شعری از مصطفی علیپور

[تووت فرنگی]

نظر ز راه نگیرم مگر که باز آیی
دوباره پنجره ها را به صبحبگشایی
تمام شب به هوای طلوع تو خواندم
که آفتاب منی ! آبرویفردایی
تو رمز فتح بهاری، کلام بارانی
تو آسمان نجیبی ، بلندبالایی
چه می شود که شبی ای نجابت شرقی!
دمی بر آیی و این دیده رابیارایی
به خاک پای تو تا من بگسترم دل و جان
صبور سبز !بگو از چه سمت میآیی؟
هجوم عاصی طوفان به فصل غیبت تو
چه سروها که شکسته و چه ریخت گلهایی