بهترین بهترین من

[تووت فرنگی]

زرد و نيلي و بنفش


سبز و آبي و كبود


با بنفشه ها نشسته ام


سالهاي سال


صبحهاي زود


در كنار چشمه سحر


سر نهاده روي شانه هاي يكدگر


گيسوان خيسِشان به دست باد


چهره ها نهفته در پناه سايه هاي شرم


رنگ ها شكفته در زلال عطرهاي گرم


مي ترواد از سكوت دلپذيرشان


بهترين ترانه


بهترين سرود


مخمل نگاه اين بنفشه ها


مي برد مرا سبک تر از نسيم


از بنفشه زار باغچه


تا بنفشه زار چشم تو


كه رسته در كنار هم


زرد و نيلي و بنفش


سبز و آبي و كبود


با همان سكوت شرمگين


با همان ترانه ها و عطرها


بهترين هر چه بود و هست


بهترين هر چه هست و بود


در بنفشه زار چشم تو


من ز بهترين بهشت ها گذشته ام


من به بهترين بهار ها رسيده ام


اي غم تو همزبان بهترين


دقايق حيات من


لحظه هاي هستي من از تو پر شده ست


آه


در تمام روز


در تمام شب


در تمام هفته


در تمام ماه


در فضاي خانه كوچه راه


در هوا زمين درخت سبزه آب


در خطوط درهم كتاب


در ديار نيلگون خواب


اي جدايي تو بهترين بهانه گريستن


بي تو من به اوج حسرتي


نگفتني رسيده ام


اي نوازش تو بهترين اميد زيستن


در كنار تو


من ز اوج لذتي نگفتني گذشته ام


در بنفشه زار چشم تو


برگهاي زرد و نيلي و بنفش


عطرهاي سبز و آبي و كبود


نغمه هاي ناشنيده ساز مي كنند


بهتر از تمام نغمه ها و سازها


روي مخمل لطيف گونه هات


غنچه هاي رنگ رنگ ناز


برگهاي تازه تازه باز مي كنند


بهتر از تمام رنگ ها و رازها


خوب خوب نازنين من


نام تو مرا هميشه مست مي كند


بهتر از شراب


بهتر از تمام شعرهاي ناب


نام تو اگر چه بهترين سرود زندگي است


من تو را به خلوت خدايي خيال خود


بهترين ِ بهترين من خطاب مي كنم


بهترين ِ بهترين من