شعری از نیما یوشیج

[غزل بارون]

خانه ام ابری است... (http://blog.360.yahoo.com/blog-zN2WKgo8dK6eFCqdu.ketKzrvYKLvA--?cq=1&p=65)



خانه ام ابری است
یکسره روی زمین ابری است با آن

از فراز گردنه خُرد و خراب و مست
باد می پیچد
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی زن که ترا آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟

خانه ام ابری است اما
ابر بارانش گرفته است.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می برم بر ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره، نی زن که دایم می نوازد نی، در این دنیای دود اندود
راه خود را دارد اندر پیش