2شعر از والاس استیونس

[تووت فرنگی]

نومیدی ساعت 10
خانه ها را تسخیر کرده اند
لباس خواب های سفید
سبز نیستند هیچکدام
یا به رنگ ارغوانی با حلقه های سبز
یا زرد با حلقه هایی آبی
شگفت انگیز نیستند هیچکدام از آنها
با جوراب های نازک و کمر های سنگ دوزی شده
قرار نیست کسی خواب میمون ها و گلهای تلگرافی را ببیند
تنها اینجا و آنجا ملوانی پیر
که سرمست ، چکمه ها در پا بخواب رفته است
شکار می کند ببرها را
در هوای سرخ

[تووت فرنگی]

آدم برفی
ذهنی زمستانی می خواهد
تا یخبندان را ببینی و شاخه های درختان کاج را
که ستبر و زبر شده اند از برف ها

سرما باید خورد دیر زمانی
تا عرعر های یخ زده شاخی شده را نگریست
و صنوبرهای کهنه را در دوردست دید

آنک خورشید دی ماه
و شمایی که نباید بیاندیشید اندوه زوزه باد را در خش خش برگ ها
خاک لبریز است از همان سموم
که در آن برهوت جاری است

کسی در برف دارد می شنود
او خود هیچ است و نگاه می کند هیچی خود را
هیچی را که نیست جایی
هیچی را که هست