‌داد که این موجود طی تنها یک ماه 74 شی خارجی غیرخوراکی را در آب‌های اقیانوس بلعیده است. در بین این اجسام، 4 نوع بادکنک لاتکس، انواع گوناگونی از پلاستیک سخت، یک قطعه شبیه به کفپوش و دو قطعه بین 2 تا 4 میلیمتری قیر پیدا شد.»
مانند بسیاری دیگر از مشکلات محیطی، آلودگی اقیانوس‌ها بسیار وسیع و پیشرفته است. با این‌حال برخی از کشورها تلاش‌هایی را برای کاهش مصرف پلاستیک آغاز کرده‌اند. مثلا چین، آفریقای جنوبی و تایلند استفاده از ساک‌های خرید پلاستیکی را ممنوع کرده‌اند یا دست‌کم برای استفاده از آن‌ها مالیات وضع کرده‌اند. این پلاستیک‌های ساده خرید برای لاکپشتهای دریایی خیلی خطرناک هستند.
دانشمندان محیط زیست امیدوارند روزی برسد که انسان‌ها پلاستیک را دور نریزند و آن را بازیافت کرده و دوباره مورد استفاده قرار دهند. حتی آن‌ها امیدوارند انسان روزی استفاده از پلاستیک را به طورکل کنار بگذارد و به جای آن ماده‌ای را جایگزین کند که به طبیعت برگردد.