poune
19th March 2011, 11:17 AM
در ۱۹۶۷ وقتی منطقه (sobgI) واقع در نیجریه شرقى استقلال خود را از کشور نیجریه اعلام کرد، نیجریه آنها را کاملا در محاصره قرار داد . و یک میلیون مرگ نتیجه این استقلال بود .
http://www.pezeshk.us/wp-content/uploads/2008/11/89787656987090.jpg (http://www.pezeshk.us/?attachment_id=14457)
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، در طی سه سال جنگ درمنطقه بیافرا ، بیش از یک میلیون انسان به دلیل گرسنگی و قحطی جان خود را ازدست دادند .
اساساً در هنگام قحطى نتیجه گرسنگى کودکان بیماری کواشیورکور است ، که ماهیچه‌هایشان فرد به تدریج تلف می شود و شکم‌هایشان جلو می آید .
عکاس جنگى دان مک‌کیلان ( Don McCullin ) توجه جهان را به این مصیبت جلب کرد. این عکس به وسیله او گرفته شده است و کودکانی را نشان می‌دهد که در اثر کمبود پروتئین دچار بیماری ای به نام کواشیورکور kwashiorkor شده‌اند.
او می گوید : ” من به چشم خود ۹۰۰ بچه را در یک اردوگاه کاملا کثیفت دیدم که در اوج ناتوانی و فلاکت در انتظار مرگ بودند .
او گفت: ” من با دیدن این صحنه ها همه علاقه ام به سربازهاى جنگی و عکس‌بردارى از لحظات جنگ را فراموش کردم .
هنوز بعد از گذشت سالها جامعه جهانى نمی تواند نقش کلیدی و اساسی خود را در جلو گیری از آسیب های جنگ برای کودکان ایفا کند.
هم اکنون نیز کشورهای صنعتی و صاحب قدرت به فقر و سوء تغذیه کودکان در تمام نقاط جهان که به دلیل جنگ ها و قحطی ها می باشد بی اعتنا هستند.
چگونه طی یک بحران مالی ، کشورهای صنعتی می توانند در عرض چند روز میلیاردها دلار به اقتصاد خود تزریق کنند، اما در زمان شکوفایی اقتصادی خود ، برای اهدای چند میلیون دلار کمک به کشورهای فقیر و مردم گرسنه سالها بهانه می آورند ؟
آیا می دانید هزینه یک روز جنگ در عراق و افغانستان جان چند میلیون انسان در حال مرگ ناشی از گرسنگی را نجات خواهد داد ؟!
http://www.pezeshk.us/wp-content/uploads/2008/11/89787656987090.jpg (http://www.pezeshk.us/?attachment_id=14457)
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، در طی سه سال جنگ درمنطقه بیافرا ، بیش از یک میلیون انسان به دلیل گرسنگی و قحطی جان خود را ازدست دادند .
اساساً در هنگام قحطى نتیجه گرسنگى کودکان بیماری کواشیورکور است ، که ماهیچه‌هایشان فرد به تدریج تلف می شود و شکم‌هایشان جلو می آید .
عکاس جنگى دان مک‌کیلان ( Don McCullin ) توجه جهان را به این مصیبت جلب کرد. این عکس به وسیله او گرفته شده است و کودکانی را نشان می‌دهد که در اثر کمبود پروتئین دچار بیماری ای به نام کواشیورکور kwashiorkor شده‌اند.
او می گوید : ” من به چشم خود ۹۰۰ بچه را در یک اردوگاه کاملا کثیفت دیدم که در اوج ناتوانی و فلاکت در انتظار مرگ بودند .
او گفت: ” من با دیدن این صحنه ها همه علاقه ام به سربازهاى جنگی و عکس‌بردارى از لحظات جنگ را فراموش کردم .
هنوز بعد از گذشت سالها جامعه جهانى نمی تواند نقش کلیدی و اساسی خود را در جلو گیری از آسیب های جنگ برای کودکان ایفا کند.
هم اکنون نیز کشورهای صنعتی و صاحب قدرت به فقر و سوء تغذیه کودکان در تمام نقاط جهان که به دلیل جنگ ها و قحطی ها می باشد بی اعتنا هستند.
چگونه طی یک بحران مالی ، کشورهای صنعتی می توانند در عرض چند روز میلیاردها دلار به اقتصاد خود تزریق کنند، اما در زمان شکوفایی اقتصادی خود ، برای اهدای چند میلیون دلار کمک به کشورهای فقیر و مردم گرسنه سالها بهانه می آورند ؟
آیا می دانید هزینه یک روز جنگ در عراق و افغانستان جان چند میلیون انسان در حال مرگ ناشی از گرسنگی را نجات خواهد داد ؟!