ای که شعر تلخ چشمات / قصه ی غربت من بود

[تووت فرنگی]

ای که شعر تلخ چشمات / قصه ی غربت من بود

عینهو نفس کشیدن / دیدنت عادت من بود



میون دفتر شعرام / رو تن سپید هر برگ

با همون خط قشنگت / تو نوشتی :"یا تو یا مرگ "

ای رفیق نیمه راهم / می دونم که تو نمـُردی

ولی وقتی رفتی انگار / پیش چشمام جون سپردی



گل ناز پرپرم ، ای همدرد / به نبودنت باید عادت کرد