غزل بارون
24th March 2011, 12:08 PM
پنومونی پنوموسیستیس کارینی التهاب ریه‌ها ناشی از یک تک یاخته (یک موجود میکروسکوپی تک سلولی). این تک یاخته موجودی فرصت‌طلب است که در شرایط طبیعی، بدن مانع تهاجم آن می‌گردد ولی در شرایط ضعف یا نارسایی ایمنی مثلاً در جریان بیماری ایدز، هوجکین و سایر بیماری‌های تضعیف کننده دستگاه ایمنی به بدن تهاجم کرده و عفونت ایجاد می‌کنند.
ـ علایم شایع:
۱. بروز تدریجی سرفه خشک بدون خلط
۲. تب
۳. احساس کمبود هوا
۴. کوتاهی نفس
۵. تندی ضربان قلب
۶. اضطراب
۷. ارغوانی شدن لب‌ها و انگشتان دست
ـ علل بیماری:
تک‌یاخته پنوموسیتیس کارینی از فرد به فرد منتقل می‌شود.
ـ عوامل افزایش دهنده خطر:
۱. ایدز
۲. بیماری هوچکین
۳. شیمی درمانی برای سرطان‌ها
۴. مصرف کورتیزون یا داروهای کورتیکواستروییدی
۵. تزریق خون
۶. اشعه‌درمانی
ـ پیشگیری:
پیشگیری آن به عوامل خطر ساز این عفونت و سابقه قلبی پنومونی پنوموسیستیس کارینی بستگی دارد (به پزشک خود مراجعه کنید).
ـ عواقب مورد انتظار:
درمان موفقیت آمیز پلورزی بستگی به درمان موفق اختلال ایجاد کننده آن دارد، اغلب علائم بدون ایجاد عارضه ای به صورت کامل و خود به خودی در طی ۲ هفته فروکش می کند.
ـ عوارض احتمالی:
مزمن شدن بیماری که گاهی کشنده است. عوارض جانبی داروهای تجویز شده برای این عفونت، به خصوص بثورات پوستی و پایین بودن تعداد گویچه‌های سفید خون.
ـ درمان:
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل بررسی گازهای خونی شریانی، عکس ساده قفسه سینه و بررسی آزمایشگاهی نمونه خلط (به دست آمده از برونکوسکوپی یا نمونه‌برداری ریه) جهت شناسایی عامل عفونت باشد. در موارد خفیف ممکن است درمان در منزل انجام گیرد ولی موارد متوسط تا شدید در بیمارستان بستری می‌گردند. ممکن است حیات تنفسی با دستگاه تهویه مکانیکی ضرورت یابد.
ـ داروها:
۱. کورتیکو استروییدها ممکن است تجویز شوند
۲. داروهای ضد سرفه جهت مهار سرفه
۳. داروهای جدید در این زمینه در حال حاضر تحت بررسی قرار دارند.
۴. آنتی‌بیوتیک‌ها، نظیرتری‌متوپریم، سولفامتوکسازول، یا پنتامیدین (به شکل خوراکی یا بخور)
۵. داروهای ضد احتقان به اشکال قطره بینی، اسپری خوراکی برای کاهش احتقان در دستگاه تنفسی فوقانی
ـ فعالیت:
تا هنگام فروکش تب استراحت در بستر ضروری است. پس از آن فعالیت‌های طبیعی را می‌توان به تدریج از سر رفت.
ـ رژیم غذائی:
رژیم خاصی نیاز نیست. مصرف مایعات را تا مقدار حداقل یک لیوان آب یا آشامیدنی‌های دیگر در هر ساعت افزایش دهید. افزایش مصرف مایعات به رقیق‌تر شدن ترشحات ریوی و در نتیجه آسانتر شدن تخلیه آنها با سرفه کمک می‌کند.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
۱. تب
۲. درد غیرقابل تسکین با گرم کردن یا داروهای تجویز شده
۳. تشدید کوتاهی نفس
۴. تیرگی یا کبودی ناخن‌های دست و پا یا پوست
۵. خلط خونی
۶. تهوع، استفراغ یا اسهال
۷. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند
ـ علایم شایع:
۱. بروز تدریجی سرفه خشک بدون خلط
۲. تب
۳. احساس کمبود هوا
۴. کوتاهی نفس
۵. تندی ضربان قلب
۶. اضطراب
۷. ارغوانی شدن لب‌ها و انگشتان دست
ـ علل بیماری:
تک‌یاخته پنوموسیتیس کارینی از فرد به فرد منتقل می‌شود.
ـ عوامل افزایش دهنده خطر:
۱. ایدز
۲. بیماری هوچکین
۳. شیمی درمانی برای سرطان‌ها
۴. مصرف کورتیزون یا داروهای کورتیکواستروییدی
۵. تزریق خون
۶. اشعه‌درمانی
ـ پیشگیری:
پیشگیری آن به عوامل خطر ساز این عفونت و سابقه قلبی پنومونی پنوموسیستیس کارینی بستگی دارد (به پزشک خود مراجعه کنید).
ـ عواقب مورد انتظار:
درمان موفقیت آمیز پلورزی بستگی به درمان موفق اختلال ایجاد کننده آن دارد، اغلب علائم بدون ایجاد عارضه ای به صورت کامل و خود به خودی در طی ۲ هفته فروکش می کند.
ـ عوارض احتمالی:
مزمن شدن بیماری که گاهی کشنده است. عوارض جانبی داروهای تجویز شده برای این عفونت، به خصوص بثورات پوستی و پایین بودن تعداد گویچه‌های سفید خون.
ـ درمان:
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل بررسی گازهای خونی شریانی، عکس ساده قفسه سینه و بررسی آزمایشگاهی نمونه خلط (به دست آمده از برونکوسکوپی یا نمونه‌برداری ریه) جهت شناسایی عامل عفونت باشد. در موارد خفیف ممکن است درمان در منزل انجام گیرد ولی موارد متوسط تا شدید در بیمارستان بستری می‌گردند. ممکن است حیات تنفسی با دستگاه تهویه مکانیکی ضرورت یابد.
ـ داروها:
۱. کورتیکو استروییدها ممکن است تجویز شوند
۲. داروهای ضد سرفه جهت مهار سرفه
۳. داروهای جدید در این زمینه در حال حاضر تحت بررسی قرار دارند.
۴. آنتی‌بیوتیک‌ها، نظیرتری‌متوپریم، سولفامتوکسازول، یا پنتامیدین (به شکل خوراکی یا بخور)
۵. داروهای ضد احتقان به اشکال قطره بینی، اسپری خوراکی برای کاهش احتقان در دستگاه تنفسی فوقانی
ـ فعالیت:
تا هنگام فروکش تب استراحت در بستر ضروری است. پس از آن فعالیت‌های طبیعی را می‌توان به تدریج از سر رفت.
ـ رژیم غذائی:
رژیم خاصی نیاز نیست. مصرف مایعات را تا مقدار حداقل یک لیوان آب یا آشامیدنی‌های دیگر در هر ساعت افزایش دهید. افزایش مصرف مایعات به رقیق‌تر شدن ترشحات ریوی و در نتیجه آسانتر شدن تخلیه آنها با سرفه کمک می‌کند.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
۱. تب
۲. درد غیرقابل تسکین با گرم کردن یا داروهای تجویز شده
۳. تشدید کوتاهی نفس
۴. تیرگی یا کبودی ناخن‌های دست و پا یا پوست
۵. خلط خونی
۶. تهوع، استفراغ یا اسهال
۷. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند