poune
1st March 2011, 05:19 PM
امدادگران ممکن است به دلیل انتقال بیماری در زمان دمیدن به دهان یک بیمار نگران باشند و یا برعکس . از سویی اگر کسی دوره احياي قلبي ـ ريوي را دیده باشد اما آنرا بکار نبرده باشد ، دوره آموزشی او میتواند به آسانی به دست فراموشی سپرده شود و یا اشخاص بدون تجربه ممکن است به خاطر بیم از خطای کاری ، این این عمل را انجام ندهند . لازم به ذکر است که در زمان حاضر در اورژانسهای استاندارد با وسیله ای (ماسک) تنفس داده میشود که مسیر انتقال هوا یک طرفه است .
در نظر بگیریم شخصی بي‌هوش است . به تكان دادن شانه‌هايش واکنش نشان نمیدهد . ارتباط برقرار نمکند . رنگ پریده است و نفس نمیکشد . علائم ایست قلبی وجود دارد . در این حالت افراد آموزش ندیده میتوانند روش “احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” را آغاز کنند .شخص میتواند یکی از دستانش را بر روی دست دیگر گذاشته و بعد دستان خود را در مرکز قفسه سینه قرار داده و معیار صد فشار در یک دقیقه را در مد نظر گرفته و احياي قلبي ـ ريوي را بدون دمیدن شروع نمایند .
فشار بر قفسه سینه موجب حفظ جریان خون به مغز ، قلب و سایر ارگانها میشود . روش “”احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” را فقط افراد دوره ندیده میتوانند استفاده کنند و افراد آموزش دیده باید روش “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” را باید بکار برند .بهتر است تا توانایی انجام دادن “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” هر شخص روش “احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” را بکار گیرد .
بکارگیری دستورالعمل “احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” پس از مطالعات نشان داده که این روش به همان اندازه “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” موثر است . البته این موضوع را باید در مد نظر داشت که بعد از توقف تنفس ، اکسیژن برای چند دقیقه به اندازه کافی در بدن شخص باقی میماند .
کارشناسان می گویند که هنوز هم باید روش “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” یعنی ترکیب فشار و دمیدن را در نوزادان و کودکان بکاربرد و روش “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” را برای بزرگسالان غش کرده و یا با تنفس غیر طبیعی بکار رود .
برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” ، خواندن قسمتی از مطلب درج شده در پایگاه اطلاع رسانی پزشکی پاراسات (http://ylym.wordpress.com/2008/04/24/%da%a9%d9%85%da%a9%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d9%88%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%af%d8%b1-%d8%a8%d8%b2%d8%b1%da%af%d8%b3%d8%a7%d9%84%d8%a7%d 9%86%e2%80%8c-%d8%a8%d9%8a%e2%80%8c%d9%87%d9%88%d8%b4/) را پیشنهاد میدهم:
نحوه احياي قلبي ـ ريوي
۱) در كنار بيمار زانو بزنيد. به كمك انگشت شست و نشانه خود، يكي از پايين‌ترين دنده‌هاي مصدوم را در سمتي كه به شما نزديك‌تر است پيدا كنيد. نوك انگشتان خود را روي دنده مذكور حركت بدهيد تا به محل تلاقي دنده‌هاي پاييني با جناغ برسيد. انگشت مياني خود را روي محل تلاقي و انگشت اشاره را در كنار آن، روي قسمت پاييني استخوان جناغ بگذاريد.
۲) كف دست ديگر خود را بر روي استخوان جناغ قرار دهيد و آنقدر به پايين بلغزانيد تا به انگشت اشاره (دست اول) برسد. اين نقطه، همان محلي است كه بايد روي آن فشار بياوريد.
۳) كف دست اول خود را روي دست ديگر قرار داده، انگشتان را در هم قفل كنيد.
۴) كاملاً روي بيمار خم شده، دستان خود را مستقيم نگه داريد؛ به‌طور عمودي روي استخوان جناغ فشار آورده، قفسه سينه را ۵-۴ سانتيمتر فرو ببريد. بدون برداشتن دستان خود، فشار را از روي قفسه سينه برداريد.
۵) قفسه سينه را ۱۵ بار با سرعت ۱۰۰ بار در دقيقه، فشار دهيد. زمان لازم براي فشرده قفسه سينه و رها كردن آن، تقريباً بايد يكسان باشد.
۶) سر را خم كرده، چانه را بالا بكشيد و دو بار تنفس بدهيد.
۷) اين چرخه (۱۵ بار ماساژ قفسه سينه و بعد ۲ بار تنفس) را ادامه دهيد. احياي قلبي ـ ريوي را تا زماني ادامه دهيد كه:
نيروهاي امداد اورژانس برسند و مسؤوليت را بر عهده گيرند؛ بيمار از خود حركتي بروز دهد يا يك تنفس خودبه‌خودي انجام شود؛ يا آنكه آنقدر خسته شويد كه ديگر نتوانيد ادامه دهيد
در نظر بگیریم شخصی بي‌هوش است . به تكان دادن شانه‌هايش واکنش نشان نمیدهد . ارتباط برقرار نمکند . رنگ پریده است و نفس نمیکشد . علائم ایست قلبی وجود دارد . در این حالت افراد آموزش ندیده میتوانند روش “احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” را آغاز کنند .شخص میتواند یکی از دستانش را بر روی دست دیگر گذاشته و بعد دستان خود را در مرکز قفسه سینه قرار داده و معیار صد فشار در یک دقیقه را در مد نظر گرفته و احياي قلبي ـ ريوي را بدون دمیدن شروع نمایند .
فشار بر قفسه سینه موجب حفظ جریان خون به مغز ، قلب و سایر ارگانها میشود . روش “”احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” را فقط افراد دوره ندیده میتوانند استفاده کنند و افراد آموزش دیده باید روش “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” را باید بکار برند .بهتر است تا توانایی انجام دادن “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” هر شخص روش “احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” را بکار گیرد .
بکارگیری دستورالعمل “احياي قلبي ـ ريوي تنها با دست” پس از مطالعات نشان داده که این روش به همان اندازه “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” موثر است . البته این موضوع را باید در مد نظر داشت که بعد از توقف تنفس ، اکسیژن برای چند دقیقه به اندازه کافی در بدن شخص باقی میماند .
کارشناسان می گویند که هنوز هم باید روش “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” یعنی ترکیب فشار و دمیدن را در نوزادان و کودکان بکاربرد و روش “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” را برای بزرگسالان غش کرده و یا با تنفس غیر طبیعی بکار رود .
برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه “احياي قلبي ـ ريوي مرسوم” ، خواندن قسمتی از مطلب درج شده در پایگاه اطلاع رسانی پزشکی پاراسات (http://ylym.wordpress.com/2008/04/24/%da%a9%d9%85%da%a9%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d9%88%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%af%d8%b1-%d8%a8%d8%b2%d8%b1%da%af%d8%b3%d8%a7%d9%84%d8%a7%d 9%86%e2%80%8c-%d8%a8%d9%8a%e2%80%8c%d9%87%d9%88%d8%b4/) را پیشنهاد میدهم:
نحوه احياي قلبي ـ ريوي
۱) در كنار بيمار زانو بزنيد. به كمك انگشت شست و نشانه خود، يكي از پايين‌ترين دنده‌هاي مصدوم را در سمتي كه به شما نزديك‌تر است پيدا كنيد. نوك انگشتان خود را روي دنده مذكور حركت بدهيد تا به محل تلاقي دنده‌هاي پاييني با جناغ برسيد. انگشت مياني خود را روي محل تلاقي و انگشت اشاره را در كنار آن، روي قسمت پاييني استخوان جناغ بگذاريد.
۲) كف دست ديگر خود را بر روي استخوان جناغ قرار دهيد و آنقدر به پايين بلغزانيد تا به انگشت اشاره (دست اول) برسد. اين نقطه، همان محلي است كه بايد روي آن فشار بياوريد.
۳) كف دست اول خود را روي دست ديگر قرار داده، انگشتان را در هم قفل كنيد.
۴) كاملاً روي بيمار خم شده، دستان خود را مستقيم نگه داريد؛ به‌طور عمودي روي استخوان جناغ فشار آورده، قفسه سينه را ۵-۴ سانتيمتر فرو ببريد. بدون برداشتن دستان خود، فشار را از روي قفسه سينه برداريد.
۵) قفسه سينه را ۱۵ بار با سرعت ۱۰۰ بار در دقيقه، فشار دهيد. زمان لازم براي فشرده قفسه سينه و رها كردن آن، تقريباً بايد يكسان باشد.
۶) سر را خم كرده، چانه را بالا بكشيد و دو بار تنفس بدهيد.
۷) اين چرخه (۱۵ بار ماساژ قفسه سينه و بعد ۲ بار تنفس) را ادامه دهيد. احياي قلبي ـ ريوي را تا زماني ادامه دهيد كه:
نيروهاي امداد اورژانس برسند و مسؤوليت را بر عهده گيرند؛ بيمار از خود حركتي بروز دهد يا يك تنفس خودبه‌خودي انجام شود؛ يا آنكه آنقدر خسته شويد كه ديگر نتوانيد ادامه دهيد